Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli
Σενάριο: Robert Anderson
Είδος: 1956, Drama
Διάρκεια: 02:02
Γλώσσα: Αγγλικά
Παίζουν:
Deborah Kerr: Laura Reynolds
John Kerr: Tom Robinson Lee
Leif Erickson: Bill Reynolds
Edward Andrews: Herb Lee
Darryl Hickman: Al
Δεκαετία του 50.
Σαν μαθητής του δημοτικού δεν υπήρχε περίπτωση να δω αυτό το ακατάλληλο φιλμ.
Γιατί όμως όλα αυτά τα χρόνια είχα την εντύπωση ότι το ήξερα;
Ο λόγος οφείλεται στο πλουσιοπάροχο τρέιλερ που διαφήμιζε το συγκεκριμένο έργο πριν την έναρξη παιδικής ταινίας την οποία παρακολουθούσα με την μητέρα μου.
Ο εκφωνητής διηγιότανε με στόμφο για το δράμα του νεαρού φοιτητή που όλος ο περίγυρός του τον θεωρούσε «Αδελφή» και μόνο μία γυναίκα πίστευε σ’ αυτόν.
Πράγματι, οι σκηνές δείχνανε έναν νεαρό να τον κατατρέχουνε και να τον προπηλακίζουνε και μια συμπαθητική κυρία να πίνει μαζί του τσάι και να συζητεί ήρεμα.
Και το αποκορύφωμα που μου άφηνε ερωτηματικά.
Η κυρία αυτή {Ντέμπορα Κερ}, απολογείται στον άνδρα της και ενώ αυτός κοιτάζει περιφρονητικά το ταβάνι, εκείνη του λέει:
Όλοι τον θεωρούσαν αδελφή και αυτός έψαχνε τρόπο να τους αποδείξει ότι δεν είναι.
Για το λόγο αυτό επισκέφτηκε την Έλλη.
Χθες το βράδυ...
...το ξέρω, είναι τρομερό που το παραδέχομαι...
...χθες βράδυ, επιθυμούσα να το αποδείξει με εμένα!
Κάποιες υποψίες είχα για το τι σήμαιναν όλα αυτά, αλλά τίποτε το ξεκάθαρο.
Και ποιον να ρωτήσεις;
Τόλμησα να κάνω μια νύξη στην μητέρα μου ρωτώντας όσο πιο αδιάφορα μπορούσα να προσποιηθώ:
Μαμά, τι έργο είναι αυτό;
Με κεραυνοβόλησε με βλέμμα γεμάτο απαξίωση..
Σαν μαθητής του δημοτικού δεν υπήρχε περίπτωση να δω αυτό το ακατάλληλο φιλμ.
Γιατί όμως όλα αυτά τα χρόνια είχα την εντύπωση ότι το ήξερα;
Ο λόγος οφείλεται στο πλουσιοπάροχο τρέιλερ που διαφήμιζε το συγκεκριμένο έργο πριν την έναρξη παιδικής ταινίας την οποία παρακολουθούσα με την μητέρα μου.
Ο εκφωνητής διηγιότανε με στόμφο για το δράμα του νεαρού φοιτητή που όλος ο περίγυρός του τον θεωρούσε «Αδελφή» και μόνο μία γυναίκα πίστευε σ’ αυτόν.
Πράγματι, οι σκηνές δείχνανε έναν νεαρό να τον κατατρέχουνε και να τον προπηλακίζουνε και μια συμπαθητική κυρία να πίνει μαζί του τσάι και να συζητεί ήρεμα.
Και το αποκορύφωμα που μου άφηνε ερωτηματικά.
Η κυρία αυτή {Ντέμπορα Κερ}, απολογείται στον άνδρα της και ενώ αυτός κοιτάζει περιφρονητικά το ταβάνι, εκείνη του λέει:
Όλοι τον θεωρούσαν αδελφή και αυτός έψαχνε τρόπο να τους αποδείξει ότι δεν είναι.
Για το λόγο αυτό επισκέφτηκε την Έλλη.
Χθες το βράδυ...
...το ξέρω, είναι τρομερό που το παραδέχομαι...
...χθες βράδυ, επιθυμούσα να το αποδείξει με εμένα!
Κάποιες υποψίες είχα για το τι σήμαιναν όλα αυτά, αλλά τίποτε το ξεκάθαρο.
Και ποιον να ρωτήσεις;
Τόλμησα να κάνω μια νύξη στην μητέρα μου ρωτώντας όσο πιο αδιάφορα μπορούσα να προσποιηθώ:
Μαμά, τι έργο είναι αυτό;
Με κεραυνοβόλησε με βλέμμα γεμάτο απαξίωση..
Για το έργο να πούμε πως πρόκειται για μία θεατρική επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ, του θεατρικού συγγραφέα Robert Anderson που παίχτηκε εκεί με τους ίδιους ηθοποιούς: Deborah Kerr και John Kerr. Αργότερα, με σενάριο του ίδιου του Robert Anderson, μεταφέρθηκε από τον Vincente Minnelli στην μεγάλη οθόνη.
Ασχολείται με την διαφορετικότητα και με τις παρενέργειες που προκαλεί. Σήμερα μερικοί υποστηρίζουν ότι κύριο θέμα του έργου είναι οι ομοφυλοφιλικές τάσεις του νεαρού φοιτητή και πως αντιμετωπίζονται από το περιβάλλον του. Και ότι για λόγους λογοκρισίας βάζουν μια καλή γυναίκα να του δίνεται και να τον θεραπεύει από τις τάσεις αυτές.
Θα μπορούσε να ήταν και έτσι.
