Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1943. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1943. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Le corbeau (1943)

Le corbeau (1943)
ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ
Σκηνοθεσία: Henri-Georges Clouzot

Σενάριο: Louis Chavance , Henri-Georges Clouzot

Παίζουν: Pierre Fresnay, Ginette Leclerc and Micheline Francey  

Μεσούσης της Γερμανικής κατοχής ο Clouzot γύρισε την ταινία αυτή. Κατηγορήθηκε από μερικούς υπερπατριώτες ότι θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι καλλίτερο για την πατρίδα του τις δύσκολες εκείνες στιγμές. Αυτός όμως αντέτεινε ότι με τον τρόπο αυτό βρήκαν δουλειά πολλοί άνθρωποι του χώρου του σινεμά που κυριολεκτικώς λιμοκτονούσαν. Η ταινία αρχίζει με την φράση: « Μία συνηθισμένη πόλη εδώ… ή οπουδήποτε αλλού». Αυτοί που τον κατηγορούσαν υποστήριζαν ότι στην Γερμανία που προβλήθηκε η ταινία ανέφερε: …«ή οπουδήποτε αλλού στη Γαλλία».
Ψέμα!
Όπως διαπιστώθηκε, η ταινία αυτή ουδέποτε προβλήθηκε στην Γερμανία.
Άλλη κατηγορία:
Η ταινία δόθηκε για επεξεργασία σε Γερμανικό εργαστήριο.
Τελείως άστοχη και η κατηγορία αυτή. αφού την περίοδο εκείνη μόνο Γερμανικά εργαστήρια λειτουργούσαν.
Η λύσσα τον πολέμιων του Clouzot ήταν τέτοια, που έφτασαν σε σημείο να ζητούν να καταστραφούν όλες οι κόπιες της ταινίας καθώς και το αρνητικό!
Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό και έτσι εμείς δεν στερηθήκαμε ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Πέτυχαν όμως να επιβάλουν απαγόρευση εργασίας στον Clouzot και δεν μπόρεσε να γυρίσει άλλη ταινία μέχρι το 1947. Κάποτε το κυνήγι τέλειωσε και μπορέσαμε να απολαύσουμε ταινίες όπως «Το Μεροκάματο του Τρόμου», τον ορισμό του θρίλερ.
Αυτό που έκανε στην πραγματικότητα τους πολέμιους του Clouzot να λυσσάξουν είναι ότι εκθέτει την «υψηλή» κοινωνία μιας μικρής επαρχιακής πόλης που τους αποδίδει αμοραλισμό και διαφθορά. Οι άνθρωποι που ταυτίζουν την κριτική εναντίον τους ως συκοφαντία κατά του έθνους, δεν του το συχώρεσαν αυτό. Επεδίωξαν να τον εξοντώσουν με κάθε μέσον.



Ο γιατρός της πόλης αυτής πέφτει θύμα ανώνυμου επιστολογράφου που υπογράφει ως «Το Κοράκι» και τον κατηγορεί πως προβαίνει σε παράνομες εκτρώσεις και άλλες αμοραλιστικές ενέργειες. Μαζί του κατηγορούνται και ορισμένα άλλα μέλη της τοπικής κοινωνίας, ότι συμμετέχουν στον αμοραλισμό. Οι  επιστολές στέλνονται στις αρχές και σε άλλα σημαίνοντα πρόσωπα.



Ο γιατρός αγωνίζεται, αφενός να αποδείξει ότι οι κατηγορίες δεν ευσταθούν και αφετέρου να αποκαλύψει τον συκοφάντη. Ολόκληρη η κοινωνία διακατέχεται από νευρικότητα. Το κορύφωμα όμως είναι όταν ασθενής που πάσχει από καρκίνο, λαβαίνει ανώνυμο γράμμα που του αποκαλύπτει την ασθένειά του. Ο ασθενής συγκλονίζεται και αυτοκτονεί. Το «Κοράκι» προσπαθεί να καταστήσει ένοχο το γιατρό για το θέμα της της ανώνυμης επιστολής και τις τραγικές συνέπειες. Η μαεστρία του Clouzot είναι ότι μας κρατά σε αγωνία καθηλωμένους, όχι λόγω κάποιου ψυχοπαθούς δολοφόνου ή κανενός φανταστικού τέρατος, αλλά απλά λόγο κάποιου συκοφάντη. Οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και τελικά αποδεικνύετε ότι μόνο τυχαία δεν προέκυψαν ταινίες όπως: «Το Μεροκάματο του Τρόμου», «Η Διαβολογυναίκες» κ.α.
Την ταινία με τους δικούς μου υπότιτλους θα βρείτε εδώ:













Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

I Walked with a Zombie (1943)

I Walked with a Zombie (1943)
Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι
Σκηνοθεσία: Jacques Tourneur
Σενάριο: Curt Siodmak
Φωτογραφία: J. Roy Hunt
Μοντάζ: Mark Robson
Ηθοποιοί: Frances Dee, Tom Conway, Christine Gordon

Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα Ζόμπι του Ρομέρο.
Καμία σχέση.
Όχι μόνο δεν συναντάμε φρικιαστικά όντα να καταβροχθίζουν σάρκες ζωντανών, αλλά αντίθετα ταξιδεύουμε σε ένα ρομαντικό ονειρικό αλλά ταυτόχρονα μυστηριώδες και γεμάτο αγωνία τοπίο.

Πολύ μεγάλος ο Jacques Tourneur .Και εδώ κατά πολλούς έκανε μία από τις καλλίτερες ταινίες του. Ψιθυριστό αριστούργημα ονομάζεται από μερικούς αυτή η ταινία και αυτό γιατί ο Tourneur προσπαθεί να κάνει τους ηθοποιούς του να μιλάνε χαμηλόφωνα, για να μην ενοχλήσουν τη μυσταγωγία και την εύθραυστη ατμόσφαιρα της εικόνας.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος που εμπνέεται από την Τζέην Έυρ της Μπροντέ και μας παρουσιάσει μια δικιά του εκδοχή. Το ίδιο έκανε και ο Χίτσκοκ στη Ρεβέκα του.
Στη θέση της Τζέυν έχουμε μια νεαρή νοσοκόμα, την Μπέτση, η οποία έρχεται από την πατρίδα της τον Καναδά στης Αντίλλες για να κουράρει την άρρωστη γυναίκα ενός ευρωπαίου γαιοκτήμονα. Εκεί θα έρθουν σε σύγκρουση οι πεποιθήσεις της ανάμεσα στο ορθολογικό, που πρεσβεύει η δυτική κουλτούρα της και στο μεταφυσικό, που επικρατεί στην εξωτική αυτή περιοχή. 

Η δυστυχής ασθενής είναι Ζόμπι, κατά την έννοια ότι είναι κατατονική, έχει ανοικτά τα μάτια της αλλά δεν φαίνεται να βλέπει τίποτα και γενικός έχει την όψη υπνοβάτη που δεν ξυπνάει ποτέ.
Για τους ντόπιους όμως και για ελάχιστους ευρωπαίους που έχουν επηρεαστεί από την ντόπια κουλτούρα, η γυναίκα έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση από μαγείες Βουντού.
Η νοσοκόμα που επιμένει να θεραπεύσει την ασθενή της, όταν έχει εξαντλήσει ανεπιτυχώς όλες τις δυνατότητες που της δίνει η δυτική επιστήμη, πέφτει στον πειρασμό να δοκιμάσει και τις ντόπιες δοξασίες και οδηγεί την άρρωστη γυναίκα σε τελετή Βουντού.
 

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργο ούτε και στις μέρες μας. Πόσοι από μας αλήθεια, αν και θέλουμε να θεωρούμαστε ορθολογιστές, δεν ρίχνουμε κλεφτές ματιές πότε-πότε στο ωροσκόπιό μας, δεν φτύνουμε παιδάκια για να μην τα ματιάσουμε και δεν αναζητούμε την εξ ύψους παρέμβαση όταν τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν πολύ δύσκολα;
Τελικά η ταινία είναι η αποθέωση της διφορούμενης πραγματικότητας. Μέχρι το τέλος δεν μας δίδεται καμία σαφή εξήγηση για το αν υπάρχει πράγματι μαγεία Βουντού, ή αν όλα οφείλονται στα αποτελέσματα του τροπικού πυρετού και σε συμπτώσεις.

Η ταινία έχει παιχθεί αρκετές φορές σε διάφορα φεστιβάλ και αφιερώματα στη χώρα μας. Έχει επίσης παιχθεί και στην τηλεόραση. Ποτέ όμως δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD εδώ.
Υπήρχε λοιπόν ένα κενό υποτίτλων που ανέλαβα να το καλύψω.