Otoshiana 1962

 

Otoshiana 1962

Ο Λάκκος

Σκηνοθεσία: Hiroshi Teshigahara

Σενάριο: Kobo Abe

Είδος: Crime, Drama, Fantasy, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 01:37

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Hisashi Igawa: Miner

Sumie Sasaki: Shopkeeper

Sen Yano: Toyama

Hideo Kanze: Policeman

Kunie Tanaka: Man in white suit

 

Ο Hiroshi Teshigahara στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, που αποτελεί και το πρώτο μέρος της επιτυχημένης συνεργασίας του με τον σπουδαίο βιβλιογράφο Kobo Abe, θα κινηματογραφήσει μια εκπληκτική ταινία που αναδεικνύει την καλλιτεχνική ευρωστία του μεγάλου Ιάπωνα σκηνοθέτη. Ο επίσης ζωγράφος Hiroshi Teshigahara θα κατασκευάσει αδιαμφισβήτητου κάλλους σκηνές που αποτυπώνουν με γλυπτική ακρίβεια τις αχανής ανοικοδόμητες Γιαπωνέζικες εκτάσεις.

Στο Otoshiana ο θεατής θα πέσει εξ' αρχής σε έναν "Λάκκο" γεμισμένο με συμβολισμούς και αμφισημίες. Γεγονός που δίνει μια σουρεαλιστική και αλληγορική χροιά στην ταινία, που όμως ταυτόχρονα λειτουργεί σαν ένα ρεαλιστικό πορτραίτο των απάνθρωπων εργασιακών συνθηκών της μεταπολεμικής Ιαπωνίας. Συγκεκριμένα, στην πρώτη σκηνή παρακολουθούμε έναν κατατρεγμένο ανθρακωρύχο με τη συνοδεία του γιου του να εγκαταλείπουν τη σκληρή δουλειά του χωριού για μια καλύτερη, (αλλά και άγνωστη) μοίρα. Οι εργάτες εμφανίζονται εξαθλιωμένοι και πλήρως υποταγμένοι στην καταπιεστική εργοδοσία, σκλάβοι των βασικών τους αναγκών. Έτσι, όταν έρχεται η προοπτική μιας καλύτερης δουλειάς, ο άπορος πατέρας ενδίδει δίχως δεύτερη σκέψη.

Μόνο που αυτή η προοπτική δεν είναι παρά μια παγίδα της εργοδοσίας με σκοπό να πλήξει ακόμα περισσότερο την εργατική τάξη τραυματίζοντας και τον θεσμό των συνδικάτων. Ο ανθρακωρύχος, πιόνι ενός καλοστημένου σχεδίου και σωσίας προέδρου συνδικάτου, θα δολοφονηθεί από μια παραδόξως ακατανόητη φυσιογνωμία. Ο Hiroshi Teshigahara μέσω ενός πλήθους αψεγάδιαστων εικαστικών στοιχείων, συμβολισμών και μυστηριακής φύσης προβληματισμών θα θέσει την ταινία του σε μια ονειρική βάση. Σε ένα ύφος που μας παραπέμπει ευθύς αμέσως στο ύστερο cinema του Tarkovsky, όντας η αυθεντία του είδους. Τα γεγονότα που ακολουθούν, με επίκεντρο μια γυναίκα μάρτυρα του προαναφερθέν φονικού, θα περιπλέξουν την κατάσταση και θα ανασύρουν στην επιφάνεια μια κοινωνία δολοπλοκίας, διαφθοράς και ηθικού παρηκμασμού.

Μεγάλο ενδιαφέρον ενέχει και ο τρόπος που χρησιμοποιεί δραματουργικά ο Τεσιγκαχάρα τους νεκρούς ήρωες. Συγκεκριμένα, αυτοί εμφανίζονται με τη μορφή φαντασμάτων και συνυπάρχουν στον κόσμο των ζωντανών, όντας όμως αόρατοι για τους τελευταίους. Η λεπτή ειρωνεία είναι διάχυτη και σε συνδυασμό με τα ντοκιμαντεριστικά πλάνα προσδίδουν μια "απομυθοποιητική" αντικειμενικότητα στην υπερβατικότητα του θανάτου. Επίσης, η μορφή των φαντασμάτων που περιτριγυρίζουν μάταια τον κόσμο των ζωντανών ζητώντας απαντήσεις σε φλεγόμενα ερωτήματα, επαναφέρουν στο προσκήνιο ένα απ' τα αγαπημένα θέματα του Ιάπωνα καλλιτέχνη. Αυτό της αναζήτησης ταυτότητας, καθώς οι ήρωες αποτυπώνονται στο σύνολο τους ως χαμένα καράβια στον ωκεανό της ζωής δίχως χάρτες και πυξίδα...

Τα ερωτήματα μένουν άλυτα και ο συμπάσχων θεατής έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες αποκατάστασης της τάξης και φανέρωσης της πλεκτάνης στον μικρό γιο. Ο τελευταίος, ως μια προσωποποίηση της αλήθειας, έχει παρακολουθήσει όλα τα γεγονότα με τα μάτια του. Ωστόσο οι αντιδράσεις του δεν είναι επιθυμητές. Με το ακατανόητο ψυχρό βλέμμα και την απαθή παρουσία του κρύβεται πίσω από τις σκιές. Δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για όσα αποτρόπαια έχει παρακολουθήσει, και όντας ο ίδιος τέκνον της ανέχειας και της κοινωνικής εξαθλίωσης θα προσπαθήσει να προσκομίσει το παραμικρό όφελος προτού αποχωριστεί τα φονικά εδάφη. Σε ένα απαισιόδοξο και αινιγματικό σχόλιο του δημιουργού για το μέλλον, αλλά και ταυτοχρόνως μια ηχηρή επεξήγηση της κοινωνίας της εποχής του.

Ο Λάκκος είναι μια ταινία σπάνιας εικαστικής ομορφιάς. Το πλήθος των συμβολισμών είναι ικανό να θέσει τον θεατή σε έναν αέναη προβληματισμό. Και η παρακολούθηση του συνιστά την ουσιαστικότερη μας αφοσίωση στο χαρισματικό cinema του Hiroshi Teshigahara.

 

Harakiri 1962

Harakiri 1962

Χαρακίρι

Σκηνοθεσία: Masaki Kobayashi

Σενάριο: Yasuhiko Takiguchi, Shinobu Hashimoto

Είδος: Action, Drama, History, ΑΠΩ ΑΝΑΤΟΛΗ

Διάρκεια: 02:13

Γλώσσα: Japanese

Παίζουν:

Tatsuya Nakadai: Hanshiro Tsugumo

Akira Ishihama: Motome Chijiiwa

Shima Iwashita: Miho Tsugumo

Tetsuro Tamba: Hikokuro Omodaka

Masao Mishima: Tango Inaba

 

Ένα από τα σπουδαιότερα ιαπωνικά φιλμ όλων των εποχών, και ταυτόχρονα το πιο ύπουλα… αντι-ιαπωνικό, καθώς ο μαρξιστής Masaki Kobayashi ανατινάζει «από τα μέσα» την τελετουργία ενός πανάρχαιου θεσμού: το χαρακίρι, η έσχατη λύση των εξαθλιωμένων και απελπισμένων σαμουράι του 17ου αιώνα, είναι και το μοναδικό μέσο πίεσης για τον πρωταγωνιστή στο κατώφλι μιας φεουδαρχικής οικίας. Ωστόσο, το κόλπο του εκβιασμού δεν πιάνει πια και ο σαμουράι αναγκάζεται να κάνει χαρακίρι με το ξύλινο σπαθί του – το ατσαλένιο έχει αναγκαστεί να το πουλήσει. Απομένει, λοιπόν, να απολαύσετε τη συνταρακτική, απόλυτα επαναστατική ανατροπή που επιχειρεί ο αδίστακτος Kobayashi. Ένα φιλμ ψυχρό, ανατριχιαστικό, με την δύναμη και την ακρίβεια μιας ωρολογιακής βόμβας.

  

Les Dimanches De Ville D'avray 1962

Les Dimanches De Ville D'avray 1962

Κυριακές Στην Πόλη Αβρέ

Σκηνοθεσία: Serge Bourguignon

Σενάριο: Serge Bourguignon, Antoine Tudal, Bernard Eschassériaux

Είδος: Drama, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:50

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Hardy Kruger: Pierre

Nicole Courcel: Madeleine

Patricia Gozzi: Françoise/Cybèle

Daniel Ivernel: Carlos

André Oumansky: Bernard

 

Ο Πιέρ, ένας βετεράνος του πολέμου, βασανίζεται από εφιάλτες αφότου κατά την θητεία του στο Βιετνάμ το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε και σκότωσε κατά λάθος ένα αθώο παιδί. Ζει με τη νοσοκόμα φίλη του, η οποία κρύβει ρομαντικά αισθήματα γι αυτόν.

Μια μέρα κατά τύχη βλέπει την Κυβέλη, ένα μικρό κορίτσι, να παραδίδεται από τον πατέρα της σε ορφανοτροφείο.

Ο πρωταγωνιστής αποφασίζει να παραστήσει τον πατέρα της προκειμένου να την σώσει από την ορφανή της μοίρα. Κάθε Κυριακή οι δύο φίλοι περνάνε τη μέρα τους μαζί αλλά σύντομα η στενή τους σχέση παρεξηγείται από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Μια συγκλονιστική ταινία που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας το 1962 για μια γλυκόπικρη φιλία ανάμεσα σε δύο τραυματισμένες ψυχές, που καταφέρνουν να βρουν τρυφερότητα και αγάπη σε έναν εχθρικό κόσμο..

  

Le Soupirant 1962

Le Soupirant 1962

Εγώ και οι γυναίκες

Σκηνοθεσία: Pierre Étaix

Σενάριο: Pierre Étaix, Jean-Claude Carriere

Είδος: Comedy, Drama, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:23

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

France Arnel: Stella / the Olympia star

Pierre Etaix: Pierre / the Suitor

Laurence Lignières: Laurence / Pierre's Neighbour

Claude Massot: Pierre's Father

Denise Peronne: Pierre's Mother

 

Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Pierre Etaix υποδύεται τον ντροπαλό, επίδοξο... μνηστήρα, Le Soupirant, έναν απεγνωσμένο ερωτικά νεαρό που ψάχνει να βρει με αδέξιους τρόπους και αποτυχημένα φλερτ τον έρωτα της ζωής του. Στο πρώτο μισό του έργου θα μπλέξει με μία δυναμική και αλκοολική γυναίκα, την οποία δεν θα μπορεί να χειριστεί και στο δεύτερο μισό θα την "πατήσει" για μια διάσημη τραγουδίστρια. Ως συνήθως, δεν βλέπει ότι το ταίρι που του ταιριάζει είναι μπροστά στα μάτια του και μέσα στο ίδιο του το σπίτι, δηλ. τη νεαρή σουηδέζα που φιλοξενούν οι γονείς του (μία κλασικά καταπιεστική μητέρα και ένας κρυφομπεκρής πατέρας).

Με ελάχιστους διαλόγους και σαφείς επιρροές από το κινηματογραφικό σύμπαν του Ζακ Τατί, ο Ετέξ σκηνοθετεί πετυχημένα γκαγκς και απογειώνει αυτή την απλοϊκή κωμωδία παρεξηγήσεων. Σ'αυτή την ταινία υπάρχουν όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του (πρώην μίμου) Ετέξ, που είδαμε και στις υπόλοιπες τρεις ταινίες που σκηνοθέτησε μέσα στο διάστημα της δεκαετίας του '60. Όλο το έργο του Ετέξ (μικρού και μεγάλου μήκους) αποκαταστάθηκε και κυκλοφόρησε ξανά το 2010, μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα όπου τα έργα του ήταν εξαφανισμένα.

  

Cleo De 5 A 7 1962

Cleo De 5 A 7 1962

Η Κλεό από τις 5 εως τις 7

Σκηνοθεσία: Agnes Varda

Σενάριο: Agnes Varda

Είδος: Comedy, Drama, Music, Γαλλικά

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Corinne Marchand: Florence 'Cléo' Victoire

Antoine Bourseiller: Antoine

Dominique Davray: Angèle

Dorothée Blanck: Dorothée

Michel Legrand: Bob / le pianiste

 

Η Cleo είναι μια γαλλίδα τραγουδίστρια που περιμένει τα αποτελέσματα κάποιων ιατρικών εξετάσεων που έκανε. Πιστεύει ότι έχει καρκίνο και ότι θα πεθάνει σύντομα. Σε δυο ώρες έχει ραντεβού με το γιατρό και μέχρι τότε περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού.

 

  

Matrimonio All'italiana 1962

Matrimonio All'italiana 1962

Γάμος αλλά Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Vittorio De Sica

Σενάριο: Eduardo De Filippo, Renato Castellani

Είδος: Comedy, Romance, Ιταλικά

Διάρκεια: 01:37

Γλώσσα: Ιταλικά

Παίζουν:

Sophia Loren: Filumena Marturano

Marcello Mastroianni: Domenico Soriano

Aldo Puglisi: Alfredo

Tecla Scarano: Rosalia

Marilù Tolo: Marilù Tolo

 

    Η Φιλουμένα Μαρτουράνο (Σοφία Λόρεν) μια 17χρονη και πανέμορφη ναπολιτάνα πόρνη γνωρίζεται και ερωτεύεται τον Ντομένικο Σοριάνο (Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι) έναν επιτυχημένο επιχειρηματία και ασυγκράτητο γυναικά. Ο Ντομένικο παίρνει τη Φιλουμένα υπό την προστασία του κι εκείνη τον υπηρετεί, βοηθώντας τόσο στην επιχείρηση του Ντομένικο, όσο και στις δουλειές του σπιτιού. Μετά από 20 χρόνια συμβίωσης το χαμόγελο έχει πλέον σβήσει από τα χείλη της Φιλουμένα, που δεν ανέχεται πλέον ούτε τις γυναικοδουλειές του Ντομένικο, ούτε τη θέση της ως υπηρέτρια του σπιτιού. Προσποιείται λοιπόν ότι είναι ετοιμοθάνατη προκειμένου να οδηγήσει τον Ντομένικο σε γάμο. Οι δυο τους παντρεύονται αλλά όταν ο Ντομένικο ανακαλύπτει την απάτη της ακυρώνει το γάμο.

