Foolish Wives 1922

Foolish Wives 1922

Οι Ανόητες Γυναίκες

Σκηνοθεσία: Erich von Stroheim

Σενάριο: Erich von Stroheim

Είδος: Drama, Thrille

Διάρκεια: 1h 57min

Μεσότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Παίζουν:

Rudolph Christians = Andrew J. Hughes

Miss DuPont           Miss DuPont = Helen Hughe

Maude George = Πριγκίπισσα Olga Petchnikoff

Mae Busch = Πριγκίπισσα Vera Petchnikoff

Erich von Stroheim = Κόμης Sergius Karamzin

Dale Fuller = aruschka

Ο «κόμης» Καρανζίν είναι ένας αργόσχολος Δον Ζουάν στο Μόντε Κάρλο, που ζει με τα χρήματα των πλούσιων κυριών που φλερτάρει. Όμως, μία από αυτές, η σύζυγος του αμερικανού πρέσβη, θα του αλλάξει το ρουν της προσωπικής του ιστορίας και θα τον ωθήσει προς μια τραγική κατάληξη.

Η δεύτερη μεγάλη ταινία του Erich von Stroheim μετά το Τυφλοί Σύζυγοι και η πιο μεγαλεπήβολη από όσες έκανε στη ζωή του. Το αρχικό υλικό που παρέδωσε στην Universal ήταν οχτώ ωρών (!!!), αλλά έτσι την ήθελε ο δημιουργός του, ονομάζοντας την «μια τέλεια ιστορία». Όταν ρωτήθηκε για το πώς ήταν δυνατόν να αντέξουν οι θεατές μέσα σε ένα απόγευμα μια τέτοια διάρκεια, αυτός απάντησε «Αυτή είναι μια λεπτομέρεια που μου διέφυγε τελείως»! Η Universal το πετσόκοψε στις τρεις και μισό ώρες και έκανε τον σκηνοθέτη να αναφωνήσει πως το μόνο που απέμεινε ήταν τα «κοκαλάκια». Μετά, το παρέλαβε η λογοκρισία και το αποτελείωσε στα 130 λεπτά.

Η Universal επειδή δεν είχε δικό της δίκτυο αιθουσών, συνεργάστηκε με τρεις διαφορετικές εταιρίες (βασικά ιδιοκτήτες αιθουσών) για να μπορέσει να βρει αίθουσες να παίξει το έργο. Το έργο είχε εμπορική επιτυχία, αλλά ο σκηνοθέτης, έκτοτε, θεωρούταν «καταζητούμενος» για τα τρομακτικά έξοδα που επιφόρτισε την παραγωγή. Η εταιρία είχε αναρτήσει απέναντι από τα γραφεία της στο Μπρόντγουεϊ μια τεράστια πινακίδα, που έλεγε το εξής: «Η Universal Pictures και ο Erich von Stroheim θα ξοδέψουν ΧΧΧ δολάρια για να σας διασκεδάσουν με το Foolish Wives.». Στη θέση του XXX και κάθε φορά που οι απαιτήσεις του σκηνοθέτη ανέβαιναν, η εταιρία ανέγραφε το νούμερο των εξόδων! Το τελικό ήταν 1.103.736 και 38 σεντς και ενώ ο Stroheim ορκίζονταν πως δαπανήθηκαν μονάχα 700.000 δολάρια.

Ένας διεφθαρμένος ευγενής της άυλης του τσάρου που ζει μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μαζί με τις ξαδέρφες του στο Μονακό κάνοντας απάτες και σπάταλες θέλει να γοητεύσει την σύζυγο ενός αμερικανού πολιτικού.

Ο Φον Στροχαϊμ κάνει επίδειξη καλλιτεχνικού ταλέντου με δυναμικό ενθουσιασμό (και μεγαλομανία) δημιουργώντας πλάνα με εντυπωσιακή αισθητική. Τα σκηνικά είναι μεγαλόπρεπη, το ύφος σαρκαστικό και οι ματιές στις κοινωνικές αντιθέσεις ενδιαφέρουσες καθώς ο ιδιότροπος σκηνοθέτης παρουσιάζει στην οθόνη τη διαφθορά των πλουσίων. Μερικές σκηνές της ταινίας που εντυπωσιάζουν αφορούν την απεικόνιση μιας καταιγίδας.