The King And I 1956

 

The King And I 1956

Ο Βασιλιάς κι Εγώ

 

Σκηνοθεσία: Walter Lang

Σενάριο: Ernest Lehman, Oscar Hammerstein II, Margaret Landon

Είδος: 1956, Adventure, Drama, Family, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 02:13

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Deborah Kerr: Anna Leonowens

Yul Brynner: King Mongkut of Siam

Rita Moreno: Tuptim

Martin Benson: Kralahome

Terry Saunders: Lady Thiang

 

Η υπόθεση αφόρα την άφιξη της Άννας, μιας Αγγλίδας δασκάλας στο Σιάμ του 1862 για να διδάξει τα πάμπολλα παιδιά του βασιλιά που γίνεται αφορμή για ένα ισχυρό δέσιμο τόσο με τα παιδιά και μερικά πρόσωπα του παλατιού όσο και με τον ίδιο το βασιλιά.

Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό παραμύθι που πάλλεται από χρώματα, συναισθήματα, μαζί με χιούμορ και δράμα στο (τραγικό) φινάλε το οποίο μεταφέρει στο σινεμά ένα θρυλικό μιούζικαλ που ανέβασαν το 1951 στο Μπρόντγουεϊ οι Ρότζερς και Χαμερστάϊν και που με τη σειρά του βασίζεται στο βιβλίο της Μάργκαρετ Λάντον «Η Άννα και ο βασιλιάς του Σιάμ». Βεβαία το φιλμ δεν είναι απλώς ένα ανάλαφρο «παιδικό» μιούζικαλ αλλά καταδεικνύει τη διαφορά κουλτούρας και εθίμων των λαών, την ανάγκη «αλληλοαποδοχής» των πολιτισμών, την σχετικότητα της εννοίας του έλεγχου όσον αφόρα την ανθρωπινή εξουσία. Μπορείς να το πεις αφελές με αδυναμίες φανερές αλλά πρόκειται για σπάνιο έργο στην ιστορία του σινεμά. Τα πλάνα γεμάτα υπέροχα χρώματα μοιάζουν σαν πινάκες ζωγραφικής. Αναφέρω ενδεικτικά το φινάλε η την φανταστική κωμική / παιδιάστικη διασκευή της Καλύβας του Μπάρμπα Θωμά. Εδώ βεβαίως ρόλο παίζει έκτος της φωτογραφίας και η υπόλοιπη καλλιτεχνική εργασία της ταινίας. Τα επιβλητικα και ωραιοτατα σκηνικα που συγκλονιζουν, η διακοσμηση, τα πολύχρωμα και πλούσια κουστούμια. Τα όμορφα τραγούδια δίνουν μοναδική ζωντάνια και οι ερμηνείες πνοή στους χαρακτήρες. Στο ρόλο της Άννας η καταπληκτική Ντέμπορα Κερ πλαι (αν και οι συναντήσεις τους γράφουν ιστορία) σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ερμηνείες στη δεκαετία του ’50. Αύτη του Γιουλ Μπίινερ ο οποίος με αύτη την ταινία έκανε σήμα κατατεθέν το ξυρισμένο κεφάλι και δίνει ανάσα ερμηνεύοντας εκρηκτικά έναν άνθρωπο με στυλ, δυναμισμό και χιούμορ, τον υπερήφανο αλλά και αδύναμο μπροστά στο θάνατο και ολίγο μπερδεμένο ως προς την ευθύνη της εξουσίας, (αν και θέλει να το κρύψει) βασιλεύ του Σιάμ.

Τώρα βέβαια ο κινηματόγραφος ποτέ δεν υπήρξε υπερβολικά αθώος και ακόμα και σε αυτό το παραμύθι κάποιοι μπορεί να δουν έλλειψη κριτικής στην αποικιοκρατία («αδυναμίες φανερές» εν μέρει μαζί με τη σκηνοθεσία του Γουόλτερ Λανγκ που συντονίζει, αλλά συνήθως δεν καινοτομεί) ωστόσο η ταινία αύτη είναι ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ του σινεμά, (προσωπικά το κατατάσσω μέσα στα 4-5 καλύτερα), ανεπανάληπτο, (όποιος προσπάθησε να το μιμηθεί απέτυχε) και δύσκολα θα βρούμε από τότε ταινίες που συνδυάζουν τόσο μουσικά και συγκινητικά την παιδική αφέλεια και αθωότητα με την δυναμική καλλιτεχνική ένταση και τη χαρά της ζωής. Για αυτό και για το ότι έχει συνδεθεί με μερικές από τις ωραίες παιδικές αναμνήσεις αγάπα τόσο πολύ αυτό το μιούζικαλ.

5 Όσκαρ το 1956, αυτά του α΄ ανδρικού ρόλου (Μπρίνερ), καλλιτεχνικής διεύθυνσης & σκηνικών (Γουίλερ, Ντε Κουίρ, Σκοτ, Φοξ), ηχογράφησης (Φόκνερ), μουσικής για μιούζικαλ (Άλφρεντ Νιούμαν & Κεν Ντάρμπι) και κοστουμιών (Άϊριν Σάραφ). Ήταν υποψήφια για τα βραβεία καλύτερης ταινίας, α΄ γυναίκειου ρόλου (Κερ), σκηνοθεσίας, φωτογραφίας.