Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Bela Lugosi - Boris Karloff


Θα ασχοληθούμε με τα ιερά τέρατα τις χρυσής περιόδου του σινεμά του τρόμου (1930-1940), Bela Lugosi και Boris Karloff.
 

Bela Lugosi


 
Γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1832 και πέθανε το 1956. Το 1920 μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Τα πρώτα χρόνια εμφανίζεται ως ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου και εφτά χρόνια αργότερα στο Μπρότγουεϊ εμφανίζεται ως «Κόμης Δράκουλα» κατά την μεταφορά του μυθιστορήματος του Μπραμ Στόκερ στην σκηνή. Η επιτυχία του ήταν μεγάλη έτσι όταν ο Τοντ Μπράουνινγκ μετέφερε το έργο στον κινηματογράφο το 1931 με τον τίτλο «ΔΡΑΚΟΥΛΑ», να του αναθέσει τον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτόματα η καριέρα του απογειώθηκε και δημιούργησε τον τύπο του «Γόη Βαμπίρ». Αργότερα τον μιμήθηκαν και άλλοι όπως ο μέγας Κρίστοφερ .Λη.
Ο μύθος αυτός του απόκοσμου και κακού και μυστηριώδους τον συνόδευε σε όλη του την καριέρα με αποτέλεσμα να γυρίσει αρκετές ταινίες, πετυχημένες ή όχι με θέμα τον τρόμο.
Πέθανε στο σπίτι του στο Λος Άντζελες από καρδιακό επεισόδιο στις 16 Αυγούστου του 1956. Τον κηδεύσαν φορώντας του την μπέρτα του «Κόμη Δράκουλα»!


 

Boris Karloff

Γεννήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1887 στο Λονδίνο και πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 1969 στο Midhurst, Sussex της Αγγλίας Το πραγματικό του όνομα ήταν William Henry Prat, αλλά το άλλαξε σε Μπόρις Κάρλοφ για επαγγελματικούς λόγους και για να προστατέψει την οικογένειά του από τυχόν διασυρμό. Όλα του τα αδέλφια κατείχαν σημαντικές θέσεις στο Φόρεϊν Όφις. Το 1919 και αφού είχε διαλέξει το επάγγελμα του ηθοποιού μετανάστευσε στον Καναδά.
Κάποτε ο Κάρλοφ τράβηξε για το Χόλυγουντ όπου δούλεψε σποραδικά σε μερικές ταινίες, όχι όμως αρκετές για να του εξασφαλίσουν τα προς το ζειν. Αναγκάστηκε λοιπόν να δουλέψει ως εργάτης υπονόμων, οδηγός φορτηγών, κ.α.
Κατόπιν έπαιξε σε αρκετές ταινίες, η καριέρα του όμως ως σταρ ξεκίνησε με την εμφάνισή του στο ρόλο του τέρατος του Φραγκεστάιν, κατά την μεταφορά στην οθόνη της νουβέλας της Mary Shelley. Στην αρχή είχαν προταθεί άλλοι, μεταξύ αυτών και ο Μπέλα Λουγκόσι, ό οποίος όμως αρνήθηκε τον ρόλο διότι θεώρησε ότι το τέρας δεν ήταν πολύ ομιλητικό .Τελικά ο ρόλος δόθηκε στον άγνωστο μέχρι τότε Κάρλοφ για να τον κάνει αστέρι σε  είδος ταινιών τρόμου. Πολλά οφείλει ο Κάρλοφ στον μακιγιέρ Jack Pierce (Γιάννης Πίκουλας) που με το ταλέντο του, του πρόσφερε ένα ιδιόμορφο και απόκοσμο πρόσωπο με το οποίο έγινε διάσημος. Αν και μόνο σε τρεις ταινίες έπαιξε ο Κάρλοφ το τέρας του Φραγκεστάιν, η φήμη του ρόλου αυτού τον ακλούθησε μέχρι τέλος. Όλες οι ταινίες που έπαιξε είχαν θέμα τον τρόμο και το μυστήριο.
Σε αντίθεση με τους ρόλους που έπαιζε, στην καθημερινή του ζωή ο Κάρλοφ ήταν ευγενική φυσιογνωμία και κύριος. Μετείχε δε σε πολλές φιλανθρωπικές εκδηλώσεις.
O Boris Karloff πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο εξοχικό του σπίτι στην πατρίδα του. Πέθανε σε ηλικία 81 ετών, υποκύπτοντας σε ασθένειες που τον βασάνιζαν από καιρό.

Οι δύο αυτοί ηθοποιοί, Bela Lugosi και Boris Karloff, που θριάμβεψαν σε ρόλους τεράτων την χρυσή  περίοδο των ταινιών τρόμου, όχι μόνο δεν υπήρξαν ανταγωνιστές αλλά συνεργάστηκαν σε αρκετές καλές ή και όχι ταινίες. Βέβαια η συνεργασία τους αυτή ήταν καθαρά επαγγελματική και ποτέ δεν συνδέθηκαν δια φιλίας. Ψάχνοντας κάποια συγκεκριμένη ταινία του Bela Lugosi αναγκάστηκα να αγοράσω μια ολόκληρη συλλογή ταινιών που πρωταγωνιστεί το δίδυμο Bela Lugosi και Boris Karloff. Τελικά μια και είχα αυτά τα DVD, αποφάσισα να κάνω και τους υπότιτλούς. Τις ταινίες αυτές θα σας παρουσιάσω προσεχώς.  Είναι οι εξής:

·       The Black Cat (1934)
·       Black Friday (1940)
·       Murders in the Rue Morgue (1932)
·       The Raven (1935)
·       The Invisible Ray (1936)

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Around the World in Eighty Days (1956)

Around the World in Eighty Days (1956)

Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες



 

Σκηνοθεσία: Michael Anderson

Σενάριο: James Poe, John Farrow

Από το μυθιστόρημα του Jules Verne

Παίζουν: David Niven, Cantinflas and Finlay Currie, Shirley MacLaine και άλλοι.


Το ότι η ταινία «Around the World in Eighty Days» του 1956 ήταν η πρώτη ταινία γυρισμένη σε «TOD A O» αλλά στην χώρα μας δεν υπήρχε ακόμη κινηματογράφος με δυνατότητα προβολής ταινιών τέτοιας τεχνολογίας (ο Απόλλων δεν είχε αρχίσει ακόμη) δεν μας εμπόδισε να παρακολουθήσουμε αυτή την ταινία. Ο λόγος ήταν ότι οι ταινίες αυτές τυπώνονταν και σε κλασικό σχήμα cinemascope των 35mm και όταν τα δικαιώματα των κινηματογράφων με τον πρωτοποριακό εξοπλισμό έληγαν ακολουθούσαν οι κινηματογράφοι με τον συμβατικό εξοπλισμό. Οι τηλεοράσεις μάλιστα (όπου υπήρχαν). προτιμούσαν πάντοτε τα 35mm διότι με τον πρωτόγονο τρόπου που δούλευαν αυτό το μέγεθος τους βόλευε. Πρόβαλαν δηλαδή την ταινία σε μια οθόνη, απέναντι έστηναν μια κάμερα σε τρίποδο και γινόταν αυτόματα και το Pan and Scan!
Αλλά ας γυρίσουμε στα του έργου. Εμείς που γνωρίσαμε τον Ιούλιο Βερν από τα θρυλικά «Κλασικά Εικονογραφημένα», επιτυχημένο θωρούσαμε το έργο που το σενάριό του δεν απομακρυνόταν πολύ από το κείμενο του περιοδικού. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν απογοητευτήκαμε καθόλου. Ο David Niven στο ρόλο του Βικτοριανού αυστηρού τζέντλεμαν ήταν εξαιρετικός.

