La Vérité (1960)

La Vérité (1960)

Η ΑΛΗΘΕΙΑ

122 λεπτά  -  Drama

Σκηνοθεσία Henri-Georges Clouzot

Με την Brigitte Bardot

Την Brigitte Bardo μας την πρωτοπαρουσιάζανε σαν μία σέξι, ξανθή, χυμώδη νεαρά που με την απελευθερωμένη στάση της στα ζητήματα του sex ξεσήκωνε τον ανδρικό πληθυσμό και σκανδάλιζε τους πουριτανούς. Σύσσωμα τα μέσα ενημέρωσης αβαντζάριζαν αυτή της την εικόνα και όταν την καθιερώσανε στις μάζες,  πέσανε σαν κανίβαλοι να την κριτικάρουν και να την παρουσιάζουνε ως ατάλαντη νεαρά που το μόνο της προσόν ήτο η ικανότητα να δείχνει τα κάλλη της.  Βέβαια για όποιον είχε κριτική ματιά καταλάβαινε πως η κοπέλα αυτή σηματοδοτούσε κάτι παραπάνω. Την απαρχή μιας νέας εποχής στο θέμα «σεξουαλική απελευθέρωση». Πράγματι, μέχρι τότε οι χαρακτήρες γυναικών που ενσάρκωνε η Brigitte Bardot, ήταν για τον συντηρητικό κινηματόγραφο απλά πορνίδια, γυναίκες fatαλ και παραδείγματα προς αποφυγή. Πρώτη φορά μας παρουσιάζεται ηρωίδα σε έργα που να ερμηνεύει ρόλους των κατακριτέων μέχρι τότε γυναικών και να διεκδικεί το δικαίωμα να γίνεται αποδεκτή με αυτή της την συμπεριφορά της από την κοινωνία.

Κάποτε η εικόνα που έπλασαν γι αυτήν τα μέσα ενημέρωσης κούρασαν τόσο την ίδια όσο και το περιβάλλον της, Θέλησαν λοιπόν να την βάλουν να πρωταγωνιστήσει σα μία δραματική ταινία για να αποδείξουν ότι διέθετε και ταλέντο υποκριτικής εκτός από σεξ-απίλ. Διάλεξαν τότε ένα σοβαρό σκηνοθέτη που είχε γίνει θρύλος με ταινίες του όπως «Το Κοράκι», «Το Μεροκάματο Του Τρόμου», «Οι Διαβολογυναίκες» και άλλα. Αυτός ήταν ο Georges Clouzot.

Μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Clouzot που ήθελε να γυρίσει μια δραματική ταινία, προέβλεψε το υποκριτικό  ταλέντο της Bardot στα δράματα και την επέλεξε για τον ρόλο! Δύσκολα το πιστεύω! Το σενάριο το έγραψε ο ίδιος και ως παρτενέρ της επιλέγει ένας ικανότατος ηθοποιός του θεάτρου, ο Sami Frey, ο οποίος υποδύεται τον Ζιλμπέρ Τελιέ, τον τελευταίο εραστή της και πρώην αρραβωνιαστικό της αδελφής της. Η ίδια υποδύεται την Ντομινίκ, ένα όμορφο και σεξουαλικά απελευθερωμένο κορίτσι που λόγω του χαρακτήρα της είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς της.

 Αντίθετα, η αδελφή της η Αννή είναι το καλό κορίτσι, το επιμελές και ταλαντούχο στην μουσική. Στον κύκλο της γνώρισε και συνδέθηκε με τον εξίσου ταλαντούχο νεαρό μουσικό, τον Ζιλμπέρ. Αυτός όταν θα γνωρίσει την Ντομινίκ, την αδελφή της Αννή, θα νιώσει μια ακαταμάχητη έλξη γι αυτήν και θα την πολιορκεί συνεχώς. Αυτή τελικά του δίνεται νομίζοντας πως έτσι θα τον καλμάρει και θα την αφήσει ήσυχη. Στην πραγματικότητα όμως μετά από αυτό τον ερωτεύεται και είναι πρόθυμη να παρατήσει τον συνήθη τρόπο ζωής της και να του αφιερωθεί.

Αντίθετα αυτός έχοντας προφανώς εκτονωθεί μαζί της βρίσκει κάθε δικαιολογημένη ή μη ευκαιρία για να καυγαδίζει μαζί της. Στο τέλος μετά από μία σκηνή ζηλοτυπίας την εγκαταλείπει και ξαναγυρίζει στην Αννή προγραμματίζοντας να την παντρευτεί.

