Bad Day At Black Rock 1955

Bad Day At Black Rock 1955

ΑΣΧΗΜΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ

ΜΑΥΡΟ ΒΡΑΧΟ

Σκηνοθεσία: John Sturges

Σενάριο: Millard Kaufman, Don McGuire, Howard Breslin

Είδος: Drama, Thriller, WESTERN ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

 

Παίζουν:

            Spencer Tracy: John J. Macreedy

Robert Ryan: Reno Smith

Anne Francis: Liz Wirth

Dean Jagger: Tim Horn

Walter Brennan: Doc Velie

 

Μετά το τέλος του Β' παγκοσμίου πολέμου, ο Σπένσερ Τρέισι, ένας μονόχειρας βετεράνος του πολέμου, φτάνει στην πόλη Μπλάκ Ροκ αναζητώντας έναν Ασιάτη αγρότη, πατέρα ενός στρατιώτη της διμοιρίας του. Η έρευνά του συναντά τη δυσφορία των κατοίκων που εναντιώνονται στην έρευνα θέλοντας να διαφυλάξουν κάποιο μυστικό.

Η καλύτερη ίσως ταινία του Τζον Στέρτζες, είναι ένα δράμα απληστίας και αδιαλλαξίας στο άνυδρο τοπίο των αμερικανικών μεσοδυτικών πολιτειών που αξιοποιείται πλήρως με τη χρήση του σινεμασκόπ υποβάλλοντας το άνυδρο της ψυχής των κατοίκων. Συνδυασμός γουέστερν, θρίλερ και φιλμ νουάρ (καθώς αναφέρεται σε σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος), το φιλμ κλιμακώνει σταδιακά την έντασή του, δημιουργεί σασπένς και σχηματίζει μια πολύ ζοφερή εικόνα, καταδικάζοντας την κοινωνία που βασίζεται στη βίαιη απόκτηση αγαθών και στη διατήρησή τους μέσω των απειλών και της ισχύος.

 

  

Silver Lode 1954

 

Silver Lode 1954

Σκλάβοι του Μίσους

 

Σκηνοθεσία: Allan Dwan

Σενάριο: Karen DeWolf

Είδος: Action, WESTERN ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:21

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Payne: Dan Ballard

Lizabeth Scott: Rose Evans

Dan Duryea: Fred McCarty

Dolores Moran: Dolly

Emile Meyer: Sheriff Wooley

 

Ο γάμος του Dan Ballard διακόπτεται από την άφιξη τεσσάρων ανδρών. Ισχυρίζονται ότι είναι Αστυνόμοι και έχουν ένταλμα για τη σύλληψή του, για την δολοφονία και ληστεία 20.000 δολαρίων.

Ο Ballard αρνείται τις κατηγορίες.

Οι φίλοι του όμως αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν, ο ένας μετά τον άλλον, μέχρι που μένουν δίπλα του μόνο η Rose και η Dolly, δύο γυναίκες που τον αγαπούν πραγματικά.

Θα συλληφθεί, από τον αδελφό του δολοφονημένου και τώρα θα πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του. Πρέπει να τα βάλει με όλη την πόλη.

Smiles Of A Summer Night 1955

Smiles Of A Summer Night 1955

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman

Σενάριο: Ingmar Bergman

Είδος: Comedy, INGMAR BERGMAN, Romance

Διάρκεια: 01:48

Γλώσσα: Σουηδικά

Παίζουν:

Ulla Jacobsson: Anne Egerman

Eva Dahlbeck: Desiree Armfeldt

Harriet Andersson: Petra the Maid

Margit Carlqvist: Countess Charlotte Malcolm

Gunnar Bjornstrand: Fredrik Egerman

Ίσως η πιο μεστή και καλοστημένη από τις κωμωδίες της πρώιμης φάσης του Ingmar Bergman, «Τα Χαμόγελα μιας Καλοκαιρινής Νύχτας» αποτέλεσαν μάλλον και το καλούπι αντίστοιχων κωμωδιών του Woody Allen.

Η ηθοποιός και τραγουδίστρια Desiree Armfeldt (Eva Dahlbeck), χειραφετημένη και σαγηνευτική, πεπειραμένη στα γυναικεία τεχνάσματα τραβήγματος των αρσενικών από τη μύτη, διατηρεί δεσμό με έναν αξιωματικό του Σουηδικού στρατού (ξεκαρδιστικός ο Jarl Culle ως Κόμης Malcolm), αρεσκόμενη όμως και στο διαρκές φλερτ του μεγαλοαστού δικηγόρου Fredrik Egerman (από τον σπουδαίο Gunnar Bjornstrand), δις παντρεμένου, αυτή τη φορά με τη αθώα κουκλίτσα Anne, με τον οποίο είχε παλαιότερα δεσμό. Ο γιός του Egerman ναι μεν γίνεται παιχνίδι στις διαθέσεις της τσαχπίνας υπηρέτριας Petra (άλλη ωραιότατη ερμηνεία από την κουνιστή και λυγιστή Harriet Anderson), αλλά κάπου ένα άλλο αίσθημα σιγοβράζει μεταξύ των τεσσάρων της ίδιας στέγης.

Η σκηνή αντιπαράθεσης–κοκορομαχίας των δύο ανδρών είναι για ανθολόγιο με τον Bergman να γελοιοποιεί ευγενικά τα ανδρικά στερεότυπα. «Αιώνια παιδιά» αποφαίνεται για τους άνδρες μάλλον ο Bergman με ξεκαρδιστική υπογράμμιση από την Petra όταν σε ερώτηση της Anne αν θα ήθελε να ήταν άνδρας, απαντά: «Θεούλη μου! Τι απαίσια σκέψη!» Και δεν έχει άδικο όπως φαίνεται και από την τελετουργική μανία των αρσενικών στο να υπερασπιστούν την τιμή τους –τζούφια όμως τα σκάγια της «ρώσικης ρουλέττας» στο περίπτερο του κήπου. Άλλωστε οι άντρες, όπως παραδέχεται ο Fredrik Egerman αλλά και ο Κόμης, είναι διαφοροποιημένα όντα με χώρο για την σύζυγο, την εργασία, τη διασκέδαση, την ερωμένη, δίχως κάποια εσωτερική σύγκρουση, όπως συμβαίνει με τον έρωτα στην ενοποιημένη φύση της γυναίκας (απίθανη ομολογία εδώ του πατριαρχικού μοντέλου των διαφορετικών σφαιρών στην υπόσταση των φύλων)…

Τα τεχνάσματα του έρωτα τα μεταχειρίζεται ο Bergman με τα τεχνάσματα της Τέχνης: Μηχανιστικά εκδηλώνεται ο πόθος του νεαρού Egerman αφού από ένα λάθος ενεργοποιείται ο μηχανισμός που μεταφέρει το κρεβάτι με την ποθητή του στο δικό του δωμάτιο –κι έναν ξύλινο ερωτιδέα να σαλπίζει! Τέτοια απίθανα γκαγκ μόνο μεγάλοι σκηνοθέτες μπορούν να στρέψουν προς γνήσιο υπαρξιακό προβληματισμό μέσα από σκηνές στα όρια των μηδενικών πιθανοτήτων, καθώς το λάθος που τον αφύπνισε προήλθε από την αποτυχυμένη απόπειρα  «εγωιστικής» αυτοκτονίας του νεαρού αφού ο έρωτας μέχρι τότε ήταν όνειρο απατηλό.

