Go West. 1925

Go West. 1925

Ο Μπάστερ Κήτον Καουμπόι

Σκηνοθεσία: Buster Keaton

Σενάριο: Buster Keaton, Lex Neal

Είδος: Comedy, Western

Διάρκεια: 1h 9min

Παίζουν:

Howard Truesdale = Ιδιοκτήτης του ράντζου

Kathleen Myers = Η κόρη του

Ray Thompson = Ο επιστάτης

Brown Eyes = Ο ίδιος

Buster Keaton = Friendless

Ένας νεαρός που δεν βρίσκει δουλειά στην μικρή πόλη του, προσπαθεί να βρει καλύτερη τύχη στη Νέα Υόρκη, όμως εξαντλείται από τη ζωή της πόλης, και αποφασίζει να δοκιμάσει την τύχη κάπου αλλού μετά από μόνο λίγα λεπτά στη Νέα Υόρκη. Κατεβαίνει από την αμαξοστοιχία κοντά σε ένα ράντσο, όπου θα προσπαθήσει να κάνει την τύχη του ως καουμπόι, με τον δικό του πετυχημένο τρόπο. Αυτός θα δείξει τι αξίζει όταν η φάρμα πρέπει να φέρει 100 βόδια στα σφαγεία του Λος Άντζελες για να αποφύγει την χρεωκοπία, ενάντια στην θέληση της γειτονιάς που θέλει καλύτερη τιμή. Μετά από μια ένοπλη μάχη με τους άνδρες της γειτονιάς, είναι το μόνο άτομο σε ένα τρένο για το Λος Άντζελες με 1000 αγελάδες...

Στο «Go West», o Μπάστερ Κίτον είναι ένας μοναχικός άνθρωπος χωρίς φίλους που, κουρασμένος από τη ζωή στη μεγάλη πόλη αποφασίζει να κατευθυνθεί δυτικά, στην καρδιά της βαθιάς Αμερικής. Μετά από πολλές κωμικοτραγικές περιπέτειες, βρίσκει δουλειά στο ράντσο των Τόμσον και γίνεται φίλος με την Καστανομάτα, μια από τις αγελάδες του σπιτιού. Όταν οικονομικά προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους, το αφεντικό αποφασίζει να μετακινήσει το κοπάδι στο Λος Άντζελες και να το πουλήσει. Φυσικά, όλα πάνε λάθος στην διαδρομή και ο Μπάστερ Κίτον μένει μόνος του με τα ζωντανά και προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος - με ξεκαρδιστικά αποτελέσματα.

Μια μικρή παραδοξότητα στο συμπαγές έργο του Κίτον, καθώς είναι αρκετά πιο συναισθηματικό απ' ότι ο σπουδαίος κωμικός συνήθως επέτρεπε στον εαυτό του, το "Go West" είναι ένα φιλμ-ύμνος στην παράδοξη φιλία ενός μοναχικού άνδρα με μια αγελάδα. Εδώ, ο αγέλαστος κλόουν του σινεμά φλερτάρει με την κάμερα με τρόπους που θυμίζουν Τσάρλι Τσάπλιν χωρίς όμως να χάνει ποτέ την "ζεν" στωικότητά του.

Σε μια χαρακτηριστική στιγμή της ταινίας, κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας χαρτιών, ένας παράνομος διατάζει τον Κίτον: "Όταν το λες αυτό, χαμογέλα". Ο Κίτον, φυσικά, δεν μπορεί να συμμορφωθεί, αν και πιέζει τα χείλη του με τα δάχτυλα, αποτίοντας έναν μικρό φόρο τιμής στην Λίλιαν Γκις από τον "Σπασμένο Κρίνο", του Γκρίφιθ. Η επεισοδιακή κατάληξη, πάντως, φροντίζει να διακηρύξει αμφιλεγόμενα πως, από όλες τις θηλυκές παρτενέρ του Μπάστερ Κίτον, καλύτερη ήταν η Καστανομάτα.