Η Ντομινίκ πέφτει σε κατάθλιψη, προμηθεύεται ένα όπλο και σκοπεύει να αυτοκτονήσει. Φίλος της την συμβουλεύει πως για να έχει αξία μια αυτοκτονία πρέπει να γίνεται ενώπιον αυτού που είναι υπεύθυνος για την αυτοκτονία της. Πράγματι, αυτή επισκέπτεται τον Ζιλμπέρ μα σκοπό να αυτοκτονήσει μπροστά του. Αυτός νομίζοντας ότι πιθανόν θα την αποτρέψει, της φέρεται με σκαιότητα για να την κάνει να πιστέψει πως δεν είναι ο άνθρωπος που αξίζει να αυτοκτονήσει γι αυτόν. Της μιλά υποτιμητικά λέγοντάς της ότι ποτέ δεν την αγάπησε και η παρουσία της του προκαλεί εμετό! Αυτή τότε τα παίρνει, κατά τα κοινώς λεγόμενα, στο κρανίο και ενώ έχει στραμμένο το πιστόλι της προς το κεφάλι της, το στρέφει με οργή κατά του Ζιλμπέρ και το αδειάζει επάνω του! 

Συνειδητοποιώντας τι έκανε στρέφει το πιστόλι προς τον εαυτό της και αποπειράται να αυτοκτονήσει. Το πιστόλι όμως είναι πια άδειο και δεν της μένει άλλη επιλογή από το να αυτοκτονήσει με το γκάζι. Την προλαβαίνουν όμως και παρ’ ότι είναι σε κωματώδη κατάσταση, την σώζουν. Έτσι παραπέμπεται σε δίκη για την δολοφονία του Ζιλμπέρ!

Και εδώ βρίσκουμε όλη την ουσία της ταινίας. Ενώ το νομικό καθεστώς προβλέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά τα εγκλήματα εν βρασμό ψυχής και ερωτικού πάθους από τις εν ψυχρό δολοφονίες, Το δικαστικό κατεστημένο και η μικροαστική κοινωνία δεν εννοεί να συμβιβαστεί με την ιδέα πως ένα άτομο αυτής της ηθικής υπόστασης θα μπορέσει να κάνει χρήσει τον όποιων ευεργετημάτων προβλέπει ο νόμος για την περίπτωσή της. Άδικα προσπαθεί ο δικηγόρος της να πείσει το δικαστήριο πως ανεξάρτητα από το όποιο ηθικό υπόβαθρο της κοπέλας, αυτή ενήργησε εν βρασμό ψυχής και συνέπεια ερωτικού πάθους. Σύσσωμη η κατηγορούσα αρχή την ειρωνεύεται, την προπηλακίζει και της πετάει κατάμουτρα ότι είναι ψεύτρα, πως ποτέ δεν αγάπησε τον Ζιλμπέρ και τα περί αυτοκτονίας είναι θέατρο από μέρους της, διότι προέβλεψε πως θα την προλαβαίνανε.

Τελικά η Ντομινίκ θα καταφέρει με δραματικό τρόπο να πείσει το δικαστήριο ότι η αλήθεια είναι αυτή που υποστήρζε και επέμενε.

Στην παρούσα ταινία η Brigitte Bardot δεν αποβλέπει να αποδημήσει την εικόνα της που την έκανε γνωστή στο κοινό. Εξακολουθεί να υποδύεται το φιλήδονο, σεξουαλικά απελευθερωμένο θηλυκό. Αυτό που θέλει να πείσει είναι το ότι αν ο νόμος προβλέπει διαφορετική αντιμετώπιση για φόνο εκ προμελέτης από τους φόνους εξ αμελείας, εν βρασμό ψυχής,  εξ ερωτικού πάθους, τότε πρέπει να εφαρμόζεται ανεξάρτητα αν η δράστης είναι καλόγρια ή γυναίκα ελαφρών ηθών.

Οι υπάρχοντες Αγγλικοί υπότιτλοι της παρούσας που ταινίας είναι σκουπίδια και πολύ περιληπτικοί. Το ίδιο οι Ισπανικοί και Πορτογαλικοί που είναι ακριβής μετάφραση των

Αγγλικών. Αναγκάστηκα λοιπόν να χρησιμοποιήσω τους Ιταλικούς που είναι ακριβής μεταφορά των λεγομένων στα Γαλλικά.  Ιταλικά όμως δεν γνωρίζω. Έτσι χρησιμοποίησα τους χρόνους των Ιταλικών και μετέφρασα τα Γαλλικά σχεδόν εξ ακοής. Δεν μπορώ να εγγυηθώ το αποτέλεσμα, εγγυώμαι όμως ότι είναι πολύ καλλίτεροι από το να είχε μεταφράσει ο οποιοσδήποτε τους Αγγλικούς.