Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Jeux Interdits [1952]

Jeux Interdits [1952]
Απαγορευμένα παιχνίδια

 


Σκηνοθεσία: René Clément

Σενάριο: Jean Aurenche

Παίζουν: Georges Poujouly, Brigitte Fossey καυ Amédée

Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο
Αν αναρωτηθούμε ποτέ ποια είναι η μεγαλύτερη αξία της εφεύρεσης του σινεμά, θα μπορούσαμε άνετα να πούμε ότι είναι η δυνατότητα που μας έδωσε να έχουμε αριστουργήματα σαν την ταινία αυτή.
Σήμερα που οι ανακοινώσεις των βομβαρδισμών στην Παλαιστίνη κατάντησαν ρουτίνα και αρχίζουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι πρόκειται για ένα από τα πολλά κακώς κύμαινα και θα πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε και με αυτό, αξίζει να κάτσουμε να δούμε και να ξαναδούμε αν την έχουμε δει παλαιότερα την ταινία αυτή. Κυρίως όμως να πείσουμε και τα παιδιά μας να την δουν. Διότι καλοί είναι οι Σφουγκαράκιδες, οι Τρανσφόρμες και οι Μπάρμπες, αλλά τα παιδιά πρέπει να μάθουνε τι πέρασαν οι παλαιότεροι, τι περνάνε πολλοί άνθρωποι σήμερα και τι κινδυνεύουμε να πάθουμε κάποια στιγμή κι εμείς.
Η ταινία αυτή του René Clément ξεκινάει με ένα καραβάνι προσφύγων που φεύγει με κάθε μέσον από το δοκιμαζόμενο Παρίσι προς την επαρχία. Επάνω σε μια γέφυρα δέχονται ανελέητο βομβαρδισμό από αεροπλάνα και ακολουθεί πολυβολισμός από καταδιωκτικό εναντίων των ανθρώπων που προσπαθούν να προφυλαχτούν όπως-όπως. Εκεί σκοτώνονται οι γονείς της μικρούλας Πολέτ και απομένει μόνη με ένα νεκρό σκυλάκι στην αγκαλιά να περιφέρεται στου αγρούς.
 
Εκεί θα συναντήσει τον Μισέλ, ένα αγόρι αγροτικής οικογένειας λίγο μεγαλύτερό της, ο οποίος θα πείσει τον πατέρα του να κρατήσουνε την μικρή ορφανή.
Τα παιδιά για να ξεφύγουν από την οδυνηρή πραγματικότητα ενός ανισόρροπου κόσμου, που ενώ σφαγιάζεται από έναν φονικό πόλεμο, δεν παραιτείται από τις φιλονικίες και τους τσακωμούς με τους γείτονές του για ασήμαντα πράγματα, δημιουργούν με το παιχνίδι τους έναν δικό τους φανταστικό κόσμο. Στον κόσμο τους αυτό θα παίξουν τους νεκροθάφτες των ζώων. Όλα τα νεκρά ζώα, από σκύλους μέχρι σκαθάρια θα αποκτήσουν το νεκροταφείο τους το οποίο θα πρέπει να διακοσμηθεί με σταυρούς. Τους σταυρούς θα τους κλέψουν από το νεκροταφείο του χωριού. Όταν η ενέργειά τους αυτή αποκαλυφθεί θα σημάνει μεγάλο σκάνδαλο για την τοπική κοινωνία. Λες και η παιδική αφέλεια είναι φοβερότερη από τα τόσα φρικτά που γίνονται την ίδια στιγμή από τους μεγάλους.

 
Έχω δει και έχω θαυμάσει πολλές ταινίες με ήρωες παιδιά. Αυτή όμως η πεντάχρονη μικρούλα και ο δεκάχρονος φίλος της είναι το κάτι άλλο. Δεν χορταίνεις να τους βλέπεις και κάθε τόσο αναρωτιέσαι: «Μα είναι δυνατόν;» Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και ο Ηρώδης αν είχε την δυνατότητα να έβλεπε την ταινία αυτή, θα άλλαζε στάση και από φονέας νηπίων θα γινότανε δωρητής στο Χαμόγελο του Παιδιού.



Μέσα σε όλα έχουμε και ένα θαυμάσιο μουσικό θέμα που εκτελεί ο θρύλος της Ισπανικής κιθάρας Ναρθίσο Γιέπες. Μπορείτε να το ακούσετε




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου