POLTERGEIST 1982

 

POLTERGEIST 1982

Το Πνεύμα του Κακού

Σκηνοθεσία: Paul Schrader

Σενάριο: DeWitt Bodeen, Alan Ormsby, Paul Schrader

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Thriller

Διάρκεια:1h 58m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Craig T. Nelson: Steve Freeling

JoBeth Williams: Diane Freeling (as Jobeth Williams)

Beatrice Straig: Dr. Lesh

Dominique Dunne: Dana Freeling

Oliver Robins: Robbie Freeling

Heather O'Rourke: Carol Anne Freeling

Michael McManus: Ben Tuthill

 Για την εποχή της, αρκετά δυνατή ταινία. Ακόμα και σήμερα, κάποιες σκηνές σε κάνουν να ανατριχιάζεις! Ειδικά το γυναικείο μέντιουμ... είχε μια φωνή... Παναγιά μου!

"Αν μπορούσε να πει κανείς ότι το 1982 στιγματίστηκε από μια συγκεκριμένη ταινία, τότε αυτή θα ήταν ο E.T. O Εξωγήινος, που σχεδόν υπερκάλυψε το ρεκόρ εισιτηρίων του Πολέμου των Άστρων στις αμερικανικές αίθουσες.

Όμως ο Steven Spielberg θα είχε άλλο ένα μικρό δημιούργημα να υποδείξει για εκείνη τη χρονιά, ένα τρομακτικό φαντασματάκι που μπορεί να δεχόταν τις οδηγίες του Tobe Hooper, σκηνοθέτη του ιστορικού Σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι, όμως φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά ότι μοιραζόταν τον ίδιο πατέρα με τον φιλικό εξωγήινο.

Το Poltergeist, είναι η ιστορία των Freelings, μιας οικογένειας που ανακαλύπτει ότι συγκατοικεί με μια ομάδα χαμένων ψυχών, υποτακτικών σε ένα δυνατό και κακιασμένο πνεύμα.

Οι «Άλλοι» υποδηλώνουν την παρουσία τους με τα γνωστά κόλπα, αρχικά σπάζοντας μερικά ποτήρια, ή μετακινώντας μερικά έπιπλα από δω κι από κει, κόλπα που έχουν και την πλάκα τους και δεν χρειάζεται να τσακωθούν για το ποιος θα φέρει τη μεσημεριανή πίτσα απ’ την κουζίνα ας πούμε.

Όμως τα πράγματα δυσκολεύουν για τον Steven και την Diane Freeling (Craig T. Nelson και JoBeth Williams), όταν τα πνεύματα αρχίζουν να καταλαμβάνουν δέντρα και παιχνίδια, κατατρομάζοντας το γιο τους Robbie (Oliver Robins) και στο κάτω-κάτω, θέτοντας εν αμφιβόλω τη σωματική του ακεραιότητα!

Δεν είναι και λίγο να προσπαθεί να σε καταπιεί κοτζαμάν πλατάνι δεκαετιών. Το ποτήρι ξεχειλίζει, όταν τα πνεύματα αποφασίζουν να απαγάγουν την κορούλα τους Carol Anne (Heather OΚΌRourke), και να τη μεταφέρουν στη διάστασή τους βιαίως όταν την άλλη μέρα έχει σχολείο...

Οι απηυδισμένο πλέον γονείς, βασιζόμενοι στο χίπικο παρελθόν τους, αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αναζητώντας βοήθεια στο παραψυχολογικό τμήμα του τοπικού πανεπιστημίου (κάθε σχολή πρέπει να έχει από ένα), και σύντομα στο σπίτι καταφθάνουν τρεις πλήρως εξοπλισμένοι ghost busters, ουδεμίαν ιδέα έχοντες ωστόσο για το τι πρόκειται να αντικρίσουν.

Σοκαρισμένοι μέχρι τα μπούνια από τους υπερδραστήριους ενοίκους της «άλλης πλευράς» του σπιτιού, συγκεντρώνουν αρκετό υλικό έρευνας για την επόμενη δεκαετία, και αποφασίζουν ότι απαιτείται η παρουσία έμπειρου εξορκιστή, και μπαίνει στην ιστορία μας η μικροσκοπική και τόσο χαρισματική Tangina (Zelda Rubenstein), ένα από τα πιο χαρακτηριστικά μέντιουμ της φιλμικής ιστορίας, που δηλώνει άμεσα ότι το σπίτι τελεί υπό την κυριαρχία ενός πολύ δυνατού δαίμονα με το προσωνύμια «Το Κτήνος» (The Beast).

Έτσι, είναι στο χέρι των γονιών της, να σώσουν τη μικρή Carol Anne από τον παντοδύναμο καλικάντζαρο, με την καθοδήγηση της Tangina φυσικά.

Οι ξεκαρδιστικές αναφορές της ταινίας στο Star Wars, με μια εικόνα του Darth Vader να είναι παρούσα κάθε φορά που η «σκοτεινή πλευρά» πρόκειται να κάνει την εμφάνισή της, είναι ένα από τα μπαχάρια που νοστιμίζουν το εκπληκτικά καλογραμμένο σενάριο αυτού του haunted house with a twist, που έγραψε ιστορία.

Ακόμη και σήμερα, είναι μια από τις καλύτερες ιστορίες φαντασμάτων, που δε δειλιάζει να δαγκώσει τη -στατιστικά επικρατούσα στην Αμερική- μεσοαστική κοινωνία, με το αποκορύφωμα του δεικτικού σαρκασμού να αποκρυσταλλώνεται στη σκηνή του πρωταγωνιστικού διδύμου των γονιών να χαλαρώνουν με ένα τσιγαριλίκι αφού βάλουν τα παιδιά για ύπνο.

Τα όνειρα της μέση οικογένειας για ένα ωραίο σπίτι με μεγάλο κήπο και πισίνα, στο μέσο της ειδυλλιακής υπαίθρου, γίνεται σμπαράλια κάτω από το βλέμμα του συμπαραγωγού και συν-σεναριογράφου Spielberg, που εμφανώς είχε πολλά περισσότερα να κάνει με τη σκηνοθεσία της ταινίας απ΄ ό,τι ο Hooper, με το ένα πλάνο πίσω από το άλλο να φέρουν τη δική του υπογραφή.

Και το λέω αυτό, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το βλέμμα του Hooper, στα χέρια του οποίου το οπτικό σοκ θα ήταν αμείλικτο, αλλά το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα αδιάφορο για την εικαστική του αρτιότητα...

Αλλά πάλι, σε μια τέτοια περίπτωση το όνομα του Spielberg στους παραγωγούς μάλλον δε θα αρκούσε για να πάρει η ταινία το τελικό rating του ParentΚΌs Guiding, με το οποίο αντικαταστάθηκε το αρχικό Restricted, δύο χρόνια πριν τη μαγική ανακάλυψη του PG13!

Το σεξουαλικό θέμα μπορεί να μην υφίσταται και οι βρισιές να διατηρούνται στο επίπεδο του «σκατά», αλλά η ονειρική σκηνή «απολέπισης», η προαναφερθείσα αντικαπνιστική πολιτική των γονιών και το ξεσάλλωμα των αποσυντιθέμενων πτωμάτων λίγο πριν το τέλος, θα αρκούσαν για να δώσουν το απαγορευτικό σηματάκι σε αυτήν την αγαπημένη παραγωγή των 80s.

Το Poltergeist άνοιξε με μια βδομάδα διαφορά από τον καλοκάγαθο Εξωγήινο ξάδερφό του και φυσικά δεν χρειάστηκε να ακολουθήσει την ξέφρενη πορεία του στο Box Office, για να καταφέρει όμως γεννήσει δύο sequel που κέρδισαν το μένος κριτικών και κοινού- και έναν τρομακτικό θρύλο!

H λεγόμενη κατάρα του Poltergeist αιωρείται ακόμη πάνω τον πρόωρο χαμό της εξαιρετικά ταλαντούχας Heather OΚΌRourke (οι συνεργάτες της μιλούσαν συνέχεια για την ικανότητά της να αποστηθίζει 60 σελίδες σεναρίου την ώρα!) και υποδαυλίζεται από τη δολοφονία δια στραγγαλισμού της Dana Freeling, (στην ταινία υποδυόταν τη μεγαλύτερη αδερφή της), το παρ` ολίγον ατύχημα στη σκηνή που ο Oliver Robins μοιράζεται με τον δαιμονισμένο λούτρινο κλόουν, και τους θανάτους άλλων μελών των δύο ταινιών που ακολούθησαν..."

CAT PEOPLE 1982

 

CAT PEOPLE 1982

Η Αγριόγατα 

Σκηνοθεσία: Paul Schrader

Σενάριο: DeWitt Bodeen, Alan Ormsby, Paul Schrader

Είδος: Horror ΔΕ 80, Fantasy, Thriller

Διάρκεια:1h 58m

Γλώσσα :Αγγλικά

Παίζουν:

Nastassja Kinski: Irena Gallier

Malcolm McDowell: Paul Gallier

John Heard: Oliver Yates

Annette O'Toole: Alice Perrin

Ruby Dee: Female

Ed Begley Jr.: Joe Creigh

Scott Paulin: Bill Searle

Το Cat People είναι ένα ωραίο δείγμα της αισθητικής της δεκαετίας του 1980. H ταινία είναι βουτηγμένη σε μια ονειρική ατμόσφαιρα, έχει γερές δόσεις ερωτισμού και τρόμου, πρωτότυπο σενάριο, ένα συμπαθητικό soundtrack, με το τραγούδι που ερμηνεύει ο David Bowie στους τίτλους τέλους να ξεχωρίζει, εντυπωσιακά πλάνα πραγματικών μαύρων λεοπαρδάλεων (πανθήρων) και, ίσως το σημαντικότερο όλων, ένα υπέροχο cast.

Η Natassja Kinski ερμηνεύει μια νεαρή γυναίκα, την Irena, η οποία δεν έχει αποδεχθεί την μυστήρια και επικίνδυνη αιλουροειδή φύση της. Ο αδερφός της (Malcolm Mc Dowell), αντίθετα, έχει συμβιβαστεί με τη διττή του φύση και δε διστάζει να σκοτώσει, αν αυτό απαιτούν οι περιστάσεις. Μόνο μαζί τα δύο αδέρφια μπορούν να συνευρεθούν ερωτικά, αφού μόνο οι δυο τους ανήκουν στο ίδιο είδος. Είναι και οι δύο Cat-People, άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε επικίνδυνα αιλουροειδή αν κάνουν έρωτα με ανθρώπους. Ανάμεσα τους θα βρεθεί ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου της Νέας Ορλεάνης (John Heard), ο οποίος θα ερωτευθεί κεραυνοβόλα την Irena.

Το Cat People είναι ένα καλό παράδειγμα για το πόσο σημαντικός παράγοντας είναι το casting (η επιλογή ηθοποιών) σε μια ταινία. Δεν είναι μόνο οι ερμηνείες των παραπάνω τριών ηθοποιών που με κάνουν να πιστεύω ότι η ταινία έχει εξαιρετικό casting. Οι ερμηνείες και των τριών είναι καλές, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό. Είναι οι μορφές και το στυλ των τριών αυτών ηθοποιών που τους καθιστούν απολύτως ταιριαστούς στους ρόλους τους. Ο Malcolm McDowell , ο οποίος είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας «Το Κουρδιστό Πορτοκάλι», έχει κυριολεκτικά πρόσωπο και βλέμμα που θυμίζουν λεοπάρδαλη. Το μόνο που χρειάζεται ο θεατής για να αντιληφθεί την αδίστακτη και ανελέητη φύση του είναι μια καλή ερμηνεία εκ μέρους του McDowell και μια ματιά στο μορφή του. Ομοίως και η όμορφη και θηλυκή Kinski. Το πρόσωπο της Kinski είναι γοητευτικό, εκπέμποντας μία αριστοκρατικότητα και κάτι μοναχικό, ανεξάρτητο και τρωτό. Σε συνδυασμό-πάντα-με την καλή της ερμηνεία, είναι απολύτως πειστική στο ρόλο της μυστηριώδους, γοητευτικής και ευάλωτης γυναίκας που παλεύει με την πραγματική της φύση. Τέλος, ο John Heard, έχοντας γήινα χαρακτηριστικά και μια στιβαρή και καλοσυνάτη φυσιογνωμία, έρχεται σε αντίθεση με τους δύο προαναφερθέντες, με αποτέλεσμα να είναι πολύ ταιριαστός στο ρόλο του ειλικρινούς ανδρός που ερωτεύεται κεραυνοβόλα την Irena και βρίσκεται ξαφνικά σε θανάσιμο κίνδυνο.

Υπάρχουν στιγμές που η ταινία δείχνει να στέκεται αμετακίνητη στο σταυροδρόμι του ερωτικού δράματος και της ταινίας τρόμου. Η μεγάλη εικόνα, όμως, είναι ότι ο ερωτισμός και ο τρόμος είναι ένας συνδυασμός συναρπαστικός, ο οποίος είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Χρειάζεται έναν καλό αλχημιστή και ο σκηνοθέτης, Paul Schrader, το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, ενώ το ωραίο τέλος της και η πειστικότητα των ηθοποιών της ξεπερνούν δια παντός αυτό το πρόβλημα και σφραγίζουν αυτήν την ωραία και πρωτότυπη ταινία.

Υ.Γ. 1: Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι «Η Αγριόγατα». Πραγματικά ελπίζω να έχει συνταξιοδοτηθεί ο υπεύθυνος για αυτόν τον τίτλο.

Υ.Γ. 2: Η ταινία αποτελεί ένα ελεύθερο remake της ομώνυμης ταινίας του 1942. Παρά τη συμφωνία της πλειοψηφίας των κριτικών πως η παλαιά ταινία είναι πολύ καλύτερη, εγώ σημειώνω πως πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.

POSSESSION 1981

POSSESSION 1981

Μια γυναίκα δαιμονισμένη 

Σκηνοθεσία Andrzej Zulawski

Σενάριο: Andrzej Zulawski, Frederic Tuten

Είδος: Horror ΔΕ 80

Διάρκεια:2h 4m

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Isabelle Adjani: Anna / Helen

Sam Neill: Mark

Margit Carstensen: Margit Gluckmeister

Heinz Bennent: Heinrich

Johanna Hofer: Heinrich's Mother

Carl Duering : Detective 

Στο «Possession» ένας άντρας βλέπει την σύζυγο του να έχει μία ενοχλητική και εντελώς παράξενη συμπεριφορά, η οποία κλιμακώνεται διαρκώς. Αρχίζει και ψάχνει τι συμβαίνει. Αυτό που ανακαλύπτει είναι πέρα από κάθε φαντασία και λογική.

Προσωπικά, με το που ξεκινάει η ταινία και πέφτουν οι τίτλοι της, με την καθηλωτική μουσική υπόκρουση και την ταχύτητα που διαδραματίζεται η εισαγωγή της, κατάλαβα ότι επρόκειτο να περάσω δύο ευχάριστες ώρες. Στο μόνο πράγμα που έπεσα έξω, είναι ότι, δεν περίμενα να είναι ένα λιτό και απέριττο αριστούργημα, στο οποίο απολαμβάνεις την απαράμιλλη ηθοποιία των πρωταγωνιστών του.

O Sam Neil και η Isabelle Adjani συναγωνίζονται μεταξύ τους στο ποιος θα καταφέρει να καθηλώσει τους θεατές του έργου, ενώ ο αξέχαστος Andrzej Zulawski, δίνει μαθήματα σκηνοθεσίας, καθώς κατά την γνώμη του γράφοντος πρόκειται για το αριστούργημα της καριέρας του, χωρίς βέβαια να υστερούν και άλλα πονήματα του.

Το «Possession» είναι το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του Πολωνού σκηνοθέτη Andrzej Zulawski. Αρχικά είχε απαγορευτεί στη Μεγάλη Βρετανία μέχρι το 1999.

Η συνεχής αγωνία που περνάει στον θεατή ο ταλαίπωρος σύζυγος, που βλέπει την γυναίκα του να εξαφανίζεται από το σπίτι συνεχώς και να έχει μία κυκλοθυμία πέρα από τα συνηθισμένα, με τάσεις αυτοκαταστροφής και έντονα ξεσπάσματα, είναι ασύλληπτου μεγέθους. Ο τρόμος επίσης που περνάει η “άρρωστη” γυναίκα στον θεατή, είναι ασύγκριτος. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με δαιμονισμό και από την στιγμή εκείνη και μετά περιμένεις ποια θα είναι η κατάληξη, καθώς ακολουθούν φρικιαστικές σκηνές με αίμα και εγκλήματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Adjani στο παίξιμο της είναι άψογη και με το βλέμμα και τις εκφράσεις της, καταφέρνει να σου περάσει τον τρόμο και το δέος, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Ο λόγος όλων αυτών των σκηνικών αλλά και η κατάληξη της ιστορίας, αφήνονται στην κρίση σας να το διαπιστώσετε, όσοι φυσικά επιλέξετε να δείτε το εν λόγω φιλμ. Μία γαλλογερμανική παραγωγή που αποτελεί ένα σπουδαίο κομμάτι τέχνης.

Ένα από τα μεγαλουργήματα των ταινιών τρόμου γενικότερα, με έμφαση στην ψυχολογική δυσμένεια, στην οποία μπορεί να περιέλθει ένα άτομο, σε συνάρτηση με το μεταφυσικό στοιχείο, που την περιβάλλει.