Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

My Darling Clementine (1946)

My Darling Clementine (1946)

Αγαπημένη μου Κλημεντίνη

 
Στα τέλη τις δεκαετίας του 60, όταν κουλτουριάρικα σινεμά κάναν αφιέρωμα στο WESTERN, δύο ήταν οι ταινίες που κυριαρχούσαν: High Noon (Ελληνικός τίτλος: Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές) και το My Darling Clementine.
Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν τα προγράμματα, όπου γράφοντας γενικά περί γουέστερν και κατέληγαν σε λίβελους εναντίον του Sergio Leone. Ήταν τότε το κόκκινο πανί για τους φίλους του ...αγνού φιλμ γουέστερν. Αυτός που με τα σπαγγέτι γουέστερν του, οδηγεί το είδος σε γελοιοποίηση και αφανισμό!
Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, η πρώτη ταινία - High Noon – είναι αρκετά γνωστή και βρίσκεται εύκολα σε οποιοδήποτε βιντεοκλάμπ. Με την δεύτερη τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα μια και ποτέ δεν κυκλοφόρησε το dvd στη χώρα μας.
Για τον σκηνοθέτη και ηθοποιό John Ford, που το πραγματικό του όνομα ήταν Sean Aloysius O'Fearna και ήταν το 13ο παιδί οικογένειας Ιρλανδών μεταναστών είναι γνωστός για τα θαυμάσια γουέστερν του, που εκτός του συγκεκριμένου μας έδωσε και τα υπέροχα: The Man Who Shot Liberty Valence, The Searchers κ.α. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε το αριστουργηματικό «Τα Σταφύλια της Οργής» που του χάρισε ένα από τα τέσσερά του όσκαρ.
Ο ρομαντικός αυτός ποιητής της Άγριας Δύσης, διακατέχεται και στο συγκεκριμένο του αυτό έργο από αισιοδοξία για την επικράτηση του πολιτισμού και της νομιμότητας στην άγρια και άναρχη δύση. Στην πραγματοποίηση του ονείρου αυτού θα συμβάλλουν οι γενναίοι και ρομαντικοί ήρωες του, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους ήρωες των σπαγγέτι γουέστερν που είναι οι πρόδρομοι των διαφόρων Ράμπο.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν εξουδετερώνουν με τα περίστροφά τους ολόκληρο σύνταγμα, ούτε εξουδετερώνουν μόνοι τους με τις γροθιές τους ολόκληρη συμμορία, κατεδαφίζοντας και το μπαρ που μπεκροπίνουν οι κακοί. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για πλουτισμό, έστω κι αν επρόκειτο να οικειοποιηθούν χρήματα κακών και κλεμμένα λιστών. Είναι τελείως ανθρώπινοι με τους φόβους και της αδυναμίες τους. Τραυματίζονται και χάνουν στη μάχη με του κακούς αγαπημένα τους πρόσωπα. Αυτό που όμως δεν τους λείπει ποτέ είναι η αισιοδοξία και την επικράτηση του νόμου και της ειρήνης.
Το κλασικό στόρι της ταινίας γουέστερν που είναι η εκδίκηση και δικαίωση του ήρωα για την δολοφονία του μικρού του αδελφού, είναι η αφορμή για την παρουσίαση της ανάγκης αλλαγής της άγριας και άναρχης κοινωνίας σε κοινωνία πολιτισμού και δικαιοσύνης. Για να επιτευχθεί αυτό, δεν αρκούν μόνο οι γενναίοι και τίμιοι ήρωες όπως ο σερίφης Wyatt Earp (John Ford ) αλλά είναι απαραίτητη η εκπαίδευση του πληθυσμού.
 
Στην ταινία «Ο άνθρωπος που σκότωσε τον Λίμερτι Βάλανς», ο δικαστής που υπομένει βασανιστήρια και εξευτελισμούς από παράνομους που προσπαθούν να εμποδίσουν την εφαρμογή του νόμου, δεν οργανώνει στρατό τιμίων υπερασπιστών για να τα βάλουν με τους παράνομους, αλλά οργανώνει σχολεία! Μετατρέπει την αγράμματη σερβιτόρα σε δασκάλα μικρών παιδιών και καταπολεμά τον αναλφαβητισμό στους ενήλικες διδάσκοντάς τους ο ίδιος.
Έτσι λοιπόν και στην ταινία αυτή η εκλεπτυσμένη δασκάλα Κλημεντίνη, έχει μια συμβολική παρουσία στην εξέλιξη της ιστορίας.

Τόσο αυτή όσο και ο σερίφης βρέθηκαν τυχαία στην πόλη αυτή για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Η αισιοδοξία όμως για την αλλαγή της κατάστασης που επικρατή δεν πηγάζει από την απόφαση του σερίφη να μείνει μόνιμα στην πόλη - την εγκαταλείπει όταν εκπλήρωνει τον σκοπό του που ήταν η εκδίκηση για την δολοφονία του αδελφού του – αλλά η απόφαση της δασκάλας να μείνει μόνιμα στην πόλη και να δουλέψει το πρώτο σχολείο.
Ο πολιτισμός και η δικαιοσύνη κατά τον John Ford, δεν θα επιβληθούν μόνο με την αυταπάρνηση ορισμένων γενναίων και τιμίων ανθρώπων, αλλά με την παιδία του λαού.
 
Για τα τεχνικά θέματα της ταινίας να πούμε ότι η επίσημη έκδοση είναι 97 λεπτά. Πρόσφατα όμως ανακαλύφθηκαν σε αποθήκες της εταιρίας παραγωγής μπομπίνες δοκιμαστικής προβολής από εύφλεκτο υλικό ταινίας διάρκειας 103 λεπτών με επιπλέων σκηνές και διαφορετικό σάουντρακ το οποίο εμένα μου αρέσει πολύ.
Και οι δύο όμως εκδώσεις περιέχουν ορισμένα πολύ σκοτεινά πλάνα, που σε ορισμένες περιπτώσεις εμφανίζουν μόνο ένα σκοτεινό περίγραμμα των ηρώων. Δεν ξέρουμε αν αυτή η είναι αστοχία ή σκηνοθετικοί πειραματισμοί, σε κάθε όμως περίπτωση είναι αποτυχημένοι.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου