The Good Soldier Schweik -1 - 1957

 

The Good Soldier Schweik -1 - 1957

Ο Καλός Στρατιώτης Σβέικ - Μέρος 1^ο

Σκηνοθεσία: Karel Stekly

Σενάριο: Karel Stekly

Είδος: 1957, Comedy, War

Διάρκεια: 01:48

Γλώσσα: Τσέχικα

Υπότιτλοι: Από εμένα

Παίζουν:

Rudolf Hrusínský:             Josef Svejk

Svatopluk Benes: Nadporucík lukás

Frantisek Filipovsky: Bretschneider / agent

Josef Hlinomaz: Palivec

Božena Havlíčková: Katy Wendlerová

 

Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» είναι ένα αντιπολεμικό σατυρικό έργο που γράφτηκε από τον Τσέχο συγγραφέα Jaroslav Hašek από το 1921 έως το 1923. Έχει μεταφραστεί σε 54 γλώσσες, θεωρείται κλασσικό αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και συμπεριλαμβάνεται συχνά σε καταλόγους των 100 καλύτερων βιβλίων, παρόλο που έμεινε ημιτελές λόγω του θανάτου του συγγραφέα το 1923 Ο Hašek χρησιμοποιεί πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο του. Ο ίδιος, ως αναρχικός, είχε συλληφθεί πολλές φορές στα χρόνια πριν από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ αργότερα στάλθηκε στο μέτωπο όπου και πιάστηκε -οικειοθελώς- αιχμάλωτος από τους ρώσους. Παρέμεινε στη Ρωσία όπου προσχώρησε στους Μπολσεβίκους και αργότερα έγινε επίτροπος του Κόκκινου Στρατού με σημαντική προσφορά κατά τα χρόνια του εμφυλίου μέχρι το 1920, οπότε και στάλθηκε στην Τσεχία προκειμένου να οργανώσει το Κομμουνιστικό κίνημα. Η ταινίες σε σκηνοθεσία του Karel Steklý με πρωταγωνιστή τον Rudolf Hrušínský θεωρούνται ως η καλύτερη μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο.

Αυτό είναι το πρώτα μέρος της ταινίας.

 

Boy on a Dolphin 1957

 

Boy on a Dolphin 1957

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ

 

Σκηνοθεσία: Jean Negulesco

Σενάριο: Ivan Moffat, Dwight Taylor, David Divine

Είδος: 1957, Adventure, Romance

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Alan Ladd:  Dr. James Calder

Clifton Webb: Victor Parmalee

Sophia Loren: Phaedra

Alex Minotis           Milidias: Nadapoulos

Jorge Mistral: Rhif

 

Το 1956 ο Σπύρος Σκούρας, πρόεδρος της 20th Century Fox δεν έχασε ευκαιρία να προβάλει την χώρα της καταγωγής του και ποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα την ταινία «Boy on a Dolphin», βασισμένη σ' ένα μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Ντιβάιν.

Πρωταγωνιστεί η νεαρή τότε Σοφία Λόρεν, που αφού σημείωσε κάποιες επιτυχίες στην χώρα της, προσπαθούσε να κάνει καριέρα στο Χόλυγουντ. Την πλαισιώνει ο πασίγνωστος από τα film–noir και τα western, Αλαν Λαντ.

Η Σοφία υποδύεται μια φτωχή ελληνοπούλα που βουτάει στο βυθό για σφουγγάρια και ανακαλύπτει ένα αξιόλογο αρχαίο άγαλμα. Παριστάνει ένα παιδί καβάλα σε ένα δελφίνι. Ο αρχαιολόγος Αλαν Λαντ προσπαθεί να την πείσει να ενεργήσει νόμιμα, αντίθετα με τον πονηρό πλούσιο συλλέκτη (Κλίφτον Γουέμπ) που προσπαθεί εξαγοράζοντας, να βάλει στο χέρι το εύρημα.

Το έργο γυρίστηκε κυρίως στην Ύδρα και έδωσε μια ώθηση στον τουρισμό του νησιού. για πολλά χρόνια. Μέχρι να χάσει την πρωτοκαθεδρία από την Μύκονο, η Ύδρα. ήταν ένα ακόμη Σαν Τροπέζ και Κάπρι της μεσογείου. Πολλές διασημότητες της εποχής την επισκεφτήκαν.

Γυρίσματα έγιναν και στην Ακρόπολη, την Επίδαυρο και τα Μετέωρα, για λόγους. τουριστικής προβολής. Το μεγάλο γεγονός της ταινίας για εμάς τους έλληνες ήταν το ότι η Σοφία Λόρεν τραγουδούσε στα Ελληνικά μαζί με τον Τόνι Μαρούδα το: «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη». Το τραγούδι όμως αυτό ήταν και το εξαιρετικό σάουντρακ της ταινίας, τραγουδισμένο από την θαυμάσια Julie London.

 

Sayonara 1957

 

Sayonara 1957

Σαγιονάρα

Σκηνοθεσία: Joshua Logan

Σενάριο: Paul Osborn, James A. Michener

Είδος: 1957, Drama, Romance

Διάρκεια: 02:28

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Marlon Brando: Major Lloyd Gruver

Patricia Owens: Eileen Webster

James Garner: Captain Mike Bailey

Martha Scott: Mrs. Webster

Miiko Taka: Hana-Ogi

 

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κορέα δημιουργήθηκε ένας ιδιότυπος ρατσισμός στους κόλπους του αμερικανικού στρατού, όταν οπλίτες και αξιωματικοί παντρεύτηκαν Γιαπωνέζες, παρά τις αντίθετες -πλην όμως σιωπηρές- άνωθεν εντολές. Οι άντρες αυτοί τέθηκαν στο περιθώριο, ενώ στις συζύγους τους απαγορευόταν η είσοδος σε μέρη όπου σύχναζαν Αμερικανοί. Αυτό είναι το θέμα της εν λόγω παραγωγής που απέσπασε τέσσερα Όσκαρ. Ακολουθεί τη φόρμα του κοινωνικού μελό, αλλά χαρακτηρίζεται από πολύ καλές ερμηνείες, με τον Μπράντο να οδηγεί την κούρσα.

 

The Curse Of Frankenstein 1957

 

The Curse Of Frankenstein-1957

Ο Φρανκενστάιν και το τέρας

της κολάσεως

 

Σκηνοθεσία: Terence Fisher

Σενάριο: Jimmy Sangster, Mary Shelley

Είδος: 1957, Sci-Fi, Christopher Lee,

Διάρκεια: 01:22

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Peter Cushing: Victor Frankenstein

Hazel Court: Elizabeth

Robert Urquhart: Paul Krempe

Christopher Lee: The Creature

Melvyn Hayes: Young Victor

 

Ο Δρ Frankenstein προσπαθεί να δημιουργήσει νέα ζωή από διαφορετικά ανθρώπινα κομμάτια ενώ ο συνεταίρος του προσπαθεί να τον κάνει να σκεφτεί τις συνέπειες των πράξεων του.

Το THE CURSE OF FRANKENSTEIN είναι για τον Peter Cushing ότι και το DRACULA για τον Christopher Lee. Η πρώτη μιας σειράς 7 ταινιών με τον αιώνιο τζέντλεμαν του Βρετανικού σινεμά στο ρόλο του βαρόνου Frankenstein από την θρυλική Hammer Films και τον Terence Fisher που εκείνη την εποχή όριζαν με ταινίες αντίστοιχου βεληνεκούς το είδος του γοτθικού τρόμου το οποίο υπηρέτησαν για τουλάχιστον 2 δεκαετίες, δημιουργώντας αξεπέραστα στάνταρντς στη σκηνή του τρόμου που μόνο ελάχιστοι όπως ο μεγάλος Mario Bava κατάφεραν να παρακολουθήσουν εκείνη την εποχή.

Να σχολιάσω λεπτομερειακά ένα ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της σκηνής δεν έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα, αλλά καλό είναι να παραθέσω κάποιες πληροφορίες που λογικά θα ενδιαφέρουν τους fans. Πρώτα απ’ όλα, η συγκεκριμένη ταινία ήταν ουσιαστικά η πρώτη κινηματογραφική συνεργασία των Ιερών Τεράτων Peter Cushing και Christopher Lee και ήταν εξίσου θρυλική με το DRACULA που ακολούθησε ένα χρόνο μετά και καθιέρωσε το συγκεκριμένο ντουέτο ως ίσως το ιστορικότερο στη σκηνή. Δεύτερο, η ταινία αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια της Hammer Films σε περιοχές καθαρού τρόμου, παρόλο που η ιστορική μίξη τρόμου και επιστημονικής φαντασίας του THE QUATERMASS XPERIMENT είχε κυκλοφορήσει από το ίδιο στούντιο λίγο πριν. Και τρίτο και ίσως λιγότερο σημαντικό, πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική ιστορία του Frankenstein που γυρίστηκε έγχρωμη.

Μιλάμε, δηλαδή, για το ένα σημείο αναφοράς στην παγκόσμια ιστορία του σινεμά τρόμου μετά το άλλο και όλα περιλαμβάνονται σε αυτή την προσεγμένη μεταφορά του κλασικού βιβλίου της Mary Shelley με έντονο το στοιχείο της γοτθικής ατμόσφαιρας που καθιέρωσε την Hammer Films και τους πρωταγωνιστές της ταινίας τα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για μια μεταφορά της κλασικής ιστορίας με αρκετές διαφοροποιήσεις από τις προγενέστερες και εξίσου (αν όχι περισσότερο) ιστορικές ταινίες με το ίδιο θέμα, που δίνει την ίδια βαρύτητα τόσο στο δραματικό στοιχείο όσο και σε εκείνο του τρόμου που οι προγενέστερες μεταφορές πέρασαν απλώς επιδερμικά.

Στο κέντρο όλων, ένα νεότατος Peter Cushing που δίνει τα ρέστα του στο ρόλο ενός πωρωμένου και σχεδόν φανατικού Δρα Frankenstein, που δεν σταματάει σε κανένα ηθικό και φυσικό εμπόδια προκειμένου να ολοκληρώσει την έρευνα του. Ποιο είναι το αντικείμενο αυτής της έρευνας; Να δημιουργήσει ζωή από νεκρά μέλη με στόχο την δημιουργία ενός ανώτερου σωματικά και πνευματικά ανθρώπινου όντος. Αυτή την πεποίθηση δεν μοιράζεται ο Paul, ο φίλος και συνεργάτης του, ιδίως όταν αντιλαμβάνεται ότι ο Victor δεν διστάζει να καταφύγει μέχρι και στο φόνο για να εξασφαλίσει τις πρώτες ύλες που χρειάζεται. Επίσης, η άφιξη στο σπίτι της ανυποψίαστης αρραβωνιαστικιάς του Victor κάνει τα ηθικά διλήμματα ακόμα μεγαλύτερα, τα οποία γίνονται ανυπόφορα όταν το πλάσμα που κατασκεύασε ο Victor επιδεικνύει δολοφονικά ένστικτα.

Όπως προείπα, δεν θα μπω σε διαδικασία λεπτομερειακού σχολιασμού, αλλά πρέπει να αναφέρω ότι η ταινία παρουσίασε ίσως για πρώτη φορά όλα εκείνα τα στοιχεία που την εποχή τάραξαν τα νερά του παγκόσμιου σινεμά. Εκτός από τις μαγικές ερμηνείες κυρίως του Cushing αλλά και σε μικρότερο βαθμό του Christopher Lee στο ρόλο του πλάσματος, το THE CURSE OF FRANKENSTEIN ήταν αρκετά πιο βίαιο και αιματηρό απ’ ότι ο κανόνας στις ταινίες τρόμου της εποχής, κάτι που έθεσε νέα στάνταρντς και σε αυτόν τον τομέα. Ειδικά το μακιγιάζ του πλάσματος απείχε πάρα πολύ από εκείνο του Boris Karloff στις μαυρόασπρες ταινίες του ’30, κάτι που έγινε επίτηδες από την ομάδα παραγωγής ώστε το δικό τους πλάσμα να ξεχωρίζει από αυτά που το κοινό είχε συνηθίσει μέχρι τότε.

Παράλληλα, έχουμε έναν βαρόνο Frankenstein που απέχει έτη φωτός από τους αντίστοιχους τόσο στο βιβλίο της Mary Shelley όσο και στις προηγούμενες κινηματογραφικές μεταφορές του. Ο Frankenstein του Peter Cushing δεν χάνει το χρόνο του με ηθικολογίες και είναι όσο αδίστακτος όσο μπορεί, δίνοντας το στίγμα για τους αρχέτυπους χαρακτήρες παρανοϊκών επιστημόνων που κατέκλυσαν το σινεμά τρόμου από τότε. Ο Frankenstein δεν σταματάει πουθενά, δεν έχει ιερό και όσιο και δεν θα διστάσει να φτάσει στις πιο αποτρόπαιες πράξεις για να ολοκληρώσει το έργο του.

Η συμβουλή μου για τους νεαρότερους φίλους της σκηνής είναι η εξής: Μην κρίνετε το THE CURSE OF FRANKENSTEIN με τα σημερινά κριτήρια, γιατί οποιαδήποτε σύγκριση με μεταγενέστερες ταινίες είναι καταδικασμένη. Εδώ μιλάμε για μια ταινία- ορόσημο στη σκηνή του τρόμου που εξ ορισμού πρέπει να πάρει το μάξιμουμ της βαθμολογίας και το αξίζει και με το παραπάνω. Το μόνο που έχει να κάνει ένας fan του κλασικού τρόμου είναι να αφεθεί στην πυκνή ατμόσφαιρα του Terence Fisher, να απολαύσει τις αριστουργηματικές ερμηνείες του Peter Cushing, του Christopher Lee αλλά και όλων των άλλων πρωταγωνιστών και να γιορτάσει την ένδοξη γέννηση της «Hammer Horror» και του είδους του γοτθικού τρόμου όπως έγινε μέσω του THE CURSE OF FRANKENSTEIN 50 χρόνια πριν.

 

Susanna Tutta Panna 1957

Susanna Tutta Panna 1957

ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΖΑΧΑΡΗ

 

Σκηνοθεσία: Stefano Vanzina

Σενάριο: Vittorio Metz, Marcello Marchesi, Ángel Pageo

Είδος: 1957, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:31

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Marisa Allasio: Susanna

Germán Cobos: Alberto

Mario Carotenuto: Alfredo Libotti

Memmo Carotenuto: Un barbone

Nino Manfredi: Un ladro

 

Ένας νεαρός σεφ ζαχαροπλαστικής του Μιλάνου, η Susanna, εργάζεται στο ζαχαροπλαστείο της οικογένειάς της και πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό της τόσο από τον ζηλότυπο φίλο της όσο και από τον ανταγωνισμό από άλλους σεφ ζαχαροπλαστικής που προσπαθούν να μάθουν τη συνταγή για το διάσημο κέικ κρέμας που φέρει το ίδιο όνομα με τη νεαρή γυναίκα , "Susanna all cream". Ένας από τους σημαντικότερους ανταγωνιστές του νεαρού κοριτσιού προσπαθεί να αφήσει έναν κατάσκοπο να εισέλθει στο εργαστήριο, με τον ρόλο του Arturo, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο να ανακαλύψει τη συνταγή για το επιδόρπιο.

Η συνταγή που γράφτηκε από τη νεαρή γυναίκα καταλήγει μέσα σε ένα κέικ, που προορίζεται ως δώρο για τον ζηλότυπο φίλο Alberto, αλλά το κέικ τοποθετείται μεταξύ αυτών που θα παραδοθούν σε άλλους πελάτες: αυτό ανοίγει ένα τρελό κυνήγι για το κέικ με τη συνταγή μέσα επιδόρπιο.