Εγώ όπως που έζησα τα χρόνια αυτά, μπορώ να πω ότι δεν χρειαζότανε να ήταν κανείς πραγματικά ομοφυλόφιλος για να του βγει η φήμη του διαφορετικού. Το να προτιμάει κανείς την ποίηση και τη σοβαρή μουσική από τα βαριά ανδρικά αθλήματα ήταν αρκετό. Το ότι ο νεαρός μας ήρωας κέρδισε στον τελικό του τένις δεν έλεγε τίποτα διότι εκεί τότε, όπως κα εδώ σε εμάς, το τένις θεωρείτο άθλημα για γυναίκες και ντιντίδες.
Το κορυφαίο όμως ατόπημα του νεαρού που του κώλυσε οριστικά τον τίτλο της αδελφής, ήταν το ότι σε συντροφιά με άλλες κυρίες στην παραλία, τόλμησε να τους αποδείξει ότι ξέρει να ράβει ένα κουμπί. Συνάδελφοί του που τον είδαν τυχαία έμεινε αποσβολωμένοι από το φρικτό αυτό θέαμα και την κατάντια του ανδρικού φύλλου..!.
Ασχολείται με την διαφορετικότητα και με τις παρενέργειες που προκαλεί. Σήμερα μερικοί υποστηρίζουν ότι κύριο θέμα του έργου είναι οι ομοφυλοφιλικές τάσεις του νεαρού φοιτητή και πως αντιμετωπίζονται από το περιβάλλον του. Και ότι για λόγους λογοκρισίας βάζουν μια καλή γυναίκα να του δίνεται και να τον θεραπεύει από τις τάσεις αυτές.
Θα μπορούσε να ήταν και έτσι.
Εγώ όπως που έζησα τα χρόνια αυτά, μπορώ να πω ότι δεν χρειαζότανε να ήταν κανείς πραγματικά ομοφυλόφιλος για να του βγει η φήμη του διαφορετικού. Το να προτιμάει κανείς την ποίηση και τη σοβαρή μουσική από τα βαριά ανδρικά αθλήματα ήταν αρκετό. Το ότι ο νεαρός μας ήρωας κέρδισε στον τελικό του τένις δεν έλεγε τίποτα διότι εκεί τότε, όπως κα εδώ σε εμάς, το τένις θεωρείτο άθλημα για γυναίκες και ντιντίδες.
Το κορυφαίο όμως ατόπημα του νεαρού που του κώλυσε οριστικά τον τίτλο της αδελφής, ήταν το ότι σε συντροφιά με άλλες κυρίες στην παραλία, τόλμησε να τους αποδείξει ότι ξέρει να ράβει ένα κουμπί. Συνάδελφοί του που τον είδαν τυχαία έμεινε αποσβολωμένοι από το φρικτό αυτό θέαμα και την κατάντια του ανδρικού φύλλου..!.
Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα σήμερα, αλλά στην εποχή μου όποιος άνδρας τολμούσε να ράψει κάτι σε δημόσια θέα, δεν θα είχε καλλίτερη τύχη.
Στην πραγματικότητα το πρόβλημα του νεαρού ήταν ότι μεγάλωσε χωρίς μητέρα αφού αυτή εγκατέλειψε το σπίτι της όταν αυτός ήταν 5 χρονών και στο πρόσωπό της στοργικής κας Ρέινολς βρήκε την μητρική φιγούρα που του έλειπε.
Αυτή πάλι μην έχοντας παιδί και αισθανόμενη ότι παραμελείται από τον άνδρα της, προσφέρει όλη της τη στοργή στον κατατρεγμένο νεαρό.
Δημιουργείται έτσι σχέση μητέρας-γιου που καταλήγει σε οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Και επειδή η μητρική αυτή σχέση είναι εικονική και όχι φυσική, δεν θα είναι δύσκολο για κανέναν τους να ενδώσουν.
Στο τέλος παρατηρούμε προσπάθεια του Vincente Minnelli να ξεφύγει από τις δαγκάνες της λογοκρισίας. Εκείνη τη εποχή με κανένα τρόπο δεν ήταν αποδεκτό μια καλλιεργημένη και ισορροπημένη σύζυγος να απατά τον άνδρα της χωρίς συνέπειες.
Μας φορτώνει λοιπόν με υπερβολικό μελοδραματισμό, παρουσιάζοντάς μας το γράμμα- απολογία της ηρωίδας όπου θλίβεται βαθύτατα για το τρομερό ατόπημά της.
Στο τέλος παρατηρούμε προσπάθεια του Vincente Minnelli να ξεφύγει από τις δαγκάνες της λογοκρισίας. Εκείνη τη εποχή με κανένα τρόπο δεν ήταν αποδεκτό μια καλλιεργημένη και ισορροπημένη σύζυγος να απατά τον άνδρα της χωρίς συνέπειες.
Μας φορτώνει λοιπόν με υπερβολικό μελοδραματισμό, παρουσιάζοντάς μας το γράμμα- απολογία της ηρωίδας όπου θλίβεται βαθύτατα για το τρομερό ατόπημά της.
Είναι σχεδόν απίθανο να μπορέσετε να βρείτε το έργο αυτό σε DVD. Μόνο σα μεταχειρισμένη βιντεοκασέτα προσφέρεται. Είχα όμως κάποια τύχη και πέτυχα μία αξιοπρεπή κόπια (2.35:1) με κάποιους αξιοθρήνητους αγγλικούς υπότιτλους και κάποιους καλλίτερους ισπανικούς. Κουράστηκα πάρα πολύ αλλά έφτασα σε πολύ καλό αποτέλεσμα μεταφράζοντας και συγχρονίζοντας.
Σας τους έχω εδώ: http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3514690/tea-and-sympathy-el
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου