Children of the Damned 1964

Children of the Damned 1964

Τα Παιδιά των Καταραμένων

Σκηνοθεσία: Anton Leader

Σενάριο: John Briley, ohn Wyndham

Είδος: Drama, Horror ΔΕ 60, Mystery, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 29m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ian Hendry: Dr. Tom Llewellyn

Alan Bade: Dr. David Neville

Barbara Ferris: Susan Eliot

Alfred Burke: Colin Webster

Sheila Allen: Diana Looran

Ralph Michael: Defense Minister

Patrick Wymark: Commander 

Το Children of the Damned είναι μια βρετανική ασπρόμαυρη ταινία τρόμου επιστημονικής φαντασίας του 1964, μια θεματική συνέχεια του 1960 Village of the Damned, που αφορά μια ομάδα παιδιών με παρόμοιες δυνάμεις με εκείνα της προηγούμενης ταινίας. Η ταινία παρουσιάζει την ερμηνεία των παιδιών ως μια καλή και πιο καθαρή ανθρώπινη μορφή, παρά ως κακή και εξωγήινη.

    Έξι παιδιά αναγνωρίζονται από μια ομάδα ερευνητών της UNESCO που ερευνούν την ανάπτυξη των παιδιών. Τα παιδιά έχουν εξαιρετικές δυνάμεις διάνοιας και είναι όλα ικανά να ολοκληρώσουν ένα δύσκολο παζλ από τούβλα στον ίδιο ακριβώς χρόνο.

Ο Βρετανός ψυχολόγος Tom Lewellin (Ian Hendry) και ο γενετιστής David Neville (Alan Badel) ενδιαφέρονται για τον Paul, ένα αγόρι από το Λονδίνο, του οποίου η μητέρα Diana (Sheila Allen) μισεί ξεκάθαρα το παιδί και επιμένει ότι δεν την άγγιξε ποτέ ένας άντρας. Αυτό αρχικά απορρίπτεται ως υστερία και υπονοείται ότι έχει «χαλαρά» ήθη. Όμως μετά από λίγο, οι δύο άντρες συνειδητοποιούν ότι και τα έξι παιδιά γεννήθηκαν χωρίς πατέρες και είναι επίσης ικανά για τηλεπάθεια.

Τα παιδιά, από διάφορες χώρες – Κίνα, Ινδία, Νιγηρία, Σοβιετική Ένωση, Ηνωμένες Πολιτείες και Ηνωμένο Βασίλειο– μεταφέρονται στο Λονδίνο για συλλογική μελέτών σχετικά με την προηγμένη νοημοσύνη τους. Ωστόσο, τα παιδιά δραπετεύουν από τις πρεσβείες τους και συγκεντρώνονται σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία στο Southwark του Λονδίνου. Αναλαμβάνουν κατά διαστήματα τον ψυχικό έλεγχο της θείας του Παύλου (Φέρις) για να τους βοηθήσουν να επιβιώσουν στην ερειπωμένη εκκλησία. Εν τω μεταξύ, ο στρατός συζητά αν θα τα καταστρέψει ή όχι. Τα παιδιά έχουν επιδείξει την ικανότητα για τηλεκίνηση και κατασκεύασαν μια περίπλοκη μηχανή που χρησιμοποιεί ηχητικά κύματα ως αμυντικό όπλο, που σκοτώνει αρκετούς κυβερνητικούς αξιωματούχους και στρατιώτες. Αλλά ο στρατός συνειδητοποιεί ότι αντεπιτίθεται μόνο όταν τους επιτεθούν. Αφού ο ψυχολόγος Tom Lewellin κάνει μια παθιασμένη έκκληση ζητώντας από την ομάδα να επιστρέψει στις αντίστοιχες πρεσβείες τους, τα παιδιά υπακούουν και δολοφονούν αξιωματούχους της πρεσβείας και του στρατού πριν επιστρέψουν στην εκκλησία.

Ο Lewellin προτρέπει την κυβέρνηση να δώσει περιθώρια στα παιδιά. Ωστόσο, η ομάδα επιστημόνων του παρατηρεί τη διαφορά μεταξύ ενός συνηθισμένου ανθρώπινου κυττάρου αίματος και των κυττάρων ενός από τα παιδιά, υπονοώντας έτσι ότι τα παιδιά δεν είναι ανθρώπινα και προορίζονται να γίνουν απειλή για την ανθρώπινη φυλή.

Όταν οι αρχές προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο των παιδιών, αναγκάζονται να προστατέψουν τον εαυτό τους. Καθώς η κατάσταση κλιμακώνεται σε μια τελική αναμέτρηση μεταξύ του στρατού και των παιδιών, ένας από τους επιστήμονες υποστηρίζει ότι η κρίση ότι τα παιδιά είναι εξωγήινα ήταν λανθασμένη και ότι τα κύτταρα των παιδιών είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινα, προχωρημένα κατά ένα εκατομμύριο χρόνια. Εν τω μεταξύ, τα παιδιά υπονοούν επίσης ότι έχουν καταλήξει στην απόφαση ότι η παρουσία τους δεν είναι συμβατή με αυτή των βασικών ανθρώπων, και ως εκ τούτου σκοπεύουν να χαμηλώσουν τις άμυνές τους και να θυσιαστούν. Ο στρατιωτικός διοικητής αναγνωρίζει ότι έγινε ένα λάθος και ματαιώνει την εντολή επίθεσης. Ωστόσο, η εντολή ενεργοποιείται κατά λάθος από ένα κατσαβίδι – ένα από τα απλούστερα από τα βασικά μηχανήματα του ανθρώπου. Η εκκλησία καταστρέφεται και τα παιδιά σκοτώνονται.