Marnie 1964

Marnie 1964

Μάρνη

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Winston Graham, Jay Presson Allen

Είδος: HITCHCCOCK, Mystery, Romance, Thriller

Διάρκεια: 02:10

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tippi Hedren: Marnie Edgar Rutland

Martin Gabel: Sidney Strutt

Sean Connery: Mark Rutland

Louise Latha: Lil Mainwaring

Diane Baker: Lil Mainwaring

 

Η κεντρική ηρωίδα της ταινίας, η Μάρνη, είναι μια κλεπτομανής που λιποθυμά όταν βλέπει κόκκινο χρώμα. Ένας πλούσιος επιχειρηματίας γοητευμένος μαζί της την προσλαμβάνει στην επιχείρησή του, γνωρίζοντας για την νεύρωσή της. Την συλλαμβάνει επ΄αυτοφόρω και την πιέζει να τον παντρευτεί. Η γυναίκα του αποδεικνύεται ψυχρή. Ψάχνοντας το παρελθόν της ανακαλύπτει πως όταν ήταν παιδί σκότωσε έναν πελάτη της ιερόδουλης μητέρας της. Η αποκάλυψη αυτή θα είναι ο καταλύτης εκείνος για να απελευθερωθεί από τις ενοχές της.

Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Ουίνστον Γκρέιαμ. Κυριαρχούν τα γκρο-πλάνα, οι λήψεις με πλάγια μηχανή. Η ψυχανάλυση στην ταινία αυτή, είναι ένα ακόμα επαναλαμβανόμενο χιτσκοκικό μοτίβο Η Μάρνη είναι το θηλυκό αντίστοιχο του Νόρμαν Μπέητς, με τη διαφορά πως εδώ, μέσα από μια στοιχειώδη ψυχαναλυτική θεραπεία, απελευθερώνεται από «τα σεξουαλικά φαντάσματά της (και αφομοιώνεται) μέσα στο κοινωνικό είναι Φετιχιστής είναι και ο Μαρκ Ράτλαντ (Σον Κόνερι), ο οποίος διεγείρεται από την ιδέα να κάνει έρωτα με μια κλέφτρα. Παράλληλα η ταινία διαβάζεται και ως ένα παραμύθι: ο πρίγκιπας και η ζητιάνα που τον βρίσκουμε και στην παλιότερη ταινία του, Ρεβέκκα.

  

The Moon-Spinners 1964

 The Moon-Spinners 1964

Στα Γνέσματα του φεγγαριού 1964

Σκηνοθεσία: James Neilson

Σενάριο: Michael Dyne, Mary Stewart

Είδος: Adventure, Family, Mystery, Hayley Mills

Διάρκεια: 1h 58min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Hayley Mills: Nikky Ferris

Eli Wallach: Stratos

Peter McEnery: Mark Camford

Joan Greenwood: Aunt Frances Ferris

Irene Papas: Sophia

John Le Mesurier:             Anthony Gamble

 

Η νεαρή βρετανίδα Νίκι και η θεία της φτάνουν στο ξενοδοχείο Moon-Spinners της Κρήτης, για να μη συναντήσουν το πιο ζεστό καλωσόρισμα. Η ψυχρότητα της ιδιοκτήτρια ανταγωνίζεται την απειλητική εμφάνιση του Στράτου, του αδελφού της που μόλις ήρθε από το Λονδίνο. Τουλάχιστον, γνωρίζει τον νεαρό εγγλέζο Μαρκ και γίνονται φίλοι, μέχρι που απειλείται η ζωή του από τον Στράτο. Καθώς η Νίκι βοηθάει τον Μαρκ να κρυφτεί, βρίσκεται κι αυτή στο στόχαστρο των Ελλήνων.

            Τα ειδυλλιακά τοπία της Κρήτης επέλεξε ο πασίγνωστος παραγωγός Walt Disney, προκειμένου να κινηματογραφήσει την ταινία «The Moon-Spinners» (ή «Τα ίχνη οδηγούν στην Κρήτη», όπως είναι ο τίτλος της ταινίας στα Ελληνικά).

Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε λίγους μήνες (από το Σεπτέμβριο του 1963 μέχρι τον Ιανουάριο του 1964) σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στην Κρήτη και «βγήκε» στις κινηματογραφικές οθόνες όλου του κόσμου τον

Ιούλιο του ίδιου έτους. Συγκεκριμένα, τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στον Άγιο Νικόλαο, την Ελούντα, την Ιεράπετρα, την Κριτσά και το Λονδίνο.

