Lola Montes
1955
ΛΟΛΑ
ΜΟΝΤΕΖ
Σκηνοθεσία: Max
Ophuls
Σενάριο: Jacques
Laurent, Max Ophuls,
Annette
Wademant, Jacques Natanson, Peter Ustinov
Είδος: Drama, Romance, Γαλλικα
Διάρκεια: 01:50
Γλώσσα: Γαλλικά
Παίζουν:
Martine Carol: Lola Montes
Peter Ustinov: Circus Master
Anton Walbrook: Ludwig I / King of Bavaria
Henri Guisol: Horseman Maurice
Lise Delamare: Mrs. Craigie / Lola's mother
Η ζωή της Λόλα Μοντέζ (Μαρτίν Καρόλ) μιας γυναίκας, η οποία
μετά από μια περιπετειώδη ζωή, στην οποία συνδέθηκε ερωτικά με πολλούς
επιφανείς άνδρες της Ευρώπης, όπως ο Λουδοβίκος Α' της Βαυαρίας (Άντον
Γουόλμπρουκ) κι ο Φραντς Λιστ (Γουίλ Γουάντφλικ) κατέληξε να εργάζεται σε
τσίρκο, του οποίου αποτελούσε τη μεγαλύτερη ατραξιόν. Η Λόλα κάνει το ένα
νούμερο μετά το άλλο στο τσίρκο, ενώ μπροστά από τα μάτια της περνά το παρελθόν
της, όπως το διηγείται ο εκφωνητής του τσίρκου (Πίτερ Ουστίνοφ). Μια ζωή
βουτηγμένη στο σκάνδαλο.
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Σεσίλ Σεν
Λοράν, το οποίο αναφέρεται στη ζωή της χορεύτριας Λόλα Μοντέζ με έντονο το
μυθοπλαστικό στοιχείο. Η πραγματοποίηση της ταινίας που αποτέλεσε ένα από τα
πιο φιλόδοξα εγχειρήματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου της δεκατίας του '50
έχοντας ως προϋπολογισμό 1,5 εκατομμύρια δολάρια, σημαδεύτηκε από τις διαφωνίες
του σκηνοθέτη της Μαξ Όφιλς και των παραγωγών. Η τελευταία ταινία του σκηνοθέτη
(πριν τον θάνατό του το 1957) απεδείχθη επίπονο εγχείρημα για τον ίδιο. Το
συμβόλαιό του με την εταιρία ''Gamma'' του έδινε πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία
κι όταν οι παραγωγοί της ταινίας προσπάθησαν να αναμειχθούν στη δημιουργία της
επιβάλλοντας όρους, ο σκηνοθέτης δεν είχε καμιά διάθεση να εγκαταλείψει το
προσωπικό του όραμα. Στο τέλος όμως αναγκάστηκε να δεχτεί τη σέξι
πρωταγωνίστρια του γαλλικού σινεμά Μαρτίν Κάρολ, για το ρόλο της θρυλικής
χορεύτριας του 19ου αιώνα Λόλα Μοντέζ, όπως αναγκάστηκε επίσης να γυρίσει την
ταινία σε Cinemascope, ένα φορμάτ με το οποίο ο σκηνοθέτης ήρθε σε επαφή για
πρώτη φορά και το οποίο απαιχθανόταν. Οι απαιτήσεις του σκηνοθέτη ανέβασαν στα
ύψη το κόστος της παραγωγής, κάτι που ανάγκασε τόσο τους ηθοποιούς, όσο και
τους τεχνικούς της ταινίας να δουλεύουν δωρεάν. Η ταινία υπέστη κοψίματα στην
αίθουσα του μοντάζ, τα οποία εξυπηρετούσαν εμπορικούς σκοπούς και η τελική
βερζιόν που προβλήθηκε στους κινηματογράφους ήταν διάρκειας 115 λεπτών, αντί
των αρχικών 140.
Από την πρώτη ανάγνωση του μυθιστορήματος του Σεσίλ Σεν
Λοράν, ο σκηνοθέτης είχε την πρόθεση του να τονίσει όλες τις αρνητικές πτυχές
της εργασίας στο χώρο του θεάματος. Η προσπάθεια της συνεχούς αναγνώρισης, η
φιλοδοξία, η ματαιοδοξία και η αυτοπροβολή αποτελούν κύρια θέματα της ταινίας.
Ο Όφιλς λοιπόν ξεγύμνωσε το αντικείμενο, το οποίο του είχαν αναθέσει, από κάθε
δραματικό στοιχείο και άλλαξε τη χρονολογική σειρά των γεγονότων (η ζωή της
χορεύτριας παρουσιάζεται σε φλασμπάκ), χαρίζοντας στο κοινό το πορτραίτο μιας
ανέκφραστης και αδύναμης γυναίκας η οποία αλλάζει στα χέρια ενός ιμπρεσαρίου σε
τσίρκο. Οι επιλογές του σκηνοθέτη ξένισαν τους κριτικούς της εποχής, αλλά έλαβε
υποστήριξη από συναδέλφους του όπως ο Τατί κι ο Ροσελίνι καθώς και από τους
κριτικούς του περιοδικού Cahiers. Στη συνέντευξη που έδωσε στον Τριφό, ο Όφιλς
εκμυστηρεύθηκε ότι για τη δημιουργία της ταινίας χρησιμοποίησε οποιαδήποτε
είδηση είχε προκαλέσει σάλο στους χολιγουντιανούς κύκλους της περιόδου (Η
απόπειρα αυτοκτονίας της Τζούντι Γκάρλαντ, η περιπέτεια της Ρίτα Χέιγουορθ με
τον Άλι Χαν και τα διάφορα διαζύγια). Ανάλυση λοιπόν της υπερβολής της
μοντέρνας ζωής. Κάποια στοιχεία της ταινίας θεωρούνταν χαμένα, μέχρι τη στιγμή
που βρέθηκε χαμένο υλικό, 5 λεπτών, το οποίο προστέθηκε στην ταινία και
προβλήθηκε το 2008 στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης. Η καινούργια έκδοχή της
ταινίας που κυκλοφορεί από το 2010 σε DVD από την Criterion προσεγγίζει
περισσότερο το όραμα του σκηνοθέτη.