 

Ο υπηρέτης του ήταν διαφοροποιημένος προς το κωμικότερο, αλλά αυτό δεν ενόχλησε καθόλου. Τον καταπληκτικό Παρσπατού έπαιζε ο Λατινοαμερικανός ηθοποιός και ταυρομάχος Cantinflas.

 

Ο Cantinflas ήταν πασίγνωστος και δημοφιλέστατος στην πατρίδα του. Για να δεχθεί να συμμετάσχει στην ταινία, απέτισε το όνομά του να μπει σε περίοπτη θέση, πράγμα που έγινε αποδεκτό. Ξεφεύγοντας μάλιστα το σενάριο από το μυθιστόρημα, μας παρουσιάζει τον Πασπαρτού να συμμετέχει κατά λάθος σε ταυρομαχία στην Ισπανία, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στο μυθιστόρημα, προσδίδει όμως νότες κωμικού και ευθυμίας στην όλη υπόθεση. Εξαιρετική και η Shirley MacLaine σε μια από τις πρώτες κινηματογραφικές εμφανίσεις της στον ρόλο της Ινδής πριγκίπισσας Aouda, την οποία ο David Niven θα σώσει από την πυρά!


 
Στο έργο αυτό πρωτοεμφανίζεται η μόδα των guest star. Διάσημοι δηλαδή ηθοποιοί εμφανίζονται για λίγο χωρίς να λένε τίποτε. Παρακολουθούμε λοιπόν τον Φρεναντέλ, τον Φρανκ Σινάτρα, Την Μάρλεν Ντίτριχ και άλλους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η εισαγωγή όπου για να τονιστεί η προφητική φαντασία του Ιουλίου Βερν σε σχέση με την τότε πρόοδο, μας παρουσιάζεται μεγάλο μέρος της ταινίας του Μελιές: «Από τη γη στη Σελήνη».


 
Πολλά γέλια προκαλεί η αφελής παρουσίαση για τον τρόπο που επέστρεψαν οι κοσμοναύτες στην γη!
Ο σκηνοθέτης Michael Anderson θεωρείτο από τα κακά παιδιά του Χόλυγουντ. Κατάφερε να πάρει όμως το Όσκαρ, υποσκελίζοντας σημαντικούς ανταγωνιστές, όπως τις ταινίες Ο Γίγας, Ο Βασιλιάς κι εγώ, Η Βίβλος(από το γνωστό μπεστ-σέλερ), κ.α.








The thrill of it all (1963)

The thrill of it all (1963)

Ο κύριος, η κυρία και ο φίλος
 


Σκηνοθεσία: Norman Jewison

Σενάριο: Carl Reiner, Larry Gelbart

Παίζουν: Doris Day, James Garner και Arlene Francis

Ελληνικοί υπότιτλοι σε ξεχσωριστό αρχείο μεταφρασμένοι από εμένα.

Την δεκαετία του 60, ήταν αρκετές οι κωμωδίες με την Doris Day στο ρόλο της αφελούς μεσοαστής νοικοκυράς.
Μία από τις πιο αστείες ήταν και αυτή: «The thrill of it all» ή με τον ευρηματικό ελληνικό τίτλο: «Ο κύριος, η κυρία και ο φίλος»! Τον γυναικολόγο σύζυγό της υποδυόταν ο James Gar.


θα μπορούσε όμως να είναι ο Ροκ Χάτσον που έχει επίσης πρωταγωνιστήσει στο πλευρό της. Αξιολάτρευτη είναι η εμφάνιση των δύο μικρών παιδιών που υποδύονται τα παιδιά τους.

 
Έχουν κυκλοφορήσει αρκετές από αυτές τις ταινίες της σε DVD, όχι όμως η συγκεκριμένη ταινία η οποία έχει νομίζω παιχθεί στην τηλεόραση. Ανάλαβα λοιπόν να καλύψω το κενό υποτίτλων. Θα τους βρείτε εδώ: http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3890307/the-thrill-of-it-all-el.

Για την υπόθεση να πούμε τα εξής:
Η Ντόρις μάταια πολεμάει να λούσει τα παιδιά της με το συνηθισμένο σαπούνι. Στο τέλος τα καταφέρνει όταν χρησιμοποιεί ένα νέο σαπούνι που αγόρασε συμπτωματικά. Το βράδυ συμπτωματικά είναι προσκεκλημένη με τον άνδρα της για δείπνο στο σπίτι των εργοστασιαρχών του συγκεκριμένου σαπουνιού. Οι άνθρωποι αυτοί παρακολουθούν με απογοήτευση στην τηλεόραση μία στάρλετ που προσπαθεί να διαφημίσει το προϊόν τους. Ακούγοντας η Doris το όνομα του σαπουνιού λέει αφελώς: «Το σαπούνι αυτό μου έσωσε σήμερα τη ζωή!»Αυτό ήταν! Οι εργοστασιάρχες βρίσκουν την ατάκα της αυθόρμητη, ειλικρινή και πολύ φυσική. Της προτείνουν δε να εμφανιστεί επ‘ αμοιβή στην τηλεόραση και να πει το ίδιο ακριβός πράμα. Τελικά την πείθουν και αυτή παρ όλες τις αρχικές γκάφες της, εξελίσσεται σε αστέρι διαφημίστρια πρώτου μεγέθους!

 
Η ζωή τους αλλάζει και ο άνδρας της δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με την κατάσταση αυτή. Από κει και πέρα συμβαίνουν διάφορες ξεκαρδιστικές καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο την αρμονική συμβίωση του ζεύγους.
Στο τέλος όλα όμως διευθετούνται.





Woodstock (1970)

Woodstock (1970)


 

Σα συνεισφορά μου στην επέτειο του θρυλικού Woodstock πριν από μερικούς μήνες, έφτιαξα τους Ελληνικούς υπότιτλους της ομώνυμης την ταινίας-ντοκιμαντέρ του 1970. Έτσι εκτός από τα ανυπέρβλητα solo των Τζίμη Χέντριξ, Σαντάνα, κλπ, θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τις Αμερικανιές του παρουσιαστή στα ενδιάμεσα και προπάντων από τις διάφορες συνεντεύξεις να διαμορφώσετε κάποια εικόνα για την εποχή εκείνη και τους νέους της. Τονίζω ότι αυτά που ακούγονται δεν είναι απλά Αργκό αλλά Αμερικάνικη Αργκό, εμπλουτισμένη με Αφροαμερικάνικες εκφράσεις που τότε μπορεί να ήτανε στη μόδα, σήμερα όμως είναι σίγουρο ότι αρκετοί καθώς πρέπει Αμερικανοί δεν θα τις καταλάβαιναν. Μην έχετε λοιπόν υπερβολικές απαιτήσεις ως προς την μετάφραση.
Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ, γι αυτό καλλίτερα να αναφερθούμε στα της εποχής.
Όταν σε άλλο νήμα γράφηκαν διάφορα εν είδη μνημόσυνου για την επέτειο του Woodstock, έγραψα κι εγώ την γνώμη μου η οποία φαίνεται ότι δεν άρεσε σε ορισμένους και προτίμησαν να μην εκφράσουν ανοιχτά τη διαφωνία τους, ίσως από σεβασμό προς την ηλικία μου. Λοιπόν, θα επαναλάβω και πάλι τα λόγια που είπε πρόσφατα ‘ένας από τους τότε συμμετέχοντες:
Όταν διαπίστωσε το κατεστημένο τη διείσδυση που είχαν τα ναρκωτικά στο κίνημά μας, τότε δεν ανησύχησε καθόλου γι αυτό.

 
Καλά είναι και τα μνημόσυνα, αλλά αν δεν τονίζουμε τα λάθη που έγιναν τότε, υπάρχει φόβος η νέα γενιά να τα επαναλάβει!
Στην Ελλάδα, επειδή ήμασταν καταπιεσμένοι λόγο Χούντας, βλέπαμε με συμπάθια οποιοδήποτε κίνημα ήταν υπέρ της ελευθερία και της ειρήνης, ενάντια στην καταπίεση και τον καταναλωτισμό. Ιδίως δε αν η μουσική που το συνόδευε εξόργιζε τους καραβανάδες. Βέβαια στην χώρα μας αυτοί που το έπαιζαν Χίπις, ήταν συνήθως νέοι που κατά την διάρκεια της ημέρας δούλευαν γραβατωμάνοι σε πολυεθνικές εταιρίες, ή μπορεί και να μη δούλευαν και να τους ζούσε ο μπαμπάς, το δε βράδυ φόραγαν μια πολύχρωμη πουκαμίσα, ανακάτευαν τα μαλλιά τους, έπαιρναν μια κιθάρα που κατά κανόνα δεν ήξεραν να την παίξουν και βγαίνανε έξω να το παίξουνε Χίπις .Στο εξωτερικό όμως και ιδίως στην Αμερική ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Ο Χιπισμός ήτανε τρόπος ζωής. Ομάδες Χίπις με σακουλάκια σπόρων στο χέρι καλλιεργούσαν τα απαραίτητα σε διάφορα ξέφωτα του δάσους. Ζούσαν σε κοινόβια όπου όλα τα παιδιά αποκαλούσαν όλους τους άνδρες του κοινόβιου μπαμπά. Αυτό, γιατί υπέθεταν ότι κάποιος από όλους αυτούς τους άνδρες θα ηταν ο μπαμπάς τους!. Εκτός από τους ενεργούς Χίπις υπήρχαν και οι συμπαθούντες που ζούσαν συμβατική ζωή αλλά μακάριζαν όσους είχαν το θάρρος και τη δύναμη να ζουν έτσι. Στη Γερμανία κάποιος μου έλεγε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώτεροι από μαρξιστές, διότι έχοντας κοινοκτημοσύνη ακόμη και στις γυναίκες, καταπολέμησαν αυτό το κτητικό ΜΟΥ. Η γυναίκα ΜΟΥ και άλλες μικροαστικές συνήθειες!!!

 

Ναρκωτικά Χριστιανισμός και επανάσταση, ένας αχταρμάς. Τώρα μπορεί να ακουγόταν η λέξη επανάσταση, αλλά τελείως αφηρημένα. Δεν προκύπτει από πουθενά ότι ήταν εναντίων του καπιταλισμού και υπέρ άλλων λύσεων. Όσο για τον αντικαταναλωτισμό τους και αυτός είχε κάποια όρια. Οι υπέροχοι ήχοι που ακούγονταν από τους βιρτουόζους της ηλεκτρικής κιθάρας, ήταν αποτέλεσμα επεξεργασίας από πανάκριβα ηλεκτρονικά μηχανήματα. Πατούσε ο Χ καλλιτέχνης διαρκώς την χορδή της κιθάρας και τα ηλεκτρονικά μηχανήματα μας παρήγαγαν ένα διαστημικό ήχο που ενθουσίαζε στο έπακρο τους συγκεντρωμένους. Ένας κανταδόρος της γειτονιάς μπορεί να είχε περισσότερο ταλέντο, δεν μπορούσε να κάνει όμως πολλά πράγματα μα μια κλασική κιθάρα.

Αυτά για την ώρα και αν με πολύτσαντίσετ, θα γράψω τίποτα και για... τον «Γαλλικό Μάη».



Classe tous risques (1960)

Classe tous risques (1960)

Δημόσιος κίνδυνος!


Σκηνοθεσία: Claude Sautet

Από το μυθιστόρημα του José Giovanni

Προσαρμογή: Claude Sautet

Παίζουν: Lino Ventura, Sandra Milo και Jean-Paul Belmondo

Πριν από κάποιο καιρό, κάποιος φίλος μου χάρισε την ταινία: Classe tous risques που περιείχε Αγγλικούς υπότιτλους. Αμέσως κατάλαβα ότι πρόκειται περί εξαιρετικής ταινίας και έπρεπε να την μελετήσω βαθύτερα. Ο καλύτερος τρόπος για να σπουδάσω μία ταινία είναι να κάτσω να της φτιάξω Ελληνικούς υπότιτλους. Τους έφτιαξα λοιπόν και μπορείτε να τους βρείτε κι εσείς εδώ:
http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3837554/classe-tous-risques-el

Για την ταινία να πούμε ότι εμφανίζεται ο νεαρός τότε Jean-Paul Belmondo, ο οποίος για μένα ήταν πολύ cult ηθοποιός, άσχετα αν για βιοποριστικούς λόγους έπαιξε και σε χαζοκωμωδίες.


 
Έχουμε και τον Lino Ventura ο οποίος είναι ο ορισμός του ευρωπαίου cult ηθοποιού.

 
Γενικά στο έργο αυτό βλέπουμε ότι οι ευρωπαίοι γκάγκστερ δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτε από τους αμερικανούς συναδέλφους τους. Απλά έχουμε δει πολλά περισσότερα αμερικανικά τέτοια έργα και νομίζουμε ότι οι αμερικανοί έχουν τα πρωτεία. Αν σκεφτούμε ‘όμως ότι οι διασημότεροι γκάγκστερ της Αμερικής ήσαν ευρωπαίοι ή ευρωπαϊκής καταγωγής (Ιταλοί, Ιρλανδοί, κλπ), βλέπουμε ότι η Ευρώπη έδωσε παντού τα φώτα της! (χα χα)
Στο έργο συναντάμε και την παλιά μας γνώριμη την Sandra Milo η οποία εδώ φέρεται να ερωτεύεται τον Belmondo


Ο γκάγκστερ Lino Ventura, κυνηγημένος από την Ιταλική αστυνομία, αποφασίζει να διαφύγει στην Γαλλία μαζί με τη γυναίκα του τα δυο μικρά παιδιά του και έναν φίλο και συνεργάτη του, ελπίζοντας εκεί στην βοήθεια και υποστήριξη των πρώην φίλων και συναδέλφων του. Κατά την άφιξή τους όμως στην Μασσαλία ανταλλάσουν πυρά με συνοριοφύλακες. Εκεί σκοτώνονται η γυναίκα του και ο συνεργάτης του. Απομένει λοιπόν μονάχος να κουβαλά τα ανήλικα παιδιά του με ολόκληρες της δυνάμεις ασφαλείας να τον καταδιώκουν.


Οι πρώην συνάδελφοί του δεν θέλουν να μπλέξουν και βρίσκουν διάφορους τρόπους για να τον αποφύγουν ή ακόμη και να τον καρφώσουν. Του στέλνουν έναν άγνωστο οδηγό για να των βοηθήσει να διαφύγει (Jean-Paul Belmondo) με την κρυφή ελπίδα ότι δεν θα τα καταφέρει. Αυτός όμως τα καταφέρνει και δημιουργείται μια ιδιότυπη φιλία μετάξι των δύο ανδρών.
Γενικά πρόκειται για μια αξιοπρεπή Γαλλική γκανγκστερική ταινία η οποία μπορεί να μην θεωρήθηκε αριστούργημα, ενθουσίασε όμως αφάνταστα τους φίλους του Γαλλικού film noir της δεκαετίας του 1960. Βέβαια σύμφωνα με τον άτυπο χαρακτηρισμό μιας ταινίας ως film noir απουσιάζει η μοιραία γυναίκα του στιλ Λώρα, Τζίλντα, κλπ, δεν παύει όμως να έχει όλα τα άλλα χαρακτηριστικά που την κατατάσσουν ως τέτοια ταινία.
Ορίστε η ταινία με τους υπότιτλους που μετέφρασα:







Blood and Black Lace 1964



Blood and Black Lace 1964
ΑΙΜΑ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΔΑΝΤΕΛΑ


Σκηνοθεσία: Mario Bava

Σενάριο: Marcello Fondato, Giuseppe Barilla

Είδος: Horror ΔΕ 60, Mystery, Thriller, Mario Bava

Διάρκεια: 1h 28m

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Cameron Mitchell: Massimo Morlacchi

Eva Bartok: Contessa Cristiana Cuomo

Thomas Reiner: Ispettore Silvestri

Arianna Gorini: Nicole

Dante DiPaolo: Franco Scalo (as Dante Di Paolo)

Mary Arden: Peggy Peyton

 


    Επειδή παρατηρείται σε γειτονικό νήμα μεγάλο ενδιαφέρον για ταινίες που χαρακτηρίζονται b–movies, slashed και cult, ορίστε μία ταινία του ευρωπαίου πρωτοδημιουργού τέτοιου είδους ταινιών. Πρόκειται για τον Mario Bava και την ταινία του Blood and Black Lace. Η ταινία αυτή έχει συμπεριληφθεί στην λίστα του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ: 15 ταινίες τρόμου που δεν είδατε ποτέ! Πολύ μεγάλη ιδέα έχουν αυτοί οι τύποι για τον εαυτό τους!
    Ο Mario Bava, αφού απέδειξε ότι το γοτθικό horror δεν είναι πλέων προνόμιο των βορειοευρωπαίων, της κάθε HAMPER και λοιπών. Μετά την κλασική πλέων δημιουργία του: Η Μάσκα του Σατανά, στράφηκε αυτή τη φορά στους serial killer. Άφησε κατά μέρος το μεταφυσικό και μας απόδειξε ότι η άρρωστη ανθρώπινη ψυχή μπορεί να είναι πολύ τρομακτικότερη από τους κάθε λογής γοτθικούς θρύλους.


 

    Μαθητής του και ο Mario Arzento όπου οι διάφοροι συνεργάτες τους ,μεταναστεύοντας στην Αμερική, μεταλαμπάδευσαν το ευγενές αυτό είδος στην πέρα του Ατλαντικού χώρα. Βλέπε Μάσκες και λοιπά.
Περισσότερα για τον Mario Bava θα βρείτε  εδώ: http://www.b-movies.gr/index.php?co=persons&person=1504.
    Για τους υπότιτλους οφείλω να πω ότι παρ΄ όλο που έχω τάξει σκοπό της ζωής μου να μεταφράσω όλους αυτούς τους 15 υπότιτλους των ταινιών τρόμου που προτείνει το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ, μία ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στο διαδίκτυο, όταν είδα ανεβασμένους τους υπότιτλους από τον RON!







WitchfinderGeneral (1968)

WitchfinderGeneral (1968)
Ο Λόφος των Κρεμασμένων

Σκηνοθεσία: Michael Reeves

Σενάριο: Tom Baker, Michael Reeves, Louis M. Heyward

Είδος: Horror ΔΕ 60, Drama

Διάρκεια: 1h 27m

Γλώσσα: English

Παίζουν:

Vincent Price: Matthew Hopkins

Ian Ogilvy: Richard Marshall

Rupert Davies: John Lowes

Hilary Heath: Sara (as Hilary Dwyer)

Robert Russell: John Stearne (voice)

Nicky Henson: Trooper Swallow

    Μία από τις πλέων υποτιμημένες ταινίες του Αγγλικού σινεμά είναι η συγκεκριμένη ταινία. Το περίεργο είναι ότι υποτιμήθηκε από την ίδια την χώρα παραγωγής της! Γιατί άραγε; Εξηγήσει υπάρχουν διάφορες, εγώ όμως προτιμώ αυτή που λέει ότι οι Άγγλοι δεν θέλησαν να διαφημίσουν τα όσα φοβερά συνέβησαν εκεί τον 16ο αιώνα, για να μείνει ο κόσμος με την εντύπωση ότι το κυνήγι των υποτιθέμενων μάγων και μαγισσών ήταν σπορ που ανθούσε μόνο στον καθολικισμό, ενώ οι προτεστάντες ήταν ποιο προοδευτικοί. Η αλήθεια είναι ότι τα όσα φοβερά συνέβησαν με τους παπικούς ωχριούν εμπρός στις αγριότητες τον προτεσταντών. Όποιος έχει δει το έργο «οι μάγισσες του Σάλεμ» θα καταλάβει τι εννοώ!

