WITHIN OUR GATES 1920

WITHIN OUR GATES 1920

Η απάντηση του Αφροαμερικανού σκηνοθέτη Oscar Micheaux στον DW Griffen για την ταινία του: Η Γέννηση ενός Έθνους

Το 19819 φυλετικές ταραχές ξέσπασαν στο Σικάγο με αφορμή την ταινία του DW Griffen: Η Γέννηση ενός Έθνους, όπου οι μαύροι παρουσιάζονται ως επί το πλείστον ως ταραχοποιά στοιχεία, οι δε Κου-Κουξ-Κλαν ως «αγανακτισμένοι» λευκοί νοικοκυραίοι που καλύφτηκαν με σεντόνια και ξεχύθηκαν να αντιμετωπίσουν τους ταραχοποιούς νέγρους και να βοηθήσουν τους ανήμπορους λευκούς!

Ο Oscar Micheaux θεωρείται ο πατέρας του Αφοαμερικανικού κινηματογράφου μια και ο ίδιος – συγγραφέας, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός – είναι ο πρώτος Αφροαμερικανός σκηνοθέτης που γύρισε πάνω από 40 ταινίες. Αυτή είναι μόλις η δεύτερή του.

Για χρόνια η ταινία αυτή θεωρείτο χαμένη μέχρι που σε μια ταινιοθήκη της Ισπανίας το 1993 βρέθηκε η μοναδική σωζόμενη κόπια που είχε μετονομάστηκε ως «Η ΝΕΓΡΑ» σε φιλμ «Νιτρικής Κυτταρίνης» (εύφλεκτη). Αμέσως η εταιρία Filmoteca Espanola, στη Μαδρίτη, ανέλαβε την αποκατάστασή της και παρήγαγε ένα ασφαλές αντίγραφο!

Στη συνέχεα η ταινία αγοράστηκε από την «Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου» τμήμα: «Κινούμενη Εικόνα», «Ραδιοφωνία» και «Ηχογράφηση».

Το επόμενο βήμα ήταν η αποκατάσταση των Μεσότιτλων. Αυτοί, αρχές δεκαετίας του 20, είχαν «σβηστεί» για να μπουν στη θέση τους οι μεταφρασμένοι Ισπανικοί, οι δε πρωτότυποι χάθηκαν για πάντα. Τότε έγινε η αντίστροφη μετάφραση, από Ισπανικά στα Αγγλικά. Τα μεταφρασμένα αυτά όμως κείμενα δεν ανταποκρινόντουσαν με τα αυθεντικά όπως εγράφησαν την εποχή εκείνη όπου επικρατούσε η νότια Αφροαμερικανική διάλεκτος και διαφορετικοί ιδιωματισμοί. Για να προσεγγίσουν οι μεσότιτλοι αυτοί το πνεύμα του Oscar Micheaux και της εποχής του, ελήφθησαν υπόψη τρεις νουβέλες του σκηνοθέτη καθώς και οι μεσότιτλοι από ένα μετέπειτα φιλμ του, το μόνο που διεσώθη ολοκληρωτικά. Δυστυχώς! Και λέω δυστυχώς διότι για εμάς που ας ασχολούμαστε με μετάφραση μεσότιτλων και υποτίτλων αυτό ήταν ένας Γολγοθάς! Δέστε ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ:

And now, my beloved brethren and sistren,

that school 'n' unload 'em on all them dumb niggahs

Και τώρα ως προς την υπόθεση. Παρόλο που υπάρχει σαφείς διαχωρισμός της ρατσιστικής νοοτροπίας μεταξύ Βορά και Νότου, ο σκηνοθέτης θέλει να μας δείξει πως η ηπιότερη συμπεριφορά των Βορίων έχει πολιτικά κίνητρα, για να δείξουν ότι διαφέρουν από τους Νότιους. Στην πραγματικότητα υποβόσκει ο ίδιος ρατσισμός αλλά εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο. Ακόμα και οι (ας πούμε) υποστηρικτές των δικαιωμάτων των νέγρων, τους θεωρούν κατώτερα πνευματικώς όντα και τους υποστηρίζουν ως φιλάνθρωποι, όπως ακριβώς και σήμερα διάφοροι φιλόζωοι ενισχύουν φιλοζωικές οργανώσεις χωρίς να πιστεύουν ότι ζώα και άνθρωποι είναι του ίδιου πνευματικού επιπέδου. Σε απάντηση στον Griffen που εμφανίζει νέγρους κακοποιούς να κατατρέχουν λευκούς, μας παρουσιάζει όχλο λευκών που αποτελείτε από άνδρες και γυναικόπαιδα να λυντσάρουν και να καίνε μια οικογένεια νέγρων διότι πιστεύουν εσφαλμένα πως είναι υπεύθυνοι για την δολοφονία ενός κτηματία.

Και σε αντίθεση με την ταινία Η Γέννηση ενός Έθνους, όπου ο Griffen μας παρουσιάζει ένα νέγρο να κυνηγά με σκοπό να βιάσει μια νεαρή ηρωίδα, εδώ μας παρουσιάζεται ο αδελφός του δολοφονηθέντος, να μην είναι ικανοποιημένος από τα τόσα λιντσαρισμένα θύματα αλλά να επιτίθεται και να προσπαθεί να βιάσει την Σύλβια (EVELYN PREER), μια διανοούμενη δασκάλα την οποία είχε υιοθετήσει η οικογένεια που λιντσαρίστηκε. Στο τέλος αυτή διεσώθη διότι ο υποψήφιος βιαστής της ξεσκίζει την μπλούζα και με φρίκη διαπιστώνει από ένα σημάδι στο στήθος της ότι η Σίλβια στην πραγματικότητα είναι κόρη του από νόμιμο γάμο που είχε συνάψει με μία νέγρα και που αργότερα παρεδόθη προς υιοθεσία στην οικογένεια που λιντσαρίστηκε. Αυτός δε ήταν που πλήρωσε την εκπαίδευση της νεαράς!

Εδώ διαπιστώνουμε κάποια αφέλεια στο σενάριο που τείνει να κάνει το έργο «Μελό»! Αλήθεια πως θα ήταν δυνατόν ένας τέτοιος ρατσιστής να έχει συνάψει νόμιμο γάμο με νέγρα γυναίκα!

Πάντως ο σκηνοθέτης δεν μας παρουσιάζει όλους τους νέγρους ως αγίους. Όπως και μεταξύ των λευκών υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχει π.χ. Ο Λάρι, ο ετεροθαλής αδελφός της ξαδέλφης της Σίλβια ο οποίος είναι ένας κοινός γκάνγκστερ.

Ο δε Εφραίμ, ο υπηρέτης του δολοφονηθέντος κτηματία που είναι ένας σιχαμερός γλείφτης και που για να τα έχει καλά με τους λευκούς δεν διστάζει να υποδεικνύει άδικα ανθρώπους της φυλής του ως δολοφόνους. Στο τέλος, αφού με τις ενέργειές του αυτές έχει κεντρίσει το φυλετικό μίσος των

Τελικά την ταινία εκτός από πολιτική, μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε γκανγκστερική και ταινία μελό.
Τους μεσότιτλους της ταινίας μετέφρασα εγώ.