12 Angry Men 1957

 

12 Angry Men 1957

Οι 12 Ένορκοι

Σκηνοθεσία: Sidney Lumet

Σενάριο: eginald Rose

Είδος: 1957, Crime, Drama, Mystery,

Διάρκεια: 01:36

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Martin Balsam: Juror 1

John Fiedler: Juror 2

Lee J. Cobb: Juror 3

E.G. Marshall: Juror 4

Jack Klugman: Juror 5

Henry Fonda: Juror 8

 

Η δίκη τελείωσε και οι ένορκοι συγκεντρώνονται για να βγάλουν την ετυμηγορία. Όλοι είναι έτοιμοι να καταδικάσουν τον κατηγορούμενο, εκτός από έναν, ο οποίος προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους 11 ενόρκους ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα όσο φαίνονται. Έτσι αυτό που ξεκίνησε σαν μια κανονική δίκη καταλήγει μια αποκάλυψη των αδυναμιών, των προκαταλήψεων και των προβλημάτων του κάθε ενόρκου.

Οι Martin Balsam, John Fiedler, Lee J. Cobb, E.G. Marshall, Jack Klugman, Ed Binns, Jack Warden, Henry Fonda, Joseph Sweeney, Ed Begley, George Voskovec, Robert Webber είναι οι 12 ένορκοι που αποσύρονται για να βγάλουν "ένοχο" ή "αθώο" έναν 18χρονο που δικάστηκε για το φόνο του πατέρα του.

Φυσικά, ο Χένρι Φόντα ξεχωρίζει στο ρόλο του "αποστάτη" που ενάντια στους υπόλοιπους 11 πιστεύει ότι ο κατηγορούμενος είναι αθώος. Και η ενέργεια του Φόντα είναι και ο λόγος που... υπάρχει ταινία!

Αυτό που ζητάει ο Φόντα από τους συναδέλφους του είναι να υπερασπιστούν μονάχα το δικαίωμα που έχει ο ίδιος αλλά και ο κατηγορούμενος στο να αμφιβάλλει. Να επανεξετάσουν προσεκτικά τα γεγονότα και να δουν τα τις αντιφάσεις και τα κενά που δεν τονίστηκαν στο δικαστήριο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, θα βγουν στη φόρα ενδότερα μυστικά του κάθε ενός ενόρκου, ενώ οι ίδιοι θα τεθούν αντιμέτωποι με τις προσωπικές τους φοβίες ανησυχίες, αλλά και αποθημένα.

Πρόκειται για την καλύτερη ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ (μαζί με την "Ετυμηγορία") βασισμένη στο θεατρικό έργο του Reginald Rose. Και επίσης πρόκειται για ένα σπουδαίο δικαστικό δράμα, μέσα στις σπουδαιότερες Αμερικάνικες όλων των εποχών, που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα στο δωμάτιο των ενόρκων, σε ασπρόμαυρο φόντο, αλλά δε χάνει σπίθα έντασης, αγωνίας και ενδιαφέροντος, στέκεται πολύ καλύτερα από πολλές περιπέτειες -εξωτερικών χώρων- μαζί και αποσπά εξαιρετικές ερμηνείες που περιτυλίγονται από μία δυναμική σκηνοθεσία.

"Οι 12 Ένορκοι" ήταν υποψήφιοι για 3 Όσκαρ (Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου).

Κέρδισε 6 βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς ενώ είχε και άλλες 12 υποψηφιότητες.

"Οι 12 ένορκοι" θα μπορούσαν να ενταχθούν σε μία "λίστα" με τις καλύτερες 30 Αμερικάνικες ταινίες ever.

Baby Doll 1956

 

Baby Doll 1956

Η Φωνή του Πόθου

Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Σενάριο: Tennessee Williams

Είδος: 1956, Comedy, Drama, Elia Kazan

Διάρκεια: 01:54

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Karl Malden: Archie Lee Meighan

Carroll Baker: Baby Doll Meighan

Eli Wallach: Silva Vacarro

Mildred Dunnock: Aunt Rose Comfort

Lonny Chapman: Rock

 

Ο Άρτσι περιμένει με αγωνία τα 20α γενέθλια της συζύγου του, της Μπέιμπι Ντολ, για να μπορέσει να επικυρώσει νόμιμα τον γάμο και να αναπτύξει την ερωτική τους σχέση. Όμως, η μικρή δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζει κι όταν στο παιχνίδι μπαίνει ο Σικελός αντίπαλος τού Άρτσι, τα πράγματα ξεφεύγουν.

Μια 19χρονη δεν αφήνει τον σύζυγο της να την αγγίξει εάν αυτός δεν ανταποκριθεί στις ενίοτε παράλογες απαιτήσεις της. Θα υποκύψει, όμως, στη γοητεία ενός ξένου και η αμερικανική κοινωνία της δεκαετίας του 1950 θα σοκαριστεί και μοιραία θα διχαστεί.

Ανεξάρτητα από το συντηρητισμό της Αμερικής του 1956, η ταινία διαθέτει σαφή καλλιτεχνική αξία. Αποτελεί υπόδειγμα ακροβασίας ανάμεσα στο δράμα, την κωμωδία και τη σάτιρα. Χειρίζεται ένα θέμα «σοβαρό» με την ιδανική παιγνιώδη διάθεση, δίχως όμως να μην παίρνει στα σοβαρά τον ίδιο της τον εαυτό. Επιπλέον, διαθέτει μια μοναδική εσωτερική δύναμη, που προκύπτει από τους σκληρούς και σχεδόν μαγευτικούς διαλόγους, αλλά και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ιδίως της «λολίτας» Caroll Baker που μοιάζει να μαγνητίζει τον φακό και τα αδηφάγα ανδρικά, αλλά και γυναικεία βλέμματα.

Βέβαια, η ταινία έχει ένα σαφές μειονέκτημα, τη διάρκεια της. Η ιστορία της ταινίας είναι αν μη τι άλλο απλή. Ο σκηνοθέτης θα μπορούσε να έχει προσδώσει το απαιτούμενο βάθος δίχως να κουράσει το κοινό του με ένα σεξουαλικό κυνηγητό-παιχνίδι που κάποιες στιγμές μοιάζει να κρατά για πάντα.

 

 

Et Dieu... Crea La Femme 1956

 

Et Dieu... Crea La Femme 1956

Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα

 

Σκηνοθεσία: Roger Vadim

Σενάριο: Roger Vadim, Raoul Lévy

Είδος: 1956, Drama, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Brigitte Bardot: Juliete Hardy

Curd Jürgens: Eric Carradine (as Curd Jurgens)

Jean-Louis Trintignant: Michel Tardieu

Jane Marken: Madame Morin (as Jeanne Marken)

Jean Tissier: M. Vigier-Lefranc

Isabelle Corey: Lucienne

 

Και ο Θεός έπλασε την... Μπε-Μπε. Ρόλος σταθμός για τη δεσποινίδα Brigitte Bardot, η οποία έγινε παγκοσμίως διάσημη το 1956 επιδεικνύοντας τις... υποκριτικές ικανότητές της (η γλώσσα του σώματός της τα είπε όλα) στην ταινία Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα και, με τη σειρά της, έκανε παγκοσμίως διάσημο το Σεν-Τροπέ. Ο ρόλος της ατίθασης και ασυμβίβαστης κορασίδας που κάνει ηλιοθεραπεία γυμνή και τριγυρνάει κουνάμενη συνάμενη και σκανδαλίζει τρία αδέρφια (και όλη την τοπική κοινωνία) έκανε θραύση εκείνη την εποχή. Στις μέρες μας πάντως τέτοιες εικόνες (και περισσότερα) βλέπουμε ακόμα και... στις διαφημίσεις! Το σενάριο πάντως είναι απλοϊκότατο και η σκηνοθεσία του τότε συζύγου της, Roger Vadim, άνευ σημασίας. Η όλη ταινία σήμερα (μετά από 50+ χρόνια) είναι λίγο ως πολύ βαρετή, αλλά παραμένει εγκυκλοπαιδικά ιστορική για όλους τους άλλους λόγους!

