ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 14

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 14

Η Μικρή Λουλού

Κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου 1954

 

Η Μικρή Λουλού γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1935 και για τα επόμενα 50 χρόνια της ζωής της, δηλαδή μέχρι και το 1984, οπόταν σταμάτησαν να εκδίδονται νέες πρωτότυπες ιστορίες της, παρέμεινε μικρή, δίχως να μεγαλώσει ή να ψηλώσει μια σταλιά.

Η πρώτη της εμφάνιση, ως Λούλου Μόπετ  πραγματοποιείται με ένα μόλις καρέ σε στριπ στην εφημερίδα The Saturday Evening Post της Νέας Υόρκης στις 23 Φεβρουαρίου 1935. Είναι ένα μικρό καχεκτικό κι ασουλούπωτο παρανυφάκι που αντί για λουλούδια σκορπάει μπανανόφλουδες.

Φαίνεται το γκανγκ έκανε «κλικ» στους comic editors της εφημερίδας, γιατί ζήτησαν αμέσως από τη δημιουργό της, την Marjorie Henderson Buell, να αναπτύξει τον χαρακτήρα για το κυριακάτικο φύλλο. Η χωρίς λόγια καριέρα της στην εφημερίδα έκλεισε τον κύκλο της στις 30 Δεκεμβρίου 1944. Ουσιαστικά, ταυτόχρονα έπαψε να είναι και δημιουργός της η Marjorie Buell. Παρέμεινε μόνο… «κηδεμόνας» της αναλαμβάνοντας άλλοι να την εξελίξουν -και συγκεκριμένα ο Τζον Στάνλεϊ- σαν χαρακτήρα σε δικό της περιοδικό με τίτλο «Little Lulu”, «ΜικρήΛουλού». Το όνομα της δημιουργού της -Margie’s- συνέχισε, όμως, να υπάρχει πάντα δίπλα στον τίτλο του περιοδικού.

Το κύριο, αν όχι μοναδικό, πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι σύντομες ιστορίες είναι οι καθημερινές σχέσεις μερικών παιδιών κάπου στην ηλικία κάπου μεταξύ δέκα και δεκατριών, το πολύ δεκατεσσάρων, χρονών. Είναι σχέσεις του τύπου αγόρια-κορίτσια και όχι αγόρια με κορίτσια. Δηλαδή σχέσεις σαφούς ανταγωνισμού των δυο φύλων. Απέναντι κι όχι μαζί είναι η κοριτσοπαρέα, όπου η Λουλού είναι άτυπα ο ηγέτης τους και η αγοροπαρέα των οποίων ο Τάμπυ έχει τον πρώτο ρόλο,. στη λέσχη τους με ονομασία «Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κορίτσια». Ανάμεσα στη Λουλού και στον Τάμπυ, τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές αναπτύσσονται καταστάσεις ανταγωνισμού και συντροφικότητας, αλληλοϋποστήριξης και επιβολής του ενός στον άλλον. Δηλαδή ότι συμβαίνει συνήθως ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι αυτής της ηλικίας που περνάνε μαζί σχεδόν ολόκληρη τη μέρα. Πίσω από τις γραμμές αποτύπωσης της καθημερινής τους επαφής ίσως να υποβόσκει και ένα πρώιμα εφηβικό φλερτ, που εκδηλώνεται με όλες τις παραπάνω φυσιολογικές για την ηλικία τους αντιδράσεις.

Ιστοριούλες τρυφερές, ακόμα και όταν οι σκανταλιές τη μιας ομάδας «εξαγριώνει» τα μέλη της άλλης επιζητώντας άμεσα τη σκληρή εκδίκηση, είναι ιστοριούλες που εκτυλίσσονται σε τυπική αμερικανική κωμόπολη της Αμερικής στη δεκαετία του ’50, όπου τίποτα το ταραχώδες δεν συμβαίνει. Εκείνο, όμως, που φαίνεται λίγο παράξενο είναι το ότι ενώ τα παιδιά είναι σε ηλικία σχολείου, καμιά νύξη για σχολικές υποχρεώσεις δεν υπάρχει. Ούτε κάποιο επεισόδιο στο σχολείο, ούτε κατ’ οίκον μελέτη, λες και όλες οι ιστορίες λαμβάνουν χώρα σε περίοδο ατελείωτων σχολικών διακοπών.

