Peeping Tom 1960

Peeping Tom 1960

Ο Ηδονοβλεψίας

Σκηνοθεσία: Michael Powell

Σενάριο: Leo Marks

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Thriller

Διάρκεια: 1h 41m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Karlheinz Böhm: Mark Lewis

Moira Shearer: Vivian

Anna Massey: Helen Stephens

Maxine Audley: Mrs. Stephens

Brenda Bruce: Dora

Miles Malleson: Elderly Gentleman Customer 

Το «Peeping Tom» αφηγείται την φρικιαστική ιστορία ενός νεαρού κινηματογραφιστή ο οποίος δολοφονεί νέες γυναίκες και φωτογραφίζει τις τρομαγμένες εκφράσεις του προσώπου τους την στιγμή της δολοφονίας τους.

Πώς είναι δυνατόν να έχεις βγάλει μια ιστορική ταινία στο χώρο των θρίλερ και του τρόμου η οποία ευθύνεται για την καταστροφή της καριέρας σου; Κι όμως, αυτή η αντιφατική μοίρα περίμενε τον μεγάλο Άγγλο σκηνοθέτη Michael Powell αφότου κυκλοφόρησε το «Peeping Tom» στην αυγή της δεκαετίας του ’60. Η συγκεκριμένη ταινία θεωρήθηκε τόσο ενοχλητική και αποτρόπαιη για την εποχή της που μέχρι και πέταμα στον υπόνομο πρότεινε ένας κριτικός της εποχής για αυτό το «ανοσιούργημα».

Το «Peeping Tom» πραγματεύεται τα θέματα της ηδονοβλεψίας και της παράνοιας με ωμό ρεαλισμό που καθηλώνει. Υιοθετεί ένα ευφυές, περίτεχνο κινηματογραφικό στιλ…μέσα από την ίδια την κάμερα του δολοφόνου. Μας συστήνει έναν από τους πιο άρρωστους ψυχικά δολοφόνους που έχουμε δει του οποίου το εγκληματικό έργο πλασάρεται ως «τέχνη» στο νοσηρό του εγκεφαλικό μικρόκοσμο. Μαζί με τον ηδονοβλεψία μανιακό της ταινίας, βυθιζόμαστε κι εμείς, οι θεατές, στην ένοχη απόλαυση της παρακολούθησης απαγορευμένων στιγμών με τρομακτική συνήθως κατάληξη. Δεν υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από τον ίδιο το φόβο, διδάσκει ο φονιάς της ταινίας, και φροντίζει να το επιβεβαιώνει κάθε φορά που βιντεοσκοπεί τις τελευταίες στιγμές των θυμάτων του που είναι αποκλειστικά νεαρές γυναίκες.

Ο Mark είναι ένας νεαρός φωτογράφος και κινηματογραφιστής που εργάζεται σε γυρίσματα ταινιών αλλά και ως ιδιωτικός φωτογράφος. Πίσω από το φωτεινό του πρόσωπο κρύβεται ένας αδίστακτος serial killer με ένα μοναδικό βίτσιο: του αρέσει να βιντεοσκοπεί τα θύματά του τη στιγμή που τα σκοτώνει απαθανατίζοντας τις αγωνιώδεις εκφράσεις του προσώπου τους. Εκφράσεις αληθινά ανατριχιαστικές που προκαλούνται όχι μόνο από τον φόβο του επερχόμενου θανάτου αλλά κι από αυτό που βλέπουν κατά τη θανάτωση τους – η μεγάλη έκπληξη του φινάλε που μας σηκώνει την τρίχα!

Στο φιλμ υπάρχει μια cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη στον ρόλο του πατέρα του Mark όπου τον βλέπουμε για πολύ λίγο στα παλιά φιλμ που διατηρεί ο Mark στη συλλογή του.

 

Μεγαλοφυής ιδέα που πραγματώνεται σε μια εξαιρετικά σκηνοθετημένη και καλογραμμένη ταινία. Μπορεί βέβαια οι χιτσκοκικές επιρροές να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς στο «Peeping Tom» –ειδικά στο θέμα της ηδονοβλεψίας– όμως ο Powell, που παλιότερα είχε δουλέψει στις ταινίες του Χίτσκοκ, κατάφερε να δώσει ξεχωριστό στιλ στο έργο του. Ο πρωταγωνιστής Carl Boehm είναι εξαιρετικός στο ρόλο του ηδονοβλεψία serial killer με το μάτι του να γυαλίζει επικίνδυνα. Τα έντονα χρώματα και η αγωνιώδης μουσική κάνουν το φιλμ ακόμα πιο πλούσιο και έντονο. Το φινάλε έρχεται κάπως απότομα αλλά ουσιαστικά αποδίδει τη δικαιοσύνη που απαιτούν οι περιστάσεις.

Παρά τις κραυγές αγανάκτησης και αποστροφής του μακρινού παρελθόντος, το «Peeping Tom» όχι απλά επέζησε της σφοδρής επίθεσης, αλλά αποδείχτηκε αειθαλές και ιδιαίτερα επιδραστικό για τον horror κινηματογράφο εμπνέοντας πολλούς μεταγενέστερους κινηματογραφιστές και ταινίες. Σήμερα θεωρείται κλασικό στο είδος του και απολαμβάνει ευρεία εκτίμηση. Η συμπερίληψή του σε λίστες κορυφαίων ή επικίνδυνων ταινιών από διεθνή έντυπα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Εσείς αλήθεια τολμάτε να το δείτε; 

DIE MONSTER DIE! 1965

DIE MONSTER DIE! 1965

Πέθανε, τέρας, πέθανε!