Bob Le Flambeur 1956

Bob Le Flambeur 1956

Μπομπ, ο τζογαδόρος

 

 Σκηνοθεσία: Jean-Pierre Melville

Σενάριο: Jean-Pierre Melville

Είδος: 1956, Crime, Drama, Film Noir, Γαλλικα

Διάρκεια: 01:38

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Isabelle Corey: Anne (as Isabel Corey)

Daniel Cauchy: Paulo

Roger Duchesne: Robert 'Bob' Montagné

Guy Decomble: Le commissaire Ledru

André Garet: Roger

Gérard Buhr: Marc

Μεσήλικας χαρτοπαίχτης βρίσκεται σε άμεση ανάγκη ρευστού, και παρά το ιστορικό του στις γαλλικές φυλακές, οργανώνει μεγάλη ληστεία σε καζίνο, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες που του υπαγορεύει ο εθισμός του. Το σχέδιο γίνεται πολύπλοκο όταν η αστυνομία -με τον αρχηγό της οποίας ο Bob έχει συνάψει μια ιδιαίτερη

Όχι, noir δεν γύριζαν μόνο οι Αμερικάνοι. Ο Jean-Pierre Melville δείχνει εδώ για πρώτη φορά γιατί θεωρείται σημαντικός εκπρόσωπος του είδους στην δική μας πλευρά του Ατλαντικού, συνεργαζόμενος με τον Auguste Le Breton, έναν απ' τους πιο αγαπημένους στη χώρα του συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, για μια ταινία που δικαίως κατέχει σήμερα τον χαρακτηρισμό του “κλασικού”. Ξεκίνησα το Bob le Flambeur περιμένοντας μια καθαρόαιμη heist ταινία, αλλά ακόμα κι αν και σ' αυτό το είδος στέκεται πολύ ψηλά, είναι τελικά σαν noir που διαπρέπει. Πιστό στον τίτλο του, δεν αφήνει σε καμία περίπτωση την ίδια τη ληστεία να επισκιάσει τον κεντρικό ήρωα, παρουσιάζοντας τον όχι μόνο σαν τον εγκέφαλο ενός εγκλήματος, αλλά μπαίνοντας στον “κόπο” να μας δείξει τη ζωή ενός αδιόρθωτου τζογαδόρου, που αναπνέει παρέα με τράπουλες και ζάρια. Ο Roger Duchesne φτιάχνει έναν εικονικό χαρακτήρα, οργανωμένο και καλόκαρδο, αλλά ταυτόχρονα πολύ επιρρεπή στο πάθος του και κατά βάθος, τραγικό. Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, και προσωπικά εξεπλάγην με το πόσο καλά δουλεύει το είδος έχοντας σαν φόντο τον γραφικό λόφο της Μονμάρτης και τα παριζιάνικα δρομάκια, αντί για τις μουντές αμερικάνικες πόλεις με τους ουρανοξύστες και το καυσαέριο. Αν πρέπει να γκρινιάξω οπωσδήποτε για κάτι, είναι αφενός το μοντάζ, το οποίο βρήκα πολλές φορές άγαρμπο. Σε αρκετά σημεία τα κοψίματα είναι τόσο απότομα, που νιώθεις ότι ο σκηνοθέτης από φόβο να μην υπάρξει “νεκρός” χρόνος, επέλεγε απλά να φύγει με ταχύτητας σφαίρας απ' την μια σκηνή στην άλλη. Αφετέρου, νομίζω ότι ενώ δίνει την ευκαιρία για μια γεύση απ' τα ήθη της εποχής, ο χαρακτήρας της Isabelle Corey έμεινε ανεκμετάλλευτος, και με τον τρόπο που αξιοποιήθηκε, η παρουσία της είναι τελικά λίγο “ξεκάρφωτη”. Παρόλα αυτά, το Bob le Flambeur είναι σαν σύνολο μια πολύ καλοφτιαγμένη ταινία, που συνδυάζει ένα όμορφα σχεδιασμένο heist, με δράμα και έξοχη noir ατμόσφαιρα.

