Tarzan's Fight for Life 1958

 

Tarzan's Fight for Life 1958

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ

 

Σκηνοθεσία: H. Bruce Humberstone

Σενάριο: Edgar Rice Burroughs, Thomas Hal Phillips

Είδος: Action, Adventure

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: corto64

Παίζουν:

Gordon Scott: Tarzan

Eve Brent: Jane

Rickie Sorensen: Tartu, Tarzan's Adopted Son

Jil Jarmyn: Ann Sturdy

James Edwards: Futa

Carl Benton Reid: Dr. Sturdy

 

Δεύτερη έγχρωμη ταινία του Ταρζάν (μετά από το Tarzan and the Lost Safari (1957), από τα στούντιο της MGM πλέον, η οποία αναλαμβάνει να συνεχίσει την παράδοση της σειράς, δίνοντας της ώθηση και προσθέτοντας αρκετά καινούργια στοιχεία. Η ταινία είναι σχεδόν άρτια, μια από τις 2-3 καλύτερες που γυρίστηκαν ως τα μέσα της δεκαετίας του ’70. Τα σκηνικά στο στούντιο είναι πολύ προσεγμένα, οι σκηνές – παρεμβολές στιγμιότυπων από την ζωή στην άγρια φύση της Αφρικής από φρεσκογυρισμένα ντοκιμαντέρ, οι ερμηνείες των ηθοποιών σαφώς καλύτερες από αυτές των προκατόχων τους, ενώ έχει και καλή σκηνοθεσία. Ο ρεαλισμός αρχίζει να υπεισέρχεται στην δομή των ταινιών, οι οποίες αρχίζουν να βγάζουν ένταση και σκληρότητα(με μουδιασμένα βήματα στις πρώτες δύο ταινίες). Ο Σκότ είναι εξαιρετικός, πολύ πιστός στην εικόνα που δημιούργησε ο Edgar Rice Burroughs.

Ο παραγωγός Sol Lesser είδε και απόειδε με την αδιαλλαξία των στούντιο της RKO, κι έτσι έπεισε την MGM να επενδύσει ένα πολύ σεβαστό ποσό στην εξαγορά των δικαιωμάτων για τις ταινίες Ταρζάν. Το “Tarzan’s Fight for life” στηρίχτηκε και από το τμήμα marketing της MGM. Βγήκε στις αίθουσες την στιγμή που συμπληρώνονταν 40 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Burroughs(Ιούλιος του 1958), κάτι που αποδείχτηκε εύστοχη ως κίνηση. Η ταινία πήρε καλές κριτικές και έφερε σημαντικά κέρδη στην εταιρεία(2 εκατομμύρια δολάρια), με αυτή την νέα πνοή και οπτική στον ήδη καταξιωμένο ήρωα. Ήταν η τελευταία ταινία του Lesser, που παρότι έφερε τον Ταρζάν στην MGM, αποσύρθηκε από το επάγγελμα λόγω ηλικίας και προσωπικών λόγων, δίνοντας την θέση του στον δεύτερο πιο σημαντικό παραγωγό αυτής της σειράς ταινιών, τον Sy Weintraub. Η ταινία προβλήθηκε στην χώρα μας με λάθος τίτλο, αφού το «Η μεγαλύτερη περιπέτεια του Ταρζάν» ήταν ο τίτλος της επόμενης ταινίας του 1959! Έτσι, το “Tarzan’s greatest adventure”, με τους πολύ καλούς Anthony Quayle και, Sean Connery(ίσως η καλύτερη ταινία Ταρζάν που γυρίστηκε ως το 1975), αποδόθηκε στα Ελληνικά ως «Η ζούγκλα φλέγεται»!

Η δουλειά του Ernst Fegté στην κατασκευή των σκηνικών, άφησε εποχή. Ήταν η καλύτερη στουντιακή απεικόνιση ζούγκλας αυτών των ταινιών, μέχρι τουλάχιστον και το 1960. Το βουνό, η λιμνούλα, το χωριό των ιθαγενών, το δεντρόσπιτο του Ταρζάν, αλλά και η σπηλιά με το λιοντάρι, ήταν εμπνευσμένες δημιουργίες και έγιναν σημείο αναφοράς. Επίσης εξαιρετικό ήταν και το μακιγιάζ του Gustaf Norin στα μέλη της φυλής των Ναγκάσου, όπως και η μουσική του Ernest Gold. Η MGM πρόσεχε πάντα την μουσική επένδυση στα φιλμ της, κι έτσι ανέθεσε αυτήν την ταινία στον βραβευμένο Αυστριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτη, που είχε ξεχωρίσει ένα χρόνο πριν για το The Defiant Ones (1958). Οι κορυφαίες του συνθέσεις ήρθαν την διετία 1959 – 1960, με τα On the Beach (1959), Inherit the Wind (1960), και φυσικά, το θαυμάσιο Exodus (1960). Κάτι που επίσης ξεχωρίζει σε αυτό το φιλμ, είναι το μοντάζ του Aaron Stell. Ένα χρόνο πριν είχε προκαλέσει θαυμασμό, για την δουλειά του στο υπέροχο νουάρ Touch of Evil, του Orson Welles, ενώ το ’62 έκανε απίθανη δουλειά και στο To Kill a Mockingbird. Για την διεύθυνση φωτογραφίας επιλέχθηκε ο William E. Snyder, ένας έμπειρος σε φιλμ δράσης φωτογράφος. Στο ενεργητικό του συναντάμε ετερόκλητα είδη, αλλά και πολύ επιδραστικές δουλειές. Creature from the Black Lagoon(1954), The Americano(1955), Son of Sinbad(1955), Great Day in the Morning(1956), όπως και τα τηλεοπτικά Bonanza και Star Trek. Χρειάζονταν αυτές οι συμμετοχές τόσων έμπειρών και ποιοτικών συντελεστών, προκειμένου οι ταινίες Ταρζάν να ανέβουν και καλλιτεχνικό επίπεδο. Οπότε σε αυτό τον τομέα η MGM βαθμολογείται με άριστα.

Αφήσαμε για το τέλος τον σκηνοθέτη του “Tarzan’s Fight for life”, τον H. Bruce Humberstone. Ο Αμερικανός κινηματογραφιστής έμαθε την τέχνη θητεύοντας δίπλα στους King Vidor, Edmund Goulding και Allan Dwan, διατελώντας επί σειρά ετών βοηθό τους. Μπήκε δικαιωματικά στο Hollywood Walk of Fame χάρη σε δουλειές όπως το I Wake Up Screaming (1941), και, τις σειρές ταινιών με ήρωα τον Charlie Chan, της δεκαετίας του ’50. Σκηνοθέτησε δύο ακόμη ταινίες του Ταρζάν, τα Tarzan and the Lost Safari (1957), και, Tarzan and the Trappers (1958). Ο Humberstone δικαίωσε απόλυτα την MGM που προσέφερε συμβόλαιο στον πρώην συνεργάτη των ανταγωνιστικών στούντιο της 20th Century Fox(βοήθησε και στο μοντάζ σε πολλά φιλμ). Στο καστ φιγουράρει το όνομα του Gordon Scott, στην τρίτη του ταινία ως άρχοντας της ζούγκλας. Η Τζέην αυτού του φιλμ, ενσαρκώνει ουσιαστικά το ανδρικό γυναικείο πρότυπο των Αμερικανών στα ‘50ς, με ξανθά μαλλιά, γαλανά μάτια, λίγο σαγήνη στο βλέμμα, πιστή, πρόθυμη για όλα και λεπτεπίλεπτη ταυτόχρονα, καλή νοικοκυρά και χαζούλα, αλλά εξαιρετική κολυμβήτρια. Η Eve Brent τα πηγαίνει καλά δίχως να κάνει κάτι το ξεχωριστό. Απλά διατηρεί μια καλή σχέση με τις κάμερες.

Ο υιός Ταρζάν σε αυτή την ταινία είναι κάπως καλύτερος από τους προκάτοχους του. Βγάζει προσωπικότητα, αν και σε άχαρα περάσματα μπροστά από τον φακό, όπου τον βάζουν να εκπροσωπεί το κωμικό στοιχείο μαζί με την Τσίτα. Ο Rickie Sorensen έκανε μια πολύ αξιόλογη καριέρα, την οποία περιόρισε με τις επιλογές του στα τηλεοπτικά στούντιο. Στον ρόλο του κακού μάγου ο ρολίστας James Edwards. Πολύ πειστικός και χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία του. Τέλος, το δεξί χέρι του μάγου των Ναγκάσου, είναι ο Woody Strode. Πληθωρική η παρουσία του στα κινηματογραφικά στούντιο, όπου συμμετείχε σε αμέτρητες ταινίες. Πολλές από αυτές ήταν και μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες. Υποδύθηκε από τον βασιλιά της Αιθιοπίας στο αξεπέραστο The Ten Commandments(1956), τον οπλίτη Φράνκλιν στο Pork Chop Hill(1959), μέχρι τον Ντράμπα στον Spartacus(1960), και, τον Πομπέι στο υπέροχο γουέστερν The Man Who Shot Liberty Valance(1962), μεταξύ άλλων.

Ο κακός μάγος Φούτα τρομοκρατεί τα μέλη της ειρηνικής φυλής των Ναγκάσου, με τις ανυπόστατες προφητείες του, λειτουργώντας ως σφετεριστής του θρόνου. Στρέφει τους ακόλουθους του ενάντια στους λευκούς γιατρούς του νοσοκομείο στο Ραντίνι, θεωρώντας ότι η μαγεία του απειλείται από εκείνη των λευκών. Σε αυτό το κλίμα φόβου και έντασης, προστίθεται η φιγούρα του βασιλιά της ζούγκλας, ο οποίος αναλαμβάνει να δώσει ένα τέλος στον ανηλεή πόλεμο του μάγου. Τα πράγματα περιπλέκονται όμως, όταν ο γιός του βασιλιά των Ναγκάσου προσβάλλεται από μια αρρώστια πολύ πέραν των μαγικών δυνατοτήτων του Φούτα. Η παρέμβαση του Ταρζάν θα τον οδηγήσει στην αιχμαλωσία αρχικά και, στον αγώνα για την επιβίωση έπειτα…

Tarzan And The Lost Safari 1957

 

Tarzan And The Lost Safari 1957

Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

 

Σκηνοθεσία: H. Bruce Humberstone

Σενάριο: Montgomery Pittman, Lillie Hayward

Είδος: Action, Adventure

Διάρκεια: 1h 26min

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: corto64

Παίζουν:

Gordon Scott: Tarzan

Robert Beatty: Tusker Hawkins

Yolande Donlan: Gamage Dean

Betta St. John: Diana Penrod

Wilfrid Hyde-White: Doodles' Fletcher

George Coulouris:             Carl Kraski

Peter Arne:             Dick Penrod

 

 

Η μεγάλη επιστροφή των στούντιο της MGM στις ταινίες Ταρζάν, μετά από 17 ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο της φιλμ, με μια παραγωγή που εγκαινιάζει συγχρόνως και την πρώτη εμφάνιση της έγχρωμης τεχνικής Eastman Color. Αν προσθέσουμε σε αυτά και το γεγονός ότι γυρίστηκε στην πατρίδα του βασιλιά της ζούγκλας, στην Αφρική και συγκεκριμένα στο Nairobi (στην τότε Βρετανική πλευρά της χώρας…), έχουμε πολλά συν δε νομίζετε; Ποιος υποδύεται τον Ταρζάν; Μα ο Gordon Scott φυσικά, ο άρχοντας των έγχρωμων ταινιών του είδους! Μην διαμαρτύρεστε, δεν είπα ο άρχοντας των ασπρόμαυρων! Εκεί, ξέρουμε όλοι ποιος κυριαρχούσε.

Σκηνοθέτης ανέλαβε ο Bruce Humberstone, γνωστός για τις ταινίες με πρωταγωνιστή τον Warner Oland στον ρόλο του σατανικού Charlie Chan. Ο Humberstone γύρισε ακόμη ένα φιλμ μια με τον Ταρζάν. Ήταν το Tarzan's Fight for Life (1958), έναν χρόνο μετά. Την παραγωγή επιμελήθηκε ο John Croydon, ενώ το σενάριο ήταν των Montgomery Pittman και Lillie Hayward. Η μουσική είναι του Clifton Parker και η φωτογραφία του C.M. Pennington-Richards, την οποία δεν βρήκα και καταπληκτική, αφού επέλεξε πολλά σκοτεινά πλάνα και δεν επικεντρώθηκε τόσο στους πρωταγωνιστές. Η φύση είναι …κονσέρβα, με εμβόλιμα αποσπάσματα από σχετικά ντοκιμαντέρ της εποχής. Καλό το μοντάζ του Bill Lewthwaite. Η ταινία έκανε κοντά στα 2,5 εκατομμύρια δολάρια, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι το θέμα εξακολουθούσε να συναρπάζει τους θεατές.