Η καλοκαιρινή νύχτα –η μικρότερη του έτους– θα δοκιμάσει τις αντοχές των ζευγαριών, θα τα διασπάσει και θα χαμογελάσει τελικά στους ερωτευμένους που ανέδειξαν οι καινούργιοι συνδυασμοί, ακόμα κι αν το ιδεώδες του έρωτα δεν θα το αδράξουν πολλοί. «Ας είναι», όπως αποδέχονται τελικά η Petra και ο χοντρούλης χωρατατζής εραστής της –τα χαχανίσματα τους από την ερωτοτροπία τους σηματοδοτούν την χαραυγή που έρχεται και χαμογελά στα καπρίτσια της προηγούμενης νύχτας.  Από τις λίγες ταινίες του Bergman όπου το φως υπερτερεί, τα «Χαμόγελα Καλοκαιρινής Νύχτας» κεντρίζουν και ψυχαγωγούν διαρκώς, κομίζοντας άνθη για τον θεατή σαν κι αυτά που βρέχει κάθε Ερωτιδέας!

  

All That Heaven Allows 1955

 

All That Heaven Allows 1955

ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ

Σκηνοθεσία: Douglas Sirk

Σενάριο: Peg Fenwick, Edna L. Lee, Harry Lee

Είδος: Drama, Romance, ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:29

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jane Wyman: Cary Scott

Rock Hudson: Ron Kirby

Agnes Moorehead: Sara Warren

Conrad Nagel: Harvey

Virginia Grey: Alida Anderson

«Υπάρχει λογική και στην καρδιά. Νομίζω ότι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες, ειδικά στη λογοτεχνία σκέφτονταν με την καρδιά τους». Δυστυχώς ή ευτυχώς ο Ντάγκλας Σερκ δεν υπήρξε ποτέ τίποτα λιγότερο... Ο Ντάγκλας Σερκ είχε πει κάποτε «υπάρχει μια πολύ μικρή απόσταση ανάμεσα στο τι είναι υψηλή τέχνη και τι σκουπίδι. Κι ένα σκουπίδι που περιέχει μια δόση τρέλας δεν μπορεί παρά να είναι ό,τι πιο κοντινό στην τέχνη». Αρκεί να μπορείς να τη διακρίνεις, θα συμπλήρωνε κάποιος.

Όταν το «All That Heaven Allows» πρωτοβγήκε στους κινηματογράφους, δεν ήταν παρά ένα «φτηνό μελόδραμα». Ένα ακόμα κομμάτι ενός κινηματογραφικού είδους που για τους κριτικούς μπορούσε να αγγίξει μόνο τους δακρυγόνες αδένες των γυναικών, ένα σκουπίδι το οποίο δεν μπορούσε υπό καμία συνθήκη να αντιμετωπιστεί ως τέχνη. Η Universal είχε δώσει στον Ντάγκλας Σερκ χρήματα και ελευθερία για να επαναλάβει την επιτυχία του «Magnifcent Obsession» με την Τζέιν Γουάιμαν και τον Ροκ Χάντσον την προηγούμενη χρονιά, αλλά κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να του δώσει λίγη παραπάνω προσοχή και να δει λίγο πιο πίσω από μια φαινομενικά αφελή ιστορία αγάπης (με happy end) ανάμεσα σε μια γυναίκα και τον κηπουρό της.

Κι όμως το «All That Heaven Allows» μοιάζει να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αφελές, και υπάρχουν περισσότερα από ένα σημεία που το αποδεικνύουν. Ο τρόπος με τον οποίο η κάμερα πλησιάζει -από την πρώτη σκηνή των τίτλων- το σπίτι της Κάρι προετοιμάζει εξαρχής το έδαφος για ό,τι θα ακολουθήσει -την ακύρωση οποιασδήποτε σύμβασης του mainstream σινεμά του '50. Το μέχρι τότε «ασφαλές φρούριο» της αστικής τάξης δεν είναι για τον Ντάγκλας Σερκ παρά μια φυλακή.