Σε γενικές γραμμές το κόμικ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο αγορίστικο κοινό. Η όποια δράση των αγοριών στα επεισόδια έχει να κάνει συνήθως με φάρσα στα κορίτσια και καταλήγει συνήθως σε βάρος τους. Για τους ίδιους λόγους το κόμικς είναι δημοφιλές στον κοριτσόκοσμο. Χωρίς να έχει, δε, φανερά φεμινιστικά μηνύματα, σίγουρα «εκπαιδεύει» τα κορίτσια-αναγνώστριες του σε φίλο-φεμινιστικές συμπεριφορές.

Οι κύριοι χαρακτήρες είναι:

ΛΟΥΛΟΥ ΜΟΠΠΕΤ: Γύρω στα δέκα τριών χρονών. Εύστροφή, δυναμική και ολίγον… σέξι με το λευκό βρακάκι της να φαίνεται κάθε φορά που κάνει να σκύψει. Μερικές φορές ξεσπάει φωνάζοντας με την οργή της να στρέφεται κατά του Τάμπυ και άλλες τόσες αφήνεται στη φροντίδα του πότε καλού και πότε άσπονδου φίλου της. Όνειρό της να μπει στην παράγκα της λέσχης των αγοριών να δει τι επιτέλους κρύβουν εκεί μέσα και δεν αφήνουν τα κορίτσια να μπουν.

ΤΟΜΑΣ -ΤΑΜΠΥ- ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Ευτραφής και βουλιμικός δεκατριών-δεκατεσσέρων χρονών. Με ηγετικές τάσεις στην ομάδα των αγοριών, συνήθως οι πρωτοβουλίες του και οι ιδέες του καταλήγουν σε κάζο. Σε αρκετές ιστορίες αναλαμβάνει ετσιθελικά ρόλο ερασιτέχνη ντετέκτιβ για να διαλευκάνει κάποιο μυστήριο στο σπίτι της Λουλούς και παρά τις παράδοξες μεθόδους του καταφέρνει και το λύνει!.. Χάρη στη δημοτικότητα που απέκτησε ως «συμπρωταγωνιστής» της Λουλούς απέκτησε και δικό του προσωπικό κόμικ χωρίς την παρουσία της  παρτεναίρ του.

ΑΛΒΙΝ ΤΖΌΟΥΝΣ:  Το πιο μικρό μέλος της παρέας των αγοριών τεσσάρων με πέντε χρονών. Θέλει να το παίξει μεγάλος και χώνεται μέσα σε όλα. Σε κάποιες ιστορίες, η Λουλού για να τον καλμάρει του διηγείται παραμύθια με κάποιο κοριτσάκι και κάποιο αγοράκι (απεικονίζονται ως Λουλού και Άλβιν) και με τη μάγισσα Χέιζελ.

ΑΝΝΥ και ΙΓΚΥ ΙΤΣ: Αδέλφια γύρω στα δώδεκα-δεκατριών ετών. Η Άννυ είναι η κολλητή της Λουλούς και ο Ίγκυ, ο κατά κάποιο τρόπο, υπασπιστής του Τάμπυ. Το ότι είναι αδέλφια δεν τα χαλάει να τσακώνονται πιο άγρια από κάθε άλλον στην διεκδίκηση και προάσπιση των δικαιωμάτων ο καθένας για τη δική του ομάδα.

ΓΟΥΙΛΜΠΟΥΡ ΒΑΝ ΣΝΟΜΠΕ: Το πλουσιόπαιδο της παρέας. Ψηλομύτης και ατσαλάκωτος Πιστεύει ότι είναι υποχρέωση των κοριτσιών να τον φλερτάρουν στα πάρτι.

ΕΝΤΙ ΣΤΙΜΣΟΝ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΥ ΓΟΥΙΛΑΣΟΝ: Μέλη της λέσχης των αγοριών με μικρούς ρόλους.

ΓΚΛΟΡΙΑ ΝΤΑΡΛΙΝΓΚ ΙΙ: Η ωραία και κοκέτα της κοριτσίστικης παρέας. Η απονομή εύνοιας από μέρους της είναι πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ Γουίλμπουρ και Τάμπυ.

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ: Παρέα αγοριών αντιπάλων της Λέσχης «Δεν επιτρέπεται η είσοδος στα κορίτσια». Η παρουσία τους είναι σε ελάχιστα επεισόδια.

