Who Can Kill a Child? 1976

Who Can Kill a Child? 1976

Ποιος μπορεί να σκοτώσει ένα παιδί;

 

Σκηνοθεσία: Narciso Ibáñez Serrador

Σενάριο: Narciso Ibáñez Serrador, Juan José Plans

Είδος: Horror ΔΕ 70, Adventure, Mystery

Διάρκεια: 1h 52m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lewis Fiander: Tom

Prunella Ransome: Evelyn

Antonio Iranzo: Padre

Miguel Narros: Guardacostas 1

María Luisa Arias: (as Mª Luisa Arias)

Marisa Porcel: Brit van der Holden

Juan Cazalilla

Luis Ciges: Enrique Amorós

 

    Μήπως νομίζετε ότι ταινία τρόμου και θρίλερ είναι συνυφασμένη μόνο με σκοτεινά ψυχρά βόρια κλίματα γοτθικού τύπου, με μυστηριώδεις πύργους, ομιχλώδεις δρόμους και δάση;

    Κάνετε λάθος.

 

 

    Ο Ουραγουανός σκηνοθέτης Narciso Serrador, μας μεταφέρει κατακαλόκαιρο σε Ισπανικό τουριστικό θέρετρο, όπου Άγγλος καθηγητής φθάνει για διακοπές με την έγγειο σύζυγο του. Το ζευγάρι για να αποφύγει την πολυκοσμία, νοικιάζει βάρκα για να μεταβεί σε ένα ήρεμο νησί που κατοικείται βασικά από ψαράδες και ελάχιστους τουρίστες.

 

 

Και απ’ εδώ αρχίζουν τα τεστ αντοχής μας.

Όσοι έχετε δει την ταινία του Χίτσκοκ «Τα Πουλιά», γνωρίζετε την υπόθεση ότι σε μια περιοχή τα πουλιά, εντελώς ανεξήγητα και αναίτια επιτίθενται και σκοτώνουν ανθρώπους

 

     ΕΕ, εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο τρομερά, γιατί στην θέση τον πουλιών έχουμε τα παιδιά του νησιού που για κάποια ανεξήγητη αιτία μεταβάλλονται σε φονιάδες ενηλίκων. Σκοτώνουν αδιάκριτα γονείς, γείτονες, περαστικούς, τουρίστες και οι λίγοι εναπομείναντες μόνο με χρήση όπλων μπορούν να αμυνθούν.

Αλλά...

Ποιος μπορεί να σκοτώσει ένα παιδί;

     Σαν εισαγωγή το έργο ξεκινά με προβολή ντοκιμαντέρ από τις ναζιστικές θηριωδίες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι το Βιετνάμ και την Μπιάφρα, τονίζοντάς μας ότι σε όλες τις ανθρώπινες θηριωδίες και φυσικές καταστροφές, αυτοί που την πληρώνουνε περισσότερο είναι τα παιδιά.. Οι αυθεντικές εικόνες προκαλούν φρίκη και με δυσκολία θα κρατηθείτε να μη γυρίσετε το κεφάλι σας αλλού, γιατί καλές είναι οι ταινίες τρόμου, αλλά... τίποτα δεν είναι πιο τρομερό και πιο φρικιαστικό από την πραγματικότητα.
    Όσοι από σας είχατε δει τις ταινίες: «Η πόλη των καταραμένων» και «Τα παιδιά των καταραμένων»¨και τις θεωρούσατε ταινίες αγωνίας και τρόμου, μετά την θέαση αυτής εδώ της ταινίας θα τις κατατάξετε στις παιδικές!
Η ταινία όπως ήταν φυσικό έχει υποστεί τα πάνδεινα από το ψαλίδι της λογοκρισίας.
Στην χώρα μας παρουσιάστηκε μόνο υπό μορφή λογοκριμένης {πετσοκομένης} βιντεοκασέτας με τον τίτλο νομίζω: Το νησί του τρόμου ή κάτι τέτοιο.
Τα πράγματα έχουν τώρα αλλάξει. Βρέθηκαν κομμένες σκηνές και η ταινία αποκαταστάθηκε ικανοποιητικά.