Η ταινία ακολουθεί σε αρκετά σημεία την ιστορία του Edgar Rice Burroughs για την χαμένη πόλη του Οπάρ, μόνον που επικεντρώνεται περισσότερο στην ίδια την φυλή και τις κακές της συνήθειες, ειδικά στο θέμα των ανθρωποθυσιών. Έχει όμως έντονο κλίμα από την αρχική δημιουργία και σε λεπτομέρειες, όπως η εξιστόρηση του Ταρζάν για την καταγωγή του. Η σύντροφος του Τζέην δεν εμφανίζεται στο φιλμ, λόγω διαφωνιών με μάνατζερ, παραγωγούς (Sol Lesser) και δικαιώματα. Έχει όμως ωραίες σκηνές στη ζούγκλα και στα ειδικά διαμορφωμένα στούντιο της MGM. Αυτά τα φιλμ δεν διέγειραν την φαντασία για την αληθοφάνεια τους, αλλά για τους εξωτικούς κινδύνους και το φολκλόρ. Το τελευταίο εκπροσωπείται από την φυλή των Οπάρ, σε πολεμικούς χορούς με ρυθμό και πολύ χρώμα.

Για όσους αρέσκονται σε συσχετισμούς με τα κόμικς, να πούμε ότι εδώ παρατηρούμε μια ομοιότητα στο σενάριο, με την Γαλλική εκδοχή του Ταρζάν σαν Zembla, εικονογραφημένος πάντα, στα μέσα της δεκαετίας του`60. Και εκεί οι Οπάρ ήταν από τους μεγαλύτερους αντίπαλους του, κάτι που είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και σε ιστορίες όπως «Οι ακόλουθοι του Οπάρ», έτσι όπως τις αναδημοσίευσε ο εκδότης κ. Δραγούνης, στην έκδοση του εβδομαδιαίου Ταρζάν το 1970. Εκτός του Gordon Scott στον κεντρικό ρόλο (έκανε συνολικά 6 ταινίες σαν Ταρζάν), εμφανίζονται και οι Robert Beatty, Yolande Donlan, Betta St. John, Wilfrid Hyde-White, Peter Arne , Orlando Martins και τον δικό μας (Κερκυραίος στην καταγωγή), George Coulouris, αυτή τη φορά σε ρόλο ημί-κακού που στην πορεία καλυτερεύει σημαντικά, για να μην πω ότι γίνεται καλός!

 

Tarzan's Hidden Jungle(1955)

Tarzan's Hidden Jungle(1955)

ΤΑΡΖΑΝ. Ο ΑΡΧΟΝ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ

  

Σκηνοθεσία: Harold D. Schuster

Σενάριο: William Lively, Edgar Rice Burroughs

Είδος: Action, Adventure

Διάρκεια: 1h 12min

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: corto64

Παίζουν:

Gordon Scott: Tarzan

Vera Miles:             Jill Hardy

Peter van Eyck: Dr. Celliers

Jack Elam: Burger

Charles Fredericks: DeGroot

Richard Reeves: Reeves

Αισθητά βελτιωμένη ως παραγωγή σε σχέση με τα δύο προηγούμενα φιλμ(Tarzan's savage fury – 1952 και Tarzan & the She – Devil – 1953), το “Tarzan's Hidden Jungle” του 1955 μας συστήνει μια φιγούρα που έμελε να χαρακτηριστεί το ίδιο κλασική όσο και αυτές οι ταινίες. Στον ρόλο του Ταρζάν λοιπόν, ο Gordon Merrill Werschkul, ή Gordon Scott, όνομα με το οποίο διέγραψε αρκετά επιτυχημένη πορεία ως ηθοποιός. Στην πρώτη του αυτή εμφάνιση, στον ρόλο του βασιλιά της ζούγκλας, τα πηγαίνει καλά σε γενικές γραμμές. Ο Scott στάθηκε τυχερός σε αυτή την σειρά ταινιών, καθώς άρχισαν επιτέλους να βελτιώνονται και να εξελίσσονται τεχνικά, (από την επόμενη προστέθηκε και χρώμα). Συνεπώς, πρόκειται για την αυγή μιας νέας, κινηματογραφικής εποχής για το δημιούργημα της φαντασίας του Edgar Rice Burroughs, εξίσου επιτυχημένης και συναρπαστικής. Το “Tarzan's Hidden Jungle” έρχεται για να πιστοποιήσει τα πιο πάνω.

Η ιστορία του Gordon Scott έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να γυριστεί άνετα σε ταινία  Ο γιός του διαφημιστή Stanley Werschkul από το Portland, του Oregon, ξεχώρισε για την σωματική του διάπλαση από τα χρόνια της εφηβείας κιόλας, όταν με ύψος 1,91 ο καλογυμνασμένος νεαρός βρήκε μια θέση στον Αμερικάνικο στρατό (1944). Από εκεί πέρασε στις τάξεις της στρατονομίας, για να καταλήξει τελειώνοντας την θητεία του, ναυαγοσώστης στο ξενοδοχείο Sahara του Las Vegas. Κάπου εκεί, ένας από τους κυνηγούς ταλέντων του παραγωγού Sol Lesser τον έστειλε για οντισιόν. Το εισιτήριο του για τον χώρο του θεάματος, ήταν άνευ επιστροφής! Το έμπειρο μάτι του Lesser διέκρινε τις δυνατότητες του 25χρονου και, τον πρότεινε ως αντικαταστάτη του Lex Barker στα κινηματογραφικά πλατό της RKO. Από το '61 και έπειτα, ο Scott εκμεταλλευόμενος την επιτυχημένη του παρουσία ως Ταρζάν, συνεργάστηκε και με τα Ιταλικά στούντιο. Καρπός αυτής της συνεργασίας ήταν μια σειρά ταινιών της κατηγορίας “σανδάλι και χλαμύδα” (το Duel of the Titans ήταν η πρώτη από αυτές). Το '65 το Αμερικάνικο τηλεοπτικό δίκτυο ABC, του δίνει το ρόλο του Ηρακλή στην ομώνυμη σειρά. Δεν ρίσκαρε και πολύ στην καριέρα του, αποδεχόμενος ρόλους σε ιστορικού τύπου b-movie, eurospy και σπαγγέτι γουέστερν, πλασάροντας περισσότερο τους μυς, παρά το υποκριτικό του ταλέντο. Όπως και να έχει, αποτέλεσε τμήμα ενός κεφαλαίου της έβδομης τέχνης και, έναν από τους πλέον πειστικότερους Ταρζάν επί σκηνής.

Μιλήσαμε στον πρόλογο για μια σαφώς βελτιωμένη παραγωγή, σε σχέση με τα προηγούμενα τουλάχιστον 2 φιλμ. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από τα ονόματα και μόνον του κάστ. Όπου εδώ, αντιλαμβάνεται κανείς και το κοφτερό μάτι του παραγωγού, που έδινε ρόλους σε νεαρούς και ταλαντούχους ηθοποιούς, κάποιοι από τους οποίους έκαναν σημαντική καριέρα. Στον Gordon Scott αναφερθήκαμε ήδη. Η Vera Miles, ήταν μια ακόμη τέτοια περίπτωση. Μέχρι την συμμετοχή της στο “Tarzan's Hidden Jungle”, μετρούσε μόλις δύο παρουσίες σε ταινίες. Στα The Rose Bowl Story (1952), και, Pride of the Blue Grass (1954), με δύο μικρούς ρόλους. Ένα χρόνο μετά όμως, έπαιξε στο σπουδαίο φιλμ νουάρ 23 Paces to Baker Street, όπως και στο εμβληματικό γουέστερν John Ford, The Searcher, με αποτέλεσμα οι μετοχές της στο κινηματογραφικό χρηματιστήριο να εκτοξευτούν. Συνεπώς χρωστάει πολλά στην ευκαιρία που της έδωσε ο Lesser. Ο Jack Elam(ένας εκ των δύο κακών του φιλμ), φοβερή ασχημόφατσα του Χόλλυγουντ και από τους κορυφαίους καρατερίστες που ανέδειξε το Αμερικάνικο σινεμά, είχε ήδη κάνει πολύ αισθητή μάλιστα την παρουσία του, υποδυόμενος σκληρούς παρανόμους στα γουέστερν του '50 (έπαιξε και τον Μπάσρα στο Princess of the Nile του 1954, όπου ήταν καταπληκτικός). Ο Γερμανός με Πολωνικές ρίζες Peter van Eyck τέλος, κλασική περίπτωση ηθοποιού που γεννήθηκε για ρόλους “κακών”(πέρασε και από τα στούντιο της θρυλικής Hammer), είχε ήδη χτίσει μια φήμη αξιόπιστου ρολίστα (με πρωταγωνιστικές αναλαμπές), από το 1943 και το Five Graves to Cairo (1943, κάνει τον υπολοχαγό Σβέγκλερ). Στο “Tarzan's Hidden Jungle” είναι ο δρ. Σέλιερς, απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών (και η Miles η νοσοκόμο – βοηθός του).

