Frankenstein Meets the Wolf Man 1943

Frankenstein Meets the Wolf Man 1943

Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκανθρώπου

Σκηνοθεσία: Roy William Neill

Σενάριο: Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Fantasy, Horror, Sci-Fi

Διάρκεια: 1h 14m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: The Wolf Man - Lawrence Talbot (as Lon Chaney)

Ilona Massey: Baroness Elsa Frankenstein

Patric Knowles: Dr. Frank Mannering

Lionel Atwill: Mayor

Bela Lugosi: Monster

Maria Ouspenskaya: Maleva

Dennis Hoey: Inspector Owen

 

Ο Λάρι Τάλμποτ βρίσκεται σε ένα άσυλο, αναρρώνοντας από μια εγχείρηση που έκανε ο ευγενικός Δρ Μάνερινγκ. Ο επιθεωρητής Όουεν τον βρίσκει επίσης εκεί, θέλοντας να τον ανακρίνει για ένα πρόσφατο κύμα δολοφονιών. Ο Τάλμποτ δραπετεύει και βρίσκει τη Μαλέβα, τη γριά τσιγγάνα που ξέρει το μυστικό του: όταν το φεγγάρι είναι γεμάτο, γίνεται λυκάνθρωπος. Ταξιδεύει μαζί του για να εντοπίσει τον μοναδικό άντρα που μπορεί να τον βοηθήσει να πεθάνει - τον Δρ Φρανκενστάιν.

Ο λαμπρός γιατρός αποδεικνύεται ο ίδιος νεκρός, αλλά βρίσκουν την κόρη του Φρανκενστάιν. Ο Τάλμποτ την παρακαλεί για τα χαρτιά του πατέρα της που περιέχουν τα μυστικά της ζωής και του θανάτου. Εκείνη δεν τα έχει, οπότε πηγαίνει στα ερείπια του κάστρου του Φρανκενστάιν για να τα βρει ο ίδιος. Εκεί βρίσκει το Τέρας, το οποίο θρυμματίζει από ένα κομμάτι πάγου. Ο Δρ Μάνερινγκ τον προλαβαίνει μόνο για να μπει στον πειρασμό της μονομανίας ενώ χρησιμοποιεί τον παλιό εξοπλισμό του Φρανκενστάιν. 

House of Frankenstein 1944

House of Frankenstein 1944

Το σπίτι του Φρανκενστάιν

Σκηνοθεσία: Erle C. Kenton

Σενάριο: Edward T. Lowe Jr., Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, FantasyHorrorSci-Fi

Διάρκεια: 1h 11m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff: Doctor Gustav Niemann

Lon Chaney J. : Larry Talbot (as Lon Chaney)

J. Carrol Naish : Daniel

John Carradine: Dracula aka Baron Latos

Anne Gwynne: Rita Hussman

Peter Coe: Carl Hussman

Lionel Atwill: Inspector Arnz

George Zucco: Professor Bruno Lampini

Elena Verdugo: Ilonka

 

Το House of Frankenstein παρουσιάζει τον Lon Chaney Jr. και τον John Carradine μαζί με τον αριστοτεχνικό Boris Karloff -- ο οποίος είναι απολύτως εκπληκτικός μόνο με την απόλυτη παρουσία του -- ως ενθουσιώδης, εκκολαπτόμενος τρελός επιστήμονας ονόματι Dr. Niemann που δραπετεύει από τη φυλακή μετά από έναν κεραυνό που ανεξήγητα χτυπά το γρανιτένιο αναμορφωτήριο στο οποίο είναι δεμένοι μαζί με τον υπηρέτη του -- έναν καμπούρη βοηθό τον οποίο υποδύεται ο J. Carrol Naish.

Ευτυχώς, μετά την απόδρασή του, ο Niemann συναντά τον ανατριχιαστικό καθηγητή Bruno Lampini, ο οποίος κάνει μια περιοδεπύουσα παράσταση φρίκης σε όλη τη χώρα. Το κύριο αξιοθέατο του είναι τα σκελετικά υπολείμματα του Κόμη Δράκουλα (πλήρης με ξύλινο πάσσαλο που προεξέχει από νευρώσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Niemann σκοτώνει τον Lampini, υποδύεται το διάσημο crackpot και αναζωογονεί τον βρικόλακα, ο οποίος με τη σειρά του εκδικείται έναν από τους εχθρούς του Niemann ως χάρη. Και μετά ο Δράκουλας εξουδετερώνεται όταν τον συναντούν οι ακτίνες του φωτός και ο βαρετός μικρός του ρόλος έχει τελειώσει σαν να μην υπήρξε ποτέ, αφού ποτέ δεν βοήθησε να προχωρήσουμε ή ακόμα και να δημιουργήσουμε από απόσταση μια πλοκή από αυτό το συνονθύλευμα τεράτων με περιστρεφόμενη πόρτα (διαβάστε παρακάτω).

Αν και αυτό είναι ουσιαστικά μια συνέχεια του Frankenstein Meets The Wolfman του 1943, ο τίτλος παραπέμπει κάπως στην φιλοδοξία του Neimann να συνεχίσει το έργο του Δρ. Οι στόχοι του Neimann δεν αποκαλύπτονται ποτέ στον θεατή. Ωστόσο, ενώ εξερευνά τα ερείπια του αποδεκατισμένου κάστρου των Βαζαριανών του μεγάλου γιατρού και για να δημιουργήσει κάποια όψη πλοκής, ο Νέιμαν βρίσκει τον απόγονο τέρας του Φρανκενστάιν παγωμένο σε ένα τετράγωνο πάγου κοντά στον Λυκάνθρωπο (Chaney), ο οποίος γρήγορα ξεπαγώνεται και αρχίζει την δράση του.  Για κάποιο λόγο, ο δραπέτης γιατρός σκοπεύει να αλλάξει τον εγκέφαλο του Τέρατος του Φρανκενστάιν με τον εγκέφαλο του Ανθρώπου Λύκου, κάτι που από μόνο του μπορεί να ήταν αστείο. Απλώς αναρωτιέμαι αν η κατάρα του Wolfman θα είχε ακολουθήσει τον εγκέφαλο ή το σώμα, και πώς ένας Wolfman με κακές κινητικές δεξιότητες θα τρόμαζε πειστικά κάποιον - «Θα σε σκίσω σαν άγριο σκυλί μόλις πάω το δρόμο μου στην άλλη πλευρά αυτού του δωματίου!»)

Και πάλι, εκτός από την εκδίκηση, δεν μπόρεσα πραγματικά να εντοπίσω μια πλοκή, και η ταινία έχει το πιο απότομο τέλος που έχω δει ποτέ! Επιπλέον, το τέρας του Φρανκενστάιν (τον οποίο υποδύεται ο καουμπόι ηθοποιός Γκλεν Στρέντζ και όχι ο Κάρλοφ, δεν κάνει απολύτως τίποτα καθώς η ταινία προχωράει! Εκτός από το να πετάξει τον καμπούρη από το παράθυρο (και σε όποιον δεν του αρέσει να το κάνει αυτό κάθε τόσο), κατεβαίνει - αρκετά δραματικά - στην κινούμενη άμμο και ξαπλώνει σε κώμα τον υπόλοιπο χρόνο (τι θα λέγατε για διασταυρούμενη προώθηση ταινία με το Σαββατοκύριακο At Bernie's franchise -- Bernie Does Vasaria;).

Καθώς τα διάσημα τέρατα της Universal Studios συνέχιζαν να παρελαύνουν, άρχισα να σκέφτομαι τις δυνατότητες μάρκετινγκ που θα μπορούσε να είχε αυτή η ταινία, εάν η όλη κατάσταση είχε τοποθετηθεί στο εδώ και τώρα - playsets, lunch-box, περιορισμένα- edition bobble-heads, μπάρες φρούτων με γεύση House of Frankenstein, δέσιμο Taco Bell Wolfman Burrito, σετ χημείας Dr. Neimann κ.λπ.! Εν ολίγοις, το House of Frankenstein ήταν προφανώς μια ωμή προσπάθεια να εξαλειφθούν γρήγορα δολάρια από ένα εξαιρετικά κερδοφόρο franchise. Δεν υπήρξε καμία προσπάθεια για καλυμμένη καλλιτεχνία, και σχεδόν μπορείς να ακούσεις στελέχη να μετρούν τα χρήματα κάτω από το κουρελιασμένο στρώμα των κονσερβοποιημένων κραυγών! Σε μια πιο ανάλαφρη νότα, η ταινία θα μπορούσε εύκολα να προκριθεί για το καθεστώς «self-parody» με μια μπόνους εμφάνιση από τη Mummy! Σίγουρα δεν θα με εξέπληξε αν είχε δουλέψει κάπου στην πλοκή!!

Παρ' όλες τις ελλείψεις της ταινίας, με γοήτευσε πραγματικά το σκηνικό hammy του Karloff. Στην πραγματικότητα, η καλύτερη ερμηνεία του έρχεται κατά την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας, όπου ο περίεργος χαρακτήρας του στραγγαλίζει έναν δεσμοφύλακα για ένα κομμάτι κιμωλίας για να συνεχίσει να σχεδιάζει επιστημονικά διαγράμματα στον τοίχο του. Να ένας σεναριογράφος που ήταν τόσο κοπιαστικός με το σενάριο αυτής της ταινίας! 

The Wolf Man 1941

The Wolf Man 1941

Ο Λυκάνθρωπος

Σκηνοθεσία: George Waggner

Σενάριο: Curt Siodmak

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Horror, Mystery, Romance

Διάρκεια: 1h 10m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Lon Chaney Jr.: Lawrence Talbot / The Wolf Man (as Lon Chaney)

Claude Rains: Sir John Talbot

Ralph Bellamy: Colonel Montford

Warren William: Dr. Lloyd

Patric Knowles: Frank Andrews

Bela Lugosi: Bela

Maria Ouspenskaya: Maleva

 

Ο Λυκάνθρωπος (The Wolf Man) είναι μια ταινία τρόμου του 1941 από την εταιρία Universal Pictures, σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Ρόμπερτ Γουόγκνερ (Robert Waggner) και σενάριο του Κερτ Σίοντμακ (Curt Siodmak). Η ταινία αυτή έγινε εξίσου διμοφιλής με τις ταινίες Ο Κόμης Δράκουλας και Φρανκενστάιν, επίσης από τη Universal Pictures.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Λον Τσάνεϊ ο νεότερος. Ο Τσάνεϊ επανέλαβε τον ρόλο του λυκάνθρωπου στην ταινία Φρανκενστάιν Εναντίον Λυκανθρώπου, που βγήκε στους κινηματογράφους το 1943 και το 1948 στην ταινία Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν το Τέρας του Φρανκενστάιν.

Το έτος 2010 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το remake της ταινίας αυτής, με τίτλο Ο Λυκάνθρωπος, με πρωταγωνιστή τον Μπενίσιο ντελ Τόρο στο ρόλο του Λάρι Τάλμποτ και τον Άντονι Χόπκινς στο ρόλο του σερ Τζον, μαζί με τους Έμιλι Μπλαντ και Χιούγκο Γουίβινγκ [1] Αρχειοθετήθηκε 2008-03-25 στο Wayback Machine..

Ο Κερτ Σίοντμακ, σε ηλικία 97 ετών, σε μια συνέντευξη στο 2000 δήλωσε περισσότερα για το βαθύ νόημα της ταινίας: «Ο Λυκάνθρωπος είμαι Εγώ, γιατί μου έτυχε μια μοίρα που δεν ήθελα: Να είμαι Εβραίος στη Γερμανία. Δεν θα επέλεγα ποτέ αυτό το πεπρωμένο. Η σβάστικα αντιπροσωπεύει το φεγγάρι. Όταν βγαίνει το φεγγάρι, ο άνθρωπος δεν θέλει να σκοτώσει, αλλά ξέρει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μοίρα του Λυκάνθρωπου. Ξέρεις πως κάτι πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις, όπως να σε στέλνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».