Επρόκειτο για μία οικογενειακή ταινία μυστηρίου, βασισμένη στο βιβλίο της Mary Stewart και σκηνοθετημένη από τον James Neilson. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Hayley Mills, Eli Wallach, Peter McEnery, ενώ μεταξύ των ηθοποιών είναι και η Ελληνίδα Ειρήνη Παπά.

Βέβαια, εξίσου... πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν οι ανεμόμυλοι της περιοχής του Λασιθίου, οι Κρητικές παραδοσιακές ενδυμασίες και η παράδοση του νησιού.

 

The Chalk Garden 1964

The Chalk Garden 1964

Κηλίδες που δεν Σβήνει ο Χρόνος

Σκηνοθεσία: Ronald Neame

Σενάριο: John Michael Hayes, Enid Bagnold

Είδος: Drama, Mystery, Hayley Mills

Διάρκεια: 1h 46min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Deborah Kerr: Miss Madrigal

Hayley Mills: Laurel

John Mills: Maitland

Edith Evans: Mrs. St. Maugham

Felix Aylmer: Judge McWhirrey

 

Μια γιαγιά ψάχνει να βρει νταντά για την 16χρονη εγγονή της Λόρελ, που έχει καταφέρει να αποτρελάνει και να διώξει όλες τις προηγούμενες, το πολύ σε 3 βδομάδες. Όταν μια μυστηριώδης υποψήφια με πολύ παράξενο παρελθόν καταφέρνει να πάρει τη δουλειά, η Λόρελ ορκίζεται να την αποκαλύψει. Ταυτόχρονα, η Ολίβια, χωρισμένη και ξαναπαντρεμένη μητέρα της Λόρελ, προσπαθεί να πάρει την επιμέλειά της.

  

Send Me No Flowers (1964)

 Send Me No Flowers (1964)

Δεν Θέλω Ούτε τα Λουλούδια σου

Σκηνοθεσία: Norman Jewison

Σενάριο: Julius J. Epstein, Norman Barasch

Είδος: Comedy, Drama, Romance, Doris Day

Διάρκεια: 1h 40min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Rock Hudson: George

Doris Day: Judy

Tony Randall: Arnold

Paul Lynde: Mr. Akins

Hal March: Winston Burr

Edward Andrews: Dr. Morrissey

 

Ο Ροκ Χάντσον είναι ένας ψυχαναγκαστικός υποχόνδριος που κατά λάθος ακούει μια συνομιλία του γιατρού του για τον επικείμενο θάνατο ενός ασθενή. Πιστεύοντας ότι ο άτυχος άνδρας είναι ο ίδιος, αποσπά την βοήθεια του φίλου και γειτόνου του, Τόνι Ράνταλ, στο να βρει καινούργιο σύζυγο για την σύντομα χήρα γυναίκα του. Ο Ράνταλ όμως δεν είναι και μεγάλη βοήθεια καθώς αντιμετωπίζει την απώλεια του φίλου του με συνεχόμενα martinis. Ανήσυχη από την συνεχώς πιο παράξενη συμπεριφορά του άντρα της, η Ντόρις Ντέι, εκνευρίζεται ακόμη περισσότερο όταν ένας πρώην εραστής της εμφανίζεται στη δική τους επαρχιακή λέσχη και ο Χάντσον ενθαρρύνει την ιδιαίτερη προσοχή του εραστή προς αυτήν.

 

Murder Ahoy 1964

 

Murder Ahoy 1964

Δεσποινίς Ντετέκτιβ 

Σκηνοθεσία: George Pollock

Σενάριο: David Pursall, Jack Seddon,

Είδος: Comedy, Crime, Drama

Διάρκεια: 1h 33min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Margaret Rutherford: Miss Jane Marple

Lionel Jeffries: Captain Sydney De Courcy Rhumstone

Charles 'Bud' Tingwell: Chief Insp. Craddock (as Charles Tingwell)

William Mervyn: Comm. Breeze-Connington

Joan Benham: Matron Alice Fanbraid

Stringer Davis: Mr. Jim Stringer

 Η Jane Marple (Dame Margaret Rutherford) ερευνά τη δολοφονία ενός από τους συναδέλφους της, ενός ταμείου που αποκαθιστά νέους εγκληματίες. Για να διερευνήσει, πηγαίνει στο πλοίο που χρησιμοποιούσε για να εκπαιδεύσει τους νέους, πολύ για την ταλαιπωρία του Captain Sydney De Courcy Rhumstone (Lionel Jeffries). Σύντομα σκοντάφτει σε περισσότερες δολοφονίες και σε ένα δαχτυλίδι κλεφτών.