ΤΖΟΡΤΖ & ΜΑΡΘΑ ΜΟΠΠΕΤ: Οι γονείς της Λουλούς. Μεσοαστοί που κατοικούν σε ένα άνετο διώροφο σπίτι με όλες εκείνες τις ανέσεις και τους άπλετους χώρους, που είναι το όνειρο κάθε οικογένειας. Η κυρία Μάρθα αγαπάει τον Τάμπυ σαν παιδί της και το σπίτι της είναι ανοικτό σε κάθε επίσκεψή του κυρίως για να επιθεωρήσει το ψυγείο της ή να δοκιμάσει κάποιο από τα κέικ της. Αντίθετα, ο κύριος Τζορτζ τον αντιπαθεί γιατί σε κάθε ντετεκτιβίστικη επίσκεψή του ο Τάμπυ καταλήγει πως ο ένοχος για κάτι είναι ο κύριος Μόππετ και συνήθως έχει δίκιο!

ΤΖΙΜ & ΕΛΛΗ ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Οι γονείς του Τάμπυ με λιγότερη συμμετοχή, αλλά όπως και να έχει η κυρία Έλλη συμπαθεί πολύ τη Λουλού (ίσως να την βλέπει και ως μελλοντική της νύφη).

ΜΑΓΙΣΣΑ ΧΕΪΖΕΛ: Μάγισσα της κακιάς συμφοράς στα παραμύθια που διηγείται η Λουλού στον Άλβιν για να τον διδάξει κάτι σχετικό με κάποια σκανταλιά του ή κάποιο παιδικό του πείσμα.

Η Μικρή Λουλού έκανε την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα σε αυτό εδώ το τεύχος, το 14ο του περιοδικού «Γέλιο και Χαρά» από τις εκδόσεις «Μ. Πεχλιβανίδης και σία», που είχε κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου 1954.

Περιέχει τρεις ιστορίες:

ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΟΠΟΥΛΙ, όπου η Μικρή Λουλού κι η φίλη της η Άννυ ψάχνουν στο δάσος να βρουν το σπάνιο κουδουνοπούλι. Ωστόσο, τέτοιο πουλί δεν υπάρχει, αλλά ήταν μια ιδέα του Τάμπυ για να κάνει φάρσα στα κορίτσια και τελικά την παθαίνει αυτός και οι φίλοι του.

ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ, όπου όλα τα παιδιά της πόλης κυνηγούν να πιάσουν αριθμημένα μπαλόνια για να κερδίσουν σε χρήματα τον αριθμό που γράφει το κάθε μπαλόνι.

Τελικά, η Λουλού, παρά τις προσπάθειες των αγοριών να πιάσουν κι αυτά κάποιο μπαλόνι, είναι αυτή που πηγαίνει με τέχνασμα το μπαλόνι που δίνει τα περισσότερα χρήματα.

Ο ΗΡΩΑΣ, όπου ο Τάμπυ θέλοντας να κάνει την Γκλόρια να τον προσέξει σκαρφίζεται ένα σχέδιο διάσωσης της Λουλούς, ώστε να του απονεμηθεί το βραβείο ηρωικής πράξης. Το μόνο που θα συγκινούσε τη Γκλόρια. Τελικά είναι  η Λουλού, αυτή που θα σώσει τον Τάμπυ και τα άλλα αγόρια και θα πάρει το βραβείο!.

Γιώργος Βλάχος

 

Το τεύχος 14 θα το βρείτε εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1NOYkkGNIzZ579oVK4aYCKZrgc7Je6yMg/view?usp=sharing

 ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Το Νο 400 που δεν κυκλοφόρησε ποτέ

ΝΤΟΛΑΛΝΤ ΝΤΑΚ

Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Στις 15/5/65, στο τεύχος ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ Νο 399, είχε αναγγελθεί πως την ερχόμενη εβδομάδα θα κυκλοφορούσε το τεύχος Νο 400 με ιστορίες του Ντόλαλντ Νακ. Το τεύχος όμως αυτό δεν κυκλοφόρησε ποτέ και μετά από 14 μήνες κυκλοφόρησε ένα Νο 400 αλλά με ιστορίες της Μικρής Λουλού. Ο λόγος ήταν ότι διεκόπη η συνεργασία μεταξύ των εκδόσεων Πεχλιβανίδη και Disney. Τελικά το τεύχος δεν κυκλοφόρησε. Έτσι ο Γιώργος Βλάχος προμηθεύτηκε το Αμερικανικό τεύχος που περιείχε όλες τις ιστορίες του μη εκ δοθέντος τεύχος 400, μετάφρασε στα Ελληνικά το Αγγλικό κείμενο και το παρουσίασε στο ιστολόγιό του «Ο ΔΕΙΝΟΘΗΥΣΑΥΟΣ». Εγώ το επεξεργάστηκα λιγάκι, το μετέτρεψα σε

pdf και μπορείτε να το διαβάσετε και να το κατεβάσετε από εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1NsDTQOuSc3lqabNRKIfcLWn1nFpQ0Bpj/view?usp=sharing 