Σκηνοθεσία: Daniel Haller

Σενάριο: Jerry Sohl

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Mystery, Horror

Διάρκεια: 1h 20m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff            : Nahum Witley

Nick Adams Nick Adams: Stephen Reinhart

Freda Jackson: Letitia Witley

Suzan Farmer: Susan Witley

Terence de Marney: Merwyn

Patrick Magee: Dr. Henderson

 

Πλούσια ατμόσφαιρα γοτθικού τρόμου, ένας Boris Karloff σε μεγάλα κέφια και ιδέες που έμειναν ημιτελείς χαρακτηρίζουν αυτή την σε γενικές γραμμές αρκετά επιτυχημένη μεταφορά του διηγήματος "The Colour Out Of Space" του H.P. Lovecraft. Τυπική, γενικά, συνταγή παραγωγών των Samuel Z. Arkoff, James H. Nicholson και της American International Pictures εκείνης της περιόδου παρόλο που αυτή τη φορά ο συνήθης συμπαραγωγός τους, Roger Corman, είναι απών. Η εμπειρία σε ατμοσφαιρικές μεταφορές του Lovecraft είχε αποκτηθεί από το μαγικό THE HAUNTED PALACE του 1963 οπότε η επιτυχία του DIE MONSTER DIE! σε αυτόν τον τομέα ήταν περίπου δεδομένη.

Αντίθετα όμως με το αυξανόμενο μυστήριο και τα γυρίσματα στην πλοκή τόσο του The Case Of Charles Dexter Ward του Lovecraft όσο και του THE HAUNTED PALACE, το DIE MONSTER DIE! είναι «τσακ- μπαμ», μεταπηδώντας από περιοχές καθαρού μυστηρίου σε επιστημονική φαντασία και τελικά σε κανονική monster movie, χωρίς όμως να καταφέρνει να δέσει στον βαθμό του προκατόχου του. Σημαντικός παράγοντας σε αυτό είναι η φύση της ιστορίας του Lovecraft που αφήνει πολλά περιθώρια για ερμηνείες και διασκευές, σε αντίθεση με τη σφιχτή και κοντρολαρισμένη αφήγηση και πλοκή του The Case Of Charles Dexter Ward.

Πρόκειται για την ιστορία ενός νεαρού (Nick Adams) που επισκέπτεται την απομονωμένη κατοικία της μνηστής του στο μυθικό Arkham, που για τις ανάγκες της ταινίας τοποθετείται στην Βρετανική επαρχία. Εκεί θα ανακαλύψει ότι η τοπική κοινωνία δεν θέλει ούτε να ακούει το όνομα των Whitley και ότι με το που αναφέρεται χάνεται στιγμιαία κάθε ελπίδα για να πάρει οδηγίες ώστε να φτάσει εκεί. Με τα πολλά τα καταφέρνει αφού πρώτα περνάει από μια δασώδη περιοχή η οποία μοιάζει εντελώς νεκρή, σαν κάποιος ή κάτι να ρούφηξε στιγμιαία όλα τα ζωτικά σημάδια από το συγκεκριμένο χώρο.

Φτάνοντας στην έπαυλη των Whitley τον υποδέχεται ένας ιδιαίτερα αφιλόξενος και αγενής Nahum Whitley (Boris Karloff) καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι. Μόλις ο νεαρός του εξηγεί ότι προσκαλέστηκε από την κόρη του Nahum, ο τελευταίος πιστός στην παράδοση όλων των ηρώων του Lovecraft τον προειδοποιεί να τα ξεχάσει όλα και φύγει από το σπίτι, κάτι το οποίο ο νέος δεν προλαβαίνει ούτε καν να σκεφτεί καθώς η θερμή αγκαλιά της μέλλουσας γυναίκας του τον κάνει να περάσει στο ντούκου τις προειδοποιήσεις του γερό- Nahum.

Τα παράξενα συμβάντα δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους αφότου ο νεαρός γνωρίζει την καθηλωμένη στο κρεβάτι μητέρα της μνηστής του και γυναίκα του Nahum Whitley και τον άκρως ατμοσφαιρικό υπηρέτη Merwyn. Τα συμβάντα αυτά περιλαμβάνουν παράξενους θορύβους από τα υπόγεια του σπιτιού, την εμφάνιση μιας μυστηριώδους μαυροφορεμένης φιγούρας στην γύρω περιοχή και τον θάνατο υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες του Merwyn.

Προσθέστε και τις εκκλήσεις της μητέρας Whitley προς το νεαρό να πάρει αμέσως την κόρη της και να φύγουν από το σπίτι, αλλά και ένα θερμοκήπιο με φυτά που έχουν μεγαλώσει σε γιγάντιες διαστάσεις φαινομενικά με τη βοήθεια ακαθόριστου προέλευσης πράσινων πετρών που λάμπουν. Η επόμενη συνάντηση με τον Nahum θα ξεκαθαρίσει ότι οι πέτρες προέρχονται από μετεωρίτη που χτύπησε την περιοχή από το διάστημα και ότι πιθανότατα απορροφούν την ζωτική ενέργεια όλων των πραγμάτων γύρω τους.

Σίγουρα αρκετά πλούσιο το υλικό από άποψη ευκαιριών, αλλά τελικά αυτό που μένει μετά το τέλος της προβολής είναι ένα τυπικό 75λεπτο της American International Pictures της εποχής, με λίγα πράγματα να το ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες. Αυτό δεν σημαίνει ότι το DIE MONSTER DIE! είναι δευτεροκλασάτο στην φιλμογραφία της εταιρίας, κάθε άλλο. Πρόκειται για μια ταινία που δύσκολα θα απογοητεύσει τους φίλους του κλασικού γοτθικού τρόμου, αλλά η αίσθηση ότι θα μπορούσε να είχε προκύψει ένα αριστούργημα τύπου THE HAUNTED PALACE είναι πανταχού παρούσα.

