Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021

On the Waterfront 1954

On the Waterfront 1954

Το Λιμάνι της Αγωνιάς

  


Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Σενάριο: Budd Schulberg, Malcolm Johnson, Robert Siodmak

Είδος: Crime, Drama

Διάρκεια: 1h 48min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Marlon Brando: Terry Malloy

Karl Malden: Father Barry

Lee J. Cobb: Johnny Friendly

Rod Steiger: Charley Malloy

Pat Henning: Kayo Dugan

 

Η ιστορία μας τοποθετεί στην Αμερική την εποχή που οι Γκάνγκστερς ελέγχουν ήδη πολλά επίπεδα της κοινωνίας και με τον τρόπο τους ασκούν εξουσία στην απροστάτευτη μάζα. Μια συμμορία τέτοιων ανθρώπων έχει πάρει με τη βία την εξουσία του συνδικάτου των εργατών του λιμανιού και με κύριο όπλο τον τρόμο πλουτίζει εις βάρος τους. Όλα αυτά μπροστά στα μάτια των αρμόδιων αρχών, οι οποίες μοιάζουν ανίσχυρες μπροστά στον αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο δρουν οι Γκάνγκστερ οι οποίοι εκφοβίζουν και απειλούν με θάνατο όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Σε αυτό το περιβάλλον βρίσκεται και ο πρωταγωνιστής Terry Malloy (Marlon Brando) o οποίος έχει επιστρέψει στο σπίτι του μετά από μια άτυχη πορεία στο χώρο του Boxing. Ο αδερφός του, Charley Malloy τον οποίο υποδύεται ο εκπληκτικός Rod Steiger, είναι το δεξί χέρι του Αρχιγκάνγκστερ Johny Friendly (Lee J. Cobb) αδιαφιλονίκητου "αρχηγού" του συνδικάτου του λιμανιού. Ο Terry επιστρέφει στο σπίτι και μέσω του αδερφού του μπαίνει κάτω από τα φτερά του Johny Friendly και κερδίζει τον εκφοβιστικό σεβασμό αλλά και το μίσος των υπολοίπων εργατών. Έτσι λοιπόν χωρίς καν να το καταλάβει γίνεται "μέλος" της συμμορίας και συνεργός σε ένα έγκλημα εκφοβισμού με θύμα έναν εργάτη που θα κατέθετε εναντίον τους. Η ταινία ακολουθεί τον πρωταγωνιστή στη πορεία του προς την αποκάλυψη της αλήθειας και την καταβαράθρωση του αιμοδιψούς "Αρχηγού του λιμανιού".

Ο Marlon Brando πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που για πολλούς θεωρήθηκε η καλύτερη αμερικάνικη ταινία που γυρίστηκε ποτέ.

Η ταινία είναι βασισμένη σε άρθρα του Malcolm Johnson σε διάφορα περιοδικά. Προοριζόταν να γυριστεί στη Νέα Υόρκη, εν μέρη γιατί οι τοποθεσίες του σεναρίου το απαιτούσαν και γιατί ο Elia Kazan πίστευε ότι η ατμόσφαιρα της Νότιας Καλιφόρνιας ήταν κακή για τα γυρίσματα. Το On the Waterfront - Το Λιμανι της Αγωνιας προοριζόταν γα την 20th Century-Fox μέχρι που λέχθηκε πως το κοινό δεν ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των εργατών. Τη ταινία ανέλαβε τελικά ο ανεξάρτητος παραγωγός, Sam Spiegel, ο οποίος συμφώνησε με τη Columbia και του οποίου η βοήθεια ήταν τεράστια σύμφωνα με τα λεγόμενα του Kazan.

Το film επανένωσε Kazan και Marlon Brando, του οποίου η ερμηνεία ως Terry Malloy, είναι μια από τις καλύτερες που έχει καταγραφεί.