Το διάσημο πλέον ποίημα που παρουσιάζεται στην ταινία (Ακόμη κι ένας άντρας με αγνή καρδιά, που λέει την προσευχή του κάθε βράδυ, μπορεί να γίνει λύκος, αν κοιτάξει το ολόγιομο φεγγάρι) δεν είναι "παραδοσιακό" όπως δήλωσε ο ίδιος ο Σίοντμακ, αλλά το εμπνεύστηκε εκείνος. 

The Black Cat 1941

The Black Cat 1941

Η Μαύρη Γάτα

Σκηνοθεσία: Albert S. Rogell

Σενάριο: Robert Lees, Frederic I. Rinaldo, Eric Taylor

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Adventure, Comedy, Crime

Διάρκεια: 1h 10m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Basil Rathbone: Montague Hartley

Hugh Herbert: Mr. Penny

Broderick Crawford: A. Gilmore Smith

Bela Lugosi: Eduardo Vidos

Anne Gwynne: Elaine Winslow

Gladys Cooper: Myrna Hartley

Gale Sondergaard: Abigail Doone

 

    Πρόκειται για έναν ακόμη ενός από τους πιο κακοποιημένους τίτλους στην ιστορία του κινηματογράφου (αναρίθμητες ταινίες υποτίθεται ότι ήταν εμπνευσμένες από το διήγημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, αλλά λίγες, αν όχι καθόλου, μπήκαν στον κόπο να είναι πιστοί σε αυτό), η πλοκή αυτής της ταινίας θα μπορούσε να πάει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η Universal είχε ήδη χρησιμοποιήσει τον τίτλο για μια από τις πιο κομψές (και δυνατές) προσφορές τρόμου της το 1934, έτσι το «ριμέικ» δοκίμασε κάτι εντελώς διαφορετικό: μια παλιά σκοτεινή κωμωδία-τσίλερ στο The CAT AND THE CANARY (η ίδια έφερε στην οθόνη αρκετές φορές, η πιο πρόσφατη μέχρι εκείνη την εποχή που προερχόταν από το 1939). Όπως πάντα με αυτό το είδος ταινίας, έχουμε μια πληθώρα χαρακτήρων που συγκεντρώνονται για να ακούσουν μια διαθήκη και μετά αρχίζουν να πεθαίνουν βίαια ένας από τον άλλο. Το καστ είναι αξιοσημείωτο και εκλεκτικό – συμπεριλαμβανομένων δύο σταρ τρόμου (Basil Rathbone και Bela Lugosi).

    O δεύτερος ήταν επίσης στην προηγούμενη έκδοση, όπου ο ρόλος του ήταν πολύ πιο ουσιαστικός), ενώ η κωμωδία παρέχεται από τον Broderick Crawford (που αποδεικνύεται εκπληκτικά ικανός και αρεστός επιρρεπής σε ατυχήματα! και ο ανυπόφορος Χιου Χέρμπερτ. Φυσικά, υπάρχει μια κοπέλα σε στενοχώρια, η όμορφη Anne Gwynne, που λειτουργεί επίσης ως ερωτικό ενδιαφέρον του Crawford που θα λάβει πάντα τη μερίδα του λέοντος από την περιουσία που κατέχει ο διάσημος (και φιλόγατος) ιδιοκτήτης του κτήματος. Μαζί είναι επίσης η Γκέιλ Σόντεργκαρντ (ως απαίσια οικονόμος, εικονική επανάληψη του ρόλου της στην προαναφερθείσα εκδοχή του THE CAT AND THE CANARY) και η Gladys Cooper και ο Alan Ladd(!) ως μητέρα και γιος (ο πρώτος είναι παντρεμένος με την Rathbone, αλλά συνεχίζει σχέση με άλλο συγγενή που είναι παρόν). Όντας σίγουρα B-movie, η ταινία συγκρίνεται καλύτερα με παρόμοια μέτρια εγχειρήματα σε αυτό το πνεύμα: ακόμα κι έτσι, δεν περιλαμβάνει αναγνωρίσιμα κόμικ (όπως ο GORILLA [1939] με τους The Ritz Brothers) ή μια φρικτή φιγούρα (la NIGHT MONSTER [1942]) – και στις δύο ταινίες, παρεμπιπτόντως, παρουσιάζει ο Bela Lugosi ένα σχεδόν πανομοιότυπο (και εξίσου άχαρο) μέρος – η ταινία καταλήγει να μην ικανοποιεί κανένανμ ακόμα και αν είναι αρκετά ακίνδυνη ως ψυχαγωγία, η απόκοσμη ατμόσφαιρα είναι στο ίδιο επίπεδο και ταυτότητα του κακού (που χάνεται επιδεικτικά σε μια φλόγα) μια πραγματική έκπληξη. 

The Devil Bat 1940

The Devil Bat 1940

Η νυχτερίδα του Διαβόλου

Σκηνοθεσία: Jean Yarbrough

Σενάριο: John T. Neville, George Bricker

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Horror

Διάρκεια: 1h 8m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Bela Lugosi: Dr. Paul Carruthers

Suzanne Kaaren: Mary Heath

Dave O'Brien: Johnny Layton

Guy Usher: Henry Morton

Yolande Donlan: Maxine (as Yolande Mallott)

Donald Kerr : 'One-Shot' McGuire

Edmund Mortime: Martin Heath (as Edward Mortimer)

 Ο Δρ. Carruthers αισθάνεται πικραμένος που προδόθηκε από τους εργοδότες του, Heath και Morton, όταν έγιναν πλούσιοι ως αποτέλεσμα ενός προϊόντος που επινόησε. Παίρνει εκδίκηση μεγαλώνοντας με ηλεκτρική μέθοδο τις νυχτερίδες και τις στέλνει για να σκοτώσουν τα μέλη της οικογένειας των εργοδοτών του, ενσταλάσσοντας στις νυχτερίδες ένα μίσος για ένα συγκεκριμένο άρωμα που έχει ανακαλύψει, το οποίο βάζει τα θύματά του να αληφτούν πριν βγουν έξω. Ο Johnny Layton, ένας ρεπόρτερ, τελικά ανακαλύπτει ότι ο Carruthers είναι ο δολοφόνος και, αφού βάζει το άρωμα στον εαυτό του, το περιχύνει στον Carruthers με την ελπίδα ότι θα τον κάνει να παραδοθεί. Ένας από τους δύο δέχεται επίθεση καθώς η γιγάντια νυχτερίδα κάνει μια από τις ουρλιάζουσες, δυναμικές καταδύσεις της. 

The Ghost of Frankenstein 1942

The Ghost of Frankenstein 1942

Το φάντασμα του Φρανκενστάιν

Σκηνοθεσία: Erle C. Kenton

Σενάριο: Scott Darling, Eric Taylor

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Drama, Horror

Διάρκεια: 1h 7m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Cedric Hardwicke: Ludwig Frankenstein

Ralph Bellamy: Erik Ernst

Lionel Atwill: Doctor Theodore Bohmer

Bela Lugosi: Ygor

Evelyn Ankers: Elsa Frankenstein

Lon Chaney Jr.: The Monster

Janet Ann Gallow: Cloestine Hussman

 

Το Φάντασμα του Φρανκενστάιν είναι μια αμερικανική ταινία τρόμου του 1942 σε σκηνοθεσία Erle C. Kenton. Είναι η τέταρτη ταινία της σειράς Frankenstein της Universal Pictures και η συνέχεια του Son of Frankenstein . Η πλοκή της ταινίας ακολουθεί εκείνη της προηγούμενης ταινίας: Το τέρας του Φρανκενστάιν Lon Chaney Jr.) και ο σύντροφός του Ygor (Bela Lugos ) διώχνονται έξω από την πόλη. Πηγαίνουν σε μια άλλη μικρή πόλη για να ενθαρρύνουν τον μικρότερο γιο του Δρ. Frankenstein (που απεικονίζεται από τον Cedric Hardwicke) να συνεχίσει τα πειράματα του πατέρα του, ώστε ο Ygor να εκδικηθεί τους εχθρούς του και να μεταμοσχευθεί ο εγκέφαλος του στο κρανίο του Τέρατος.

Η ταινία ήταν η πρώτη της σειράς με τον Chaney να υποδύεται το τέρας και έλαβε το καστ μία μέρα μετά την ανακοίνωση της ταινίας από τη Universal. Ξεκίνησε την παραγωγή τον Δεκέμβριο του 1941 και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1942. Κατά την κυκλοφορία του έλαβε επαίνους ως το ίδιο δυνατό με τις προηγούμενες ταινίες των The Hollywood Reporter και The Motion Picture Herald ενώ έλαβε αρνητικές κριτικές από τη New York Daily News και τους New York Times .

Οι κάτοικοι του χωριού Φρανκενστάιν αισθάνονται ότι βρίσκονται κάτω από μια κατάρα και χρεώνουν όλα τα προβλήματά τους στο τέρας του Φρανκενστάιν. Ο Δήμαρχος τους επιτρέπει να καταστρέψουν το κάστρο του Φρανκενστάιν. Ο Ygor βρίσκει το τέρας που απελευθερώνεται από τον θειικό τάφο του από τις εκρήξεις. Η έκθεση στο θείο αποδυνάμωσε αλλά συντήρησε το τέρας. Ο Ygor και το τέρας φεύγουν από το κάστρο και το τέρας χτυπιέται από έναν κεραυνό. Ο Ygor αποφασίζει να βρει τον Ludwig, τον δεύτερο γιο του Henry Frankenstein, για να βοηθήσει το τέρας να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Ο Λούντβιχ Φρανκενστάιν είναι ένας γιατρός που, μαζί με τους βοηθούς του Δρ. Κέτερινγκ και Δρ. Θίοντορ Μπόμερ, έχει ένα επιτυχημένο ιατρείο στη Βιζάρια. Ο Μπόμερ ήταν στο παρελθόν δάσκαλος του Λούντβιχ αλλά τώρα είναι ο ζηλιάρης βοηθός του. Ο Ygor και το τέρας φτάνουν στη Visaria, όπου το τέρας γίνεται φίλος με μια νεαρή κοπέλα, την Cloestine Hussman. Το τέρας τη μεταφέρει σε μια στέγη για να πάρει τη μπάλα της, σκοτώνοντας δύο χωρικούς που προσπαθούν να επέμβουν. Αφού η Κλοέστιν ζητά από το τέρας να την επαναφέρει κάτω, το τέρας επιστρέφει το κορίτσι στον πατέρα της Χερ Χούσμαν και αιχμαλωτίζεται αμέσως από την αστυνομία. Ο εισαγγελέας της πόλης, Erik Ernst, έρχεται στον Ludwig και του ζητά να εξετάσει τον γίγαντα που έχουν αιχμαλωτίσει. Στη συνέχεια ο Ygor επισκέπτεται τον Ludwig και τον ενημερώνει ότι ο γίγαντας είναι το τέρας. Ο Υγκόρ εκλιπαρεί τον Λούντβιχ να θεραπεύσει το σώμα και τον εγκέφαλο του τέρατος. Ο Λούντβιχ αρνείται, αλλά ο Υγκόρ απειλεί να αποκαλύψει τον Λούντβιχ»

