La Souriante Madame Beudet 1923

La Souriante Madame Beudet 1923

Η χαμογελαστή κυρία Μπεντέ

Σκηνοθεσία: Germaine Dulac

Με τους: Germaine Dermoz, Alexandre Arquillière, Jean d'Yd κλπ.
Μετάφραση μεσοτίτλων: Γιάννης από Ανάβυσσο

Η Γαλλίδα σκηνοθέτης Germaine Dermoz (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Germaine Saisset-Schneider), σκηνοθέτιδας και όχι μόνο. Κριτικός, θεωρητικός του κινηματογράφου με συνεγράφη πολλών δοκιμίων τάχτηκε κατά του μυθιστορηματικού κινηματογράφου και υποστήριξε πως η νέα αυτή μορφή τέχνης δίδει ευκαιρίες σε άντρες και γυναίκες να εκφράσουν με νέο τρόπον τις διαφορετικές τους απόψεις. Ένθερμη υποστηρίκτρια της κινηματογραφικής πρωτοπορίας (avant-garde), με παραγωγή υπέρ ρεαλιστικών ταινιών.. Επίσης θεωρείται μεγάλη φεμινίστρια. Ως αντιπροσωπευτική ταινία της σ’ αυτό τον τομέα θεωρείται η: La Souriante Madame Beudet. Στην μικρού μήκους αυτή ταινία μας περιγράφει την ζωή στην επαρχία της κας Μπεντέ η οποία νοιώθει καταπιεσμένη λόγο του αποτυχημένου γάμου της. Πράγματι, δεν υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα με τον έμπορο μικροαστό σύζυγο. Αυτός θέλει να διασκεδάζει με θέατρο και άλλα θεάματα, την κοροϊδεύει δε για τα δικά της ενδιαφέροντα που είναι το πιάνο, ο Σοπέν, κτλ. Χρησιμοποιεί δε μια αστεία κατ αυτόν σκηνή όταν θέλει να δείξει το πόσο απελπισμένος είναι με τη γυναίκα του όταν δεν του κάνει τα χατίρια. Έχει ένα άδειο πιστόλι στο συρτάρι του γραφείου του, το βάζει στον κρόταφό του και δήθεν αυτοκτονεί! Απελπισμένη με την ζωή της η κα Μπεντέ και αποκτώντας εμμονές, αποφασίζει ότι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η ζωή της είναι να πεθάνει  ο ανυπόφορος σύζυγος. Θέλει λοιπόν να εκμεταλλευτή τη συνηθείας που έχει να κάνει αστεία με το πιστόλι του και του το γεμίζει με σφαίρα ελπίζοντας πως αυτός θα αυτοπυροβοληθεί! Η τύχη όμως τα φέρνει αλλιώς τα πράγματα. Αυτή τη φορά ο σύζυγος αλλάζει το σενάριο και πυροβολεί  την γυναίκα του! Αυτή γνωρίζοντας την αλήθεια προλαβαίνει να προφυλαχτεί και να γλυτώσει. Απέτυχε όμως να μεταδώσει στο σύζυγο την πράξη την οποία επεδίωκε λόγο της απελπισίας της. Εκείνος πάλι παρεξήγησε την όλη κατάσταση. Νόμισε πως η γυναίκα του ήθελε να αυτοκτονήσει, γι αυτό είχε οπλίσει το πιστόλι. Έντρομος και γεμάτος τρυφερότητα της ζητά να αναλογιστεί τι πήγε να κάνει και πως αν πετύχαινε η πράξη της θα πέθαινε κι αυτός διότι δεν θα μπορούσε να ζήσει μόνος.

 Και η ρουτινιάρικη ζωή στην επαρχία συνεχίζεται...

Στο σημείο εδώ να κάνω κι εγώ την κριτική μου και ας φανώ αιρετικός. Δεν έχω τίποτα εναντίων των χειραφετημένων γυναικών αλλά η κα  Μπεντέ όπως μας την παρουσιάζουν, δεν είναι και κανένα παράδειγμα προς μίμηση χειραφετημένης γυναίκας. Η πλήξη της για την μονότονη μικροαστική ζωή της προέρχεται από το ότι δεν είναι τόσο έντονα μικροαστική. Φαντασιώνεται ακριβά αμάξια και διάσημους αστέρες να την περιτριγυρίζουν. Ο δε σύζυγος, μπορεί να μην είναι το τέλειο είδος του προοδευτικού ανδρός και να μην εκτιμά τον Σοπέν, αλλά της προτείνει όπερα και όχι χαμηλής ποιότητας θεάματα. Το πρόβλημα της κας Ντετιέ είναι μάλλον ψυχολογικό ή σωστότερα ψυχιατρικό! Αυτά σύμφωνα με τον χαρακτήρα που της προσδίδουν σεναριογράφος και σκηνοθέτης.