Η ιστορία μας τοποθετεί στην Αμερική την εποχή που οι Γκάνγκστερς ελέγχουν ήδη πολλά επίπεδα της κοινωνίας και με τον τρόπο τους ασκούν εξουσία στην απροστάτευτη μάζα. Μια συμμορία τέτοιων ανθρώπων έχει πάρει με τη βία την εξουσία του συνδικάτου των εργατών του λιμανιού και με κύριο όπλο τον τρόμο πλουτίζει εις βάρος τους. Όλα αυτά μπροστά στα μάτια των αρμόδιων αρχών, οι οποίες μοιάζουν ανίσχυρες μπροστά στον αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο δρουν οι Γκάνγκστερ οι οποίοι εκφοβίζουν και απειλούν με θάνατο όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι. Σε αυτό το περιβάλλον βρίσκεται και ο πρωταγωνιστής Terry Malloy (Marlon Brando) o οποίος έχει επιστρέψει στο σπίτι του μετά από μια άτυχη πορεία στο χώρο του Boxing. Ο αδερφός του, Charley Malloy τον οποίο υποδύεται ο εκπληκτικός Rod Steiger, είναι το δεξί χέρι του Αρχιγκάνγκστερ Johny Friendly (Lee J. Cobb) αδιαφιλονίκητου "αρχηγού" του συνδικάτου του λιμανιού. Ο Terry επιστρέφει στο σπίτι και μέσω του αδερφού του μπαίνει κάτω από τα φτερά του Johny Friendly και κερδίζει τον εκφοβιστικό σεβασμό αλλά και το μίσος των υπολοίπων εργατών. Έτσι λοιπόν χωρίς καν να το καταλάβει γίνεται "μέλος" της συμμορίας και συνεργός σε ένα έγκλημα εκφοβισμού με θύμα έναν εργάτη που θα κατέθετε εναντίον τους. Η ταινία ακολουθεί τον πρωταγωνιστή στη πορεία του προς την αποκάλυψη της αλήθειας και την καταβαράθρωση του αιμοδιψούς "Αρχηγού του λιμανιού".

Μέσα από διάφορες εσωτερικές και εξωτερικές μάχες ο Terry προσπαθεί να αποδείξει τον πραγματικό του εαυτό και να κλείσει τα στόματα αυτών που τον στιγμάτισαν σαν αλήτη, προδότη και φονιά. Με τη βοήθεια της αδερφής του θύματος, Edie Doyle (Eva Marie Saint), την οποία ερωτεύεται αλλά και του παπά, Father Barry (Karl Malden), της κοντινής εκκλησίας οι οποίοι προσπαθούν να τον πείσουν να καταθέσει, o Terry συγκρούεται με τους πάντες και φτάνει να παίρνει στα χέρια του το μέλλον μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Οι ερμηνείες όλων των συντελεστών είναι φανταστικές καθώς και η σκηνοθεσία του Kazan, που σαν αποτέλεσμα είχε τη βράβευση της με ! 7 OSCAR !. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται Oscar καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας (Elia Kazan) και πρωταγωνιστικού ρόλου (Marlon Brando).

Η διασημότητα της έβαλε πάλι στο προσκήνιο τον Kazan μετά από τις δύο προηγούμενες αποτυχημένες ταινίες του. Ο ίδιος ταυτίστηκε με τον πρωταγωνιστή (νιώθοντας περήφανος και ντροπιασμένος την ίδια στιγμή, πληγωμένος από το γεγονός ότι οι ίδιοι του οι φίλοι τον απέρριπταν). Η ταινία συμπεριλαμβάνει σκηνές που πραγματικά αξίζουν συγχαρητήρια όπως αυτή του ταξί με τον Rod Steiger (στην οποία ο Marlon Brando πραγματικά αυτοσχεδιάζει), καθώς και με την Eva Marie Saint δίπλα από τις ράγες του τρένου, της οποίας σκηνής η τραγικότητα μεγεθύνεται από τον ήχο του τρένου.

Μια πραγματικά εκπληκτική ταινία που πρέπει να δείτε αν πέσει στα χέρια σας.


Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021

Gelosia 1953

 

Gelosia 1953

Η Ζήλια

 

Σκηνοθεσία: Pietro Germi

Σενάριο: Sergio Amidei, Giuseppe Berto

Είδος: Drama

Διάρκεια: 1h 26min

Γλωσσά: Ιταλικά

Παίζουν:

Erno Crisa: Marchese Antonio di Roccaverdina

Vincenzo Musolino: Rocco Criscione

Liliana Gerace: Contessina Zosima

Alessandro Fersen: Don Silvio

Grazia Spadaro: Mamma Grazia

Maresa Gallo: Neli Casaccio's Daughter

Gustavo De Nardo: Neli Casaccio

 Ο Μαρκήσιος της Ροκάβερντίνα, ένας τσιφλικάς στην Σικελία, γνωρίζει μια εργάτρια, κατά την διάρκεια συλλογής των ελιών στα κτήματά του, όπου την ερωτεύεται παράφορα με ένα ερώτα παθολογικό και αυτή ενδίδει στον ερωτά του. Την κρατεί στο αρχοντικό του, με το πρόσχημα να βοηθά την γριά οικονόμο του, ενώ παράλληλα την έχει μαιτρέσσα του. Είναι τόσο φανερός ο έρωτάς τους που μαθαίνεται απ΄ όλους στην πόλη, στην κλειστή κοινωνία της Σικελίας, και δέχεται σκληρή κριτική από τους ξένους αλλά και τους οικείους του. Μη θέλοντας να την χάσει αποφασίζει να την παντρέψει με τον επιστάτη του, με λευκό γάμο, και να την έχει δική του. Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν όπως τα έχει σχεδιάσει.....

Συνεχίζοντας το μικρό αφιέρωμα στον Πιέτρο Τζέρμι, ανεβάζω την ταινία Gelosia γυρισμένη το 1953, με σπουδαία μουσική επένδυση, μεγάλη υποκριτική, σκηνοθεσία, πολύ καλή χρήση της κάμερας. Είναι το τέλειο μελόδραμα του υψίστου είδους. Πρόκειται για εντάσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αλλά τελικά είναι κάτι περισσότερο απ΄ αυτό: είναι η αναζήτηση για την ανθρώπινη αγάπη και το πάθος. Το που μπορεί ένα άνθρωπος μπορεί να φτάσει όταν θολώνεται η κρίση του από ένα πάθος. Με τάσεις καταστροφής των ανθρώπων που τον περιβάλλουν μα και με αυτοκαταστροφικές τάσεις.



Ugetsu Monogatari 1953


Ugetsu Monogatari 1953

Ουγκέτσου Μονογκατάρι 

Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi

Σενάριο: Matsutarô Kawaguchi, Hisakazu Tsuji

Είδος: Drama, Fantasy, War

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Ιαπωνικά

Παίζουν:

Machiko Kyô: Lady Wakasa

Mitsuko Mito: Ohama

Kinuyo Tanaka: Miyagi

Masayuki Mori: Genjurô

Eitarô Ozawa: Tôbei (as Sakae Ozawa)

Sugisaku Aoyama: Old Priest

Mitsusaburô Ramon: Captain of Tamba Soldiers

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται στα ταραγμένα χρόνια των εμφυλίων πολέμων Όνιν, στα μέσα του 15ου αιώνα και τις επιπτώσεις τους στους ανθρώπους επικεντρώνοντας στη ζωή δύο ζευγαριών. Το κεντρικό ζευγάρι είναι ένας φτωχός κεραμοποιός, ο Γκεντζούρο, ο οποίος θέλει να βγάλει χρήματα πουλώντας τα προϊόντα του στους αντιμαχόμενους στρατούς και η αφοσιωμένη σύζυγός του, Μιγιάγκι, που θα προτιμούσε ο σύζυγός της να μείνει σπίτι με το μικρό τους γιο χωρίς να ριψοκινδυνεύει στους δρόμους.

Το δεύτερο ζευγάρι αποτελείται από έναν αγρότη, τον Τομπέϊ, που βοηθάει τον Γκεντζούρο στο εμπόριο, αλλά θα προτιμούσε να είναι ένας ένδοξος σαμουράϊ και την ατίθαση γυναίκα του, Οχάμα, η οποία γελοιοποιεί τις φαντασιώσεις του συζύγου της για στρατιωτική δόξα.