Στο αστυνομικό τμήμα, το τέρας συγκρατείται με αλυσίδες καθώς διεξάγεται ακρόαση για τη διερεύνηση της δολοφονίας των κατοίκων του χωριού. Όταν ο Λούντβιχ αρνείται ότι αναγνώρισε το τέρας, αυτό απελευθερώνεται σε μια έκρηξη οργής και οδηγείται μακριά από τον Υγκόρ. Η Έλσα, η κόρη του Λούντβιχ, βρίσκει τα περιοδικά του Φρανκενστάιν και μαθαίνει την ιστορία του τέρατος. Βλέπει τον Ιγκόρ και το τέρας στο παράθυρο και αφού εισέβαλε στο εργαστήριο του Λούντβιχ, το τέρας σκοτώνει τον Δρ Κέτερινγκ. Το τέρας αρπάζει την Έλσα, αλλά ο Λούντβιχ είναι σε θέση να τον υποτάξει με νοκ άουτ. Ο Λούντβιχ εξετάζει το τέρας όταν ξυπνά και προσπαθεί να το σκοτώσει. Ο Λούντβιχ ηρεμεί το τέρας και στη συνέχεια προσπαθεί να ζητήσει τη βοήθεια του Μπόμερ για την ανατομή του. Ο Μπόμερ αρνείται, ισχυριζόμενος ότι θα ήταν φόνος. Ενώ μελετά τα ημερολόγια της οικογένειάς του, τον Λούντβιχ επισκέπτεται το φάντασμα του πατέρα του Χένρι Φρανκενστάιν. Το πνεύμα τον εκλιπαρεί να εφοδιάσει το τέρας με έναν καλό εγκέφαλο. Ο Ludwig καλεί τον Bohmer και τον Ygor και τους λέει ότι σχεδιάζει να βάλει τον εγκέφαλο του Dr. Kettering στο κρανίο του τέρατος. Ο Ygor διαμαρτύρεται και ζητά από τον Ludwig να χρησιμοποιήσει τον εγκέφαλό του, αλλά ο Ludwig αρνείται λόγω της απαίσιας φύσης του Ygor. Η Έλσα παρακαλεί τον Λούντβιχ να σταματήσει τα πειράματά του, αλλά εκείνος επιλέγει να χειρουργήσει το τέρας το συντομότερο δυνατό. Ο Ygor λέει στον Bohmer ότι δεν πρέπει να είναι υποχείριο του Ludwig. Ο Ygor υπόσχεται να βοηθήσει τον ντροπιασμένο γιατρό, εάν συμφωνήσει να βάλει τον εγκέφαλο του Ygor στο τέρας. Η Έλσα παρακαλεί τον Λούντβιχ να σταματήσει τα πειράματά του, αλλά εκείνος επιλέγει να χειρουργήσει το τέρας το συντομότερο δυνατό. Ο Ygor λέει στον Bohmer ότι δεν πρέπει να είναι υποχείριο του Ludwig. Ο Ygor υπόσχεται να βοηθήσει τον ντροπιασμένο γιατρό, εάν συμφωνήσει να βάλει τον εγκέφαλο του Ygor στο τέρας. Η Έλσα παρακαλεί τον Λούντβιχ να σταματήσει τα πειράματά του, αλλά εκείνος επιλέγει να χειρουργήσει το τέρας το συντομότερο δυνατό. Ο Ygor λέει στον Bohmer ότι δεν πρέπει να είναι υποχείριο του Ludwig. Ο Ygor υπόσχεται να βοηθήσει τον ντροπιασμένο γιατρό, εάν συμφωνήσει να βάλει τον εγκέφαλο του Ygor στο τέρας.

Σύντομα η αστυνομία φτάνει στο σπίτι του Λούντβιχ, αναζητώντας το τέρας. Βρίσκουν το μυστικό δωμάτιο, αλλά ο Ygor και το τέρας έχουν τραπεί σε φυγή. Το τέρας απαγάγει την Κλοεστίν από το σπίτι της και επιστρέφει με την αγκαλιά του στο κάστρο του Λούντβιχ. Το τέρας μεταφέρει την επιθυμία του να τοποθετηθεί ο εγκέφαλός της στο κεφάλι του. Η Κλοεστίν δεν θέλει να χάσει τον εγκέφαλό της και το τέρας τη δίνει απρόθυμα στην Έλσα. Στη συνέχεια, ο Λούντβιχ κάνει τη χειρουργική επέμβαση, χωρίς να γνωρίζει ότι ο Μπόμερ έχει αντικαταστήσει τον εγκέφαλο του Κέτερινγκ με του Υγκόρ. Στο χωριό, ο κ. Hussman ξεσηκώνει τους γείτονές του λέγοντάς τους ότι η κόρη του έχει αιχμαλωτιστεί από το τέρας και ότι ο Ludwig το φιλοξενεί. Ο Λούντβιχ δείχνει το τέρας στον Έρικ, αλλά όταν το τέρας σηκώνεται, ο Λούντβιχ σοκάρεται όταν ακούει ότι έχει τη φωνή του Υγκόρ. Οι χωρικοί εισβάλλουν στο κάστρο και το Ygor-Monster αποφασίζει να βάλει τον Bohmer να γεμίσει το σπίτι με βενζίνη για να τους σκοτώσει. Ο Ludwig προσπαθεί να τον σταματήσει, αλλά το Ygor-Monster αποκρούει την επίθεση και τραυματίζει θανάσιμα τον Ludwig. Το Ygor-Monster τυφλώνεται ξαφνικά. Ο τραυματίας Λούντβιχ εξηγεί ότι η τύφλωση είναι αποτέλεσμα της ασυμβατότητας μεταξύ των τύπων αίματος του Υγκόρ και του τέρατος. Νιώθοντας προδομένος, το Ygor-Monster ρίχνει στη συνέχεια τον Bohmer στη συσκευή, χτυπώντας τον από ηλεκτροπληξία και άθελά του βάζει φωτιά στο κάστρο. Το Ygor-Monster παγιδεύεται στο φλεγόμενο κάστρο ενώ ο Erik και η Elsa δραπετεύουν, βγαίνοντας στην ανατολή του ηλίου. 