Πάντως η παραγωγή ως συνήθως είναι άψογη, με ατμοσφαιρικά σκηνικά εποχής, όμορφα κοστούμια και όταν χρειάζεται άρτια ειδικά εφέ, αλλά το μέτριο σενάριο δεν αφήνει τον πρώτη φορά στην καρέκλα του σκηνοθέτη Daniel Haller να ολοκληρώσει το όραμα του. Το αποτέλεσμα είναι γενικά ημιτελές, με κάποια σημεία να «βγάζουν μάτια» και άλλα να χαντακώνονται από την αμηχανία του σεναρίου. Πάντως η προσπάθεια να δοθεί μια αίσθηση ότι πρόκειται για ταινία της περιόδου Poe είναι ξεκάθαρη και ίσως εκεί να χάθηκε η ευκαιρία για μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και βαθιές θεματικά μεταφορές Lovecraft εκείνης της περιόδου.

    Πάντως εντύπωση σίγουρα θα προκαλέσει το φινάλε, που σε περίπου 10 λεπτά συγκεντρώνει το σύνολο της πρωτοτυπίας αλλά και ταυτόχρονα των κλισέ του DIE MONSTER DIE!. Πριν από αυτό έχουμε ένα εντυπωσιακό πρώτο μέρος και ένα αμήχανο και τετριμμένο κύριο μέρος που διαδραματίζεται μέσα στο σκοτεινό κάστρο των Whitley, που όμως ανεβαίνει κατακόρυφα όσο είναι στο πλάνο το Ιερό Τέρας της horror σκηνής, Boris Karloff, που κλέβει με άνεση την παράσταση από τον αναιμικό Nick Adams.

Πάντως μη γελιέται κανείς! Οι fans των Karloff, Roger Corman και AIP και του κλασικού γοτθικού τρόμου λογικά θα ενθουσιαστούν παρόλα τα προβλήματα. 

BLACK SABATH 1963

BLACK SABATH 1963

Τα Τρία Πρόσωπα του Σατανά

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Mario Bava, Alberto Bevilacqua, Marcello Fondato.

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Horror ΔΕ 60, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 37m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Michèle Mercier : Rosy (segment "Il telefono")

Lidia Alfonsi Lidia Alfonsi: Mary (segment "Il telefono

Boris Karloff            Boris Karloff: Gorca (segment "I Wurdalak")

Mark Damon: Vladimir D'Urfe (segment "I Wurdalak")

Susy Andersen: Sdenka (segment "I Wurdalak")

Massimo Righi: Pietro (segment "I Wurdalak")

Ρίκα Διαληνά: Maria (segment "I Wurdalak")

Glauco Onorato: Giorgio (segment "I Wurdalak")

 

Τι να πρωτογράψουμε για μια ταινία θρύλο σαν το «Black Sabbath»; Αναμφίβολα μιλάμε για μια από τις κορυφαίες στιγμές στην πλούσια καριέρα του τεράστιου Mario Bava και σίγουρα για μια από τις καλύτερες ανθολογίες τρόμου όλων των εποχών. Με πρόλογο και επίλογο από τον horror αστέρα Boris Karloff, ο οποίος μάλιστα πρωταγωνιστεί και σε μία από τις τρεις ιστορίες, ο Bava παραδίδει μια ταινία απίστευτα ατμοσφαιρική και στοιχειωμένη, εξερευνώντας ποικίλα ανατριχιαστικά θέματα όπως οι λαογραφικές παραδόσεις για τους βρικόλακες, τα απειλητικά τηλεφωνήματα και τα ανήσυχα πνεύματα νεκρών.

Και οι τρεις ιστορίες είναι καταπληκτικές. Ο Bava κατορθώνει να μας παγώνει το αίμα με περίτεχνα σκηνοθετικά τρικ όπως η απόκοσμη ομίχλη, τα έντονα και ασυνήθιστα χρώματα που φωτίζουν σε πρόσωπα και διακοσμήσεις, ενώ ποτέ ξανά σε ταινία δεν θα τρομάξετε τόσο όσο σ’ αυτήν απλά και μόνο ακούγοντας σταγόνες νερού να σιγοπέφτουν. Μην χάσετε σε καμία περίπτωση αυτό το διαχρονικό διαμάντι τρόμου. Σημειώστε και την πολύ καλή παρουσία της δικής μας Ρίκας Διαλυνά στην ίδια ιστορία με τον Boris Karloff. 

The Raven 1963

The Raven 1963

Το Κοράκι

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Richard Matheson, Edgar Allan Poe

Είδος: Fantasy, Horror, Science Fiction, Vincent Price

Διάρκεια: 01:28

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Dr. Erasmus Craven

Peter Lorre: Dr. Adolphus Bedlo

Boris Karloff: Dr. Scarabus

Hazel Court: Lenore Craven

Olive Sturgess: Estelle Craven

 

Ένας μάγος που έχει μεταμορφωθεί σε κοράκι από τον μοχθηρό Scarabus καταφεύγει σε έναν διάσημο μάγο που βρίσκεται σε σύνταξη για να τον βοηθήσει να εκδικηθεί.

Roger Corman και Vincent Price ξανά σε περιοχές Edgar Allan Poe σε αυτήν την απολαυστική μαύρη κωμωδία για όλες τις ηλικίες πολύ ελαφρά βασισμένη στο γνωστότερο ποίημα του μεγάλου συγγραφέα του φανταστικού. Πρόκειται για μια ταινία στην Poe περίοδο του Roger Corman όπου βρίσκουμε τουλάχιστον τρεις θρύλους της σκηνής σε πρωταγωνιστικούς ρόλους και σε μεγάλα κέφια που ανεβάζουν την ταινία ακόμα περισσότερο απ’ ότι η ιστορία καθαυτή.

Ο Vincent Price είναι ο Δρ. Erasmus Craven ένας καλοκάγαθος μάγος ειδικός σε μαγεία μέσω χειρονομιών που ζει στο κάστρο του με την κόρη του Estelle (Olive Sturgess) και τις αναμνήσεις από την αγαπημένη του γυναίκα Leonora (Hazel Court) που πέθανε πρόσφατα. Η ηρεμία της καθημερινότητας του θα διαταραχθεί όταν θα δεχτεί επίσκεψη από τον Δρ. Adolphus Bedlo (Peter Lorre) ο οποίος μεταμορφώθηκε σε κοράκι από τον σατανικό Δρ. Scarabus (Boris Karloff).

Ο Bedlo παρακαλεί τον Craven να τον επαναφέρει στην κανονική του μορφή και σε αντάλλαγμα του δίνει την είδηση που ταράζει ακόμα περισσότερο την ηρεμία του. Ότι είδε την υποτίθεται νεκρή γυναίκα του να κόβει βόλτες μαζί με τον Δρ. Scarabus στο κάστρο του τελευταίου, κάτι που δεν αργεί να πείσει τον Craven να επισκεφτεί μαζί με την κόρη του, τον Bedlo και το γιο του (Jack Nicholson) το κάστρο του θανάσιμου εχθρού του πατέρα του Craven Δρ. Scarabus και να δώσουν μια λύση στο μυστήριο, βοηθώντας και τον Bedlo να πάρει εκδίκηση για τη μεταμόρφωση του σε κοράκι.

Ο Δρ. Scarabus υποδέχεται με εγκαρδιότητα τους φίλους μας αντικρούοντας τις κατηγορίες που εκστομίζει ο διψασμένος για εκδίκηση Bedlo, αλλά σύντομα η παρέα θα βρεθεί αιχμάλωτη του σατανικού γιατρού που θέλει να αποκτήσει κι αυτός τις μαγικές ικανότητες του Craven. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Craven μαθαίνει ότι η αγαπημένη του γυναίκα όχι μόνο δεν είχε πεθάνει, αλλά αντίθετα είναι πλέον ζευγαράκι με τον Δρ. Scarabus!

Με τα σημερινά στάνταρντς θα μπορούσε κανείς άνετα να χαρακτηρίσει το THE RAVEN σαν παιδική ταινία που ναι μεν θα απολαύσουν αφάνταστα τα μικρά παιδιά, αλλά μάλλον όχι και τόσο οι μεγάλοι. Λάθος, αρκεί να είναι κανείς φίλος της κλασσικής σκηνής του τρόμου. Πότε άλλοτε θα βρει κανείς μαζί 3 από τους πολύ μεγάλους της σκηνής σε μεγάλα κέφια και με μπόνους τον νεαρό αλλά πάντα μεγάλο ηθοποιό Jack Nicholson;

Οι Price και Lorre έχουν την απαραίτητη χημεία ως συνήθως, με τον Lorre ουσιαστικά να επανέρχεται στο ρόλο του μέθυσου όπως στο TALES OF TERROR ενώ ο Price απολαυστικός με συνεχείς ατάκες, απαγγελίες του Poe και το αμίμητο ύφος που όλοι ξέρουμε και αγαπούμε.

Η αποκάλυψη, όμως, είναι ο τεράστιος Boris Karloff στο ρόλο του ύπουλου Δρ. Scarabus που είναι πραγματικά χειμαρρώδης, απόλυτα εκφραστικός και φαίνεται να περνάει μια χαρά στα γυρίσματα. Το παρουσιαστικό και η βαθιά φωνή του Karloff τον καθιστούν τον πραγματικό πρωταγωνιστή της ταινίας και όποτε βρίσκεται στο πλάνο το ενδιαφέρον μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Όσο για τους διαλόγους του με τους άλλους πρωταγωνιστές, είναι σχεδόν όλοι κομμάτια ανθολογίας.

Όπως καταλαβαίνει κανείς, ελάχιστη σχέση με το κλασσικό ποίημα του Poe έχει το σενάριο του τακτικού Richard Matheson, ένα ποίημα που ούτως ή άλλως είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφερθεί στο μεγάλο πανί με πιστότητα, αλλά ο στόχος του THE RAVEN είναι η απροβλημάτιστη ψυχαγωγία, όπως και σχεδόν στο σύνολο των ταινιών του Roger Corman είτε τις σκηνοθέτησε είτε απλά έκανε την παραγωγή.

Και από διασκέδαση πάμε πολύ καλά, με γρήγορο ρυθμό, αποφυγή του κουραστικού διαλόγου, άφθονο χιούμορ και ένα φινάλε αντάξιο του υπόλοιπου, με την σχεδόν ξεκαρδιστική μονομαχίας των δυο μάγων της ιστορίας Price και Karloff υπό το βλέμμα της πανέμορφης Hazel Court που περιμένει με ανυπομονησία να δει το νικητή.

 

Οπότε για άλλη μια φορά μαζέψτε τα παιδιά σας, αράξτε στο σαλόνι και απολαύστε την αθώα τρέλα του THE RAVEN μαζί τους, μεταδίδοντάς τους τη σοφία 40 και βάλε χρόνων παραγωγής αντίστοιχων ταινιών από έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες και διασκεδαστές όλων των εποχών όπως είναι ο αμίμητος Roger Corman.

  

he Masque of the Red Death 1964

The Masque of the Red Death 1964

Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Charles Beaumont, R. Wright Campbell, Edgar Allan Poe

Είδος: Vincent Price, horror

Διάρκεια: 01:29

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Prince Prospero

Hazel Court: Juliana

Jane Asher: Francesca

David Weston: Gino

Nigel Green: Ludovico

 

Ο πρίγκιπας Πρόσπερο αρπάζει μια κοπέλα από κοντινό χωριό, με σκοπό να τη μυήσει στη λατρεία του σατανά. Παράλληλα διατάσσει να συλληφθούν ο πατέρας της και ο αγαπημένος της. Κλεισμένος στο κάστρο του, διοργανώνει χορούς, ενώ στην περιοχή εκδηλώνεται επιδημία πανούκλας.

Ο θάνατος και η διαφθορά έχουν στοιχειώσει το κάστρο του Πρίγκιπα Πρόσπερο αλλά σύντομα ο τρόμος θα δείξει το πραγματικό του πρόσωπο σε ένα ακόμα πιο βίαιο ξέσπασμα... Ο Πρόσπερο έχει μόνο μια δικαιολογία για όλες τις φρικτές πράξεις του - ο διάβολος τον αναγκάζει να τις κάνει! Όταν όμως ένας μυστηριώδης, απρόσκλητος επισκέπτης κάνει την εμφάνισή του κατά τη διάρκεια ενός πάρτι μασκέ, ο Πρόσπερο θα αναγκαστεί να πληρώσει για όλες του τις αμαρτίες...

 

  

The Tomb of Ligeia 1964

The Tomb of Ligeia 1964

Ο Τάφος με τα 7 Μυστικά

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Edgar Allan Poe, Robert Towne, Paul Mayersberg

Είδος: Thriller | Vincent Price, horror

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Vincent Price: Verden Fell

Elizabeth Shepherd: The Lady Rowena Trevanion

John Westbrook: Christopher Gough

Derek Francis: Lord Trevanion

Oliver Johnston: Kenrick

 

Ένας άντρας παντρεύεται λίγο καιρό μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου. Όμως, το πνεύμα της Λιγείας έχει περάσει σε μια μαύρη γάτα και στοιχειώνει το σπίτι. Η νέα του γυναίκα, η λαίδη Ρομίνα, του θυμίζει όλο και περισσότερο την παλιά, μεγάλη του αγάπη.

Ο Ρότζερ Κόρμαν και ο Βίνσεντ Πράις συνεργάζονται στην πιο τρομακτική (LA Herald Examiner) ιστορία ερωτικού πάθους και εκδίκησης, βασισμένη σε διήγημα του συγγραφέα του τρόμου Eντγκαρ Άλαν Πόε. Μια νεκρή γυναίκα νικάει το θάνατο και επιστρέφει στη ζωή με τη μορφή άγριας γάτας, παρασύροντας την καινούρια σύζυγο του άντρα της (Πράις) σε ένα καταστροφικό παιχνίδι γάτας και ποντικιού. Και καθώς αρχίζει να καταστρώνει τα διαβολικά της σχέδια, ανακαλύπτει πως ακόμα και νεκρή εξακολουθεί να έχει τον απόλυτο έλεγχο...

  

Viy, Or Spirit Of Evil 1967

 Viy, Or Spirit Of Evil 1967

Σημαδιακό Όνειρο

Σκηνοθεσία: Konstantin Ershov, Georgiy Kropachyov

Σενάριο: Konstantin Ershov, Gogol, Georgiy Kropachyov,

Aleksandr Ptushko

Είδος: Fantasy, Horror

Διάρκεια: 01:17

Χώρα: Soviet Union

Γλώσσα: Russian

Παίζουν:

Leonid Kuravlyov: Khoma

Natalya Varley: Pannochka

Aleksey Glazyrin: Sotnik

Nikolay Kutuzov: Vedma

Vadim Zakharchenko: Khalyava

 

Ο Khoma Brutus (Leonid Kuravlyov), ένας νεαρός μαθητευόμενος ιερέας, γυρίζει στο σπίτι του για τις διακοπές μαζί με τους συμμαθητές του. Kατά την διάρκεια της διαδρομής χάνονται στη μέση της νύχτας. Αφού βρίσκουν μια αγροικία, ζητούν από την ηλικιωμένη γυναίκα (Nikolay Kutuzov) να τους αφήσει να μείνουν τη νύχτα. Το βράδυ ο Khoma έρχεται αντιμέτωπος με τη γυναίκα που είναι μάγισσα. Της επιτίθεται και την σκοτώνει. Εκείνη καθώς πεθαίνει μετατρέπεται σε μια όμορφη νεαρή γυναίκα. Ο Khoma επιστρέφει πίσω στο ιεροδιδασκαλείο, όπου ο Πρύτανης του ζητάει να πάει σε ένα πλούσιο έμπορο του οποίου η κόρη (Natalya Varley) έχει πεθαίνει και να διαβάσει προσευχές για την ψυχή της. Εκεί ανακαλύπτει ότι η κόρη του εμπόρου είναι η μάγισσα.

Η ταινία στο σύνολο της είναι περισσότερο σάτιρα με υπερφυσικά στοιχειά παρά τρόμου, κρυμμένη πίσω από το λαϊκό παραμύθι. Μπορεί να μην είναι αρκετά πιστή στην ιστορία του Nikolai Gogol αλλά σου μεταφέρει το σατιρικό ύφος του συγγραφέα. Η σκηνοθεσία και τα ειδικά εφέ (ίσως ξεπερασμένα για κάποιους και για την εποχή που γυρίστηκε και μάλλον εξ’αιτίας των περιορισμών στην παράγωγη) της δίνουν κάτι ξεχωριστό (που μονό τα πρακτικά εφέ μπορούν να δώσουν) που δεν θα το δεις σε άλλη ταινία του είδους.

Σε σκηνοθεσία των Konstantin Yershov και Georgi Kropachyov. Βασισμένο στην ιστορία Viy του Nikolai Gogol. Η ιστορία έχει γυριστεί και άλλες φορές (οι περισσότερες είναι Ρώσικες ταινίες) οι πιο ενδιαφέρουσες μεταφορές είναι το La maschera del demonio 1960,  του Mario Bava.