        Δεν υπάρχει πρακτικά σημείο που το WHO CAN KILL A CHILD? φαίνεται αμήχανο, κάτι σπάνιο για ταινίες τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού. Η ένταση κλιμακώνεται με σταθερό ρυθμό, και το ενδιαφέρον του θεατή όλο και μεγαλώνει, μέχρι την τελική συνειδητοποίηση για το ποιος είναι τελικά ο εχθρός, και πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί. Τα gore εφέ βοηθάνε σε αυτό, χωρίς να είναι τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί. Αυτό που πραγματικά τρομοκρατεί και σοκάρει το θεατή στο WHO CAN KILL A CHILD? είναι η φύση καθαυτή των φόνων, από ποιους γίνονται, πώς γίνονται και με τι ηθικό αντίκτυπο για τους δράστες. Προσθέστε και κάποιες σεκάνς απίστευτης έντασης, όπως είναι η πολιορκία του ζευγαριού μέσα σε ένα δωμάτιο απ’ όπου δεν υπάρχει διαφυγή, όπου έχουμε και την πρώτη πράξη άμυνας από τους 2 ήρωες εναντίον των διωκτών τους. Μία πράξη που όχι μόνο δεν δίνει καμία αίσθηση ασφάλειας ή λύτρωσης για τους πρωταγωνιστές και το θεατή, αλλά μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την αίσθηση απόγνωσης και τρόμου.

Το φινάλε είναι κατακλυσμικό, σκοτεινό και απαισιόδοξο, και πρέπει να το δείτε για να το πιστέψετε. Είναι πραγματικά απορίας άξιο πώς ο γεννημένος στην Ουρουγουάη σκηνοθέτης Chicho Ibanez-Serrador δεν κατάφερε να απογειώσει την καριέρα του και να καθιερωθεί ως μεγάλο όνομα στο σινεμά του τρόμου και του φανταστικού. Στο κάτω- κάτω της γραφής, άλλοι με πολύ λιγότερο σημαντικές ταινίες τα κατάφεραν, γιατί όχι κι αυτός; Είναι ένα από τα παράδοξα και τις μεγάλες αδικίες της σκηνής του τρόμου. Αντίθετα, η καριέρα του συνεχίστηκε από κει που είχε σταματήσει πριν το WHO CAN KILL A CHILD?, ως σκηνοθέτης σειρών γι την Ισπανική τηλεόραση, με μόνη κινηματογραφική παρουσία άξια λόγου το πολύ καλό LA RESIDENCIA (THE HOUSE THAT SCREAMED) του 1969, που επίσης είχε παρόμοια κατάληξη με το WHO CAN KILL A CHILD? στην ανυπαρξία. Πολύ κρίμα, γιατί αν συνέχιζε σε αυτό το μοτίβο, σίγουρα το όνομά του θα ήταν σήμερα στο πάνθεον του τρόμου δίπλα σε αυτά των Lucio Fulci, Joe D’Amato κλπ.

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι στο παρελθόν η ταινία είχε κυκλοφορήσει σε VHS κόπιες μεταβλητής ποιότητας, κάτω από πολλούς διαφορετικούς τίτλους (στην Ελλάδα ως Island of the Damned). Οι πιο συνηθισμένες εκδόσεις ήταν οι λογοκριμένες (όπως και η Ελληνική), που έφταναν σε διάρκεια περίπου τα 95 λεπτά. Αν και η γλώσσα που είχε γυριστεί αρχικά το WHO CAN KILL A CHILD? ήταν τα Αγγλικά, η κακή μεταχείριση της ταινίας από τις διάφορες λογοκριτικές αρχές έκανε την έκδοση των 111 λεπτών να είναι πολύ σπάνια για να εντοπίσει κάποιος. Ως αποτέλεσμα, οι σημερινές full uncut εκδόσεις που κυκλοφορούν σε DVD και περιλαμβάνουν το Αγγλικό soundtrack έχουν αποκαταστήσει κάποια σημεία τα οποία είχαν κοπεί αρχικά, στα οποία η γλώσσα που ακούγεται είναι Ισπανικά, με Αγγλικούς υπότιτλους. Ο λόγος είναι η μη διαθεσιμότητα ολόκληρης μη λογοκριμένης κόπιας της ταινίας με το αρχικό Αγγλικό soundtrack. Μυρίζομαι ότι κάποια επανακυκλοφορία θα είναι στα σκαριά.

Εν συντομία, μη χάσετε με τίποτα το WHO CAN KILL A CHILD?. Είναι ένα πραγματικό κόσμημα της φιλμογραφίας του τρόμου και αξίζει περισσότερης προσοχής από τους φίλους του είδους. Ψάξτε να το βρείτε σε DVD και μόλις το δείτε θα με θυμηθείτε.