A NIGHTMARE ON ELM 1989

 A NIGHTMARE ON ELM 1989

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ 5

Σκηνοθεσία: Stephen Hopkins

Σενάριο: John Skipp

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια: 1h 29min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Robert Englund: Freddy Krueger

Lisa Wilcox: Alice

Kelly Jo Minter:      Yvonne

Danny Hassel: Dan

Erika Anderson: Greta

Nicholas Mele: Dennis Johnson (as Nick Mele)

Πέμπτη περιπέτεια του Freddy Krueger και ήδη από τις προηγούμενες ταινίες φαίνεται ξεκάθαρα η απεγνωσμένη προσπάθεια των παραγωγών να ανακαλύψουν κάτι αμυδρά ενδιαφέρον που θα διαφοροποιήσει την κάθε ταινία από τις άλλες δίνοντας την προστιθέμενη αξία στους θεατές, και φυσικά τα προστιθέμενα δολάρια στους παραγωγούς. Μέχρι τώρα τα 3 Sequels του κλασσικού A NIGHTMARE ON ELM STREET δεν κατάφεραν κάτι τέτοιο και μοιραία το THE DREAM CHILD πέφτει στην ίδια κατηγορία, αν και αυτή τη φορά οι σεναριογράφοι προσπαθούν φιλότιμα να δώσουν το κάτι παραπάνω.

Πρωταγωνίστρια στην συγκεκριμένη ιστορία είναι η Alice από το DREAM MASTER, που έχει τελειοποιήσει την τεχνική της να μεταβαίνει σε όνειρα άλλων, κάτι που χρησιμοποίησε με επιτυχία εναντίον του Freddy στο φινάλε της προηγούμενης ταινίας. Όμως ο Krueger δεν νικιέται τόσο εύκολα και έτσι επιστρέφει στα όνειρα της πριν προλάβει κανείς να πει «κλισέ». Μετά από τις πρώτες προειδοποιητικές εμφανίσεις του, η Alice καταλαβαίνει ότι ο μπαμπούλας επέστρεψε και φαίνεται κάτι να ζητάει από εκείνη, κάτι που γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο όταν αρχίζουν οι φόνοι των φίλων της και μαθαίνει ότι είναι έγκυος στο παιδί του μέχρι τότε δεσμού της.

Εντωμεταξύ αρχίζουν και κάποιες σποραδικές ονειρικές εμφανίσεις της καλόγριας και απρόθυμης μητέρας του Fred Krueger όσο και ενός μικρού παιδιού ονόματι Jacob που δείχνουν στην Alice ότι ο Krueger μάλλον έχει μεγαλεπήβολα σχέδια για αυτήν και το αγέννητο παιδί της. Όμως η Alice, όπως προαναφέραμε έχει ιδιαίτερη εμπειρία στην τεχνική του Dream Master και έτσι καταλαβαίνει ότι η λύση κρύβεται στην καλόγρια και μητέρα του Krueger.

Ωραία όλα αυτά, αλλά αν εξαιρέσει κανείς τα συνήθη υψηλά στάνταρντς παραγωγής, τα ειδικά εφέ που στέκονται στο ύψος τους και ορισμένους πραγματικά εμπνευσμένους φόνους, το THE DREAM CHILD πάσχει εξίσου πολύ από εκείνα τα αρνητικά στοιχεία που συναντήσαμε σε όλα ανεξαιρέτως τα sequels του πρωτότυπου. Συγκεκριμένα την τετριμμένη και προβλέψιμη εξέλιξη της πλοκής, τα πολλά ανιαρά σημεία που έρχονται κυρίως όσο ο Krueger δεν βρίσκεται στο πλάνο, και βέβαια την ακόμα περισσότερη υποβάθμιση του χαρακτήρα του Krueger σε έναν σχεδόν κωμικό κακό γεμάτο ευρηματικές ατάκες αλλά γενικά ακίνδυνο και ελάχιστα τρομακτικό.