 

The Premature Burial 1962

 The Premature Burial 1962

Μια Κραυγή Στην Ομίχλη

Σκηνοθεσία: Roger Corman

Σενάριο: Charles Beaumont, Ray Russell, Edgar Allan Poe

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Mystery

Διάρκεια: 1h 21min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ray Milland: Guy Carrell

Hazel Court: Emily Gault

Richard Ney: Miles Archer

Heather Angel: Kate Carrell

Alan Napier: Dr. Gideon Gault

John Dierkes: Sweeney

 

Ακόμα μια από τις ιστορικές μεταφορές του Edgar Allan Poe από τον μεγάλο Roger Corman που διαφοροποιείται κυρίως λόγω της απουσίας του Vincent Price από τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο λόγος ήταν ότι η ταινία είχε αρχικά γυριστεί για την εταιρία Pathe, πράγμα που απέκλειε την συνεργασία με τον δεσμευμένο με συμβόλαιο από την American International Pictures, Vince. Στην πορεία, βέβαια, η AIP αγόρασε την παραγωγή από την Pathe μετά από αποφασιστική κίνηση του θρυλικού αρχηγού της, Zamuel Z. Arkoff, αλλά ήδη η παραγωγή είχε ξεκινήσει και έτσι ο Ray Milland παρέμεινε πρωταγωνιστής σε μια από τις λιγότερο σημαντικές παραγωγές του Roger Corman εκείνης της περιόδου.

Ο Milland υποδύεται τον Guy Carrell, έναν σκοτεινό τύπο που έχει χρόνια φοβία και ψύχωση με το ενδεχόμενο να θαφτεί ζωντανός. Σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του, ο πατέρας του υπέφερε από καταληψία, μια ασθένεια που κατά τη διάρκεια κρίσεων ο ασθενής παρουσιάζει όλα τα συμπτώματα του θανάτου χωρίς όμως να έχει πεθάνει. Αυτό δεν το γνώριζαν οι συγγενείς που τον έθαψαν ζωντανό. Όμως ο Guy είναι αποφασισμένος να μην του συμβεί κάτι τέτοιο και φτιάχνει τον δικό του οικογενειακό τάφο γεμάτο παροχές ώστε κάποιος που πιθανότατα θα θαφτεί εκεί ζωντανός να μπορεί να την κοπανήσει χωρίς πολλά προβλήματα.

Δυστυχώς γι αυτόν, την ψύχωση του δε μοιράζεται και η σύζυγος του, Emily, που υποδύεται η τακτική στις μεταφορές του Poe, Hazel Court, που προσπαθεί να τον κάνει να ευχαριστηθεί λίγο τη ζωή μαζί της θέτοντας του το αρχαίο δίλημμα σε ανθρώπινες σχέσεις, «ή την κρύπτη ή εμένα».

Φυσιολογικά, ο Guy διαλέγει το κορίτσι και καταστρέφει την κρύπτη σε μια λαμπρή τελετή με παρόντες τον γιατρό πατέρα της Emily (Alan Napier) και τον οικογενειακό τους φίλο Miles Archer (Richard Ney) που κάποτε ήταν ερωτευμένος με την Emily. Ο τελευταίος θέλει να τελειώνει με την φοβία του Guy και του προτείνει να ανοίξουν τον τάφο του πατέρα του για να του αποδείξουν μια και καλή ότι οι φόβοι του δεν έχουν βάση, αλλά το θέαμα δεν είναι αυτό που περίμεναν κάτι που προκαλεί τον Guy να υποστεί καρδιακή προσβολή. Ή μήπως είναι τα πρώτα συμπτώματα καταληψίας που τόσο φοβόταν ο μονόχνοτος ευγενής;

Γενικά το PREMATURE BURIAL είναι από τις υποεκτιμημένες δουλειές του Corman από την περίοδο Edgar Allan Poe του και αυτό κυρίως της απουσίας του Vincent Price. Από την άλλη, έχει όλα σχεδόν εκείνα τα στοιχεία που συναντάμε σε όλες τις δουλειές του Αμερικανού παραγωγού και σκηνοθέτη και συγκεκριμένα την έντονη αδιαπέραστη γοτθική ατμόσφαιρα και την συνεχιζόμενη αίσθηση απειλής να πλανάται στον αέρα. Όμως το κύριο ενδιαφέρον στο PREMATURE BURIAL είναι το ψυχολογικό κομμάτι και συγκεκριμένα ο διαταραγμένος ψυχισμός του πρωταγωνιστή, κάτι που διαφοροποιεί θεματικά τη συγκεκριμένη ταινία από το παρόμοιο σε υπόθεση και ανώτερο από κάθε άποψη PIT AND THE PENDULUM.

Το ότι ο Vincent Price θα «είχε» το ρόλο του Guy πολύ πιο άνετα από τον Ray Milland είναι ξεκάθαρο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο τότε σούπερ- γκόμενος του παγκόσμιου σινεμά Milland δεν τα πάει καλά. Κάθε άλλο, μάλιστα. Με μια κοντρολαρισμένη ερμηνεία που αποφεύγει τους θεατρινισμούς καταφέρνει και μεταδίδει στο θεατή τις μεταπτώσεις στον ψυχισμό του όσο και τον φανατισμό και την ψύχωση του με το ενδεχόμενο να καταλήξει θαμμένος ζωντανός. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό χαρακτήρα για την εξέλιξη της ταινίας, που πιθανότατα να ήταν αρκετά πιο επιτυχημένος στα έμπειρα χέρια του Price.

Πάντως η αλήθεια είναι ότι το σενάριο του Charles Beaumont αφήνει αρκετές ανοιχτές τρύπες και θα μπορούσε να είναι καλύτερο, κι αυτό είναι το βασικό πρόβλημα του PREMATURE BURIAL. Ότι μεταπηδάει από μια καθαρά ψυχολογική σκοπιά σε τυπικά μονοπάτια μυστηρίου και προς το φινάλε γίνεται ολίγον τι κοινότυπο και χωρίς λογική. Πριν από αυτό όμως υπάρχει άλλη μια επίδειξη της μοναδικής ικανότητας του Roger Corman και του μόνιμου καλλιτεχνικού διευθυντή του, Daniel Haller, να κάνουν τέτοιου τύπου παραγωγές των 200.000 δολαρίων να μοιάζουν πλούσιες και τεχνικά άρτιες με την ατμόσφαιρα σήμα- κατατεθέν να φτάνει σε επίπεδα που απολαύσαμε στα THE MASQUE OF THE RED DEATH και THE HAUNTED PALACE.