Murder Most Foul 1964

Murder Most Foul 1964

Ο Δολοφόνος Γύρισε την Νύχτα

Σκηνοθεσία: George Pollock

Σενάριο: David Pursall, Jack Seddon, Agatha Christie

Είδος: Comedy, Crime, Drama

Διάρκεια: 1h 30min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Margaret Rutherford: Miss Jane Marple

Ron Moody: H. Driffold Cosgood

Charles 'Bud' Tingwell: Inspector Craddock (as Charles Tingwell)

Andrew Cruickshank: Justice Crosby (as Andrew Cruikshank)

Megs Jenkins: Mrs. Gladys Thomas

Ralph Michael: Ralph Summers

 

Το Murder Most Foul είναι το τρίτο των τεσσάρων ταινιών Miss Marple της Metro-Goldwyn-Mayer. Με βάση το χαλαρό μυθιστόρημα του 1952 της κυρίας McGinty's Dead της Agatha Christie, πρωταγωνιστεί η Margaret Rutherford ως η Miss Jane Marple, ο Charles Tingwell ως επιθεωρητής Craddock και ο Stringer Davis ως ο κ. Stringer.

Αν και τα αποδεικτικά στοιχεία φαίνεται να είναι συντριπτικά στη δολοφονία ενός εκβιαστή, η μοναδική "μη ένοχη" ψήφος της κυρίας Jane Marple (Dame Margaret Rutherford) "κρέμασε" την κριτική επιτροπή 11-1. Είναι πεπεισμένη ότι ο πραγματικός δολοφόνος είναι μέλος τοπικού θεατρικού συγκροτήματος, οπότε τους ενώνει για να συλλέξει πληροφορίες. Οι ενδείξεις οδηγούν πίσω σε πολλά χρόνια σε μια μοναδικά αποτυχημένη παράσταση του 1951 ενός φοβερού παιχνιδιού που γράφτηκε από τον σκηνοθέτη του χαμάμι του γκρουπ, H. Driffold Cosgood (Ron Moody). Αν και εκείνη την εποχή, αρκετά από τα τρέχοντα μέλη του καστ ήταν μόνο παιδιά, ακολουθούν περισσότερες δολοφονίες προτού η Miss Marple εκθέσει τελικά τον δολοφόνο.

  

What a Way to Go! (1964)

What a Way to Go! (1964)

Η Κυρία Και Οι Άντρες της

Σκηνοθεσία: J. Lee Thompson

Σενάριο: Gwen Davis, Betty Comden

Παίζουν: Shirley MacLaine, Dick Van Dyke, Paul Newman, Robert Mitchum, Dean Martin, Gene Kelly

Διάρκεια: 111 – Βαθμολογία: 7,0

Ελληνικοί υπότιτλοι σε ξεχωριστό αρχείο

μετάφραση από εμένα

Το What a Way to Go!, είναι μια Αμερικανική μαύρη κωμωδία του 1964, σε σκηνοθεσία J. Lee Thompson, και πρωταγωνιστές τους Shirley MacLaine, Dick Van Dyke, Paul Newman, Robert Mitchum, Dean Martin, Gene Kelly.

Η κυρία είναι η Shirley MacLaine· σέξι και πολύ «ανεβασμένη» τη δεκαετία του `60. Οι άντρες της είναι (κατά σειρά) οι Dick Van Dyke (πιο γνωστός στο ρόλο του στην Μαίρη Πόπινς), ο Paul Newman, ο Robert Mitchum, ο Gene Kelly και ο Dean Martin. Το What a Way to Go πρόκειται φυσικά για μια απλή, διασκεδαστική και με ολίγον μαύρο χιούμορ ταινία στην οποία η καημένη MacLaine δεν μπορεί να σταυρώσει άντρα τής προκοπής αφού όλοι τους καταλήγουν στον άλλο κόσμο

Η ταινία ξεχωρίζει για τα πλούσια χρώματα και τα υπερβολικά φορέματα και κουρέματα που αλλάζει η πρωταγωνίστρια σχεδόν σε κάθε σκηνή. Με την συνεισφορά φυσικά της μεγάλης σχεδιάστριας Edith Head.