Κινηματογραφώντας την υστερικά τακτοποιημένη του παγωνιά, θα αφήσει τους ανθρώπους μέσα του να εξομολογηθούν τη μοναξιά τους, χωρίς ποτέ να τους χαρίσει την πρόσβαση σε μια θέα που θα τους αποκάλυπτε την αληθινή ζωή. Η τελευταία βρίσκεται ελεύθερη και πανταχού παρούσα μόνο στο Μύλο του ρον. Εκεί όπου η Κάρι θα παρασυρθεί από τη γοητεία ενός άντρα τελείως διαφορετικού από εκείνους που θα της επέτρεπε η κοινωνική θέση της να ερωτευθεί. Κι εκεί ο Σερκ θα τολμήσει το αδιανόητο.

Αλλάζοντας τους παραδοσιακούς ρόλους ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό, θα δώσει στον Ρον το ρόλο του τρυφερού και εγκεφαλικού επαναστάτη, αντίβαρο στην αποστειρωμένη ακαμψία της Κάρι. Και αγνοώντας πως στον αμερικάνικο κινηματογράφο ήταν αποκλειστικά οι γυναίκες που μάθαιναν στους άντρες πώς να αγαπούν, θα αφήσει χώρο στο Ρον για να μάθει στην Κάρι πώς πρέπει να είναι μια γυναίκα. Η Κάρι θα αρχίσει να βλέπει, αλλά τα μάτια της θα κλείνουν όποτε επιστρέφει στην αστική της ασφυξία. Κι όμως, αυτή θα καταφέρει περισσότερα απ' όσους δεν άνοιξαν ποτέ τα μάτια τους στο έργο του Ντάγκλας Σερκ.

Αυτούς που δεν είδαν ποτέ ότι το «All That Heaven Allows» ήταν στην πραγματικότητα μια ταινία επιστημονικής φαντασίας (ο Ρον είναι ένας εξωγήινος που νιώθει άβολα μέσα στους κανόνες της ευπρεπούς μα ψεύτικης ανθρώπινης επικοινωνίας), αυτούς οι οποίοι δε θα μπορούσαν να δεχθούν ότι ο Σερκ, όπως επίσης και ο φανατικός θαυμαστής του, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, έμαθε στον κόσμο ότι δεν μπορείς ποτέ να κάνεις ταινίες «για κάτι», αλλά μόνο ταινίες «με κάτι», με ανθρώπους, με λουλούδια, με φως, με καθρέφτες, με αίμα, με όλα τα τρελά πράγματα που μπορεί να αξίζουν σε αυτή τη ζωή.

Η σύγχρονη αποθέωση του Ντάγκλας Σερκ από τη Nouvelle Vague και κυρίως τον Ζαν Λικ Γκοντάρ, η μεταγενέστερη αναγνώριση (και αποθέωση) της αξίας των ταινιών του ως το πιο επαναστατικό δείγμα αμερικάνικου κινηματογράφου μαζί με την έκρηξη του sci-fi στη δεκαετία του '50, ο φόρος τιμής που του αποτίουν με κάθε ταινία τους ο Τοντ Χέινς, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ και ο Κουέντιν Ταραντίνο, είναι εκτός από τη δικαίωση ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, και μια ανακούφιση.

Όσο κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε, ο μοναδικός λόγος για τον οποίο ζούμε (ξανά) ερωτικές ιστορίες και η αφορμή που ζητάμε κάθε φορά για να σπάσουμε κάθε όριο και ν' ανακαλύψουμε τι μπορεί να είναι τελικά ο αληθινός μας εαυτός. Πριν μείνουμε και πάλι μόνοι μέσα στην παγωνιά όσων θα μας κρατούν αιώνια φυλακισμένους.

 

BLACKBOARD JUNGLE 1955

 

BLACKBOARD JUNGLE 1955

Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακος

Σκηνοθεσία: Richard Brooks

Σενάριο: Richard Brooks, Evan Hunter

Είδος: Drama, ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Glenn Ford:             Richard Dadier

Anne Francis: Anne Dadier

Louis Calhern: Jim Murdock

Margaret Hayes: Lois Judby Hammond

John Hoyt: Mr. Warneke

Richard Kiley: Joshua Y. Edwards

 

Η Ζούγκλα του Μαυροπίνακα (Blackboard Jungle) είναι κινηματογραφική ταινία Αμερικανικής παραγωγής (1955) σε σκηνοθεσία του Brooks Richard[5], με υπόθεση η οποία αποτέλεσε πρότυπο για δεκάδες παρόμοια έργα[6], τα οποία ακολούθησαν. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο στοιχείο είναι το τραγούδι των τίτλων της ταινίας (Rock Around the Clock), που αναδείχθηκε σε «σήμα κατατεθέν» του μουσικού είδους Rock n’ Roll.

Στην ταινία, η οποία βασίζεται σε νουβέλα του Evan Hunter [7] περιγράφεται ο αγώνας ενός δασκάλου να επιβάλλει την τάξη στην αίθουσα διδασκαλίας, απέναντι σε μία ομάδα ατίθασων νεαρών εφήβων που κινούνται στο όριο της εγκληματικής συμπεριφοράς

Στο βασικό ρόλο ήταν ο Γκλεν Φορντ, ενώ το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο πραγματοποίησαν σε αυτήν, ο Σίντνεϊ Πουατιέ και ο Βικ Μόροου. Στο καστ του έργου μετέχουν, μεταξύ άλλων και οι Louis Calhern, Anne Francis, Margaret Hayes, John Hoyt, Emile Meyer, Warner Anderson, Basil Ruysdael, Richard Kiley, Paul Mazursky, Dan Terranova, Rafael Campos, Horace McMahon, Jamie Farr, Danny Dennis.

 

Carrington V.C. (1954)

Carrington V.C. (1954)

Ισχυρό Πλήγμα

Σκηνοθεσία: Anthony Asquith

Σενάριο: Dorothy Christie, Campbell Christie

Είδος: Drama, ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:46

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

David Niven: Carrington

Margaret Leighton: Mrs. Valerie Carrington

Noelle Middleton:            Capt. Alison Graham

Allan Cuthbertson: Lt. Col. Henniker

Victor Maddern: Sgt. / Bombardier Owen 

    Αυτή η ταινία ήταν αρχικά μια θεατρική παράσταση.  Το σενάριο είναι εξαιρετικό και τα σκηνικά είναι λίγα και όλα αφορούν τις διαπροσωπικές σχέσεις που ξεδιπλώνονται καθώς ξεδιπλώνεται η ταινία. Η κατεύθυνση είναι εξαιρετική. Απλό και αραιό. Ας πούμε ότι οι λέξεις και οι ηθοποιοί κάνουν το πράγμα τους και το κάνουν πολύ καλά. Ένας από τους πολύτιμους λίθους που κρύβονται στο Amazon Prime. Για να την κρύψει περαιτέρω, η ταινία έχει ακόμη δύο ονόματα. Είτε Court Martial είτε Carrington VC. Είναι πολύ Βρετανός, αλλά όταν οι Βρετανοί το κάνουν σωστά, αξίζει να το παρακολουθήσετε. Ντέιβιντ Νίβεν, η Μαργαρίτα Λεϊτόν είναι εξαιρετική όπως και όλοι οι άλλοι. 

Marty 1955

Marty 1955

Μάρτι

Σενάριο: Paddy Chayefsky

Είδος: Comedy, Drama, Romance, ΔΕ 50

Διάρκεια: 01:30

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Ernest Borgnine: Marty Piletti

Betsy Blair: Clara Snyder

Esther Minciotti: Mrs. Teresa Piletti

Augusta Ciolli: Aunt Catherine

Joe Mantell: Angie

 

Η ταινία Μάρτι (Αγγλ. Marty) είναι δραματική ταινία του 1955, σε σκηνοθεσία Ντέλμπερτ Μαν, βασισμένη στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του 1953 σε σενάριο Πάντι Τσαγιέφσκι και βραβευμένη με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην τελετή του 1956 και με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών του 1955. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Έρνεστ Μποργκνάιν στο ρόλο του Μάρτυ και η Μπέτσι Μπλερ στο ρόλο της Κλάρα.

Ο Μάρτυ Πιλέτι (Έρνεστ Μποργκνάιν) είναι ένας καλόκαρδος και μοναχικός ιταλοαμερικανός χασάπης, που ζει στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης με τη μητέρα του (Έστερ Μιντσότι). Ο Μάρτυ που στα 34 του χρόνια είναι ακόμη ανύπαντρος δέχεται πιέσεις από τους γύρω του, ώστε να δημιουργήσει κι εκείνος τη δική του οικογένεια. Τα αδέρφια του είναι όλα παντρεμένα και με παιδιά, ενώ εκείνος εργένης. Ο Μάρτυ θέλει να παντρευτεί, αλλά η μοναχική ζωή που διάγει σε συνδυασμό με τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση δεν τον βοηθούν να βρει το "έτερον του ήμισυ". Ένα σαββατόβραδο που αποφασίζει τελικά να βγει από το σπίτι του, μετ από παρότρυνση της μητέρας του, ο Μάρτυ γνωρίζεται με την Κλάρα (Μπέτσι Μπλερ), μια απλοϊκή και μοναχική δασκάλα. Ο Μάρτυ και η Κλάρα διαπιστώνουν ότι έχουν πολλά κοινά, αλλά ο περίγυρός τους έχει άλλη άποψη για το δέσιμό τους.

Παραλειπόμενα

Η ταινία αυτή αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά ομώνυμης τηλεταινίας του 1953 με πρωταγωνιστή το Ροντ Στάιγκερ. Το σενάριο της τηλεταινίας έγραψε ο Πάντι Τσαγιέφσκι (σεναριογράφος επίσης και της ταινίας του 1976, Το δίκτυο (The Network). Ο Τσαγιέφσκι ονόμασε τον ήρωά του, "Μάρτυ", σκεπτόμενος το φίλο του, σκηνοθέτη και ηθοποιό, Μάρτιν Ριτ, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως οι υπεύθυνοι του καναλιού που είχε αναλάβει την παραγωγή και την προβολή της τηλεταινίας, είχαν αντιρρήσεις όσον αφορά την πρόσληψη του Ριτ, δεδομένου ότι το όνομα του βρισκόταν στη μαύρη λίστα του Χόλυγουντ.

Ένα χρόνο αργότερα, η νεοσύστατη εταιρία παραγωγής του Μπάρτ Λάνκαστερ και του Χάρολντ Χέχτ, αγόρασε τα δικαιώματα της τηλεταινίας και προσέλαβε τον Τσαγιέφσκι για να διασκευάσει το σενάριο του Μάρτυ για τη μεγάλη οθόνη. Ο Τσαγιέφσκι μεγάλωσε το ρόλο της Κλάρα, προσέθεσε τους ρόλος της μητέρας και της αδελφής του Μάρτι κι επιπλέον στοιχεία πάνω στην καριέρα του[1]. Ο Λάνκαστερ και ο Χεχτ αποφάσισαν να προσλάβουν κάποιον άλλο ηθοποιό να ερμηνεύσει το ρόλο του φιλήσυχου χασάπη, φοβούμενοι ότι το κανείς δε θα ενδιαφερόταν να δει το Ροντ Στάιγκερ να επαναλαμβάνει στη μεγάλη οθόνη, ένα ρόλο που είχε ήδη ερμηνεύσει στην τηλεόραση. Το ζήτημα του ηθοποιού που θα ερμήνευε τον πρωταγωνιστικό ρόλο παρέμεινε ανοιχτό για καιρό, μέχρι τη στιγμή που ο σκηνοθέτης της ταινίας Ντέλμπερτ Μαν, συμβουλεύτηκε τον φίλο του Ρόμπερτ Όλντριτς και ο Όλντριτς του πρότεινε τον Έρνεστ Μποργκνάιν, ηθοποιό που συνήθιζε να υποδύεται στυγνούς εγκληματίες.