High Society 1956

 

High Society 1956

Υψηλή Κοινωνία

 

Σκηνοθεσία: Charles Walters

Σενάριο: John Patrick, Philip Barry

Είδος: 1956, Comedy, MUSICAL, Romance

Διάρκεια: 01:51

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bing Crosby: C. K. Dexter-Haven

Grace Kelly: Tracy Lord

Frank Sinatra: Mike Connor

Celeste Holm: Liz Imbrie

John Lund: George Kittredge

 

Ο Ντέξτερ είναι ένας πετυχημένος μουσικός της τζαζ και μένει σε μια έπαυλη απέναντι από αυτήν της πρώην συζύγου του, Τρέισι. Αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει είναι πως η Τρέισι έχει βάλει μπρος να παντρευτεί έναν άντρα πιο σταθερό από αυτόν και προσπαθεί να την κερδίσει ξανά. Στον «χορό» μπαίνει ένας ρεπόρτερ, ο Μάικ, που ενώ προσπαθεί να κατασκοπεύσει πληροφορίες πάνω στον γάμο, ερωτεύεται κι αυτός την Τρέισι. Έτσι, η Τρέισι έχει πλέον να επιλέξει ανάμεσα σε τρεις.

The Searchers 1956

 

The Searchers 1956

Η Αιχμάλωτη της Ερήμου

 

Frank S. Nugent, Alan Le May

Είδος: 1956, Adventure, Drama, John Fort, WESTERN

Διάρκεια: 01:59

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Wayne: Ethan Edwards

Jeffrey Hunter: Martin Pawley

Vera Miles: Laurie Jorgensen

Ward Bond: Rev. Capt. Samuel Johnston Clayton

Natalie Wood: Debbie Edwards - Age 15

 

Η ταινία του John Ford δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Θεωρείται το καλλίτερο γουέστερν όλων των εποχών, μια πραγματικά μεγάλη αμερικάνικη ταινία. Το 2007 το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου την τοποθέτησε στη 12η θέση των κορυφαίων ταινιών όλων των εποχών. Επηρέασε μεγάλους σκηνοθέτες, όπως τον D. Lean, τον Scorsese, τον Clint Eastwood, τον Spielberg και δεκάδες άλλους.

Και το σπουδαιότερο: Είναι από τις ταινίες που βλέπουμε και ξαναβλέπουμε ακούραστα.

Η δουλειά που έχει κάνει ο Ford κόβει την ανάσα.

The Wrong Man 1956

The Wrong Man 1956

13 Εγκλήματα Ζητούν Ένοχο

Σκηνοθεσία: Alfred Hitchcock

Σενάριο: Maxwell Anderson, Angus MacPhail

Είδος: 1956, Crime, Drama, Film Noir, HITCHCCOCK

Διάρκεια: 01:45

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Henry Fonda: Manny Balestrero

Vera Miles: Rose Balestrero

Anthony Quayle: Frank D. O'Connor

Harold J. Stone: Det. Lt. Bowers

Charles Cooper: Det. Matthews

 

13 Εγκλήματα ζητούν ένοχο» μοιάζει και διαφέρει με όλες τις υπόλοιπες ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Σε αυτή τη ταινία, ο μετρ της αγωνίας μεταφέρει με την γνωστή του δεξιοτεχνία τις πραγματικές εμπειρίες ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε λόγω της φυσιογνωμικής ομοιότητας του με τον πραγματικό ληστή. Ο Χένρι Φόντα υποδύεται ένα μουσικό γεμάτο από εμφανή και αδυσώπητη οργή για την άδικη σύλληψη και καταδίκη του. Η Βέρα Μάϊλς υποδύεται τη συντετριμμένη από το γεγονός, σύζυγο του, η οποία έχει οδηγηθεί στην τρέλα απ την φρίκη της αδικίας. Όμως, ένας αθώος άνθρωπος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί ή να χάσει προκειμένου να φέρει στην επιφάνεια την αλήθεια. Μια ταινία-αριστούργημα του Χίτσκοκ γυρισμένη στις ακριβείς τοποθεσίες στη Νέα Υόρκη, όπου συνέβησαν τα πραγματικά γεγονότα.