Οι δυο άντρες αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς την πόλη, χωρίς τις οικογένειές τους, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Όταν τελικά φτάσουν κοντά στην πραγμάτωση των στόχων τους, ο πρώτος θα κερδίσει πολύ χρήμα και θα πέσει θύμα της γοητείας μιας πριγκίπισσας φαντάσματος κι ο δεύτερος επωφελούμενος από την αναταραχή του πολέμου, παριστάνοντας τον ήρωα που σκοτώνει τον αρχηγό του εχθρού, θα γίνει σαμουράι ανακαλύπτοντας κάποια στιγμή ότι η γυναίκα του έχει γίνει πόρνη σε ένα χωρίο εξαιτίας της δικής του εγκατάλειψης και των δεινών του πολέμου. Το όραμα της «υλικής» επιτυχίας γίνεται καπνός.



Summer with Monika 1953

Summer with Monika 1953

Καλοκαίρι με τη Μόνικα

 


Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman

Σενάριο: Harriet Andersson, Lars Ekborg, Dagmar Ebbesen

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Σουηδικά

Παίζουν:

Harriet Andersson: Monika Eriksson

Lars Ekborg: Harry Lund

Dagmar Ebbesen: Fru Lindström, Harry's faster

Åke Fridell: Ludwig Eriksson, Monikas far

Åke Grönberg: Verkmästaren, Harrys arbetskamrat

Sigge Fürs: Johan, lagerbasen på Forsbergs

John Harryson: Lelle, Harrys rival

Georg Skarstedt: Harrys far

 

Άρρηκτα συνυφασμένο πλέον με την εποχή του τίτλου του στη συλλογική σινεφίλ συνείδηση, το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» δεν είναι μόνο η πρώτη σπουδαία ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά κι ένα κομβικό σημείο τόσο για την καριέρα του Σουηδού σκηνοθέτη, όσο και για το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο σινεμά γενικότερα. Κι αν σήμερα, μισό και πλέον αιώνα μετά, το γυμνό στήθος και τα οπίσθια της πρωταγωνίστριας Χάριετ Αντερσον δεν προκαλούν σε ένα κοινό που τα έχει δει όλα τον ίδιο σάλο που είχε ξεσπάσει το 1953, αυτή η ιστορία της ερωτικής και όχι μόνο αφύπνισης ενάντια σε μια μίζερη και πνιγηρή πραγματικότητα διατηρεί ακόμα ακέραιη τη φρεσκάδα της.

Ο Μπέργκμαν ήταν 34 χρονών κι έψαχνε μετά από δώδεκα μεγάλου μήκους ταινίες ακόμα να βρει τη δική του, ξεχωριστή δημιουργική φωνή, διχασμένος ανάμεσα στον κινηματογράφο και το θέατρο, όταν ανακάλυψε στο σενάριο του Περ Αντρες Φόλγκερστορμ, ενός συγγραφέα που κατέγραφε τις ζωές και τα ήθη της εργατικής τάξης στη Σουηδία, την ευκαιρία να προσεγγίσει για πρώτη φορά τις θεματικές που θα αποτελούσαν τη βάση για όλα τα μετέπειτα αριστουργήματά του: το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων και τη διαμόρφωση της γυναικείας ψυχοσύνθεσης μέσα από το σκοτεινό καθρέφτη της κινηματογραφικής κάμερας. Γιατί μπορεί ο τίτλος της ταινίας να υποδηλώνει μια αντρική οπτική γωνία και η ιστορία να αφορά την εξέλιξη της σχέσης δύο νέων στην εναλλαγή των εποχών του χρόνου, είναι όμως ξεκάθαρο ότι η Μόνικα βρίσκεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Σουηδού σκηνοθέτη, κι όχι μόνο λόγω της παρουσίας της Χάριετ Άντερσον, την οποία ο Μπέργκμαν ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα στα γυρίσματα.

Η Μόνικα δεν είναι απλώς ένα κορίτσι των λαϊκών τάξεων, εύκολο θύμα τόσο της σεξουαλικής παρενόχλησης των αντρών στο μανάβικο που εργάζεται, όσο και της οργής του μέθυσου πατέρα της. Είναι μια γυναίκα που θέλει να ζήσει το πάθος, όπως το βλέπει στη μεγάλη οθόνη και στα αμερικανικά μελοδράματα που παρακολουθεί στο σινεμά κλαίγοντας. Στο πρόσωπο του Χάρι, ενός νεαρού που εργάζεται ως παιδί για όλες τις δουλείες στο διπλανό κατάστημα, η Μόνικα θα βρει τον έρωτα αρχικά ως παιχνίδι κι στη συνέχεια ως μια διέξοδο από το ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον, την καταδυναστευτική δύναμη του οποίου ο Μπέργκμαν αποτυπώνει ρεαλιστικά στο πρώτο μέρος της ταινίας. Ταυτόχρονα, όμως, ο έρωτας είναι και μια πηγή αυτογνωσίας για τη νεαρή κοπέλα, η οποία ήδη από το πρώτο πλάνο αντικρίζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και διορθώνει το εσώρουχό της, λίγο πριν εισέλθει στο μπαρ, όπου εκείνη θα φλερτάρει πρώτη με τον Χάρι.

Οταν οι δύο νέοι αποφασίσουν να παρατήσουν τις δουλειές τους και να κλέψουν το σκάφος του πατέρα του Χάρι για μια καλοκαιρινή εξόρμηση, η ταινία οδηγείται στο δεύτερο, εμβληματικό της μέρος, εκείνο που της χάρισε την υστεροφημία της. Εκεί η Μόνικα και ο Χάρι ζουν τον έρωτά τους στον απόλυτο βαθμό, παραδομένοι στην ελευθερία και στη φυσική κατάσταση. Και δεν είναι το γυμνό σώμα της Μόνικα η μόνη υπογράμμιση της επαναστατικής ευφορίας πέρα από τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά και η ίδια η κάμερα του Μπέργκμαν που κινηματογραφεί ακόρεστα τη θάλασσα, τον ουρανό και το παιχνίδισμα του ήλιου με τα σύννεφα πάνω στα σώματα. Το καλοκαίρι για τους δύο νέους (και συνακόλουθα για τον Μπέργκμαν) δεν είναι μόνο μια εποχή, αλλά μετατρέπεται στην ταινία σε ένα σύμβολο, μια αέναη γιορτή της νεότητας που αψηφά τη ροή του χρόνου, ένα διαρκές παρόν που αναλώνεται αχόρταγα παρά τις απειλητικές νύξεις του μέλλοντος.

Κι ενώ η Μόνικα έχει γίνει ένα αγρίμι εξοικειωμένο με την αβίαστη σεξουαλικότητά του, η ευτυχία φυσικά δεν μπορεί να κρατήσει επ’ άπειρον, παρά την αντίθετη επιθυμία της κοπέλας («Οχι, δεν γυρίζω πίσω. Θέλω το καλοκαίρι να συνεχίσει έτσι…»), και οι κοινωνικοί περιορισμοί θα εμφανιστούν ξανά, όταν εκείνη μείνει έγκυος. Οι δύο νέοι ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί και μοιράζονται τα αμοιβαία όνειρα μιας ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής όταν επιστρέψουν στην πόλη, ο Μπέργκμαν, όμως, φροντίζει ήδη να προοικονομήσει τη συντριβή όλων όσα τόσο λυρικά και μεγαλόσχημα ορκίζονται. Η φυσική κατάσταση που οδήγησε το ζευγάρι στην απόλυτη ευτυχία, θα γίνει η αρχή της καταδίκης τους, αφού η πείνα θα οδηγήσει την Μόνικα στη διάρρηξη της αποθήκης ενός εξοχικού για τρόφιμα, κατά τη διάρκεια της οποίας, όμως, θα την πιάσουν επ’ αυτοφώρω οι ιδιοκτήτες. Οταν η Μόνικα αποδράσει κρατώντας ένα κομμάτι κρέας στα χέρια σαν κυνηγημένο ζώο, οι δύο νέοι θα συνειδητοποιήσουν ότι η επιστροφή στην πόλη και «στον πολιτισμό» είναι πλέον μονόδρομος.

Κι όσο τα επιβλητικά κτίρια και τα αγάλματα στην είσοδο της Στοκχόλμης ρίχνουν τη βαριά κι απειλητική σκιά τους στις προοπτικές του ζευγαριού, η ταινία παραδίδεται στο τρίτο μέρος στο φθινόπωρο της απότομης προσγείωσης στην πραγματικότητα και στο συμβιβασμό με μια καθημερινότητα που απομυζά από τη Μόνικα και το Χάρι τη χαρά και την ενέργεια όσων ανέμελων προηγήθηκαν. Γιατί η αρχή του τέλους δεν είναι μόνο η οικονομική ανέχεια και οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις του Χάρι, ο οποίος πρέπει να συντηρήσει μια ολόκληρη οικογένεια μόνος του, αλλά κυρίως η δεύτερη, σαρωτική και καταστροφική για την οικογενειακή ευτυχία, επανάσταση της Μόνικα ενάντια σε έναν ρόλο που αισθάνεται πως της έχει επιβληθεί. Αδιάφορη απέναντι στο νεογέννητο παιδί της, η νεαρή γυναίκα θα θελήσει να ζήσει και πάλι τη ζωή της ελεύθερη.

Ο Μπέργκμαν δεν θα προβεί σε ηθικολογικές κρίσεις, αλλά θα καταγράψει την πορεία της κεντρικής ηρωίδας στη χειραφέτηση και την αυτογνωσία με μια νομοτελειακή διαύγεια, η οποία θα κορυφωθεί με το ριζοσπαστικό για την εποχή και περιβόητο ακόμα και σήμερα κοντινό πλάνο στο πρόσωπο της Μόνικα, στη διάρκεια του οποίου η Χάριετ Αντερσον σπάει τον τέταρτο τοίχο και κοιτάζει επίμονα, αγέρωχα κι επιτακτικά τον θεατή, καταρρίπτοντας την εξουσιαστική σχέση του βλέμματος και αξιώνοντας την αναγνώριση της ως κάτι περισσότερο και πιο σύνθετο από το άθροισμα των ρόλων που της έχουν ανατεθεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, μεγάλος θαυμαστής της ταινίας κι εν μέρει υπεύθυνος για τη διαχρονικότητά της, έγραψε εκστασιασμένος στο Cahiers du Cinema ότι «αυτό το βλέμμα της είναι ένα κάλεσμα στον θεατή να γίνει μάρτυρας της αηδίας που εκείνη νιώθει για την ακούσια επιλογή της να ζήσει στην Κόλαση και όχι στον Παράδεισο». Το γεγονός ότι μια δεκαετία αργότερα οι ήρωες της nouvelle vague έστρεψαν κι εκείνοι το βλέμμα τους στο θεατή οφείλεται στη Μόνικα.

Και φυσικά όλα αυτά μπορεί να μην είχαν καμία σημασία, αν στον κεντρικό ρόλο δε βρισκόταν η Χάριετ Αντερσον, η πρώτη μεγάλη μπεργκμανική πρωταγωνίστρια, η οποία έγινε σε ηλικία 20 μόλις χρονών διεθνής σταρ εν μια νυκτί με αυτή την ταινία. Με μια αφτιασίδωτη φυσική παρουσία, στον αντίποδα των πρωταγωνιστριών της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, η Αντερσον έπλασε με ταπεινά υλικά μια ηρωίδα με πρωτεϊκή συναισθηματική δύναμη κι εμβέλεια, βουτώντας βαθιά στην ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα που υποδύεται και μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στην κάμερα του Μπέργκμαν (αλλά και στον Μπέργκμαν τον ίδιο) να μην την ερωτευτεί.