The Mystery of Mr. Wong 1939

The Mystery of Mr. Wong 1939

Το μυστήριο περί του κυρίου Wong

Σκηνοθεσία: William Nigh

Σενάριο: Scott Darling, Hugh Wiley

Είδος: Boris Karlof - Bela Lougosi, Mystery

Διάρκεια: 1h 8m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Boris Karloff:  James Lee Wong

Grant Withers: Police Capt. Sam Street

Dorothy Tree: Valerie Edwards

Craig Reynolds: Peter Harrison

Ivan Lebedeff: Michael Strogonoff

Holmes Herbert: Prof. Ed Janney

Morgan Wallace: Brendan Edwards

Lotus Long: Drina, the Maid

    Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κύριος Γουόνγκ, ντετέκτιβ, δεν ήταν μια υπέροχη ταινία, αλλά ήταν διασκεδαστική. Αλλά το Mystery of Mr Wong φαινόταν οπτικά πιο εκλεπτυσμένο και απλά καλύτερα εκτελεσμένο γενικά. Υποφέρει από μια εκπληκτική αλλά μάλλον υπανάπτυκτη τελική λύση (θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερα για να εξηγηθεί η αιτία πίσω από τα εγκλήματα) και η Dorothy Tree - μια πολύ κομψή γυναίκα - μερικές φορές ερμηνεύει υπερσυναισθηματικά. Ωστόσο, εκεί που το Mystery of Mr Wong βελτιώνεται περισσότερο από τον Mr Wong,  Detective είναι η εμφάνιση της ταινίας και ο ρυθμός. Οι αξίες παραγωγής δεν είναι μεγάλου προϋπολογισμού, αλλά είναι αισθητά πιο εκλεπτυσμένες στο μοντάζ και τη φωτογραφία από ό,τι στον προκάτοχό του. Ο βηματισμός είναι επίσης πολύ πιο ευκρινής και διατηρεί το ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια αντί να έχει την περίεργη ηρεμία. Η μουσική είναι ζωηρή και στοιχειωτική που ταιριάζει πολύ στην ατμόσφαιρα που προκαλείται, ο διάλογος είναι πνευματώδης και στοχαστικός και η ιστορία έχει ένα καλό μυστήριο και το κάνει με μια ατμόσφαιρα εκτροπής, καλό σασπένς και χρήση ενδείξεων και μια αίσθηση διασκέδασης. Η ταινία είναι σταθερά σκηνοθετημένη και η υποκριτική είναι ως επί το πλείστων πολύ ικανή, αν και μόνο ο Μπόρις Καρλόφ είναι πολύ καλός (τι να περιμένει κανείς από έναν σπουδαίο ηθοποιό που έκανε το μέγιστο πάντα από αυτό που είχε;). Συνολικά, όχι τέλεια αλλά καλή διασκεδαστική και βελτιωμένη σε σχέση με τον Mr Wong, Detective.