White Zombie 1932

White Zombie 1932

ΛΕΥΚΟ ΖΟΜΠΙ

Σκηνοθεσία: Victor Halperin

Σενάριο: Garnett Weston, Garnett Weston

Είδος: Action, Adventure, Drama, Horror, Boris Karlof - Bela Lougosi

Διάρκεια: 97 λεπτά

Γλώσσα: Αγγλικά:

Υπότιτλοι: Ελληνικοί δικής μου μετάφρασης 

Παίζουν:

Bela Lugosi: ‘Murder' Legendre

Madge Bellamy: Madeline Short Parker

Joseph Cawthorn: Dr. Bruner

Robert Frazer: Charles Beaumont

John Harron: Neil Parker

Brandon Hurst: Silver

    Να σημειώσω πως την συγκεκριμένη ταινία την είχε προβάλει ένα επαρχιακό κανάλι. Κάποιος την έγραψε και την ανέβασε σε κάποιον τράκτορα. Αξιέπαινη η πρωτοβουλία αλλά υπήρξαν όπως ήταν φυσικό μειονεκτήματα. Οι ποιότητα της κόπιας ήταν πολύ χαμηλή. Οι ενσωματωμένοι υπότιτλοι όχι μόνο ήσαν ελλιπείς, αλλά και αρκετά ασυγχρόνιστοι. Έπρεπε να παρακωλυθούμε και τις εμβόλιμες διαφημίσεις και τις ανακοινώσεις του καναλιού. Έτσι λοιπόν έψαξα και βρήκα την ταινία αυτή σε ικανοποιητική ποιότητα. Πήρα τους Αγγλικούς υπότιτλους και αφού τους συγχρόνισα, έκατσα και τους μετέφρασα.

Ως προς την ταινία.

Να διευκρινίσω πως τα ανθρωποφάγα ζόμπι έκαναν την εμφάνισή τους στο σινεμά τρόμου από τον Romero μετά το 1968. Μέχρι τότε υπήρξε θεματολογία για ζωντανούς νεκρούς, Ζόμπι, όπου όμως δινόταν μια λογικοφανής  εξήγηση. Εδώ βρισκόμαστε στη Αιτή όπου κυριαρχεί η δεισιδαιμονία των ιθαγενών. Κάποιος που έχει μαγικές ικανότητες, που μπορεί να υπνωτίζει και να μεταβάλει σε άβουλα όντα του ανθρώπους, εκμεταλλεύεται τις ικανότητές του, υπνωτίζει και κάνει ανθρώπους να δείχνουν νεκροί. Μετά την ταφή τους κλέβει τα, τα ας πούμε , πτώματά τους, τους επαναφέρει μερικώς στην ζωή, και τους κάνει άβουλα όντα να δουλεύουν σκλάβοι στο εργοστάσιό του! Κάποιος κτηματίας, (Robert Frazer),  που συνταξίδευε σε πλοίο από την Ν. Υόρκη στην Αϊτή με την Μάντελιν, (Madge Bellamy), γοητεύεται με την κοπέλα και θέλει να την κατακτήσει. Η κοπέλα όμως έρχεται στην Αϊτή για να παντρευτεί τον αγαπημένο της Νηλ, (John Harron). Αυτός για να κερδίσει χρόνο προσκαλεί το ζευγάρι να έλθει στο σπίτι του να τους παντρέψει, ελπίζοντας μέχρι τότε να μεταπείσει την Μάντελιν. Απευθύνεται μάλιστα στον σατανικό μάγο για να του ζητήσει την συνδρομή του στην επιδίωξή του. Αυτός του προτείνει σαν λύση να μετατρέψει την κοπέλα σε ένα είδος ζόμπι! Αυτός στην αρχή το αρνείται λέγοντας πως θα βρει άλλο τρόπο. Ο σατανικός μάγος του απαντά πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

            Με αυτή την εισαγωγή πιστεύω να βοήθησα να γίνει κατανοητά το έργο σε αυτούς που θέλουν να το δουν.

Ye ban ge sheng (1937)

Ye ban ge sheng (1937)

Song at Midnight

Εναλλακτικός τίτλος:

Το Φάντασμα της Όπερας της Σαγκάης

Fantasy, Horror

Σκηνοθέτης ο Weibang Ma-Xu

Με τους: Menghe Gu, Ping Hu, Shan Jin, κ.α.

Το μυθιστόρημα τουGaston Lerux, «Το Φάντασμα της Όπερας», έχει αρκετές φορές μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Μία από τις πιο επιτυχημένες μεταφορές του ήταν αυτή του Κινέζου σκηνοθέτη Weibang Ma-Xu το 1937. Ο Weibang Ma-Xu στην αρχή ξεκίνησε ως σχεδιαστής τίτλων, σκηνογράφος, ηθοποιός και στο τέλος ασχολήθηκε με την σκηνοθεσία. Αυτή ήταν η δεύτερη ομιλούσα ταινία του.

Η σκοτεινή και μυστηριακή ατμόσφαιρα της ταινίας γίνεται αντιληπτή από την αρχή όταν ένας περιοδεύον θίασος όπερας φθάνει σε ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο σε μια κωμόπολη. Στο θέατρο αυτό πριν από δέκα χρόνια είχε βρει τραγικό θάνατο ένας διάσημος τραγουδιστής-ηθοποιός της όπερας, ο Σονγ Ντάπινγκ. Ο Θρύλος θέλει ο άνθρωπος αυτός να έχει στοιχειώσει και να τριγυρνά στο εγκαταλελειμμένο θέατρο.

            Ο θίασος ξεκινάει να κάνει πρόβα σε ένα νέο έργο που έχει σχέση με την ιστορία της περιοχής. Ο νεαρός πρωταγωνιστής του θιάσου όμως, αν και είναι ικανότατος τραγουδιστής, δεν τα πάει καλά στην πρόβα. Ζητά να μείνει μόνος του και να ασκηθεί με την ησυχία του. Πράγματι, μένει μόνος και ξεκινά να τραγουδά. Και τότε ακούγεται μια ωραία και απαλή φωνή να τραγουδά μαζί του σαν να θέλει να τον διορθώσει και να τον διδάξει! Τι συμβαίνει; Είναι αλήθεια τα περί φαντάσματος. Τελικά ο άγνωστος εμφανίζεται με καλυμμένο το πρόσωπο και διαβεβαιώνει τον νεαρό ότι είναι κανονικός άνθρωπος και όχι κανένα φάντασμα. Του διηγείται την ιστορία του, για το πώς κατέληξε να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.

Ο άνθρωπος αυτός ήταν κάποτε ο διάσημος τραγουδιστής της όπερας, ο Σονγκ Ντάπινγκ. Ο άνθρωπος αυτός «τόλμησε» να αγαπήσει και να αγαπηθεί από την κόρη ενός φεουδάρχη. Ένας άλλος νεαρός φεουδάρχης που είχε βλέψεις για την ίδια νεαρά, ξεσήκωσε τον πατέρα της ότι η κόρη του σχετίζεται με κάποιον επαναστάτη. Αυτός δίνει εντολή και τον συλλαμβάνουν και τον βασανίζουν. Η νεαρή λυπάται αλλά αυξάνεται ο θαυμασμός της προς τον αγαπημένο της. Τότε ο νεαρός φεουδάρχης νομίζοντας ότι θα δώσει τέλος σε αυτό το ειδύλλιο, περιχύνει στο πρόσωπο του ερωτικού του αντίζηλου καυστικό οξύ! Το αποτέλεσμα είναι τραγικό. Ο Σονγκ παραμορφώνεται φρικτά και δεν τολμά να αντικρίσει άνθρωπο. Βάζει κάποιον κοινό γνωστό να ενημερώσει την κοπέλα πως πέθανε! Το αναπάντεχο αυτό νέο κάνει την κοπέλα να χάσει το λογικά της. Άβουλη περιφέρεται σαν ξωτικό. Ο Σονγκ το μόνο που βρίσκει να κάνει είναι να πηγαίνει κάθε βράδυ κάτω από το παράθυρό της και να της τραγουδά, χωρίς να εμφανίζεται, για να την παρηγορεί. Η κοπέλα το αντιλαμβάνεται αυτό σαν φωνή του αγαπημένου της από τον άλλο κόσμο!

Ο Σονγκ κάνει μια συμφωνία με τον νεαρό ηθοποιό. Αναλαμβάνει να του διδάξει όλα όσα γνωρίζει για την τέχνη, και αυτός σε αντάλλαγμα αναλαμβάνει να εμφανίζεται και να τραγουδά ενώπιων της κοπέλας. Πράγματι, ο νεαρός ανταποκρίνεται στην επιθυμία του Σονγκ, αλλά η κοπέλα μέσα στον δικό της κόσμο που ζει νομίζει ότι ο αγαπημένος της επέστρεψε.

      Ο Σονγκ έχει βαθύτερες βλέψεις για τον νεαρό. Θέλει να τον καταστήσει διάδοχό του και να τον ρίξει στην αγάλια της αγαπημένης του, ελπίζοντας πως έτσι θα την παρηγορήσει. Πικραίνεται και οργίζεται όμως όταν αντιλαμβάνεται πως ο νεαρός διατηρεί σχέση με μία συνάδελφό του.

Αυτό που κάνει να διαφέρει η μεταφορά του μυθιστορήματος αυτού σε αυτή την ταινία σε σχέση με άλλες μεταφορές, είναι ότι το υποτιθέμενο φάντασμα δεν είναι κάποια σκοτεινή και απειλητική φιγούρα, αλλά μία ευγενική και καλοπροαίρετη ύπαρξη. Δεν παίρνει δε υπό την προστασία του νεαρή πρωταγωνίστρια της όπερας, αλλά νεαρό πρωταγωνιστή.

      Τα σκηνικά είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα, η δε χρήση φωτός και σκιών είναι βαθύτατα επηρεασμένη από τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό.

      Πάντως επειδή δεν έχει γίνει καμία σπουδαία αποκατάσταση της ταινίας, μην περιμένετε να την βρείτε σε πολύ σπουδαία κατάσταση Δείξτε κατανόηση και παρηγορηθείτε με το ότι αποκτήσατε εμπειρία σχετικά με τις Κινέζικες ταινίες της δεκαετίας του 30. Οι δε συλλέκτες σπάνιων ταινιών να είναι υπερήφανοι που απέκτησαν αυτή την ταινία στην συλλογή τους. Προς τον σκοπό αυτό μετέφρασα, από τα Αγγλικά βεβαίως, τους υπότιτλους αυτής ταινίας.

Η ταινία με ελληνικούς υπότιτλους:

https://www.youtube.com/watch?v=MVHz4nLm6Ps

The Most Dangerous Game (1932)

The Most Dangerous Game (1932)

ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΘΗΡΑΜΑ

Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Action, Adventure, Horror

Διάρκεια: 1h 3m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joel McCrea: Bob

Fay Wray: Eve

Robert Armstrong: Martin

Leslie Banks: Count Zaroff

Noble Johnson: Ivan

Steve Clemente: Tartar

William B. Davidson: Captain

      Από το ομώνυμο διηγηματάκι του Richard Connell που διαβάσαμε στις ιστορίες μυστηρίου «Οι μάγοι της ανατριχίλας» (επιλεγμένα από τον Χίτσκοκ και το βρίσκεται στις εκδόσεις Λιβάνη) και αποδόθηκε στα ελληνικά ως Το πιο επικίνδυνο θήραμα προέρχεται η ιστορία της ταινίας The Most Dangerous Game του 1932, την οποία σε γενικές γραμμές θα χαρακτηρίζαμε ως εξωτική περιπέτεια. Βρισκόμαστε εξάλλου στην εποχή του Tarzan και του King Kong. Και πώς να μην είναι εξωτική αφού η παραγωγή της ταινίας έγινε παράλληλα με τα γυρίσματα του King Kong· ο παραγωγός/σκηνοθέτης του Kong, Merian Cooper, αναλαμβάνει εδώ χρέη παραγωγού και αφήνει τη σκηνοθεσία στον έτερο σκηνοθέτη, Ernest Schoedsack. Καθώς ετοιμάζονται τα ειδικά εφέ του Kong και υπάρχει λίγος διαθέσιμος χρόνος, γυρίζεται το Παιχνίδι τη νύχτα. Τώρα αν σας φαίνονται κάποια πράματα ίδια, όπως το ναυάγιο σε άγνωστο νησί, το κυνηγητό στη ζούγκλα, κ.λ.π., δεν έχει και πολύ σημασία. Η ταινία έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά φαντάζει σήμερα αρκετά απλοϊκή· γραφικοί χαρακτήρες, υπερβολικό παίξιμο, ταχύτατη εξέλιξη της ιστορίας για να τελειώσουν όλα σε μία ωρίτσα!

Γράφει η Κατερίνα Κοφινά

    Τώρα θα μου πείτε αυτή την ταινία που την ξέθαψες; Εδώ σε θέλω, γιατί πραγματικά την ξέθαψα, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι παραγωγής του 1932. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες. Την είδα πρόσφατα (στην Ελλάδα δεν έχει προβληθεί) και θα σας πω το εξής. Είναι τέτοια η εικόνα και η φωτογραφία της που εγώ προσωπικά νόμιζα πως είχε γυριστεί μέσα στην δεκαετία του 2000. Με πιστεύεται η όχι, κάντε μια βουτιά στον υπολογιστή σας και θα με θυμηθείτε.

    Βασισμένη σε ένα διήγημα του Ρίτσαρντ  Κόνελ, το φιλμ έχει σαν ήρωα του τον διάσημο κυνηγό Μπόμπ Ράινσφορντ που ναυαγεί σε ένα τροπικό νησί.

    Εκεί ψάχνοντας για κατάλυμα βρίσκει έναν πύργο και όταν φτάνει εκεί τον υποδέχεται ένας μυστηριώδης κόμης ο Ζάροφ. Ο Ζάροφ μεγάλος κυνηγός και ο ίδιος γνωρίζει τον Μπόμπ   σε δυο άλλους ναυαγούς  που βρίσκονται στον πύργο του. Την Ιβ  Τράουμπριτζ και τον αδερφό της τον Μάρτιν. Το ίδιο βράδυ ο Μάρτιν εξαφανίζεται και ο Μπόμπ με την Ιβ ανακαλύπτουν σε μια αίθουσα με τρόπαια, ανθρώπινα κεφάλια. Καταλαβαίνουν πως ο Ζάροφ χρησιμοποιεί τους ναυαγούς που ξεβράζονται στο νησί του (τα ναυάγια τα προκαλεί ο ίδιος. Έχει βάλει φάρο πάνω σε ξέρες), σαν ανθρώπινα θηράματα. Ο Ζάροφ αμέσως προτείνει στον Μπόμπ να πάρει μέρος στο επόμενο πιο «επικίνδυνο παιχνίδι». Εκείνος αρνείται, αλλά ο κόμης τον αναγκάζει βάζοντας την Ιβ να είναι το λάφυρο. Μέσα στην πυκνή ζούγκλα του νησιού ο Μπόμπ μαζί με την Ιβ τρέχει, για να αποφύγει τον Ζάροφ που τον κυνηγά με τα λαγωνικά του. Κάποια στιγμή ο Μπόμπ πέφτει σε έναν καταρράκτη, μετά από μια πάλη με τα σκυλιά του κόμη. Εκείνος νομίζοντας πως ο Μπόμπ έχει χαθεί επιστρέφει στον πύργο με την Ιβ. Ο Μπόμπ όμως σώζεται  και επιστρέφει πίσω. Στην πάλη που ακολουθεί με τον Ζάροφ τον τραυματίζει με ένα από τα βέλη του. Διαφεύγει με την Ιβ  παίρνοντας την άκατο του κόμη. Εκείνος θανάσιμα πληγωμένος παίρνει το τόξο του και τους σημαδεύει από ένα παράθυρο. Όμως πεθαίνει πέφτοντας στην αυλή που βρίσκονται τα λαγωνικά του. Η ερμηνεία του  ηθοποιού Λέσλι Μπάνκς σαν κόμης Ζάροφ  είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξεπέραστη. Είναι μια σαδιστική μορφή, από τις πιο κορυφαίες που μας έχει δώσει ο κινηματογράφος.

     Ένας κόμης που ζει σε ένα σκοτεινό πύργο,  παρέα με τους υπηρέτες του (Τάταροι στην καταγωγή),  είναι άψογα ντυμένος στα μαύρα, καπνίζει μακριά τσιγάρα και έχει μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπο. Το πάθος του για το κυνήγι τον οδήγησε στα ανθρώπινα θηράματα, με σκοπό να εξασφαλίσει την απόλυτη ευχαρίστηση. Ο άνθρωπος μπορούσε να χρησιμοποιήσει την λογική του για να ξεφύγει. Έτσι το κυνήγι για  τον Ζάροφ αποκτούσε συναρπαστική εμπειρία. Η ταινία έχει συντελεστές τους ίδιους ηθοποιούς, τον ίδιο σκηνοθέτη και παραγωγό,  το ίδιο ντεκόρ, και την ίδια εταιρία παραγωγής με αυτή του Κίνγκ Κόνγκ. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Έρνεστ Μπόμοντ  Σέντσακ και την παραγωγή έκανε ο Μέριαν Κούπερ. Οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι με αυτούς του Κίνγκ Κόνγκ, η Φέι Ρέι και ο Ρόμπερτ Άρμστρονγκ (Μάρτιν). Το ντεκόρ της ζούγκλας  είναι πραγματικά εφιαλτικό, γεμάτο από επικίνδυνες γωνίες και γκρεμούς. Η απόμακρη  γεμάτη διαστροφή φιγούρα του κόμη διαποτίζει όλα τα πλάνα  αυτής της χαρισματικής ταινίας που είναι γεμάτη από ερωτισμό. Η πιο ωραία σκηνή της ταινίας σύμφωνα με την δική μου άποψη, είναι αυτή που ο Μπόμπ φτάνει για πρώτη φορά στον πύργο. Χτυπά το πόμολο της πόρτας που αναπαριστά ένα πληγωμένο θηρίο, που κρατά στα χέρια του μια γυναίκα, που φαίνεται να έχει χάσει της αισθήσεις της.

     Θαυμάσιες σκηνές, υπέροχες ερμηνείες και η διαβολική μορφή του Ζάροφ  να στοιχειώνει τους ήρωες, αλλά και εμάς τους θεατές, κάνει το «Πιο επικίνδυνο παιχνίδι» ταινία που παραμένει ζωντανή μέσα στα χρόνια. Φρέσκια και δροσερή, σαν να έχει γυριστεί σε αυτά τα ψεύτικα, χωρίς ίχνος φαντασίας χρόνια που διανύουμε. Με ασπρόμαυρα πλάνα, ομίχλη, υγρασία, κυνηγητό στην επικίνδυνη ζούγκλα. Απλά ντεκόρ και για τις μέρες μας ξεπερασμένα και φτηνά. Αν ποτέ την δείτε μη γελάσετε με τα σχεδόν ανύπαρκτα εφέ της. Απλά κλείστε τα μάτια σας και δείτε κάτω από την επιφάνεια της. Εκεί θα ανακαλύψετε αναφορές στον έρωτα και την γυναίκα, σαδισμό, και σεξουαλική διαστροφή. Γιατί οι ταινίες δεν πρέπει να βλέπονται απλά σαν ταινίες. Καλό σας ΚΥΝΗΓΙ.

Mystery of the Wax Museum (1933)

Mystery of the Wax Museum (1933)

ΚΕΡΕΝΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ

Σκηνοθεσία: Michael Curtiz

Παίζουν: Lionel Atwill ως Ivan Igor

Fay Wray ως Charlotte Duncan

Glenda Farrell ως Florence Dempsey

Όταν αγόρασα την κασετίνα του DVD «ΚΕΡΕΝΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ» του 1953, διαπίστωσα ότι μέσα περιεχόταν μία ακόμα ταινία με τον τίτλο: «Mystery of the Wax Museum» του 1933, χωρίς Ελληνικούς υπότιτλους. Από περιέργεια έφτιαξα τους Ελληνικούς υπότιτλους και ψάχνοντας το θέμα έμαθα ότι αυτή ήταν η αρχική ταινία, remake της οποίας ήταν αυτή του 1953. Αυτή του 1953 υπερτερούσε αυτής του 1933 κυρίως στο ότι ήταν υπό μορφή 3D! Ναι, καλά διαβάσατε. Το 3D έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του τότε. Πολλές συζητήσεις ανέκδοτα επευφημίες αλλά και διαμαρτυρίες άκουσα σαν πιτσιρικάς από ανθρώπους που είδαν την ταινία αυτή. Πολλοί την εκθείαζαν, λέγοντας πως είχαν την αίσθηση ότι οι ηθοποιοί θα πηδήξουν από την σκηνή και θα τους κυνηγήσουν! Πολλοί όμως υποστήριζαν ότι το όλο θέμα ήταν απάτη και δεν είδαν τίποτε το στερεοσκοπικό!

Να τι συνέβαινε. Η τεχνική 3D της εποχής βασιζόταν στο φαινόμενο που όταν φοράει κάποιος γυαλιά που ο ένας φακός θα είναι κόκκινος και ο άλλος πράσινος, το δε κάδρο είναι κατάλληλα προσαρμοσμένο, τότε βλέπει την εικόνα στερεοσκοπική, όπως κάτι τσίχλες που αγοράζαμε μικροί, που στο φάκελό τους περιείχαν χάρτινα κόκκινο-πράσινα γυαλιά και μια εικόνα από της περιπέτειες του Ταρζάν που ήταν ζωγραφισμένη με κόκκινα και πράσινα χρώματα. Αν κοίταζες την εικόνα αυτή χωρίς τα ειδικά γυαλιά, έβλεπες μια μουτζούρα. Αν όμως έβαζες τα γυαλιά, έβλεπες στερεοσκοπικά τον Ταρζάν να παλεύει με το λιοντάρι.