  

Le Proces 1962

Le Proces 1962

Η ΔΙΚΗ

Σκηνοθεσία: Orson Welles

Σενάριο: Pierre Cholot, Franz Kafka, Orson Welles

Είδος: Crime, Drama, Fantasy, Mystery, Orson Welles, Thriller

Διάρκεια: 01:58

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Anthony Perkins: Josef K.

Arnoldo Foà: Inspector A

Jess Hahn: Second Assistant Inspector

Billy Kearns: First Assistant Inspector

Madeleine Robinson: Mrs. Grubach

Jeanne Moreau: Marika Burstner

Romy Schneider: Leni

 

Ότι ο Welles είναι εμπνευστής ενός ιδανικού κινηματογράφου, που παράγει τέχνη, και κάθε ταινία αποτελεί ένα δημιουργικό ταξίδι προς κάτι καινούργιο, νομίζω είναι αποδεκτό από κάθε κινηματογρα- φόφιλο. Το καινούργιο στοιχείο προσωπικής επίτευξης του σε αυτήν την ταινία όμως είναι ότι παραδίδει απλόχερα για άλλη μια φορά μαθήματα, για το πώς να γυρίσει κανείς την καλύτερη μεταφορά ενός βιβλίου σε ταινία.

Η ‘Δίκη’ του Κάφκα, περνά μέσα από τον αλάνθαστο φακό του Welles με φίλτρο την φαντασία και τον αστείρευτο οραματισμό του, και το αριστουργηματικό αποτέλεσμα, μπορεί να μην ακολουθείται εύκολα από τον καθένα, αλλά αποτελεί αν μη τι άλλο προϊόν αβίαστης ιδιοφυίας.

Οι παρεμβάσεις του Welles, περιορίζονται στην απλοποίηση κάποιων βαθύτερων νοημάτων που συναντάμε στο βιβλίο, χωρίς όμως αυτά να ξεγυμνώνονται από τα εθιστικά κολλήματά τους, που μας οδηγούν να ψάξουμε βαθύτερα για να ξεσκεπάσουμε την αλήθεια.

Η αγωνία της μόνιμης απορίας, η εσωτερική δύναμη που μας ωθεί προς την καταστροφή, η ελπίδα που σκοτώνεται από την ακλόνητη τάξη πραγμάτων, ο φόβος για την κατάληξη, ο τρόμος στο βήμα πριν την λύτρωση, η απογοήτευση της εξιλέωσης, κι η αναγέννηση ενός κρυστάλλινου φοίνικα μέσα από τις στάχτες που σκόρπισε η ίδια του η ουσία στο χώμα, ως σύμβολο μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας που σπάει σε χίλια κομμάτια σε κάθε της προσπάθεια να συναρμολογηθεί, όλα στοιχεία που ξεπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου για να ποτίσουν κάθε ενσταντανέ της ταινίας.

Μια αλχημεία μαγική με το μολύβι του Κάφκα να γράφει στο φιλμ ο Welles, και οι εικόνες από κάρβουνο του Κάφκα να γίνονται στιγμές από όνειρα στην φαντασία του Welles.

Ο πρώτος παρουσιάζει ένα έργο που δεν του λείπει τίποτα, κι ο δεύτερος δεν έρχεται να προσθέσει κάτι καινούργιο, αλλά να εδραιώσει την αλήθεια χωρίς να την επαναλάβει. Κι αν μια μικρή ανατροπή σας ταράξει το τέλος, δεν υπάρχει λόγος σύγχυσης.. μέσα από τους καπνούς η αλήθεια βγαίνει αναλλοίωτη.

ΥΓ 1: εξαιρετική θεωρώ την απόφαση του Welles να δευτεραγωνιστήσει στην ταινία, αφήνοντας την έγνοια του πρωταγωνιστή στον εκπληκτικό για τον ρόλο αυτό Antony Perkins, κάτι που του έδωσε και την ευκαιρία να ρίξει όλη την προσοχή του στην σκηνοθεσία, και να δημιουργήσει την πιο πλήρη και καλά πλαισιωμένη ταινία του, χρόνια μετά τον Πολίτη Κέιν.

ΥΓ 2: την ταινία την παρακολούθησα στα πλαίσια του 20ού Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και ήταν παρμένη από το Εθνικό Αρχείο Κινηματογράφου. Καθότι η αυθεντική έκδοση της ταινίας από την δεκαετία του 60, οι υπότιτλοι ήταν στην καθαρεύουσα και με την φωνή τους στο βάθος του χρόνου προσέθεσαν ένα ακόμα μαγευτικό στοιχείο στην προβολή αυτή.