Δεν αποτελεί καμιά αριστουργηματική ταινία αν και ξεχωρίζει από το σωρό για μερικούς λόγους, όπως την τρελαμένη ερμηνεία του Newman σε ρόλο ζωγράφου και τα εμβόλιμα σατιρικά ταινιάκια-φόρο τιμής σε διάφορα κινηματογραφικά είδη, όπως του βωβού, του γαλλικού νέου κύματος, του κλασικού χολιγουντιανού υπερθεάματος και χλιδής και του μελοδράματος α λα Douglas Sirk.

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα one woman show!

h

Il Vangelo Secondo Matteo (1964)

Il Vangelo Secondo Matteo (1964)

Tο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

εις τα Νέα Ελληνικά

Σκηνοθεσία: Pier Paolo Pasolini Σενάριο: Pier Paolo Pasolini

Παίζουν: Enrique Irazoqui, Margherita Caruso, Susanna Pasolini

Ελληνικοί υπότιτλοι σε ξεχωριστό αρχείο

Σχετικά με την ταινία «Το κατά Ματθαιον Ευαγγέλιο». Οι υπότιτλοι της ταινίας είναι υποτίθεται στην αρχαίζουσα γλώσσα του Ευαγγελίου, αλλά οι νέοι δεν την καταλαβαίνουν πλέον αυτή τη γλώσσα. Επίσης αυτοί που έγραψαν τους υπότιτλους στην υποτιθέμενη αρχαίζουσα γλώσσα, την γέμισαν αρλούμπες. Θυμίζει την αείμνηστη Γεωργία Βασιλιάδου η οποία προσπαθώντας να κάνει επιδείξει της καθαρεύουσας την οποία και καλά γνώριζε, πέταγε σπαρταριστές Ελληνικούρες. Έτσι αποφάσισα να μεταφράσω την υποτιθέμενη αρχαίζουσα γλώσσα, στην σημερινή. Ξέρω πως αρκετοί δεν θα είναι σύμφωνοι με αυτή μου την ενέργεια, θα με θωρήσουν βέβηλο και θα θυμώσουν. Ε, αυτοί ας πιούνε ξίδι!

Εντύπωση έκανε το ότι ο Pasolini, ένας δηλωμένος Μαρξιστής, ασχολήθηκε όχι απλά με ένα θρησκευτικό έργο, αλλά για την ακρίβεια με ένα από τα τέσσερα ευαγγέλια. Η γνώμη μου είναι πως ότι και να πιστεύει ο Pasolini, είναι τίμιος μαζί μας. Δεν προσπάθησε να μας επιβάλει τις ιδέες του, αλλά αρκέστηκε να δραματοποιήσει αυτούσιο ένα από τα ευαγγέλια το οποίο περιέχει τα λιγότερα δυνατό μεταφυσικά φαινόμενα, και να μας αφήσει εμάς να μορφώσουμε γνώμη. Από την ταινία του απουσιάζουν παντελώς τα χολιγουτιανά υπερθεάματα, τα φρου-φρου και αρώματα. Διάλεξε ένα χωριό από τον φτωχό Ιταλικό νότο και έβαλε τους κατοίκους του χωριού να παίξουν στην ταινία του

Εξαίρεση ο ρόλος της Παναγίας που τον έδωσε στην μητέρα του. Ο άθεος αυτός Παζολίνι καταφέρνει να μας παρουσιάσει μία ταινία που όχι μόνο τους πιστούς συγκινεί, αλλά και οι άθεοι ακόμα του πλέκουν εγκώμια γι αυτή την δουλειά του. Μας παρουσιάζει έναν Χριστό που είναι μεν ένας απλός άνθρωπος, έχει όμως την θεϊκή δύναμη να συναρπάζει τα καταπιεσμένα πλήθη, γεγονός που κάνει την άρχουσα τάξη να στραφεί εναντίον του.

Ο ίδιος μεν δεν έκανε καμία επέμβαση στο σενάριο. Είναι πιστή δραματοποίηση του ευαγγελίου. Με υπέροχα βουβά κάδρα και με θαυμάσια μουσική επένδυση, καταφέρνει να μας δώσει έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση του Ιησού.