Εκτός από αυτό, υπάρχουν και κάποιες αληθινά ανατριχιαστικές και παραισθησιακές σκηνές, όπως η ονειρική σεκάνς του Milland δοσμένη με τα γνώριμα πολύχρωμα φίλτρα που είδαμε και στο PIT AND THE PENDULUM, και η τελική σκηνή που η όμορφη Hazel Court νιώθει τον τρόμο της ψύχωσης του άνδρα της. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το όλο κλίμα είναι έντονα κλειστοφοβικό και σε ορισμένες στιγμές αποκαρδιωτικό και γενικά καλύπτει τις κακοτοπιές του σεναρίου που ιδίως προς το φινάλε είναι πολλές.

Σίγουρα δεν πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες μεταφορές Poe από τον Roger Corman, αλλά σε κάθε περίπτωση βλέπεται πολύ ευχάριστα ξανά και ξανά και είναι μια ακόμα άξια προσθήκη στον κατάλογο τεράστιων στιγμών της σκηνής του τρόμου εκείνης της περιόδου που οι fans θα εκτιμήσουν δεόντως.

 

Onibaba 1964

Onibaba 1964

Ονιμπάμπα

Σκηνοθεσία: Kaneto Shindo

Σενάριο: Kaneto Shindo

Είδος: Horror

Διάρκεια: 01:43

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Nobuko Otowa: Kichi's Mother

Jitsuko Yoshimura: Kichi's Wife

Kei Sato: Hachi

Jukichi Uno: Samurai General

Taiji Tonoyama: Ushi

 

Ξεχάστε την κλισέ εικόνα της γυναίκας-φάντασμα με τα μακριά μαύρα μαλλιά που μας κληροδότησε το ιαπωνικό σινεμά τρόμου και εξαπολύθηκε σαν λαίλαπα στον υπόλοιπο κόσμο. Το πυρετικό δημιούργημα του Κανέτο Σίντο έχει τις ρίζες του σε μια παλιά βουδιστική παραβολή, αλλά το περιεχόμενο του μακράν απέχει από το να γίνει διδακτικό.

Μαθητής του Μιζογκούτσι, ο Σίντο σκιαγραφεί τη ζωή μιας γυναίκας και της νύφης της, που ζουν στο περιθώριο της φεουδαρχικής ιαπωνικής κοινωνίας, η οποία μαστίζεται από εμφυλίους. Αποκτηνωμένες, βγάζουν τα προς το ζην δολοφονώντας εξαντλημένους σαμουράι και πουλώντας τις πανοπλίες τους. Όταν ένας γείτονας επιστρέφει από τη μάχη και ανακοινώνει τον θάνατο του γιου και συζύγου τους, η νεότερη παρασύρεται σε μια ζωώδη σχέση μαζί του.

Με φόντο ένα απέραντο, αγριευτικό λιβάδι από καλαμιές σε ανθρώπινο ύψος, ο Σίντο κινηματογραφεί τη σχέση των δύο γυναικών αλλά και το ερωτικό πάθος που γεννιέται στις πιο άγριες συνθήκες, απογυμνωμένα από κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, με μοναδικό στόχο την επιβίωση ανεξαρτήτως τιμήματος. Η σαρκική έλξη αναδεικνύεται σε ζήτημα ζωής και θανάτου, που ακόμη και το δαιμονικό τέχνασμα της ηλικιωμένης γυναίκας –σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατήσει δίπλα της τη συνεργό στο έγκλημα και την επιβίωση– δεν θα καταφέρει να υποτάξει. Σε ένα παροξυσμό φινάλε, ο Σίντο παντρεύει το σεξ και τον θάνατο σε μια διαβολική συνάντηση που δεν χρειάζεται το μεταφυσικό για να προκαλέσει ανατριχίλες.

  

Les Yeux Sans Visage 1960

Les Yeux Sans Visage 1960

Μάτια Χωρίς Πρόσωπο

Jean Redon, Thomas Narcejac, Claude Sautet

Είδος: Drama, Fantasy, Horror, Mystery, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:25

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Pierre Brasseur: Le docteur Génessier

Alida Valli: Louise

Juliette Mayniel: Edna Grüber

Alexandre Rignault: L'inspecteur Parot

Béatrice Altariba: Paulette Meroudon (as Beatrice Altariba)

Charles Blavette: L'homme de la fourrière (scenes deleted) (as Blavette)

Claude Brasseu: Un inspecteur

 

Η γαλλική ταινία Μάτια Χωρίς Πρόσωπο, παραγωγής 1959 (αν και παίχτηκε το 1960), είναι από τις πρώτες ταινίες της nouvelle-vague και είναι μια ταινία που δύσκολα μπορείς να κατηγοριοποιήσεις. Είναι θρίλερ, είναι φιλμ-νουάρ, ή μήπως είναι δράμα; Μάλλον, είναι όλα αυτά μαζί. Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια, η ταινία όμως παραμένει δυνατή. Η γοτθική ατμόσφαιρα της ταινίας και το γκραν-φινάλε της σε κερδίζουν και -φαντάζομαι- οι σινεφίλ λάτρεις των κλασικών ταινιών θα την εκτιμήσουν, όσοι δηλαδή δεν έτυχε να την δουν ακόμα. Για όσους δεν ξέρουν, να πούμε ότι ο John Carpenter επηρεάστηκε από αυτήν την ταινία για τη δημιουργία της μάσκας του δολοφόνου Mike Myers στη Νύχτα με τις Μάσκες και, επίσης, το βασικό θέμα της ιστορίας της γνωστής επιτυχίας Face/Off έχει αρκετές ομοιότητες με την αναφερθείσα ταινία (για να πάρετε και μια ιδέα του τι παίζει)! Αναζητήστε την, γιατί αξίζει...