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Μίκυ Μάους Νο 13

Κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου του 1954

 

Το τεύχος 13 της σειράς “Γέλιο και Χαρά” είχε κυκλοφορήσει στις 23 Μαΐου του 1954. Είναι το πρώτο τεύχος του περιοδικού που στην τιμή του αναγράφεται “ΔΡΧ. 3” αντί “ΔΡΧ. 3.000” λόγω της πρόσφατης, τότε, αποκοπής των τριών μηδενικών από τη δραχμή, χωρίς ωστόσο να αλλάξει στο παραμικρό η ισοτιμία.

Το εξώφυλλο δεν είναι πρωτότυπο. Πρόκειται για σύνθεση με εξαιρετικό μοντάζ, για τα μέτρα της εποχής, δυο καρέ από τις σελίδες 25 και 26 και μοναδική λιθογραφική εκτύπωση (για όσους μόνον γνωρίζουν τις τεχνικές επεξεργασίας είναι το επίτευγμα εντυπωσιακό, άσχετα με το ότι το Λυκόπουλο εκπλήσσεται με κάτι που υποτίθεται ότι βλέπει μπροστά του, ενώ αυτό το κάτι, βρίσκεται πλάι του). Ποιος το προσέχει αυτό;

Τρείς είναι οι ιστορίες που περιέχονται στο τεύχος.

Η 10σέλιδη με τον Μίκυ Μάους, τη Μίνι, τον προϊστορικό Γκούφυ και τα ανιψάκια του Μίκυ “Πριν από εκατό εκατομμύρια χρόνια”. Σενάριο-εικονογράφηση από τον Stan Walsh. Η πρωτότυπη ιστορία είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό της Ντίσνεϋ WDC 381 ως O(ne) S(shot) Story τον Απρίλιο 1952 με τίτλο: “One Millions Ago”.

Η 8σέλιδη ιστορία με τη Γιαγιά Ντακ και τον λουφατζή χήνο βοηθό της τον Πασχάλη, όπου η παραδοσιακή αγρότισσα Γιαγιά δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τις νέες τεχνολογικές διευκολύνσεις στο νοικοκυριό. Στο αμερικανικό πρωτότυπο η ιστορία είναι άτιτλη, αλλά στην ελληνική έκδοση τιτλοφορείται “Οι εφευρέσεις”. Ανάλογους τίτλους είχαν και οι εκδόσεις της ιστορίας και σε άλλες γλώσσες.

Το σενάριο είναι αγνώστου (πιθανώς του Μπαρκς) και η εικονογράφηση του Riley Thomson. Είχε πρωτοδημοσιευεί στην αμερικανική σειρά Walt Disney Comics & Stories (WDC 127) τον Απρίλιο του 1951.

Να σημειωθεί ότι εκτός από την πρώτη εμφάνιση της Γιαγιάς και του Πασχάλη στο “Γέλιο και Χαρά” είναι και η πρώτη εμφάνιση στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό και του Θείου Σκρούτζ (Θείο Σκρούζη, τον αναφέρει). Και οι τρεις αυτοί χαρακτήρες είναι δημιούργημα του Καρλ Μπαρκς και για τούτο πιθανολογείται το σενάριο να είναι δικό του.

Από το ίδιο αμερικανικό τεύχος του περιοδικού Walt Disney Comics & Stories είναι και η τρίτη ιστορία του ελληνικού τεύχους. Πρόκειται για την 8σέλιδη ιστορία του μικρού Λυκόπουλου και του Κακού Λύκου του πατέρα του, που μια πρωταπριλιάτικη φάρσα δυο στρουθοκαμήλων γλυτώνει από το τσουκάλι την άμοιρη κότα Μαλάμο, η οποία δεν μπορούσε να κάνει αξιοπρεπή αβγά για την ομελέτα του κακού Λύκου. Το πρωταπριλιάτικο gang για το αμερικανικό τεύχος ήταν επικαιροποιημένο, αφού είχε κυκλοφορήσει τον Απρίλιο.