Πάντως, όπως άλλωστε στις περισσότερες από τις συνέχειες του πρωτότυπου, υπάρχουν κάποιες σκηνές gore που αποζημιώνουν τους πιστούς, όπως το θανατηφόρο γεύμα μιας από τις φίλες της Alice και τη σκηνή που μοτοσικλετιστής και μοτοσικλέτα γίνονται ένα, αλλά ακόμα και αυτές απουσιάζουν από όλες τις εκδόσεις σε DVD που για κάποιο ανεξήγητο λόγο περιέχουν μόνο τις νερωμένες R- Rated εκδόσεις των ταινιών. Έχουμε επίσης και άλλη μια σκηνή που θέτει υποψηφιότητα για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ολόκληρου του franchise, όταν ο Krueger παρασύρει ένα από τα υποψήφια θύματα του μέσα σε ένα κόμικ και ο ίδιος μεταμορφώνεται σε καρικατούρα σούπερ ήρωα ονόματι «Super Freddy»!

Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες απέλπιδες προσπάθειες να εισαχθούν στοιχεία κοινωνικού δράματος, και συγκεκριμένα με την υποπλοκή στυλ «ο κακός Freddy θέλει το αγέννητο παιδί μου, ω συμφορά!», τις οποίες προσωπικά βρήκα τουλάχιστον άτοπες μιας και η ιστορία που τις υποστηρίζει είναι στην καλύτερη περίπτωση εξαιρετικά αδύναμη και αντί να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση απλά πολλαπλασίασε τα ήδη αρκετά ενοχλητικά χασμουρητά μου!

Για σεναριακή λογική, φυσικά, δεν γίνεται καν λόγος, μιας και το επίπεδο εξέλιξης της πλοκής παραμένει στα επίπεδα των τελευταίων τριών ταινιών, αλλά από την άλλη δε νομίζω ότι κανείς που βλέπει οικειοθελώς τα μεταγενέστερα επεισόδια του franchise ασχολείται σοβαρά με τέτοια ανούσια πράγματα.

Γενικά, το THE DREAM CHILD είναι σίγουρα καλύτερο από τα FREDDY’S REVENGE, DREAM WARRIORS και ίσως και το DREAM MASTER, αλλά προβλέψιμα δεν πλησιάζει ούτε επιδερμικά τα πραγματικά καλά επεισόδια του franchise, που κατά τη γνώμη μου είναι το πρωτότυπο και το NEW NIGHTMARE. Απλώς παραμένει στα επίπεδα της απλά ψυχαγωγικής φαντασίας χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις, όπως και οι 3 προκάτοχοί του.

A NIGHTMARE ON ELM STREE 1988

A NIGHTMARE ON ELM STREE 1988

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ 4

Σκηνοθεσία: Chuck Russell

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 80, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

 Heather Langenkamp: Nancy Thompson

Craig Wasson: Neil Gordon

Patricia Arquette:  Kristen Parker

Rodney Eastman: Freddy Krueger       

Ken Sagoes: Kincaid

            Rodney Eastman: Joey

Το τέταρτο μέρος του ατελείωτου franchise των περιπετειών του Freddy Krueger ξεκινάει από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο, με τον Freddy να επανέρχεται από το πουθενά και να καθαρίζει τους 3 επιζώντες του DREAM WARRIORS εκτός από τη Nancy που απουσιάζει. Τη θέση της παίρνει η συνεσταλμένη νεαρή μαθήτρια Alice που έχει αναπτύξει τη δική της τεχνική ελέγχου ονείρων και αποκαλεί ‘Dream Master’.

Μετά από τον φόνο της Nancy από τον Krueger, η μικρή γίνεται η απόλυτη πρωταγωνίστρια σε άλλη μια αμφιλεγόμενη περιπέτεια του Krueger που όμως προσωπικά ευχαριστήθηκα πολύ περισσότερο τόσο από το FREDDY’S REVENGE όσο και από το υπερεκτιμημένο DREAM WARRIORS.

Ένα στοιχείο για αυτό είναι ότι επιτέλους ο Freddy είναι πραγματικός πρωταγωνιστής και δικαιολογεί την ύπαρξη του ονόματος του Robert Englund ως πρώτο όνομα στα credits για πρώτη φορά στο franchise. Ο μανιακός δολοφόνος μικρών παιδιών είναι σε πρώτο πλάνο για αρκετό χρόνο, έστω κι αν η δράση του είναι ολίγον τι προβλέψιμη και τετριμμένη.