  

The Horrible Dr. Hichcock 1962

L'orribile segreto del Dr Hichcock 1962

Το Τρομερό Μυστικό του Δρ Χίτσκοκ

Σκηνοθεσία: Riccardo Freda

Σενάριο: Ernesto Gastaldi

Είδος: Horror ΔΕ 60

Διάρκεια: 01:16

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Barbara Steele: Cinzia Hichcock

Robert Flemyng: Prof. Bernard Hichcock

Silvano Tranquilli: Dr. Kurt Lowe

Maria Teresa Vianello: Margaretha Hichcock

Harriet Medin: Martha - The Maid

 

1885. Ο νεκρόφιλος Δρ Χίτσκοκ ναρκώνει τη σύζυγο του για να ασκήσει τα νεκροφιλικά του σεξουαλικά παιχνίδια. Μια ημέρα από λάθος, βάζει παραπάνω δόση και τη σκοτώνει. Αφήνει το σπίτι του θολωμένος. Μετά από χρόνια, παντρεύεται εκ νέου και επιστρέφει στο σπίτι. Ανακαλύπτει με έκπληξη πως η πρώτη σύζυγος του ακόμα ζει, αλλά είναι τρελή και πρόωρα γερασμένη. Σκοπός του δόκτορα τώρα είναι να χρησιμοποιήσει το αίμα της νέας του συζύγου, ώστε να ανανεώσει αυτό της πρώην του και να την ξανανιώσει.

 

 

The Innocents 1961

The Innocents 1961

Μια μορφή στο παράθυρο

  

Σκηνοθεσία: Jack Clayton

Σενάριο: Henry James, John Mortimer,

William Archibald, Truman Capote

Είδος: Horror Δ60, Thriller

Διάρκεια: 01:40

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Deborah Kerr: Miss Giddens

Peter Wyngarde: Peter Quint

Megs Jenkins: Mrs. Grose

Michael Redgrave: The Uncle

Martin Stephens: Miles

 

Μην νομίζετε ότι η μοναδική διασκευή του πολυδιαβασμένου μυθιστορήματος του Henry James, «Το Στρίψιμο Της Βίδας» για τον κινηματογράφο ήταν αυτή του Alejandro Amenabar, στην ταινία «Οι Άλλοι» με την Nicole Kidman, κάνετε λάθος.

Προηγήθηκε ο σκηνοθέτης Jack Clayton που το 1961, με το διασκευασμένο σενάριο του John Mortimer μας παρουσίασε ένα πραγματικό αριστούργημα.

Το να χαρακτηρίζονται τέτοιες ταινίες ως ταινίες horror, το βρίσκω κάπως αυθαίρετο. Εγώ θα έδινα τον άτυπο τίτλο: ταινία ατμόσφαιρας. Αυτό διότι χωρίς να υπάρχει σταγόνα αίμα, χωρίς φόνους, τέρατα με σουβλερά δόντια και κέρατα, σκελετοί και δράκοι, το έργο καταφέρνει να σε έχει μέχρι να πέσει ο τίτλος του Τέλους, στην τσίτα.

Πρόκειται για ασπρόμαυρη ταινία σινεμασκόπ, που δεν γυρίστηκε σε στούντιο αλλά σε αυθεντικό βικτοριανό αρχοντικό, ένα τεράστιο σπίτι με δική του λίμνη. Η γοτθική ατμόσφαιρα σε όλο της το μεγαλείο. Μεγάλη τέχνη του δημιουργού το παίξιμο του φωτός. Βλέπεις δύο παιδάκια με αγγελικά πρόσωπα και αλλάζοντας μόνο γωνία και φωτισμό, ρίγος διατρέχει την σπονδυλική σου στήλη βλέποντας ότι η απόσταση αγγελικού και διαβολικού δεν είναι μεγάλη.

Μάλιστα. Αυτοί είναι σκηνοθέτες!

Η Deborah Kerr στο ρόλο της ψυχολογικά εύθραυστης γκουβερνάντας δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Όμως κανένας από τους ηθοποιούς δεν υστερεί σε τίποτα.

Πάντως τέτοια έργα είναι καλύτερα να τα βλέπεις, παρά να διαβάζεις γι αυτά.

The Day The Earth Caught Fire 1961

 

The Day The Earth Caught Fire 1961

Όταν η Γη Πήρε Φωτιά

Σκηνοθεσία: Val Guest

Σενάριο: Wolf Mankowitz, Val Guest

Είδος: Drama, FANTASY ΔΕ 60, Horror, Romance, Science Fiction

Διάρκεια: 01:39

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Janet Munro: Jeannie Craig

Leo McKern: Bill Maguire

Edward Judd: Peter Stenning

Michael Goodliffe: 'Jacko' Jackson - Night Editor

Bernard Braden: 'Dave' Davis - News Editor

 

Όταν οι ΗΠΑ και η Ρωσία δοκιμάζουν ταυτόχρονα ατομικές βόμβες, η γη παρεκκλίνει από τον άξονά της και ακολουθεί πορεία σύγκρουσης με τον ήλιο. Καθώς οι θερμοκρασίες σε όλο τον κόσμο αρχίζουν να αυξάνονται, οι Λονδρέζοι αντιμετωπίζουν προκλήσεις χειρότερες από εκείνες κατά τη διάρκεια του κεραυνοβόλου πολέμου στον τον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο - ηλιακές κηλίδες, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος, αφύσικες ομίχλες, ηλεκτρικές καταιγίδες και εξασθενημένη παροχή νερού. Η επικείμενη μοίρα είναι πάρα πολύ για ορισμένους, αλλά ο Πήτερ Στένινγκ, ένας αποτυχημένος δημοσιογράφος, αρχίζει να διερευνά μια ενδεχόμενη κρατική κάλυψη...