The Ten Commandments 1956
Οι Δέκα Εντολές
Σκηνοθεσία: Cecil B. DeMille
Σενάριο: Dorothy Clarke Wilson, J.H. Ingraham,
A.E. Southon, Æneas MacKenzie, Jesse
LASKY Jr.
Είδος: 1956,
Adventure, Drama, History
Διάρκεια: 03:40
Γλώσσα: Αγγλικά
Παίζουν:
Charlton Heston: Moses
Yul Brynner: Rameses
Anne Baxter: Nefretiri
Edward G. Robinson: Dathan
Yvonne De Carlo: Sephora
Ο Τσάρλτον Ίστον ήταν το ένα και το αυτό με τον Μπεν Χουρ. Μα
είναι κι ο Μωυσής! Άνθρωπος και λευκό μούσι δεν ταίριαξαν ποτέ ιδανικότερα επί
της οθόνης κι ο Σεσίλ Μπ. ΝτεΜιλ το εκμεταλλεύτηκε δεόντως. Η σκηνή της Ερυθράς
Θάλασσας στέκει ως απόδειξη για τα καλύτερα ειδικά εφέ που είχε δει ως τότε το
σινεμά και η σκηνή της Εξόδου ως υπόδειγμα των οραμάτων του πιο μεγαλεπήβολου
σκηνοθέτη που έβγαλε ποτέ το Χόλιγουντ πριν τον Τζέιμς Κάμερον. Η Παλιά Διαθήκη
μένει στο συρτάρι γιατί η ταινία αυτή την αναπληρώνει και την χρωματίζει με τον
ιδανικότερο τρόπο. Δείτε και τον Γιούλ Μπρίνερ ως Ραμσή, έναν Φαραώ που δεν θα
θέλατε να σας διοικεί. Την ίδια χρονιά βγήκε και το Ο Γύρος του Κόσμου σε 80
Ημέρες. Ενώ οι «Δέκα Εντολές» κατέκτησαν τον τίτλο της πιο εμπορικής ταινίας
της δεκαετίας τους κι ενώ τα Όσκαρ επέλεξαν να βραβεύσουν εκείνη την χρονιά το
θέαμα, προτιμήθηκε η απλά διασκεδαστική μεταφορά του Ιούλιου Βερν και οι
«Εντολές» περιορίστηκαν.
Ο Cecil B. DeMille κάνει ριμέικ ο ίδιος την ταινία του τού
1923 και γράφει ιστορία, πριν αποσυρθεί οριστικά. Μέχρι να βγει το Τα Πάθη του
Χριστού (2004), αυτό ήταν το πιο εμπορικό βιβλικό έργο του κινηματογράφου.
Φυσικά, με την αναπροσαρμογή των τιμών, παραμένει ακόμα πρώτη. Κέρδισε 65,5
εκατομμύρια δολάρια στην πρώτης της προβολή και ήταν και η πιο εμπορική ταινία
της δεκαετίας των 1950.
Η σπουδαιότερη σκηνή και μια από τις πλέον κλασικές της
έβδομης τέχνης είναι ο διαχωρισμός της Ερυθράς Θάλασσας από τον Μωυσή. Το εφέ
δημιουργήθηκε με την υπερχείλιση μιας τεράστιας δεξαμενής (300.000 γαλόνια) και
φυσικά παίχτηκε στο ανάποδο. Ο αφρός παράχθηκε με τη ρήψη νερού απότομα μέσα σε
λεκάνη. Έπειτα το αφρώδη νερό προσαρμόστηκε στην γενική εικόνα. Μια ειδική
ζελατίνη προστέθηκε στο νερό, για να του δώσει την αίσθηση της θάλασσας. Μπορεί
πλέον να μην υπάρχει η δεξαμενή, υπάρχει όμως στα στούντιο της Paramount η
λεκάνη και εκτίθεται κοντά στην είσοδο, στο παρκινγκ.
14.000 κομπάρσοι, 15.000 ζώα, 308 ομιλών ρόλοι, 1.200 σκίτσα
παραγωγής και συνολικό κόστος 13.500.000 δολάρια. Η σκηνή του οργίου των
Εβραίων κράτησε τρεις εβδομάδες γυρισμάτων!
Κατά τα
γυρίσματα της μεγαλειώδους σκηνής της Εξόδου, ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να
σκαρφαλώσει σε ένα λόφο για να τσεκάρει μια κάμερα που είχε πρόβλημα. Άμεσα,
έπαθε καρδιακό επεισόδιο και αναγκάστηκε να μείνει δύο μέρες στο κρεβάτι. Παρά
τις διαταγές των γιατρών, αυτός επέστρεψε να ολοκληρώσει την ταινία του.
Το όρος στο
σήμα της Paramount δεν είναι το γνωστό της, αλλά το όρος Σινά. Μόλις, όμως, το
5 % του έργου γυρίστηκε στην Αίγυπτο.
Η μη αναφορά
του σε ποιόν ανήκει η φωνή του Θεού, έχει γεννήσει θρύλους, αφού έχει υποστεί
επεξεργασία και είναι αγνώριστη. Η πιο πιστευτή εκδοχή είναι πως ανήκει στον
ίδιο τον DeMille, αλλά κάποιοι επιμένουν ότι είναι του Charlton Heston. Κάποιοι
άλλοι αναφέρουν το όνομα του Delos Jewkes, ενός κομπάρσου και τραγουδιστή, που
δεν εμφανίζεται στην ταινία. Ο βιογράφος, όμως, του DeMille, ο Donald Hayne,
επιμένει ότι όταν ακούγεται ο Θεός ως καιόμενη βάτος τότε μιλάει ο Heston.
Όταν, όμως, δίνει τις Δέκα Εντολές, τότε η φωνή είναι δική του. Το 2004, ο
Charlton Heston σε μια συνέντευξη παραδέχτηκε ότι αυτός είναι η Φωνή.
Υπήρχε ακόμα μια πληγή που ποτέ δεν είδε φώτα. Η Νεφερτίτη
βρίσκεται μαζί με τη συνοδεία της δίπλα στον Νείλο, όταν βατράχια ξεπετιούνται
και την καταδιώκουν. Ο σκηνοθέτης την θεώρησε αστεία και την έκοψε στο μοντάζ.