Les Barbouzes (1964)

Les Barbouzes (1964)

Οι Barbouzes σε μυστική αποστολή

Σκηνοθεσία: Georges Lautner

Σενάριο: Michel Audiard, Albert Simonin

Παίζουν: Lino Ventura, Francis Blanche, Bernard Blier

Διάρκεια: 109 λεπτά – Βαθμολογία: 7,0

Υπότιτλοι σε ξεχωριστό αρχείο

Μετάφραση από τον miki-mik7 (Μιχαήλ)

Το "Les Barbouzes" είναι μια γαλλο-ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία του Georges Lautner, που κυκλοφόρησε το 1964. Η ταινία βασικά είναι μια παρωδία κατασκοπευτικών ταινιών εκείνης της εποχής. Πράγματι, ενώ με το ξεκίνημα της η ταινία μας παρουσιάζει διάφορους κατασκόπους να εξοντώνουν ο ένας των άλλον και να πέφτουν σαν μαρουλόφυλλα, οι θεατές δεν φρικάρουν καθόλου, αντίθετα μπαίνουν αμέσως στο νόημα και το διασκεδάζουν. Η ταινία αρχίζει με το θάνατο του ενός εμπόρου όπλων που στην κηδεία του μαζεύονται γύρο από την γοητευτική χήρα του καλοθελητές που στην πραγματικότητα είναι κατάσκοποι και επιδιώκουν να αποσπάσουν από την χήρα την συνταγή του μακαρίτη για ένα υπερόπλο. Παρουσιάζονται ως άτομα που δήθεν είχαν κάποια σχέση με τον μακαρίτη. Ο ένας συστήνεται ως ξάδελφος του μακαρίτη. Ένας Ρώσος ως ψευτοαδελφός του. Άλλος ως ψυχαναλυτής του και ο τέταρτος ως δήθεν ο εξομολόγος του. Υπάρχει και κάποιος που για λογαριασμό της

Αμερικής προσπαθεί να δελεάσει την χήρα προσφέροντας δολάρια σε ρευστό. Όλους αυτούς προσπαθούν να τους εξοντώσουν Κινέζοι πράκτορες.

Σπαρταριστά επεισόδια στην προσπάθειά τους να εξουδετερώσει ο ένας τον άλλον. Όλοι τους όμως συμμαχούν για να αντιμετωπίσουν τον Αμερικάνο και τους Κινέζους.

The Yellow Rolls-Royce (1964)

The Yellow Rolls-Royce (1964)

Η Κίτρινη Ρολς Ρόις

Του Anthony Asquith

Παίζουν: Rex Harrison, Jeanne Moreau, Shirley MacLaine, Alain Delon, George C. Scott, Omar Sharif, Ingrid Bergman, και άλλοι.
Υπότιτλοι από τον Γιάννη από Ανάβυσσο

Η τελευταία ταινία του Anthony Asquith είναι μια σπονδυλωτή ταινία αποτελούμενοι από τρία μέρη με πολλούς γνωστούς πρωταγωνιστές που στην εποχή της σημείωσε αρκετή επιτυχία, σήμερα όμως θεωρείται ξεπερασμένη και κουραστική. Τους υπότιτλους τους έκανα διότι η ταινία έχει ακόμα φανατικούς θαυμαστές που παρακαλούσαν γι αυτούς.

Το σενάριο μας παρουσιάζει την ιστορία μιας Ρολς Ρόις (κίτρινης), που άλλαζε διαδοχικά κατόχους. Πρώτος ιδιοκτήτης που την αγόρασε καινούργια από την αντιπροσωπία ήταν ο Μαρκήσιος του Frinton ( Rex Harrison )ο οποίος την αγόρασε για την Γαλλίδα σύζυγό του (Jeanne Moreau ) ως δώρο για την 10^η επέτειο του γάμου τους.

 Ο Μαρκήσιος φαίνεται να υπεραγαπά την γυναίκα του, έχει δε και ένα πάθος με τις ιπποδρομίες. Ως ιδιοκτήτης αλόγου προσδοκεί να κερδίσει το Χρυσό Κύπελλο. Τελικά τα καταφέρνει αλλά η χαρά του του βγαίνει ξινή.

 Ψάχνοντας την γυναίκα του για να της ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα, Την βρίσκει να τον απατά μέσα στην Ρολς Ρόις με έναν νεαρό υφιστάμενό του. Η πίκρα του είναι μεγάλη, η κοινωνική του όμως θέση δεν του επιτρέπει το διαζύγιο. Θα εξακολουθήσει λοιπόν να ζει συμβατικά με την γυναίκα του, δίνει όμως εντολή να πουληθεί η στην Ρολς Ρόις, διότι θα του θυμίζει συνέχεα το συμβάν.