Le Notti Di Cabiria 1957

Le Notti Di Cabiria 1957

Νύχτες της Καμπίρια

  

Σκηνοθεσία: Federico Fellini

Σενάριο: Giulietta Masina, François Périer, Franca Marzi

Είδος: 1957, Drama, Fellini

Διάρκεια: 01:50

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Giulietta Masina: Maria 'Cabiria' Ceccarelli

François Périer: Oscar D'Onofrio (as François Perier)

Franca Marzi: Wanda

Dorian Gray: Jessy

Aldo Silvani: The wizard

Ennio Girolami: Amleto, 'il magnaccia'

 

Με τη Giulietta Masina, μια φιγούρα που συνδυάζει τον κωμικό ήρωα του βωβού και την αθώα ενζενί, να αποτελεί το ερμηνευτικό βαρύ πυροβολικό της ταινίας, ο Fellini αφηγείται την ιστορία μιας αθώας και ευάλωτης πόρνης σε αυτό το σχετικά πρώιμο έργο του. Αρκετά κοντά στο νεορεαλισμό, με χριστιανικά και μελοδραματικά στοιχεία, η ταινία μπορεί να μη βρίσκεται στο ύψος μεταγενέστερων αριστουργημάτων του, διαθέτει όμως μια εσωτερική μουσικότητα –αυτήν ακριβώς που ξεδιπλώνεται στο αμερικάνικο ριμέικ του Sweet

The Incredible Shrinking Man (1957)

 

The Incredible Shrinking Man (1957)

Ο Άνθρωπος που Ζάρωνε

Σκηνοθεσία: Jack Arnold

Σενάριο: Richard Matheson, Richard Alan Simmons

Είδος: 1957, Drama, Fantasy, Horror, Science Fiction

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Grant Williamsq Scott Carey

Randy Stuq Clarice Bruce

Paul Langtonq Charlie Carey

Raymond Bailey: Doctor Thomas Silver

 

Μετά την έκθεσή του σε μια ραδιενεργή ουσία, ο Scott Carey αρχίζει να συρρικνώνεται επικίνδυνα. Κι ενώ η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, ο Scott θα βρεθεί παγιδευμένος στο υπόγειο του σπιτιού του, να παλεύει για τη ζωή του.

Όταν η φαντασία συναντούσε τεχνολογικά εμπόδια, τότε η τεχνολογία (της εποχής) έκανε ένα βήμα (βηματάκι, έστω) πιο μπροστά. Το 1957 ο φημισμένος μπι-μπουβάς Jack Arnold παρουσίασε αυτό που θα αποτελούσε μελλοντικά το πιο διάσημο πόνημά του, τον Άνθρωπο που ζάρωνε, μια ταινία που βασίστηκε στο βιβλίο The Shrinking Man του Richard Matheson, το οποίο όμως ξαναεκδόθηκε με τον ίδιο τίτλο της ταινίας, προσθέτοντας δηλαδή τη λέξη incredible, (να ρωτήσουμε εμείς) για εμπορικούς λόγους άραγε; Με προσχηματικό μεν σενάριο, αποτέλεσε, δε, ένα δύσκολο έργο για τους τεχνικούς (σκηνικά, κουστούμια, φωτογραφία) το οποίο τελικά τελεσφόρησε επιτυχώς. Ίσως το απαισιόδοξο τέλος της και οι φιλοσοφικοί της στοχασμοί είναι που κάνουν την ταινία ακόμα πιο ελκυστική, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Με παραπλήσιο θέμα (γιγάντιες αράχνες) είχε καταπιαστεί ο σκηνοθέτης στην προηγούμενη δουλειά του το 1955, την ταινία Tarantula. Ένα γνωστό ριμέικ ήταν Η γυναίκα που ζάρωνε του 1981 με τη Lily Tomlin και ένα καινούριο ετοιμάζεται για φέτος μιας και είναι στη μόδα ο Matheson.