Το τέλος της ιστορίας δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στον χειμώνα, όχι όμως εκείνον της σαιξπηρικής δυσαρέσκειας, αλλά αυτόν της μπεργκμανικής ωριμότητας. Κι όσο η Μόνικα ζει τη ζωή της εκτός κάδρου, ελεύθερη (;) ξανά, ο Χάρι μεγαλώνει μόνος του τον καρπό της αγάπης τους. Τότε θα κοιτάξει κι αυτός μέσα στον καθρέφτη της αυτογνωσίας και η μορφή του θα φωτιστεί από την ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού, στη σύντομη διάρκεια του οποίου οι δύο νέοι ήταν και αισθάνονταν ανίκητοι. Όλες οι στιγμές που χάθηκαν είναι οι αναμνήσεις που θα κρατήσει για πάντα, λίγο πριν αποχωρήσει κι αυτός από το πλάνο. Ο Μπέργκμαν θα έβαζε πλώρη στη συνέχεια για ακόμα πιο σκοτεινά κι αχαρτογράφητα νερά, το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα», ωστόσο, ήταν και θα παραμείνει η αρχή της διαδρομής.


GENTLEMEN PREFER BLONDES 1953

GENTLEMEN PREFER BLONDES  1953

Οι Άνδρες Προτιμούν Τις Ξανθιές


Σκηνοθεσία: Howard Hawks

Σενάριο: Charles Lederer, Joseph Fields

Είδος: Comedy, Musical, Romance

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jane Russell: Dorothy Shaw

Marilyn Monroe: Lorelei Lee

Charles Coburn: Sir Francis 'Piggy' Beekman

Tommy Noonan: Gus Esmond Jr.

George Winslow: Henry Spofford III

Marcel Dalio:          Magistrate

 

Δύο Αμερικανίδες τραγουδίστριες σαλπάρουν για τη Γαλλία. Στο ίδιο πλοίο βρίσκεται και ένας ντετέκτιβ, με αποστολή να παρακολουθεί τη μία από αυτές που είναι αρραβωνιασμένη με το γιο κάποιου εκατομμυριούχου. Οι προκλητικές Λόρελαϊ και Ντόροθι αναστατώνουν τον κόσμο των πλουσίων. H φιλοχρήματη Λόρελαϊ, επειδή αναζητά άντρες με πλούτο και διαμάντια, και η Ντόροθι επειδή αναζητά τον μεγάλο έρωτα. H παρουσία τους αλλάζει ολοκληρωτικά τη ζωή των αντρών, που ταξιδεύουν μαζί τους στο πολυτελές υπερωκεάνιο. Οι εκατομμυριούχοι ταξιδιώτες συνωστίζονται γύρω τους, ενώ οι αρρενωποί αθλητές της ολυμπιακής ομάδας των HΠA, παραβιάζουν την αυστηρή πειθαρχία τους. Ωστόσο, δεν είναι μόνες… ο ιδιωτικός ντετέκτιβ τις ακολουθεί κατά πόδας και καταγράφει κάθε τους κίνηση…

Το άκουσμα και μόνο του ονόματος της ταινίας, είναι αρκετό για να φέρει στο νου, την εικόνα της πιο λαμπερής γυναίκας που έπλασε ποτέ το Χόλιγουντ. Η Μέριλιν Μονρόε ήταν μια γνήσια κινηματογραφική ντίβα και ταυτόχρονα μια αφοπλιστικά αισθησιακή γυναίκα μ’ ένα υπέροχα σέξι χαμόγελο. Παρά το τραγικό της τέλος, η πορεία της άνοιξε το δρόμο σε μια σειρά από ηθοποιούς που στο μέλλον θα ακολουθούσαν τα βήματά της, παραμένοντας μέχρι σήμερα πηγή έμπνευσης.

Η κομεντί «Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές», είναι ριμέικ του θεατρικού μιούζικαλ, που ανέβηκε το 1949 στο Broadway. Μια αξιοπρόσεκτη κοινωνική σάτιρα ηθών της μεταπολεμικής Αμερικής, έτσι όπως μας την παρουσιάζει, ένας εκ των κορυγαίων Αμερικανών σκηνοθετών. Ο Χάουαρντ Χοκς, έχει δημιουργήσει αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως το Bringing Up Baby (1938), Only Angels Have Wings (1939), His Girl Friday (1940), The Big Sleep (1946) αλλά και το Sergeant York (1941), για το οποίο υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ.