Το σύστημα όμως αυτό είχε ένα μειονέκτημα. Άνθρωποι με προβλήματα όρασης, όσοι είχαν διαφορετικό βαθμό μυωπίας σε κάθε μάτι και ιδίως όσοι είχαν απολέσει την όραση από τον έναν οφθαλμό, όχι μόνο δεν έβλεπαν την οθόνη ως 3D, αλλά ούτε και σαν κανονική οθόνη δεν μπορούσαν να την δουν. Έβλεπαν μια μουτζούρα! Μετά από έντονες διαμαρτυρίες οι υπεύθυνοι κατήργησαν το σύστημα 3D. Όταν μερικά χρόνια αργότερα επαναπροβλήφθηκε η ταινία στους κινηματογράφους, είχα ξεπεράσει πλέων το εμπόδιο «ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ» και μπόρεσα να την δω. Παιζόταν όμως υπό συμβατική μορφή και όχι σαν 3D.

Θυμάμαι και τότε που υπήρχαν διαμαρτυρίες και θυμηδία στο κοινό για της αργές και χωρίς νόημα σκηνές. Εγώ όμως μπήκα αμέσως στο νόημα. Οι ανούσια κατά πολλούς σκηνή που δείχνει έναν τύπο να παίζει με ρακέτα και μπαλάκι του πινκ-πον και να το στρέφει προς την κάμερα, κατάλαβα ότι την εποχή που προβαλλόταν με το σύστημα 3D, οι θεατές είχαν την εντύπωση ότι το μπαλάκι θα έπεφτε στα μούτρα τους και ασυναίσθητα κάνανε κίνηση για να προφυλαχθούν από το κτύπημα.

Έτσι λοιπόν ο κυριότερος λόγος που θα μπορούσε η ταινία του 1953 να υπερτερεί αυτής του 1933, δεν εφίστατο πια. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε το προσόν να κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του ο VINCENT PRICE. Μα και ο Lionel Atwill που έπαιζε τον αντίστοιχο ρόλο του Ivan Igor ήταν αρκετά καλός. Είχαμε δε και την καταπληκτική εμφάνιση της Fay Wray στο ρόλο της Charlotte Duncan, της κοπέλας που έμοιαζε της Μαρία Αντουανέτας και ο Ivan Igor βάλθηκε να την βαλσαμώσει και να την παρουσιάσει ως κέρινο ομοίωμα!

Σημειωτέων ότι η Fay Wray είναι αυτή που έπαιξε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο την ταινία King-Kong!

Έχοντας δει λοιπόν και της δύο ταινίες, προσωπικά προτιμώ την κατά 20 χρόνια παλαιότερη, αυτήν του 1933, από αυτή του 1953. Βέβαια αυτές είναι προσωπικές απόψεις.

Την υπόθεση που δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν του remake να την αναφέρω περιληπτικά.

Ο Ivan Igor (Lionel Atwill) είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίες κατασκευάζει εξαιρετικά κέρινα ομοιώματα ιστορικών προσώπων.

Τα δημιουργήματά του τα υπεραγαπά σαν παιδιά του. Ο Χρηματοδότης του έχει άμεση ανάγκη ρευστών και τον πιέζει για χρήματα. Ο Ivan δεν τα έχει έτσι αυτός βάζει φωτιά στο εργαστήριο για να εισπράξει χρήματα από την ασφαλιστική εταιρία. Στην φωτιά αυτή δεν καταστρέφονται μόνο το δημιουργήματα του Ivan, αλλά πιστεύεται ότι έχασε και ο ίδιος την ζωή του. Στην πραγματικότητα διεσώθη, κατεστράφησαν όμως τα χέρια του κα δεν ήταν πλέον σε θέση να ξαναδουλέψει. Και όμως, κάποια στιγμή ξανανοίγει το εργαστήριό του. Ταυτόχρονα άρχισαν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς κάποια άτομα. Τι συνέβαινε; Ο Ivan δεν ήταν σε θέση να εργαστεί πλέων όπως παλιά. Οργάνωσε λοιπόν μια συμμορία κακοποιών και όταν εντόπιζε κάποιο άτομο που έμοιαζε με την φιγούρα που ήθελε να κατασκευάσει το ομοίωμά του, έβαζε τους κακοποιούς να απαγάγουν αυτόν τον άνθρωπο, τον βούταγε μέσα σε καυτό κερί, τον βαλσάμωνε κατά κάποιον τρόπο, και κατόπιν τον παρουσίαζε ως κέρινο ομοίωμα. Μία δαιμόνια ρεπόρτερ, η Florence Dempsey (Glenda Farrell), κάτι είχε αρχίσει να υποπτεύεται και παρακολουθούσε το εργαστήριο του Ivan ανελλιπώς. Είχε δε ο Ivan έναν βοηθό ο οποίος και καλά είχε άγνοια για τα εγκλήματα που διαπράττονταν.

Ο βοηθός αυτός είχε δεσμό με μια κοπέλα, την Charlotte Duncan (Lionel Atwill), η οποία κατά τον Ivan έμοιαζε καταπληκτικά με την Μαρία Αντουανέτα!

Επειδή είχε στο πρόγραμμά του να κατασκευάσει το τέλειο αριστούργημά του, το τέλειο κέρινο ομοίωμα της Μαρίας Αντουανέτα, έβαλε την κοπέλα στο μάτι και επεδίωκε να την θυσιάσει προκειμένου να παρουσιάσει το αριστούργημά του. Τελευταία στιγμή η αστυνομία, παρακινούμενη από τη ρεπόρτερ, αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει και καταδιώκει τον Ivan. Αυτός προσπαθώντας να διαφύγει πέφτει στο καζάνι με το καυτό κερί και έτσι έχει το ίδιο τέλος όπως και τα πολλά θύματά του.

The Invisivle Ray (1936)

The Invisivle Ray (1936)

ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Howard Higgin, Douglas Hodges

Παίζουν: Boris Karloff, Bela Lugosi, Frances Drake

Εξωτερικοί υπότιτλοι ματαφρασμένοι από εμένα

Επιστημονική φαντασία... της πλάκας!
Συστήνεται μόνο στους θαυμαστές των: Bela Lugosi- Boris Karloff, καθώς και για συλλεκτικούς λόγους.

Θα ήθελα να σας διευκρινίσω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου «προφέσορα» και αυθεντία στις κριτικές. Η γνώμη μου είναι αυστηρά προσωπική και δεν αναβαθμίζεται ή υποβαθμίζεται την αξία οποιασδήποτε ταινίας, ανάλογα με την κριτική που τις κάνω. Όπως θα έχετε παρατηρήσει, ασχολούμαι περισσότερο με τις αναμνήσεις και συγκινήσεις που μου πρόσφερε μια ταινία σε μένα και δεν την κατατάσσω σε πίνακα αξιολόγησης αποδεκτό από τους πάντες.

Δεν χρησιμοποιώ κουλτουριάρικες και ακαταλαβίστικες εκφράσεις για να εντυπωσιάσω  το πόπολο. Ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να έχει διαφορετική γνώμη από μένα και στην ενότητα «Γνώμες» να την εκφράζει και να επισημαίνει τα λάθη μου ή να συμπληρώνει τις ελλείψεις μου. Η ενότητα «Γνώμες» δεν είναι για να λιβανίζουμε τον γράφοντα και όταν διαφωνούμε να αποφεύγουμε να το αναφέρουμε.

 

Στο θέμα μας τώρα.

Για μένα η «Επιστημονική Φαντασία» πρέπει να περιέχει κάποια «επιστημονικοφάνεια» και «αληθοφάνεια», αλλιώς καταντά σκέτο παραμύθι. Στην παρούσα ταινία, την επιστημονική φαντασία την βρίσκω πολύ χοντροκομμένη.

Ίσως ήταν η εποχή που ο κόσμος θεωρούσε τους επιστήμονες ερευνητές κάτι σαν μάγους του μεσαίωνα και εύρισκε λογικά και τα πιο απίθανα από αυτούς. Το σενάριο μας παρουσιάζει τον Dr. Janos Rukh (Boris Karloff) ως ένα ερευνητή επιστήμονα που με το τηλεσκόπιό του ανακάλυψε μία ακτίνα που προέρχεται από τον αστερισμό «Ανδρομέδα» με ιδιαίτερη ισχύ που μπορεί να επιφέρει τύφλωση και με την ιδιότητα να έχει καταγεγραμμένα μέσα της αυτά που συνέβησαν στο σύμπαν πριν από εκατομμύρια χρόνια! 

Ο Dr. Janos χάρις στην συσκευή δικής του επινόησης αποκωδικοποιεί τα εγγεγραμμένα γεγονότα και τα προβάλει σε μια οθόνη. Δύσπιστοι συνάδελφοι επιστήμονες προσκαλούνται για να τους γίνει επίδειξη. Μεταξύ αυτών και ο Dr. Felix Benet (Bela Lugosi) και έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια κάποιος κομήτης έπεσαι στην γη, κάπου εκεί στην Αφρική.

 Ο Dr. Felix Benet πείθει και τους υπόλοιπους να οργανώσουν αποστολή στην Αφρική προκειμένου να βρούνε τον κομήτη

 

Στην αποστολή μετέχουν έξι άτομα και συνεργάζονται με ιθαγενείς οι οποίοι είναι τόσο πιστικοί στους ρόλους τους, που μας θυμίζουν μέλη από τα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν κάποτε την Ελληνική επαρχία!

Εκεί ο Dr. Janos Rukh αποσπάται από τον καταυλισμό των υπολοίπων και ανακαλύπτει μόνος του τον κομήτη. Το τίμημα όμως αυτής της ανακάλυψης ήταν βαρύ. Ο Dr. Janos μολύνεται από τον ραδιενεργό κομήτη και αποκτά την ιδιότητα να φωσφορίζει το σώμα του στο σκοτάδι. Όποιον δε αγγίζει, να τον σκοτώνει.