Γενικά πρόκειται για άλλη μια τουλάχιστον άνιση προσθήκη στο χρυσοφόρο franchise που όμως ίσως για πρώτη φορά έχει σε μεγάλες δόσεις εκείνη την αξιαγάπητη b-movie αισθητική που λείπει από τα προηγούμενα δύο (το πρώτο μέρος είναι πάντα εκτός συναγωνισμού). Αυτή η αίσθηση μετατρέπει σε ορισμένες στιγμές την ταινία σε «τόσο κακή που είναι καλή», αλλά γενικά το αποτέλεσμα είναι σίγουρα πιο κοντά από τις δύο προηγούμενες συνέχειες σε ταινία τρόμου, όπως άλλωστε οφείλει να είναι μια περιπέτεια του Fred Krueger.

Πάντως τα πράγματα ξεκινούν κάπως αμήχανα από πλευράς υπόθεσης και δράσης, με την πρωταγωνίστρια να ξεχωρίζει περίπου μισή ώρα μετά την έναρξη, διάστημα κατά το οποίο η ταινία μοιάζει να μην έχει κατεύθυνση. Εκεί υπάρχουν κάποιες καλοφτιαγμένες σκηνές φόνων αλλά και οι πανταχού παρούσες ονειρικές σεκάνς, αλλά γενικά το ενδιαφέρον είναι περιορισμένο μέχρι το τελευταίο μισάωρο που συγκεντρώνει όλο το ενδιαφέρον, δράση και gore στην ταινία.

Το φινάλε είναι όλα τα λεφτά, που όσο παράλογο και αν είναι, είναι στη μεγαλύτερη διάρκεια του χάρμα οφθαλμών, με πλάνα φανερής έμπνευσης και ειδικά εφέ που κερδίζουν με κάτω τα χέρια τους προκατόχους. Τα εφέ στο φινάλε είναι σούπερ και κάνουν μπαμ ότι είναι του Screaming Mad George, που μας χάρισε μοναδικά πλάνα σουρεαλιστικής τρέλας στα SOCIETY και BRIDE OF RE-ANIMATOR. Προς αυτή την κατεύθυνση και κάνα- δυο εντυπωσιακοί σε έμπνευση φόνοι.

Το ύφος της ταινίας περιέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα περίμενε κανείς από μια mainstream ταινία τρόμου των 80’s, στην τιμημένη παράδοση του DREAM WARRIORS, αλλά με την προσθήκη ολίγου αναίτιου γυμνού ίσως για πρώτη φορά στο franchise. Μέχρι ατάκες και ολόκληρες σκηνές φόρου τιμής στο KARATE KID έχει το μενού, με highlight το «χτύπημα του γερανού» στον Freddy από την ανορεξική πρωταγωνίστρια, όπως και κάμποσες 80’s ροκιές και δράση μέσα στις τάξεις του σχολείου 80’s style.

Όσο για το τι είναι ο Dream Master, ποτέ δεν μαθαίνουμε ακριβώς, αλλά αυτή είναι η κρυφή ομορφιά των ταινιών τρόμου εκείνης της περιόδου!

Γενικά το DREAM MASTER είναι μια από τις πιο καλές ταινίες της σειράς και συστήνεται χωρίς ιδιαίτερες τύψεις για τους fans του τρόμου, αν και όσες και όσοι ικανοποιήθηκαν από τα DREAM WARRIORS και FREDDY’S REVENGE δύσκολα θα συμφωνήσουν.

 

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1987

 

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1987

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΑΥΚΕΣ 3

Σκηνοθεσία: Chuck Russell

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 80, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Heather Langenkamp: Nancy Thompson

Craig Wasson: Neil Gordon

Patricia Arquette: Kristen Parker

Robert Englund: Freddy Krueger

Ken Sagoes: Kincaid

Rodney Eastman: Joey

Ο Fred Krueger επιστρέφει στην τρίτη περιπέτεια της σειράς που ξεκίνησε το 1984 με το ιστορικό A NIGHTMARE ON ELM STREET και αυτή τη φορά στοχεύει στους εναπομείναντες απογόνους των οικογενειών που οργάνωσαν το θάνατο του, όπως είχε περιγραφτεί στο πρώτο μέρος. Όλοι αυτοί έχουν τάσεις αυτοκτονίας και είναι βολικά συγκεντρωμένοι στο τρελοκομείο της γειτονιάς ενώ ήδη έχουν αρχίσει να βλέπουν τους αναγκαίους εφιάλτες και οράματα σχετικά με τον Krueger, γεγονός που κάνει την αυτοκτονία να μοιάζει με μια καλή λύση. Όμως γρήγορα θα αρχίσουν οι ανεξήγητοι φόνοι και έτσι καλείται στο προσκήνιο η Nancy (Heather Langenkamp) για δεύτερη φορά σε ταινία του συγκεκριμένου franchise για να μοιραστεί μαζί τους τη γνώση που απέκτησε από την πρώτη ταινία και να τους βοηθήσει να ξεφορτωθούν τον μπαμπούλα Krueger μια για πάντα.

Κλειδί στην ιστορία είναι μια τρόφιμη (Patricia Arquette) που έχει την ικανότητα να φέρνει άλλους μέσα στα όνειρά της, αλλά και μια μυστηριώδης ηλικιωμένη καλόγρια που κάνει την εμφάνιση της συχνά- πυκνά στο χώρο του ιδρύματος και που προσφέρει πληροφορίες ζωτικής σημασίας για τον Krueger στον θεράποντα γιατρό, που εντωμεταξύ πείστηκε από τα γεγονότα και από την Nancy για την ύπαρξη του Krueger και για τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά.

Αρκετές επιστροφές σε αυτό το τρίτο επεισόδιο ενός franchise που καλώς ή κακώς σημάδεψε τη σύγχρονη σκηνή του τρόμου, με πιο αξιοσημείωτη αυτή του Wes Craven στην θέση του Executive Producer. Έχουμε επίσης εκτός από την Heather Langenkamp και την επιστροφή του John Saxon που αποδεικνύεται καταλύτης για τη λύση του μυστηρίου, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε επιστροφή της ποιότητας του πρώτου μέρους, ούτε καν ενός μικρού ποσοστού αυτής.

Το DREAM WARRIORS αφήνει στην άκρη όποιες ανησυχίες για το πώς θα καταφέρει να κερδίσει το ήδη ξενερωμένο από το FREDDY’S REVENGE κοινό του τρόμου και αντίθετα πέφτει με το κεφάλι σε mainstream μονοπάτια δείχνοντας ξεκάθαρα ότι στόχος του ήταν απλώς να τσεπώσει από την Freddie-mania που είχε πλήξει όλο τον σινεφίλ κόσμο της εποχής. Έτσι το αποτέλεσμα είναι μια πότε εμπνευσμένη και πότε ενοχλητικά κλισσαρισμένη περιπέτεια φαντασίας που απλά διαθέτει μερικά καλά ειδικά εφέ gore για να χρυσώσει το χάπι για τους πιστούς της πρώτης ταινίας.

Ακόμα και έτσι όμως πρόκειται για ένα από τα πιο διασκεδαστικά επεισόδια του franchise, με αρκετή δράση, ρυθμό και κάποια αξιοσημείωτα στοιχεία. Κατ’ αρχάς για πρώτη φορά μαθαίνουμε την τρομακτική ιστορία της ζωής του Krueger και δεύτερον υπάρχουν ορισμένες τεχνικά άρτιες ονειρικές σκηνές με εντυπωσιακά ειδικά εφέ και σκηνικά. Από εκεί και πέρα το όλο θέαμα κινείται σε προβλέψιμα μονοπάτια, με τον τρόμο που τόσο μεγάλο ρόλο έπαιζε στην κλασσική πρώτη ταινία να απουσιάζει σχεδόν εξ ολοκλήρου. Στο DREAM WARRIORS τον πρώτο λόγο έχει η mainstream δράση και φαντασία που κάνουν ακόμα και αυτές τις λίγες αλλά πραγματικά καλές σκηνές gore να μοιάζουν κάπως αταίριαστες και ίσως υπερβολικά σκληρές συγκριτικά με το υπόλοιπο.

Πάντως από ατμόσφαιρα 80’s πάμε πολύ καλά, με αποκορύφωμα τα τραγουδάκια των πάλαι ποτέ κραταιών μεταλλάδων Dokken. Έχουμε επίσης αρκετές σεναριακές αυθαιρεσίες που ως συνήθως περνούν στο ντούκου μπροστά στο υπόλοιπο το οποίο όμως δεν καταφέρνει- πάντα κατά την προσωπική άποψη του γράφοντα- να σταθεί στο ύψος του σε καμία περίπτωση και αποδεικνύεται κατώτερο ακόμα και του προηγούμενου δεύτερου μέρους που με ευκολία αποκήρυξαν θεατές και κριτικοί χρίζοντας το DREAM WARRIORS ως μια καλύτερη γενικά ταινία του franchise

Προσωπικά διαφωνώ κάθετα με αυτόν το ισχυρισμό, μιας και τουλάχιστον το FREDDY’S REVENGE είχε κάτι από εκείνη την αισθητική που ταιριάζει καλύτερα σε ένα franchise τρόμου ενώ αντίθετα το DREAM WARRIORS είναι άλλη μια καλογυρισμένη μεν, κενή περιεχομένου και ουσίας δε mainstream φαντασία ρουτίνας.

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1985

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1985

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ 2 

Σκηνοθεσία: Jack Sholder

Σενάριο: David Chaskin

Είδος: Horror ΔΕ 80, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 27min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Mark Patton: Jesse Walsh

Kim Myers: Lisa Webber

Robert Rusler: Ron Grady

Clu Gulager: Walsh

Hope Lange: Mrs. Walsh

Marshall Bell: Coach Schneider

Ο Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες Νο.2: Η Εκδίκηση του Φρέντυ (αγγλικά: A Nighrmare on Elm Street Part 2: Freddy's Revenge) είναι ταινία τρόμου αμερικανικής παραγωγής του 1985 σε σκηνοθεσία Τζακ Σόλντερ. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσαρκώνουν ο Μαρκ Πέιτον, η Κιμ Μάγιερς και ο Ρόμπερτ Ίνγκλαντ, στον ρόλο του Freddy Krueger. Είναι η συνέχεια της ταινίας Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες και ακολουθείται από Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες Νο.3: Πολεμιστές του Ονείρου (1987).

Πέντε χρόνια μετά τους περίεργους φόνους στην οδό Ελμ, ο Φρέντι Κρούγκερ ξαναχτυπά. Ο Τζέσι, έφηβος γιος των νέων ενοίκων του σπιτιού στο νούμερο 1428, μπαίνει στο στόχαστρο του Freddy, ο οποίοα θέλει να τον χρησιμοποιήσει ως το μέσον για να συνεχίσει να διαπράττει φόνους στον πραγματικό κόσμο.

ο 1985, η ταινία προβλήθηκε στην Αμερική σε μόλις 614 κινηματογραφικές αίθουσες. Το πρώτο σαββατοκύριακο της προβολής της απέσπασε 2.9 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά απέσπασε 30 εκατομμύρια δολάρια, με προϋπολογισμό 3 εκατομμύρια δολάρια.

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1984

A NIGHTMARE ON ELM STREET 1984

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ 1

Σκηνοθεσία:  Wes Craven

Σενάριο: Wes Craven

Είδος: Horror ΔΕ 80, ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Saxon: Lt. Thompson

Ronee Blakley:       Marge Thompson

Heather Langenkamp: Nancy Thompson

Amanda Wyss:       Tina Gray

Jsu Garcia: Rod Lane (as Nick Corri)

Johnny Depp: Glen Lantz

Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Heather Langenkamp, John Saxon, Ronee Blakley, Amanda Wyss, Jsu Garcia, Robert Englund, και ο Johnny Depp, στην πρώτη του εμφάνιση σε ταινία. Το σενάριο της ταινίας αφορά μία ομάδα εφήβων, που τρομοκρατούνται και δολοφονούνται στα όνειρά τους, αλλά μυστηριωδώς και στην πραγματικότητα, από έναν άνδρα με το όνομα Freddy Krueger. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν την αιτία αυτού του περίεργου φαινομένου, αντίθετα από τους γονείς τους, οι οποίοι κρατούν ένα σκοτεινό μυστικό.

Μια ομάδα εφήβων δέχονται επιθέσεις από έναν βάναυσο δολοφόνο που σκοτώνει τα θύματά του μέσα στα όνειρά τους. Όταν οι επιζώντες ψάχνουν να βρουν γιατί τους κυνηγάει, ο φονιάς δεν θα χάσει καμία ευκαιρία με το να τους σκοτώσει όταν κοιμηθούν.

Η ταινία απέφερε 1.271.000 δολάρια την πρώτη εβδομάδα προβολής της στις ΗΠΑ, με συνέπεια να θεωρηθεί εμπορική επιτυχία. Τελικά, το φιλμ κέρδισε συνολικά 25.504.513 δολάρια στο αμερικάνικο box office. Τελικά, προβλήθηκε στην Ευρώπη, τον Καναδά και την Αυστραλία. Θεωρήθηκε πρωτοπόρα για το έξυπνο σενάριό της και για τα ειδικά οπτικά εφέ που παρουσιάζει.

Ο Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες έλαβε παγκοσμίως θριαμβευτικές κριτικές. Οι κριτικοί επαίνεσαν την ικανότητα της ταινίας να σπάει "τα όρια ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό", παίζοντας με την αντίληψη του θεατή.

 

The Mark of Zorro 1940

The Mark of Zorro 1940

Το σημάδι του Ζορό

Σκηνοθεσία: Rouben Mamoulian

Σενάριο: John Taintor Foote,

Είδος: Action, Adventure, Romance

Διάρκεια: 1h 34min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Tyrone Power: Diego

Linda Darnell: Lolita Quintero

Basil Rathbone: Capt. Esteban Pasquale

Sondergaard: Inez Quintero

Eugene Pallette: Fray Felipe

J. Edward Bromberg: Don Luis Quintero

           

Ζορό (που στα ισπανικά σημαίνει "αλεπού") είναι η μυστική ταυτότητα του Δον Ντιέγκο ντε λα Βέγκα, ενός πλασματικού χαρακτήρα που δημιουργήθηκε το 1919 από τον συγγραφέα κόμικ Τζόνστον Μακάλεϊ. Είναι Μεξικάνος, που ζει στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της περιόδου της Μεξικανικής Καλιφόρνιας (ανάμεσα στο 1821 και στο 1846), παρόλο που κάποιες προσαρμογές ταινιών της ιστορίας του Ζορό τον τοποθετούν κατά τη διάρκεια της προγενέστερης ισπανικής κυριαρχίας.

Ο χαρακτήρας έχει υποβληθεί αλλαγές με τα χρόνια, αλλά η χαρακτηριστική εικόνα του είναι η γοητευτική μαύρη μάσκα που υπερασπίζει τους κοινούς και τους αυτόχθονες λαούς της γης ενάντια σε διεφθαρμένους και τυραννικούς αξιωματούχους και άλλους κακοποιούς. Δεν είναι μόνο πολύ πονηρός και δύσκολος για να τον πιάσουν οι αρχές, αλλά επίσης απολαμβάνει να τους ταπεινώνει δημοσίως.

Ο χαρακτήρας έχει παρουσιασθεί σε πολυάριθμα βιβλία, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, και άλλα μέσα. Ο Τιμπούρσιο Βάσκεζ, ο Χουάν Κορτίνα και ο Χοακίν Μουριέτα, αναφέρθηκαν ως έμπνευση για το Ζορό.

 Καλιφόρνια, 1820. Ο γιος ενός τοπικού ευγενούς έρχεται από την Ισπανία, για να βρει την πόλη του κάτω από δικτατορικά δεσμά. Κι ενώ μοιάζει να είναι ένας λιμοκοντόρος, μεταμφιέζεται σε μασκοφόρο εκδικητή κι αποζητά δικαιοσύνη.

  

Superman Classic Cartoons 1940

Superman Classic Cartoons 1940

Επεισόδια 01-17

Η συλλογή αποτελείται από δεκαεπτά (Short Movie) κινουμένων σχεδίων. Κυκλοφόρησε αρχικά στις κινηματογραφικές αίθουσες μεταξύ 1941 - 1943. Τα κινούμενα σχέδια σε σκηνοθεσία του ιδίου του Dave Fleischer, συν-ιδρυτής του διάσημου Fleischer Studios. Η σειρά των (Short Movie) που ξεκίνησε με το "Superman" στις 26 Σεπτεμβρίου 1941, η οποία ήταν υποψήφια για Όσκαρ.

 

            Η ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΤΑΙΝΙΩΝ

 

1.        Superman

2.        The Mechanical Monsters

3.        Billion Dollar Limited

4.        The Arctic Giant

5.        The Bulleteers

6.        The Magnetic Telescope

7.        Electric Earthquake

8.        Volcano

9.        Terror on the Midway

10.      Japoteurs

11.      Showdown

12.      Eleventh Hour

13.      Destruction, Inc.

14.      The Mummy Strikes

15.      Jungle Drums

16.      The Underground World

17.      Secret Agent