Για μένα η πρώτη αυτή ιστορία είναι και η αξιοπρεπέστερη  από τις τρεις.

Και αφού η στην Ρολς Ρόις  άλλαξε κάμποσους ιδιοκτήτες, καταλήγει σε κατάστημα πωλήσεων πολυτελών μεταχειρισμένων αυτοκινήτων στην Ιταλία. Εκεί έχει έλθει και ο Ιταλοαμερικανικός γκάνγκστερ Paolo Maltese ( George C. Scott), με τον βοηθό του Joey Friedlander ( Art Carney ) και το κορίτσι του, την Mae Jenkins (Shirley MacLaine), με σκοπό την εντρυφήσει στη Ιταλική κουλτούρα και να την παρουσιάσει ως μέλλουσα σύζυγό του στην οικογένειά του.

Την κοπέλα όμως δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει η κουλτούρα και είναι βαριεστημένη. Ο Paolo επισκέπτεται το κατάστημα αυτοκινήτων με σκοπό να αγοράσει όχημα για να κινούνται όσο θα βρίσκονται στη Ιταλία. Η Mae εντυπωσιάζεται με την Ρολς Ρόις και πείθει τον Paolo να την αγοράσουν. Στο δρόμο μπλέκεται στην παρέα τους ο Stefano (Alain Delon). Είναι ένας νεαρός φωτογράφος ο οποίος κερδίζει τα προς το ζην κάνοντας τον εραστή σε τουρίστριες.

Ο Paolo πρέπει να φύγει ξαφνικά για την Αμερική για κάποια επείγουσα δουλειά που προέκυψε. (Να καθαρίσει κάποιον). Δίνει λοιπόν εντολή στον βοηθό του να προσέχει την κοπέλα του μέχρι να επιστρέψει. Κατά την απουσία του όμως, αναπτύσσεται ερωτικό αίσθημα μεταξύ του Stefano και της Mae.

 Όταν όμως ο Paolo επιστρέφει, ο Joey μιλά την φωνή της λογικής και πείθει την Mae να διακόψει με τον Stefano για να μην κιντυνεύσει η ζωή του ή η δική της. Έτσι αυτή δεν λέει την αλήθεια στον Stefano και παίζει θέατρο ότι τάχα τον βαρέθηκε. Έτσι αυτός αισθάνεται για πρώτη φορά απογοητευμένος ενώ η Mae ευχαριστεί τον Joey για την συμπαράστασή του.

Για το επεισόδιο αυτό να πούμε πως την παρτίδα σώζει η Shirley MacLaine, η οποία με την φρεσκάδα και ζωηράδα της είναι αισθητά καλλίτερη από τους υπόλοιπους.

Ο Alain Delon δείχνει έναν κάπως ναρκισσιστικό χαρακτήρα, νομίζοντας ότι αυτός είναι πολύ πιο ικανός από τον ρόλο που του αναθέσανε.

 Όσο γι αυτούς που παίζουν τους γκάνγκστερ, δείχνουν φιγούρα «επιθεωρησιακών, κωμικών» Ιταλών μαφιόζων. Η ταινία πάντως στο σημείο εδώ δίνει έμφαση στα τουριστικά αξιοθέατα.

Στο τρίτο επεισόδιο ξεχειλίζει ο μελοδραματισμός. Στα Ιταλογιουγκοσλαβικά σύνορα παραμονές της επέμβασης των Ναζί στην Γιουγκοσλαβία, η Ρολς Ρόις αγοράζεται από την εκκεντρική και αυταρχική Αμερικάνα Gerda Μίλετ ( Ingrid Bergman , με σκοπό να συνεχίσει το ταξίδι της στην Γιουγκοσλαβία και να συναντήσει τον νεαρό βασιλέα της χώρας. Δεν πιστεύει με τίποτα ότι οι Ναζί θα επέμβουν στρατιωτικά στην Γιουγκοσλαβία. Ένας νεαρός, ο Davich ( Omar Sharif ) την πείθει να τον πάρει μαζί της διότι είναι δήθεν φίλος του βασιλιά.