 

Έντρομος τότε επιστρέφει στην αποστολή και ζητά βοήθεια από τον Dr. Felix Benet. Αυτός του παρασκευάζει ένα αντίδοτο το οποίο όμως δεν διαρκεί για πάντα. Πρέπει κάθε τόσο να το ξαναπροσλαμβάνει. Στο σημείο αυτό τα έξι μέλη της αποστολής επιστρέφουν στην Ευρώπη. Μεταξύ των μελλών ήταν  και η γυναίκα του Janos η οποία ξελογιάστηκε από νεαρό της αποστολής. Ο Dr. Felix Benet κατά την επιστροφή του στο Παρίσι απέσπασε και ένα κομμάτι από τον ραδιενεργό κομήτη και κατασκευάζει μια συσκευή ακτινοβολίας που θεραπεύει

«Πάσαν νόσον και πάσαν ......!» ¨Στραβοί κουτσοί ...στον «Άγιο Παντελεήμονα!». Όχι λάθος. Στην είσοδο της κλινικής του Dr. Felix Benet για να θεραπευτούν. Λύσσαξε από το κακό του ο Dr. Janos Rukh, να βλέπει να επωφελούνται άλλοι από την ανακάλυψή του και να του έχουν «κλέψει» επιπλέων τη γυναίκα του. Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει την θανατηφόρο ιδιότητά του και να εξοντώσει όλα τα μέλη της Αφρικανικής αποστολής.

Το πέτυχε με τους τέσσερεις και απομένει η πρώην γυναίκα του και ο νέος της σύζυγος.

Και εδώ το θρίλερ κορυφώνεται.

The Raven (1935)

The Raven (1935)

 

 

Σκηνοθεσία: Lew Landers

Σενάριο: David Boehm

Εμπνευσμένο από ένα ποίημα του Edgar Allan Poe

Παίζουν: Boris Karloff, Bela Lugosi, Lester Matthews

Ο Bela Lugosi υποδύεται τον πολύ ικανό νευροχειρούργο Richard Vollin ο οποίος έχει αποσυρθεί από την άσκηση της ιατρικής ως επάγγελμα και ασχολείται με το μακάβριο χόμπι να κατασκευάζει όλα εκείνα τα φρικτά όργανα βασανισμών που περιγράφει ο Edgar Allan Poe στα διηγήματά του και να τα 

διατηρεί όχι μόνο ως μουσειακά είδη αλλά έτοιμα και προς χρίση! Ο τίτλος του έργου λέγεται «Το Κοράκι» και είναι εμπνευσμένος από το αντίστοιχο ποίημα του . Edgar Allan Poe. Αλλά ωστόσο το κοράκι αναφέρεται κανένα δυο φορές στο έργο και δεν έχει σχέση με την υπόθεση.

 

 

Η Jean Thatcher (Irene Ware), νεαρή κόρη του δικαστή Thatcher (Samuel S. Hinds), πέφτει θύμα αυτοκινητιστικού ατυχήματος και παθαίνει σοβαρή βλάβη στον εγκέφαλο που είναι βέβαιο ότι θα αποβεί μοιραία. Κανένας γιατρός, ούτε και ο αρραβωνιαστικός της Dr. Jerry Halden (Lester Matthews) δεν αισθάνεται ικανός να κάνει κάτι

 

Ο μόνος που θα μπορούσε ίσως να πετύχει το θαύμα είναι ο αποσυρθείς από το επάγγελμα Dr. Richard Vollin. Αυτός όμως στην αρχή δεν δέχεται αλλά κατόπιν επιμονής του πατέρα υποχωρεί. Χειρούργει επιτυχώς την κοπέλα η οποία όχι μόνο συνέρχεται αλλά συνεχίζει και την καριέρα της ως χορεύτρια!

Ο παρανοϊκός γιατρός όμως ερωτεύεται την κοπέλα! Την έκφραση ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπό του την παρεξηγεί. Ο πατέρας αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει, επισκέπτεται τον γιατρό και προσπαθεί να τον αποθαρρύνει από τις βλέψεις του τονίζοντάς του ότι η κοπέλα είναι αρραβωνιασμένη. Ο γιατρός εξαγριώνεται, η παράνοιά του τον οδηγεί στο να ψάχνει σαδιστική εκδίκηση. Αρωγό στις βλέψεις του βρίσκει στο πρόσωπο ενός κακοποιού δραπέτη των φυλακών, τον Edmond Bateman (Boris Karloff), ο οποίος επισπεύτηκε τον γιατρό με αίτημα να του αλλάξει με πλαστική εγχείριση το πρόσωπο για να μην τον αναγνωρίζει η αστυνομία. Ο γιατρός συμφωνεί να του αλλάξει το πρόσωπο αλλά όχι με πλαστική εγχείρηση, αλλά γνωρίζοντας πολύ καλά την χαρτογράφηση του ανθρώπινου νευρικού συστήματος, να επέμβει στα αντίστοιχα νεύρα και να αλλάξει την έκφραση του προσώπου. Στην πραγματικότητα ο Bateman πέφτει σε παγίδα, διότι ο γιατρός τον παραμορφώνει σε τέρας ασχήμιας και τον εκβιάζει να τον βοηθήσει στα φρικτά σχέδιά του για να του αποκαταστήσει τη βλάβη.

 

 

Για να πετύχει τους μακάβριους σκοπούς του ο γιατρός οργανώνει πάρτι στον απομονωμένο πύργο του, όπου οι προσκεκλημένοι θα διανυκτερεύσουν εκεί.

Ανάμεσα στους καλεσμένους είναι ο δικαστής, η κόρη του και ο αρραβωνιαστικός της. Τη νύχτα θέτει σε εφαρμογή τα φρικτά σχέδιά του. Απαγάγει μέσο του Bateman τον δικαστή και τον τοποθετεί κάτω από το εκκρεμές θανάτου που ο Edgar Allan Poe περιγράφει σε διήγημά του. Ξαναζούμε λοιπόν τις στιγμές αγωνίας που ζήσαμε στην ταινία «Το Εκκρεμές της Αγωνίας» πολλά χρόνια αργότερα. Για το νεαρό ζευγάρι επιφυλάσσει εξίσου μακάβριο τέλος. Τους παγιδεύει σε ένα δωμάτιο που οι τοίχοι του συρρικνώνονται και τείνουν να συνθλίψουν το ζεύγος. Την τελευταία στιγμή ο κακοποιός αντιδρά! Αυτοθυσιάζεται και σώζει του μελλοθάνατους.

Η ταινία με τους υπότιτλους που μετέφρασα είναι εδώ:

Murders in the Rue Morgue (1932)

Murders in the Rue Morgue (1932)

Έγκλημα στην οδό Μοργκ

 

 

Είδος: Horror, Boris Bela Lougosi

Σκηνοθεσία: Robert Florey

Σενάριο: Robert Florey, εμπνευσμένο από το διήγημα τουEdgar Allan Poe.

Παίζουν:

Sidney Fox = Mlle. Camille L'Espanaye

Bela Lugosi = Dr. Mirakle

Leon Ames = Pierre Dupin (as Leon Waycoff)

Bert Roach = Paul

Betty Ross Clarke = Mme. L'Espanaye

Brandon Hurst = Prefect of Police

Να διορθώσω πρώτα ένα λάθος που ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση. Στην παρούσα ταινία δεν παίζει το δίδυμο των πρωταγωνιστών ταινιών τρόμου, παρά. μόνο ο Bela Lugosi. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού η ταινία είναι του 1932, πριν δηλαδή από την συνεργασία των δύο πρωταγωνιστών των ταινιών τρόμου.

Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από διήγημα του Edgar Allan Poe, αλλά από τις σοβαρές τροποποιήσεις μόνο το γεγονός ότι οι φόνοι διεξήχθηκαν από έναν ουραγκοτάγκο παρέμειναν στο σενάριο. Στην πραγματικότητα ο Edgar Allan Poe δημοσίευσε το 1841 το παρόν διήγημα και εγκαινίασε μια διαφορετική υφή στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ που με την εξυπνάδα του και παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ακόμα κι από την επίσημη αστυνομία, καταφέρνει να βρει την λύση του αστυνομικού προβλήματος. Σε αυτό το είδος αστυνομικών ιστοριών διέπρεψε αργότερα η Αγκάθα Κρίστη.

 

 

Η Universal θέλησε φιλμογραφόντας αυτή τη ιστορία να σημειώσει εισπρακτική επιτυχία και η εισπρακτική επιτυχία δεν θα εξασφαλιζόταν μέσω ιστοριών με ντετέκτιβ αλλά με αυτό που ήταν τότε στη μόδα. Ταινίες τρόμου και φρίκης!

Ο πρωταγωνιστής Bela Lugosi είχε επιτυχημένη προϋπηρεσία στον τομέα αυτό και το όνομα Edgar Allan Poe συνηγορούσε για τέτοιου είδους ταινίες.

Για όποιον ενδιαφέρεται το βιβλίο «Το έγκλημα της οδού Μοργκ» έχει κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά.

 

 

Στο σενάριο μας παρουσιάζεται ο παρανοϊκός Δρ Μιράκλ να είναι κάτοχος ενός ουρακοτάγκου και να θέλει να αποδείξει την συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα στους πιθήκους και τον άνθρωπο. Για να καταφέρει να το αποδείξει αυτό καταφεύγει σε αποτρόπαια πειράματα. Απαγάγει νεαρές γυναίκες, τις κρατά αλυσοδεμένες και τους μεταγγίζει το αίμα του πιθήκου.

 

 

Τα δυστυχή θύματα δεν επιβιώνουν από αυτά τα τρελά πειράματα. αλλά ο Δρ Μιράκλ το αποδίδει στον ανέντιμο βίο που διήγαγαν τα θύματα και τις πετά στο ποτάμι.

Για να κερδίσει κάποια χρήματα ο Δρ Μιράκλ, εμφανίζεται σε πανηγύρια όπου εντός μιας σκηνής επιδεικνύει τον ουραγκοτάγκο του. Το σόου αυτό θα επισκεφτεί ένας φοιτητής της ιατρικής, ο Πιερ, (Leon Ames), συνοδευόμενος από την κοπέλα του, (Sidney Fox). Είναι φανερό ότι ο ουραγκοτάγκος ερωτεύεται την κοπέλα. της αρπάζει το καπέλο και ο Δρ Μιράκλ προθυμοποιείται να αποκαταστήσει τη ζημιά, ζητώντας την διεύθυνση της κοπέλας. Είναι φανερό ότι η κοπέλα έχει μπει στο στόχαστρο του παρανοϊκού δόκτορα. Οι νέοι αρνούνται κάθε αποζημιώσει αλλά ο δόκτωρ βάζει τον βοηθό του να παρακολουθήσει την κοπέλα. Εντωμεταξύ ο νεαρός φοιτητής, παίζοντας το ρόλο του ντετέκτιβ του αρχικού διηγήματος, δωροδοκεί τον φύλακα του νεκροτομείου για να του επιτρέψει να κάνει έρευνα στα πτώματα των θυμάτων του άγνωστου μέχρι στιγμής μανιακού δολοφόνου. Εκεί παρατηρεί κάτι περίεργα στίγματα στο αίμα των θυμάτων. Εντωμεταξύ η κοπέλα πέφτει θύμα απαγωγής!

 

Περισσότερα δεν αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε, διότι όποιος βρήκε μέχρι τώρα ενδιαφέρουσα την υπόθεση, μπορεί να παρακολουθήσει το έργο.
Εληνικοί υπότιτλοι μεταφρασμένοι από εμένα.