Σενάριο και εικονογράφηση από τον Gil Turner από την οποία και δυο πάνελ της εικονογράφησής του χρησιμοποιήθηκαν να γίνει το εξώφυλλου του τεύχους στην ελληνική έκδοση.

Καμιά από τις τρεις ιστορίες του τεύχους δεν έχει δημοσιευτεί σε μετέπειτα εκδόσεις με ιστορίες Ντίσνεϋ ελληνικής έκδοσης.

Γιώργος Βλάχος

Το τεύχος Νο 13 θα το βρείτε εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1Vf_Z-kJ41IXJ1oDYomGa1z7PRFGjY3sd/view?usp=sharing

 

 

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 12

ΝΤΟΝΑΝΤ ΝΤΑΚ

Εύθυμες Ιστορίες

Περιέχει μια 10σέλιδη ιστορία με τον Ντόναλντ Ντακ και τα ανιψάκια του, μια οκτασέλιδη με τον Μπάκυ Μπαγκ, ένα δισέλιδο διήγημα με την Μίνι και τον Μίκυ, ένα δισέλιδο εικονογραφημένο παραμύθι, δυο ημισέλιδα και ένα ολοσέλιδο (ασπρόμαυρο) στριπς.

Ο τίτλος της υπό-σειράς «Εύθυμες Ιστορίες» αντιστοιχεί στην αμερικανική ονομασία της σειράς «Comics and Stories» στο τεύχος #127 (Απρίλιος 1951) της οποίας είχε δημοσιευτεί η πρώτη από τις ιστορίες της ελληνικής έκδοσης.

Να σημειωθεί ότι με την ίδια ονομασία υπό-σειράς («Εύθυμες Ιστορίες») ο εκδοτικός οίκος “Πεχλιβανίδη” εξέδιδε στη σειρά «Γέλιο και Χαρά» και κόμικς των «Merry Melodies» και «Looney Tunes» της Warner Bros.

Τα περιεχόμενα του τεύχους στην ελληνική έκδοση δεν ταυτίζονται με τα περιεχόμενα του αμερικανικού τεύχους με το ίδιο εξώφυλλο. Άλλωστε, η αμερικανική έκδοση είναι 52 σελίδες, ενώ η ελληνική έχει 28 σελίδες.

Η πρώτη ιστορία, η “Πρωταπριλιά” είναι μια 10σέλιδη ιστορία του Carl Barks, η 169η ιστορία -όλων των μεγεθών- που ο “παπιάνθρωπος” δημιούργησε για την “Ντίσνεϋ” και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στη σειρά “Four Colors” της “Dell” (wdcs 127). Αρχικά ήταν άτιτλη, αλλά στις επόμενες αμερικανικές εκδόσεις της, πήρε τον τίτλο “The April Foolers”.

Για τον Ντόναλντ η 1η Απριλίου είναι η μέρα, όπου αρχίζει η αλιευτική περίοδος. Για τα σκανταλιάρικα ανίψια του η παραδοσιακή μέρα να σκαρώσουν φάρσα στον θείο τους. Με τη μόνη διαφορά πως κάθε απόπειρα να του τη σκάσουν καταλήγει σε παταγώδη δική τους αποτυχία, ενώ για τον θείο τους είναι ευκαιρία να ωφεληθεί.

Κι όταν το βράδυ γυρίζει ο Ντόναλντ από το ψάρεμα με καλή σοδιά, βρίσκει τα ανίψια του να κοιμούνται αποκαμωμένα και αναρωτιέται, πώς συμβαίνει να μην του κάνανε ούτε μία φάρσα!

