Fawlty Towers 1975

Fawlty Towers

Ένα Τρελό, Τρελό... Ξενοδοχείο

TV Series (1975–1979)

Σενάριο: Τζων Κληζ, Κόνυ Μπούθ

Σκηνοθεσία: Μπομπ Σπίερς, Τζων Χάουαρντ Ντέιβις.

Παίζουν: John Cleese: Basil Fawlty- Prunella Scales: Sybil Fawlty

Andrew Sachs: Manuel - Connie Booth: Polly Sherman

Ballard Berkeley: Αjor Gowen

Η θρυλική σειρά του φημισμένου Τζον Κληζ, ηγετικού μέλους των Μόντι Πάιθονς, έγραψε ιστορία με το ευφυές σενάριο, το καυστικό χιούμορ και τις ανατρεπτικές ερμηνείες, σε μια κωμωδία που έκανε φανατικούς οπαδούς σε όλον τον κόσμο.

Το 2000 βρέθηκε στην πρώτη θέση της λίστας με τα 100 καλύτερα βρετανικά τηλεοπτικά προγράμματα του “British Film Institute”, και ψηφίστηκε στην πέμπτη θέση στην δημοσκόπηση του BBC, “Britainʼs Best Sitcom” το 2004.

Κλασσικό δείγμα βρετανικού χιούμορ,  η σειρά του BBC,) είναι το πνευματικό παιδί του John Cleese (βασικού μέλους των Monty Python και εξαιρετικού κωμικού ηθοποιού και συγγραφέα). Μαζί με την τότε γυναίκα του Connie Booth γράψανε και πρωταγωνιστήσανε σε αυτή την κωμωδία καταστάσεων ή αλλιώς σίτκομ, που διήρκησε 4 χρόνια. Η έμπνευση για αυτή τη σειρά ήρθε στον Cleese σε μια εκδρομή για γυρίσματα με τους Monty Python, όπου τους εντυπωσίασε η αγένεια και ο παρανοϊκός χαρακτήρας του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου στο οποίο διέμειναν.

Η υπόθεση διαδραματίζεται μέσα στο ξενοδοχείο Fawlty Towers, ιδιοκτησία του Basil Fawlty (John Cleese) και της γυναίκας του Sybille (Prunella Scales). Τα ονόματα αυτά έχουν προέλθει από το βιβλίο του Όσκαρ Ουάιλντ, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ. Ως εργαζόμενους έχουν την υπηρέτρια Polly (Connie Booth) και τον ισπανό υπηρέτη Manuel (Andrew Sachs). Ο Basil είναι ένας ιδιαίτερα αγενής (αλλά παράλληλα και πνευματώδης) άνθρωπος, ο οποίος ως βασικό του στόχο έχει να ανεβάσει το επίπεδο της πελατείας του.    Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να φέρεται δουλοπρεπώς απέναντι σε άτομα της υψηλής κοινωνίας (ή που αυτός νομίζει πως ανήκουν εκεί) και με φοβερή αγένεια σε άτομα κατώτερης κοινωνικής τάξης. Βασικά χαρακτηριστικά του είναι η απέχθειά του να παραδεχθεί πως έχει κάνει λάθος, η τσιγγουνιά του και ο φόβος του προς τη γυναίκα του. Αυτά προκαλούν πληθώρα παρεξηγήσεων και χάρη στο εξαιρετικό σενάριο το γέλιο είναι εγγυημένο.

Υπάρχουν συνολικά δώδεκα επεισόδια (δύο σεζόν των έξι η κάθε μία) , τα οποία κρατάνε από 28 έως 36 λεπτά. Η σειρά πρωτογυρίστηκε το 1975 και τελείωσε το 1979. Όταν οι Cleese και Booth στείλανε το πρώτο επεισόδιο στον υπεύθυνο του BBC για να τους δώσει το οκ, αυτός αρχικά το απέρριψε, θεωρώντας πως ήταν εντελώς αντιεμπορικό. Η σειρά εκτυλίσσεται μέσα σε έναν χώρο, ο βασικός χαρακτήρας είναι μάλλον αντιπαθητικός, οι ηθοποιοί λίγοι, το χιούμορ είναι κατά κύριο λόγο στηριγμένο σε λογοπαίγνια και στην παραβίαση άρρητων κανόνων καλής συμπεριφοράς. Σε γενικές γραμμές, δεν είναι μια εύπεπτη κωμωδιούλα. Τελικώς, λόγω της μεγάλης εμπιστοσύνης που είχανε στον Cleese, δεχθήκαν τη σειρά, η οποία κατόπιν συνάντησε μεγάλη επιτυχία και έλαβε πολλά βραβεία. Όπως δήλωσε ο τότε υπεύθυνος του BBC για το κομμάτι της ελαφριάς διασκέδασης (!!!): «Στα εμπορικά κανάλια, που κυνηγούν την μεγάλη τηλεθέαση και την άμεση επιτυχία, αυτή η σειρά δεν θα είχε γυριστεί ποτέ». Ευτυχώς, οι εποχές ήταν διαφορετικές τότε και η σειρά γυρίστηκε. Στο IMDB έχει λάβει βαθμολογία 9/10.

Ενδιαφέροντα στοιχεία: Κατά πρώτον, στη σειρά υπάρχει πραγματική βία. Ο Μανουέλ, σε δύο επεισόδια τραυματίστηκε σοβαρά, (τη μια φορά λόγω χτυπήματος στο κεφάλι με σιδερένιο τηγάνι, την δεύτερη λόγω φωτιάς). Δεύτερον, η πινακίδα του ξενοδοχείου αλλάζει σε κάθε επεισόδιο, με αστεία αποτελέσματα. Τρίτον, η σειρά προβλήθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί οποιαδήποτε διαφήμιση επειδή ο Cleese ήθελε να την ανακαλύψουν οι θεατές μόνοι τους!

Στην Ελλάδα, ο Σεφερλής την μιμήθηκε στην γελοία αντίστοιχη σειρά του. Δυστυχώς, πολύ φοβάμαι πως η διαφορά επιπέδου των δύο αυτών σειρών αντικατοπτρίζει και το διαφορετικό επίπεδο παιδείας των λαών μας. Η ίδια η σειρά, απ’ όσο γνωρίζω, δεν έχει προβληθεί ποτέ στην ελληνική τηλεόραση. Δεν το βρίσκω καθόλου παράξενο. Η αγένεια του Fawlty και η έλλειψη τακτ, που για τους άγγλους είναι αδιανόητες συμπεριφορές, στην Ελλάδα είναι ο κανόνας. Ως εκ τούτου, η πλειοψηφία των ελλήνων, πιθανόν και να μην έβρισκαν τίποτα το κωμικό. Το πολύ πολύ να έπαίρναν το μέρος του Fawlty.