The Shooting 1966

The Shooting 1966

Ο πιστολέρο

Σκηνοθεσία: Monte Hellman

Σενάριο: Carole Eastman

Είδος: Action, WESTERN

Διάρκεια: 01:22

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Will Hutchins: Coley

Millie Perkins: Woman

Jack Nicholson: Billy Spear

Warren Oates: Willett Gashade

Charles Eastman: Bearded Man

 

Ο χρυσοθήρας Willett Gashade (Warren Oates), επιστρέφει στον καταυλισμό τους από ένα ταξίδι και βρίσκει τον νεαρό συνεργάτη του Coley Boyard (Will Hutchins), σε πανικό: Ο αδελφός του Willett, Κόιν, είχε προφανώς εμπλακεί σε ένα πιστολίδι στο οποίο σκότωσε έναν άντρα και ένα παιδί. Αμέσως μετά εξαφανίστηκε για να κρυφτεί...

Ξαφνικά εμφανίζεται μία "σκληρή γυναίκα" (bitch...), η "χωρίς όνομα" (Millie Perkins), που "νοικιάζει" τις υπηρεσίες του Willett ως οδηγού, για να την μεταφέρει ασφαλώς στο Κινγκσλιφ, μία μακρινή πόλη μέσα από ένα δύσκολο μονοπάτι, στο κυνήγι κάποιου...

Στον δρόμο και αφου με την συμπεριφορά της δεν κερδίζει φίλους, εμφανίζεται και ο πιστολέρο φίλος της Billy Spear (Jack Nicholson), ο οποίος απειλεί να καθαρίσει τον Willett και τον νεαρό Coley.

Σε κάποια στιγμή αναλγησίας, η "χωρίς όνομα" και ο Spear αναγκάζουν τον νεαρό Coley να μείνει πίσω, μέσα στην πυρακτωμένη έρημο, μόνος του, γιατί το άλογο του κουτσάθηκε, με την υπόσχεση του Willett ότι θα γυρίσει να τον πάρει...

Αλλά ο νεαρός βλέπει ένα σκόρπιο (!) άλογο, το οποίο καβαλάει και εντοπίζει επίσης έναν ερημίτη (??) φίλο (??) της "χωρίς όνομα" να... διαλογίζεται... πεθαίνοντας στην έρημο...(!!??).

Έτσι ο Coley ξεχύνεται να βρει τον Willett, για να τον βοηθήσει ενάντια στην στρίγγλα και τον πιστολέρο.

Πραγματικά τους βρίσκει και στην μάχη που ακολουθεί αφοπλίζουν και τιμωρούν εκδικητικά το χέρι του πιστολέρο Spear, διαλύοντας το με μία πέτρα...

Αμέσως μετά, όμως, η "χωρίς όνομα" αρχίζει πιστολίδι με αυτόν που κυνήγαγε, πάνω στα βράχια, και ενώ πεθαίνει πυροβολημένη, έκπληκτος ο Willett ανακαλύπτει ότι ο μυστηριώδης άντρας ήταν ο…

Λοιπόν, αυτή ταινία γουέστερν θεωρείται από πολλούς "φιλοσοφημένη" και μάλιστα, από κάποιους, μέσα στα καλύτερα 10 γουέστερν, που έχουν γίνει...

Κατά την γνώμη μου είναι μία ανόητη π@π@ριά, με δυσνόητη αρχή, μέση, τέλος και....υπηρό, αλλά αληθινό- δευτεροκλασάτες ερμηνείες από όλους, περιλαμβανομένων των Oates και του (μετέπειτα, πολύ γνωστού...) Nicholson.

Εντάξει, όσοι είναι άρρωστοι του είδους θα το δουν. Οι υπόλοιποι, ας δούνε κάτι άλλο...