Ιστορία-δείγμα γραφής του Μπαρκς ότι με ευκολία μπορούσε να σκαρώσει σενάριο με σασπένς και περιπέτεια, χωρίς η ιστορία να έχει τα χαρακτηριστικά των μεγάλων περιπετειών που τον έχουν αναδείξει στον κλασικό παραμυθά των παπιοπεριπετειών. Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη, ούτε η τελευταία, απλώς μια από τις δεκάδες δεκασέλιδες τέτοιου τύπου ιστορίες, που έγραψε ο Μπαρκς. Είχε όμως μια σχεδόν ασήμαντη λεπτομέρεια που την κάνει να ξεχωρίζει για την υψηλή αίσθηση σαρκαστικού χιούμορ που διέθετε. Δυστυχώς, αυτή η λεπτομέρεια υπάρχει μόνο στην πρώτη έκδοση --απαλείφθηκε στις επόμενες-- ενώ στην ελληνική και να υπήρχε έχει σβηστεί. Στον σκουπιδότοπο που τα μικρά ψάχνουν να βρουν κάτι για να κάνουν τη φάρσα τους στον θείο του, στο πρώτο καρέ της δεύτερης σελίδας βρίσκονται μπροστά σε σωρό από πεταμένα βιβλία. Σε ένα από αυτά διακρινόταν καθαρά ο τίτλος του: “Μάιν Καμπφ” (Ο Αγών μου), το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Χίτλερ, στα σκουπίδια έξι χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου!... Καταλυτικό σχόλιο για την κατάληξη της ναζιστικής ιδεολογίας σε ένα παιδικό κόμικ, που περνάει σχεδόν απαρατήρητο.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις « Τερζόπουλος» στο Μεγάλο Μίκυ #92 και 260, Κόμιξ #226 με τίτλο στις δυο πρώτες αναδημοσιεύσεις “Πρωταπριλιάτικη Φάρσα”, καθώς και στον 3ο τόμο (1951) της Μεγάλης Βιβλιοθήκης του Καρλ Μπάρκς από τις εκδόσεις “Νέα Ακτίνα” και στον 3ο τόμο στην πανομοιότυπη έκδοση της Μεγάλης Βιβλιοθήκης Ντίσνεϋ της “Καθημερινής” με τίτλο “Μια του ψεύτη, δυο του ψεύτη”.

Γενικά, η ιστορία έχει δημοσιευτεί 104 φορές σε εκδόσεις 28 χωρών του κόσμου.

Στη δεύτερη ιστορία του ελληνικού τεύχους πρωταγωνιστεί ο Μπάκης (Bucky Bug) ένα εξανθρωπισμένο άπτερο έντομο, που πρωτεμφανίστηκε στη σειρά Silly Symphonies (καρτούν και κόμικς) αλλά στις ελληνικές εκδόσεις δεν είχε επιτυχία. Τίτλος της ιστορίας στο «Γέλιο και Χαρά» “Μπάκης ο λεβέντης”, ενώ σε αναδημοσιεύσεις του σε περιοδικά των εκδόσεων «Τερζόπουλος» τιτλοφορούταν “Ανέλπιστη σωτηρία” στο “ Μεγάλο Μίκυ ” #63 και “Σούπερ Μίκυ” #9 και χωρίς τίτλο στο περιοδικό “Χαρούμενες Ιστορίες Ντίσνεϋ” #58.

Με πρωτότυπο τίτλο “Underground Rescue” είχε δημοσιευτεί στο τεύχος 117 περιοδικό Walt Disney Conics & Stories τον Ιούνιο του 1950 με άγνωστο τον σεναριογράφο και σχεδιαστή τον Gil Turner.

Η ιστορία έχει δημοσιευτεί συνολικά σε 13 εκδόσεις πέντε χωρών του κόσμου.

Το δισέλιδο διήγημα που καλύπτει τον τίτλο “Stories” στην υπό-σειρά “Comics & Stories” δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αφηγηματοποίηση ενός σεναρίου με Μίκυ , Μίνι και Πλούτο που δεν έγινε ποτέ κόμικ.

Το δισέλιδο εικονογραφημένο παραμύθι, “Ο Απρόσκλητος Μουσαφίρης” πρέπει να είναι προσθήκη της ελληνικής έκδοσης.

Και το τεύχος ολοκληρώνει την ύλη του με τρεις σύντομες ιστορίες, επίσης γραμμένες, σχεδιασμένες και μελανωμένες από Κάρλ Μπαρκς. Τα δύο είναι άτιτλα μισοσέλιδα στριπ γκανγκ και το τρίτο μονοσέλιδη ιστορία. Όλα με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ.

Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω τον φίλο Τρύφωνα Ευαγγελίδη, συνεργάτη και μέλος της Κοινότητας INDUCKS Ελλάδος για τη συμπλήρωση των στοιχείων, ώστε η παρουσίαση να είναι το δυνατόν πληρέστερη.