Η πρωτότυπη ιστορία γράφτηκε το 1925 από την Anita Loos στο ομότιτλο μυθιστόρημά της και συγκίνησε το Αμερικανικό κοινό. Το 1949 η Anita Loos, σε συνεργασία με τον Joseph Fields, διασκεύασαν το μυθιστόρημα σε θεατρικό κείμενο για μιούζικαλ και με τη μουσική του Jule Styne και τη σκηνοθετική μαεστρία του John C. Wilson ανέβηκε για πρώτη στη σκηνή, στο Ziegfeld Theatre στο Broadway, στις 8 Δεκεμβρίου, δίνοντας συνολικά 740 παραστάσεις μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 1951.

Η θεατρική επιτυχία του έργου οδήγησε τον σκηνοθέτη Howard Hawks στην κινηματογραφική μεταφορά του με τις Τζέϊν Ράσελ και την Μέριλιν Μονρόε να ενσαρκώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια ταινία που στην εποχής της, υπήρξε τεράστια εμπορική επιτυχία και αγαπήθηκε όσο λίγες. Να σημειώσουμε βέβαια, ότι αυτή είναι η ταινία όπου ακούγεται το κλασσικό πλέον, «Diamonds Are a Girl’s Best Friend» του Jule Styne, ερμηνευμένο μοναδικά από την Μέριλιν Μονρόε…

 


 

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2021

The Long Memory 1953

 

The Long Memory 1953

Ο εκδικητής

Σκηνοθεσία: Robert Hamer

Σενάριο: Howard Clewes, Robert Hamer

Είδος: Crime, Drama, Thriller

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Mills: Phillip Davidson

John McCallum: Supt. Bob Lowther

Elizabeth Sellars: Fay Lowther

Eva Bergh: Ilse

Geoffrey Keen: Craig

Michael Martin Harvey: Jackson

 

Ο Ντέιβιντσον, ένας πικραμένος κατάδικος, αποφυλακίζεται. Έκτισε χρόνια ποινής για μια δολοφονία που δεν διέπραξε ποτέ και η πρώτη του σκέψη είναι να εκδικηθεί αυτούς που τον παγίδευσαν. Μένει σε μια μαούνα και είναι συνεχώς κάτω από την στενή παρακολούθηση της αστυνομίας. Αποφασισμένος να καταστρέψει τους εχθρούς του μπλέκεται σε ένα δεύτερο έγκλημα που τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τον αληθινό δολοφόνο...



Malta Story 1953

Malta Story 1953

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ 

Σκηνοθεσία: Brian Desmond Hurst

Σενάριο: Thorold Dickinson, Peter De Sarigny

Είδος: Drama, History, War

Διάρκεια: 1h 43min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Alec Guinness: Flight Lt. Peter Ross

Jack Hawkins: Air Commodore Frank

Anthony Steel: Wing Commander Bartlett

Muriel Pavlow: Maria Gonzar

Renée Asherson: Joan Rivers

Hugh Burden: Major Eden

 

Το 1942 η Μ. Βρετανία προσπαθούσε με κάθε κόστος να κρατήσει την κυριαρχία της στη Μάλτα, γεγονός που θα της επέτρεπε να κρατά ανοιχτές τις γραμμές ανεφοδιασμού των συμμαχικών στρατευμάτων. Οι δυνάμεις του Άξονα, από την άλλη πλευρά, ήθελαν να κατακτήσουν την Μάλτα προκειμένου να ενισχύσουν τις δικές τους γραμμές ανεφοδιασμού.

Παρακολουθούμε ρεαλιστικές αναπαραστάσεις μαχών, καθώς και σκηνές αρχειακού υλικού όπου οι πολιορκημένοι Βρετανοί αγωνίζονται να αποκρούσουν τις επιδρομές της Λουφτβάφε…