 Στην πραγματικότητα ο Davich είναι επικεφαλής ομάδας παρτιζάνων που γνωρίζοντας για την επέμβαση των Ναζί θέλει να γυρίσει στην πατρίδα του και να ετοιμάσει την αντίσταση. Και η δύο τους μπλέκουν επικίνδυνα με την εισβολή των Γερμανών, και η Gerda και ο Davich ερωτεύονται και από κει που αυτή ήταν συντηρητική και αυταρχική αστή, μετατρέπεται σε μαχητική παρτιζάνα! Κάποια  στιγμή ο Davich την πείθει να γυρίσει στην πατρίδα της, διότι θα  συμβάλει περισσότερο στην κατανόηση  του Γιουγκοσλαβικού προβλήματος, αν ενημερώσει  τους συμπατριώτες της για τα συμβαίνοντα.

Σήμερα η όλη ιστορία φαντάζει παρωχημένη αν σκεφτούμε πρώτον ότι το κράτος της Γιουγκοσλαβίας δεν υφίσταται πλέον και δεύτερον ότι η περιοχή της Σλοβενίας όπου διαδραματίζεται η υπόθεση ήταν από τις περιοχές που οι κάτοικοι στην πλειοψηφία τους υποδέχτηκαν τους Ναζί ως απελευθερωτές!

Blood and Black Lace 1964

Blood and Black Lace 1964

ΑΙΜΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΔΑΝΤΕΛΑ

Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Marcello Fondato, Giuseppe Barilla

Είδος: Horror ΔΕ 60, Mystery, Thriller, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 28m

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Cameron Mitchell: Massimo Morlacchi

Eva Bartok: Contessa Cristiana Cuomo

Thomas Reiner: Ispettore Silvestri

Arianna Gorini: Nicole

Dante DiPaolo: Franco Scalo (as Dante Di Paolo)

Mary Arden: Peggy Peyton

 

    Επειδή παρατηρείται σε γειτονικό νήμα μεγάλο ενδιαφέρον για ταινίες που χαρακτηρίζονται b–movies, slashed και cult, ορίστε μία ταινία του ευρωπαίου πρωτοδημιουργού τέτοιου είδους ταινιών. Πρόκειται για τον Mario Bava και την ταινία του Blood and Black Lace. Η ταινία αυτή έχει συμπεριληφθεί στην λίστα του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ: 15 ταινίες τρόμου που δεν είδατε ποτέ! Πολύ μεγάλη ιδέα έχουν αυτοί οι τύποι για τον εαυτό τους!
    Ο Mario Bava, αφού απέδειξε ότι το γοτθικό horror δεν είναι πλέων προνόμιο των βορειοευρωπαίων, της κάθε HAMPER και λοιπών. Μετά την κλασική πλέων δημιουργία του: Η Μάσκα του Σατανά, στράφηκε αυτή τη φορά στους serial killer. Άφησε κατά μέρος το μεταφυσικό και μας απόδειξε ότι η άρρωστη ανθρώπινη ψυχή μπορεί να είναι πολύ τρομακτικότερη από τους κάθε λογής γοτθικούς θρύλους.

 

 

    Μαθητής του και ο Mario Arzento όπου οι διάφοροι συνεργάτες τους ,μεταναστεύοντας στην Αμερική, μεταλαμπάδευσαν το ευγενές αυτό είδος στην πέρα του Ατλαντικού χώρα. Βλέπε Μάσκες και λοιπά.
Περισσότερα για τον Mario Bava θα βρείτε  εδώ: http://www.b-movies.gr/index.php?co=persons&person=1504.
    Για τους υπότιτλους οφείλω να πω ότι παρ΄ όλο που έχω τάξει σκοπό της ζωής μου να μεταφράσω όλους αυτούς τους 15 υπότιτλους των ταινιών τρόμου που προτείνει το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στο διαδίκτυο, όταν είδα ανεβασμένους τους υπότιτλους από τον RON!