 ΒλάχοςΓιώργος Βλάχος

Το pdf του περιοδικού Νο 12 εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1tQFJ43gd76RQ7YW5dPlS9b6vz6dBHh1g/view?usp=sharing

 

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 11

ΝΤΟΝΑΝΤ ΝΤΑΚ

Εύθυμες Ιστορίες 

Οι «Εύθυμες Ιστορίες του Γουόλτ Ντίσνεϋ» κυκλοφόρησαν με αριθμό τεύχους «11» στη σειρά στις 7 Μαΐου 1954. Μολονότι από την ονομαστική αξία της δραχμής είχαν αφαιρεθεί τα τρία μηδενικά από τα μέσα Απριλίου, επειδή το εξώφυλλο είχε τυπωθεί νωρίτερα, αναγράφεται τιμή τεύχους 3.000 δρχ.

Οι ιστορίες του τεύχους προέρχονταν από την αμερικανική σειρά Walt Disney’s Comics and Stories, που είχαν κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 1950 στις ΗΠΑ. Στο 28σέλιδο ελληνικό τεύχος περιεχόταν η δεκασέλιδη περιπέτεια του Καρλ Μπαρκς με τον Ντόναλντ, τα τρία ανίψια του, την Νταίζη και τον τυχερό χήνο Γκαστόνε (Γιούλης αναφέρεται στην ιστορία), άτιτλη στο πρωτότυπο «Οι Μαργαρίτες» στο ελληνικό τεύχος. Επίσης, περιεχόταν η οκτασέλιδη ιστορία με το Λυκόπουλο, τα τρία Γουρουνάκια, τον κακό Λύκο, τον Αρκούδο και το μικρό κογιότ Bent-Tail junior, που το Λυκόπουλο το βάφτισε Στραβολαίμη.

Το μικρό κογιότ υπήρξε ένας δευτερεύων χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε πέντε, μόλις, ιστορίες σαν οικόσιτο του Κακού Λύκου, με την παρούσα να είναι η πρώτη από τις εμφανίσεις του. Προέρχεται από τα καρτούν μικρού μήκους με πρώτη εμφάνιση το 1945 (“The Legend of Coyote Rock”)  και άλλες τρεις μέχρι και το 1950, όπου μαζί με τον πατέρα του ως άσπονδοι εχθροί του Πλούτο.          

Την ύλη τη συμπληρώνουν τέσσαρις μονοσέλιδες ιστορίες, από τις οποίες οι δύο είναι Ντόναλντ Ντακ (Αλ Ταλιαφέρο) και οι δύο Μίκυ Μάους (Μπιλ Ράιτ), καθώς και δύο δισέλιδα αναγνώσματα. Το ένα με τη Μίνι, τον Μίκυ και την Σταχτοπούτα και το άλλο εικονογραφημένο άγνωστης προέλευσης.

 

Από την αμερικανική έκδοση λείπουν κάποιες ακόμα ιστορίες, επειδή το πρωτότυπο ήταν 52 σελίδων.

Το εξώφυλλο είναι γκανγκ του Κάρλ Μπαρκς, άσχετο με το θέμα της ιστορίας του Ντόναλντ που περιέχεται στο τεύχος.

Γιώργος Βλάχος

 Το pdf του περιοδικού Νο 11 εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1z9iJPNu78U7JCFCh8xUJhiPOJBL0gqyj/view?usp=sharing

 

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 9

ΝΤΟΝΑΝΤ ΝΤΑΚ

Η Χρυσή Περικεφαλαία

Η Χρυσή Περικεφαλαία” (The Golden Helmet) είναι μία από τις πιο δυνατές 32σέλιδες ιστορίες του Κάρλ Μπάρκς στη συνεργασία του με τον Ντίσνεϋ. Δεν είναι μόνο λόγω σεναρίου --έτσι κι αλλιώς στις μεγάλες ταξιδιωτικές περιπέτειές του δύσκολα να ξεχωρίσεις μια καλύτερη από την άλλες-- αλλά για τις ανατροπές στην πλοκή και στην ψυχολογική σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Οι “καλοί” δεν ξεχωρίζουν από τους “κακούς”. Κανένας τους δεν είναι μανιχαϊστικά “φύσει” καλός ή κακός. Οι περιστάσεις τον καθιστούν καλό ή κακό για τους άλλους. Η “κατάρα” της περικεφαλαίας τους κάνει να εξωτερικεύσουν τις πιο σκοτεινές πλευρές του εαυτού τους.

