WEREWOLF OF LONDON 1935

 

WEREWOLF OF LONDON 1935

Ο Λυκάνθρωπος του Λονδίνου

Σκηνοθεσία: Stuart Walker

Σενάριο: John Colton, Robert Harris, Harvey Gates

Είδος:Fantastique, Horror, Drame

Διάρκεια: 1h 15min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Henry Hull: Dr. Wilfred Glendon

Warner Oland: Dr. Yogami

Valerie Hobson: Lisa Glendon

Lester Matthews: Paul Ames

Lawrence Grant: Sir Thomas Forsythe

Spring Byington: Miss Ettie Coombes

Clark Williams: Hugh Renwick

 

Ο Λυκάνθρωπος του Λονδίνου είναι μια ταινία τρόμου του 1935 σε σκηνοθεσία Στιούαρτ Γουόκερ και με πρωταγωνιστή τον Χένρι Χαλ ως τον ομώνυμο λυκάνθρωπο. Το δεύτερο καστ ήταν οι Warner Oland, Valerie Hobson, Lester Matthews και Spring Byington.

Ο Wilfred Glendon (Henry Hull) είναι ένας πλούσιος και παγκοσμίου φήμης αγγλός βοτανολόγος που ταξιδεύει στο Θιβέτ, αναζητώντας το φευγαλέο φυτό mariphasa. Ενώ εκεί, του επιτίθεται και δαγκώνεται από ένα πλάσμα που αποκαλύπτεται αργότερα ως λυκάνθρωπος, αν και καταφέρνει να αποκτήσει ένα δείγμα της mariphasa . Μόλις επιστρέφει στο σπίτι του στο Λονδίνο, προσεγγίζεται από έναν συνάδελφο του βοτανολόγο, τον Dr. Yogami (Warner Oland), ο οποίος ισχυρίζεται ότι τον έχει συναντήσει στο Θιβέτ ενώ αναζητά επίσης τη mariphasa. Ο Yogami προειδοποιεί τον Glendon ότι το δάγκωμα ενός λυκάνθρωπου θα τον έκανε να γίνει και αυτος λυκάνθρωπος, προσθέτοντας ότι η mariphasa είναι ένα προσωρινό αντίδοτο για την ασθένεια....

 

Vampyr 1932

 

Vampyr 1932

Η παράξενη περιπέτεια του Δαβίδ Γκρέι

 

Σκηνοθεσία: Carl Theodor Dreyer

Σενάριο: Sheridan Le Fanu, Christen Jul, Carl Theodor Dreyer

Είδος: Fantastique. Horror

Διάρκεια: 1h 15min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Julian West: Allan Grey

Maurice Schutz: Ο Λόρδος του Manor

Rena Mandel: Gisèle

Sybille Schmitz: Léone

Jan Hieronimko: Ο γιατρός του χωριού

Henriette Gérard: Η γριά γυναίκα του νεκροταφείου

Albert Bras: Ο γέρος υπηρέτης

 

Ένας ταξιδιώτης καταφθάνει στο πανδοχείο ενός χωριού και γίνεται μάρτυρας της επίθεσης ενός βαμπίρ σε μια νεαρή γυναίκα. Μια από τις πρώτες ταινίες που πραγματεύονται το βαμπιρικό μύθο, σκηνοθετημένη σαν αξέχαστος, σχεδόν βουβός σουρεαλιστικός εφιάλτης.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τον χολιγουντιανό «Δράκουλα» του Τοντ Μπράουνινγκ, ο Καρλ Ντράγερ («Το Πάθος της Ζαν ντ’ Αρκ», «Μέρες Οργής», Γερτρούδη») επιχειρεί στη Γαλλία μια άλλη κινηματογραφική προσέγγιση του βαμπιρικού μύθου, βασισμένη αμυδρά σε διήγημα του Ιρλανδού Σέρινταν λε Φανού.

Σαφώς επηρεασμένος από το λογοτεχνικό «Δράκουλα» του Μπραμ Στόκερ και τον «Νοσφεράτου» του Φ.Β. Μουρνάου, ο Ντράγερ ζωντανεύει μια ατμόσφαιρα γοτθικού τρόμου, χωρίς όμως να καταφεύγει σε εξπρεσιονιστικές στιλιστικές­ επιλογές ή να αξιοποιεί ηχητικά εφέ (ακόμη και οι διάλογοι είναι λιγοστοί). Αφηγούμενος την ιστορία ενός νεαρού λάτρη του μεταφυσικού και του απόκοσμου, ο οποίος καταφθάνει στο πανδοχείο ενός χωριού και γίνεται μάρτυρας της επίθεσης ενός βαμπίρ σε μια νεαρή γυναίκα, ο Δανός σκηνοθέτης μας παρασύρει σε ένα ζωντανό εφιάλτη, όπου οι φόβοι του υποσυνείδητου γίνονται απειλητικά τέρατα της πραγματικότητας. Σουρεαλιστικές εικόνες, μη ορθολογική πλοκή, κατάδυση σε έναν απόλυτα απειλητικό κόσμο και μια ονειρική, αφηγηματικά πρωτοποριακή κινηματογραφική εμπειρία