Les parapluies de Cherbourg (1964)

Les parapluies de Cherbourg (1964)

Οι Ομπρέλες του Χερβούργου

 

 

Σκηνοθεσία: Jacques Demy

Σενάριο: Jacques Demy

Παίζουν: Catherine Deneuve, Nino Castelnuovo and Anne Vernon 

Αν και λανθασμένα αναφέρεται σε πολλές λίστες σαν μιούζικαλ, η ταινία είναι όπερα.
Μία όπερα όμως χωρίς "Άριες".
Το να παρακολουθείς μια ταινία που διαδραματίζεται στην τότε σύγχρονη εποχή και οι νεαροί τεχνίτες αυτοκινήτων να μιλάνε τραγουδιστά μέσα στο γκαράζ, με φράσεις όπως:
- Κοίτα την ανάφλεξη.
- Τέλειωνε την επισκευή.
- Πιάσε ένα τσιγάρο.
ήταν κάτι που ξένιζε τόσο εμένα, όσο και τους υπόλοιπους θεατές. Η μαεστρία όμως του Jacques Demy ήταν τέτοια, που σύντομα το αποδεχόσουνα σε τέτοιο σημείο, ώστε να πιστεύεις ότι αυτή είναι η κανονική κινηματογραφική γλώσσα.
Η μουσική του Michel Legrand, είναι φανταστική. Τα κομμάτια της τα έχετε ακούσει σίγουρα πολλές φορές, είτε αυτούσια, είτε διασκευασμένα, χωρίς να ξέρετε ότι προέρχονται από την ταινία αυτή. Πολλές επανεκτελέσεις προέρχονται από μουσικούς της τζαζ κυρίως.

Πάρτε και μία γεύση από τα τραγούδια της ταινίας.

Από τα πιο δυνατά σημεία της ταινίας, είναι η ικανότητα και το ταλέντο του Jacques Demy στο να χειρίζεται τα χρώματα. Σαν τον προικισμένο ζωγράφο που αναμειγνύει στην παλέτα του τα χρώματα για να δώσει στον πίνακα το κατάλληλο συναίσθημα, έτσι χειρίζεται κι αυτός τα χρώματα στην ταινία. Αποτέλεσμα: Κάθε πλάνο κι ένας πίνακας!

Να προσθέσουμε και κάτι τεχνικό. Το φιλμ όταν γυρίστηκε, καταγράφηκε σε έγχρωμο αρνητικό Eastman το ποίο ως γνωστό δεν έχει μεγάλη διάρκεια ζωής. Έτσι μετά από πολλές προβολές οι ταινίες ξεθώριασαν και το αρνητικό είχε μισοκαταστραφεί με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η επανεκτίπωσή του. Αποτέλεσμα ήταν να χαθεί ένα από τα συστατικά που είχαν κάνει την ταινία διάσημη: Το χρώμα. Ευτυχώς, ο Jacques Demy το είχε προβλέψει αυτό και είχε κρατήσει αρνητικά στα τρία βασικά χρώματα: RGB. Έτσι με την πάλαια μέθοδο Technicolor το 1990 κατέστη δυνατή η επανεκτύπωση του φιλμ.

 

Από τους ηθοποιούς συντελεστές της ταινίας θα σταθώ στην νεαρούλα τότε Catherine Deneuve. Είναι το κοριτσάκι που λες πως καταλάθος έπεσε από τον παράδεισο στην γη.

 

 

Απόλυτα εναρμονισμένη στο κλίμα της ταινίας, συμβάλει με την αύρα της στο να την κάνει αληθινό παραμύθι. Ανέκαθεν γινότανε προσπάθεια να μας επιβληθεί από την βιομηχανία θεάματος σαν γυναίκα σύμβολο του σεξ. Σαν νέοι όλοι θα πέσαμε στην παγίδα της φαντασίωσης. Όλοι μας όμως ονειρευτήκαμε να περπατήσουμε πιασμένοι χέρι-χέρι με την δική μας Κατρίν.
Όσο για το σενάριο, δεν είναι παρά ένα τετριμμένο μελό

 

 

Ακόμα και η ουσία του φέρνει πολύ από την τριλογία του Πανιόλ: «Φανή-Καίσαρας-Μάριος». Προσοχή όμως! Υπάρχουν άπειρες τετριμμένες φωτογραφίες π.χ. του μωρού που θηλάζει. Μία από αυτές όμως, άμα προέρχεται από βιρτουόζο της φωτογραφίας, θα σαρώσει όλα τα βραβεία.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν σας περιγράφω την περίληψη του έργου.

Τα χρώματα, η μουσική, καθώς και η παρουσία της Catherine Deneuve είναι ότι αξίζει.

Τους υποτίτλους που είχα μεταφράσει πριν από μερικά χρόνια, τους φρσεσκάρισα και τους ξανανέβασα εδώ:

http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/5501971/les-parapluies-de-cherbourg-el