Η πλοκή στηρίζεται στο υπόβαθρο της ιστορικά βεβαιωμένης επίσκεψης των Βίκινγκς στη Βόρεια Αμερική 500 χρόνια πριν από τις καραβέλες του Κολόμβου. Μια σκανδιναβική σάγκα με την πληροφορία για κάποιο χρυσό κράνος, βρίσκεται στο μουσείο της Ντάγκμπουργκ (Λιμνούπολη) με έναν χάρτη καλά κρυμμένο στο κύτος της. Ένας φιλόδοξος κατεργάρης που ψάχνει τον χάρτη και ένα καλοστημένο σενάριο για τη χρυσή περικεφαλαία, της οποίας ο κάτοχος δικαιωματικά θα ανακηρυσσόταν κύριος της Βόρειας Αμερικής, θα μπορούσε να ήταν ένα best seller μυθιστόρημα. Στην έμπνευση του Μπαρκς έγινε ένα one shot comic με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μας ήρωα των κόμικς, τον Ντόναλντ!

Το pdf του τεύχους 9 εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1wnhblL5wMLriwNhmqWg6xUFu5xfFhjJV/view?usp=sharing

 

 

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ No 10

ΕΥΘΥΜΕΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ

Πάντσο Βανίλλα

Οι «ΕΥΘΥΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» του περιοδικού ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ που προέρχονταν από το universe της Warner Bros ήταν ιστορίες από τις σειρές που είχαν τίτλο Looney Tunes και Merry Melodies.

Το εξώφυλλο του 10ου τεύχους το οποίο είχε κυκλοφορήσει στις 30 Απριλίου 1954 δεν προέρχεται από κάποιο αντίστοιχο της αμερικάνικης σειράς. Είναι επεξεργασμένη μεγέθυνση από πάνελ της πρώτης σελίδας της πεντασέλιδης ιστορίας του τεύχους με πρωταγωνιστές τον Μικρό Πάντσο Βανίλλα (Βανίγια, στα ισπανικά του Μεξικό) κι τον ταυρομάχο μπαμπά του. Οι Βανίλλα δεν υπήρξαν πρωτεύοντες χαρακτήρες και δεν τους έχει αφιερωθεί εξώφυλλο στην αμερικάνικη έκδοση. Άλλωστε, σε λίγα τεύχη υπάρχουν σύντομες ιστορίες και σε ακόμα λιγότερα στην έκδοση του ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ. Ο Μικρός Πάντσο Βανίλλα είναι χαρακτήρας, που πρωτεμφανίστηκε σε καρτούν το 1938 με άξονα των ιστοριών του στο μικρό πουέμπλο της μεξικάνικης επαρχίας να γίνει ένδοξος ταυρομάχος όταν μεγαλώσει. Πρότυπό του, φυσικά, είναι ο ματαδόρ πατέρας του, τον οποίον κρίνοντάς τον αντικειμενικά μάλλον “λούζερ” ταυρομάχος είναι, παρά ένδοξος!

Ακολουθεί μια δισέλιδη ιστοριούλα με την τσαχπίνα γουρουνίτσα Πετούνια, το κορίτσι του Πόρκυ Πιγκ, Κατόπιν μια εξασέλιδη ιστορία με το ζόρικο νεαρό γεράκι τον Ένερυ Χωκ που εμμονικός σκοπός του είναι να πιάσει και να φάει τις κατά πολύ πιο μεγαλόσωμες από αυτόν κότες στο κοτέτσι που διαφεντεύει ο Κόκορας, ο οποίος -αν και ανόητος- μάλλον κάνει χοντρές πλάκες στο εξίσου ανόητο ξεφτέρι, παρά επιχειρεί να του κάνει κακό.

Τα περιεχόμενα του τεύχους ολοκληρώνονται με δυο πεντασέλιδες ιστορίες με δυο από τα πιο εκρηκτικά ζευγάρια στο πάνθεον της Γουόρνερ: Έλμερ Φαντ-Ντάφυ Ντακ στην μία και Τουίτυ-Σιλβέστρος στην άλλη, καθώς και ένα δισέλιδο εικονογραφημένο --άγνωστης προέλευσης-- ανάγνωσμα.

Για τους πιο πάνω χαρακτήρες, που υπήρξαν εξαιρετικά δημοφιλείς με δεκάδες ιστορίες τους αφιερωμένες σε αυτούς στο ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ θα έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε μελλοντικά στα βιογραφικά τους.

Γιώργος Βλάχος

Το τεύχος Νο 10 θα το βρείτε εδώ:

https://drive.google.com/file/d/1wW02g2OhbqSxyl48N_7ffdXqw7OjpuC4/view?usp=sharing