 
    Άλλος λόγος ήταν η υπερβολική και καλά βία που παρουσιάζει η ταινία. Αυτά που έχουν όμως σήμερα δει τα μάτια μας ...κατατάσσουν την συγκεκριμένη ταινία κατάλληλη για προβολή της σε νηπιαγωγεία! Το σενάριο που βασίσετε σε πραγματικά γεγονότα, προέρχεται από το βιβλίο του Ronald Bassett και από ένα ποίημα του Edgar Alan Poe. Μας παρουσιάζει τον περιβόητο κυνηγό μαγισσών Matthew Hopkins τον οποίον υποδύεται ο μεγάλος Vincent Price.


    Τον παρακολουθούμε σε έναν ρόλο τελείως διαφορετικό από αυτόν που τον είχαμε συνηθίσει! Πράγματι, υπό την καθοδήγηση του νεαρού σκηνοθέτη Michael Reeves, ο Vincent Price φαίνεται να απαλλάσσεται από τον τυποποιημένο του ρόλο σε ταινίες τρόμου και να μας παρουσιάζεται σαν ένας χαρακτήρας σοφιστικέ, δήθεν ένθεος, ο οποίος εμφανίζει τον σαδισμό του σαν υποχρέωσή του να υπηρετήσει τον Θεό! Στα 3 χρόνια καριέρας του σκότωσε περίπου 300 υποτιθέμενους «μάγους» και «μάγισσες» εγκαινιάζοντας μάλιστα το κάψιμο στην πυρρά σαν την ιδανική μέθοδο τιμωρίας.
Βοηθός του είναι ο εξίσου σαδιστής Στερν που αναλαμβάνει να βασανίσει τα θύματά με σκοπό να τους απόσπαση ομολογία ότι υπηρετούν τον σατανά! Θύμα τους και η άτυχη  υιοθετημένη κόρη του βασανισθέντος και εκτελεσθέντος ιερέα Sara (Hilary Heath), την οποία οι σαδιστές ιεροεξεταστές θέλουν να εκμεταλλευτούν σεξουαλικά


 
    Ο νεαρός σκηνοθέτης Michael Reeves πρόλαβε μόλις να μας παρουσιάσει την τέταρτη αυτή και τελευταία του ταινία, αφού αμέσως μετά πέθανε από υπερβολική χρίση ναρκωτικών! Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά λοιπόν ότι το σλόγκαν: «Σεξ, Ντρόγκα και Ροκ» ήταν απατηλό.
Η ταινία κακός έχει κατά τη γνώμη που καταταγεί στην κατηγορία horror. Αυτό ίσως να οφείλεται στην προϋπηρεσία του πρωταγωνιστή σε τέτοιου είδους ταινίες και στην υπερβολική υποτίθεται βία που περιέχει. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ιστορικό δράμα, με στιγμές έντονης ρεαλιστικής βίας.

Η ταινία παρουσιάστηκε ως βιντεοκασέτα παλαιότερα στην Ελλάδα. Σαν DVD όμως τίποτα!
Γι αυτό το λόγο ετοίμασα υπότιτλους και σας προσφέρω την ταινία:
Η ταινία αξίζει θέασης για τους εξής λόγους:
Αν είστε θαυμαστές του Vincent Price.
Αν θαυμάζετε τον λογοτέχνη Edgar Alan Poe.
Η ταινία περιλαμβάνεται στη λίστα του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, 15 ταινίες τρόμου που δεν είδατε ποτέ. Αν και όπως είπαμε, εγώ δεν την θεωρώ ταινία τρόμου.
Είναι από τις καλλίτερες ταινίες του Αγγλικού σινεμά, αν και υποτιμημένη από την ίδια της την χώρα.