Οι ταινίες που γυρίστηκαν με θέμα τον Ταρζάν μέχρι το '55, δεν είχαν καταφέρει να πείσουν αναγνωρισμένους ηθοποιούς ώστε να συμπληρώσουν το κάστ. Στο “Tarzan's Hidden Jungle” όμως, η γκρίνια του Sol Lesser αρχίζει να πιάνει τόπο. Δύο χρόνια αργότερα, στο “Tarzan & the lost safari” θα προστεθεί και χρώμα, αλλά ο διάσημος πλέον παραγωγός έχει αρχίσει να αλλάζει τα πλάνα του, αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία προς αφήγηση. Όσων αφορά στο budget της ταινίας τώρα, κι εδώ να πούμε ότι υπήρξε μια βελτίωση, αφού η RKO έδωσε περισσότερα χρήματα. Τα εξωτερικά γυρίσματα κυριάρχησαν εκείνων στα στούντιο, η μουσική υπόκρουση του Paul Sawtell κρίνεται ως αξιοπρεπέστατη, ενώ τα εμβόλιμα αποσπάσματα από παλαιότερα ντοκιμαντέρ είναι πιο προσεγμένα. Μπορεί ο κροκόδειλος να συνεχίζει την πορεία του προς το ποτάμι (αμάν πια με αυτή την σκηνή!), προστέθηκαν όμως ζέβρες, αντιλόπες και λοιπά άγρια ζώα. Τα μέλη της φυλής των Σεκούλου έχω την αίσθηση ότι φορούν ...αξεσουάρ των συναδέλφων τους Βατούζι, από το “Tarzan's Savage Fury”, κάτι όμως που περνάει μάλλον απαρατήρητο στο γενικότερο κλίμα αναστάτωσης και ανθρωποθυσιών. Το σενάριο του William Lively είναι τηλεοπτικού καθαρά ύφους. Με λίγες περικοπές στην διάρκεια και τους διαλόγους (όχι ότι επιδίδονται οι ηθοποιοί και σε τίποτα μονόλογους), χωρούσε άνετα σε τηλεοπτικό επεισόδιο. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Harold D. Schuster. Κινηματογραφιστής που δοκίμασε αρκετά διαφορετικά είδη. Το “Zanzibar” του '40, όπως και το “South to Karanga” της ίδιας χρονιάς, ήταν κλασικές περιπέτειες στην Αφρικάνικη ήπειρο και, μάλιστα επιτυχημένες. Ο Σούστερ έκανε πολύ πιο έντονη παρουσία στα τηλεοπτικά στούντιο, με αμέτρητα επεισόδια στο ενργητικό του, σειρών όπως η “Lassie”.

Μια ομάδα λευκών, αδίστακτων κυνηγών σκοτώνει αδιακρίτως κάθε λογής άγριο ζώο, προκειμένου να εμπορευτεί τα δέρματα, το ελεφαντόδοντο και το λίπος τους. Η απληστία τους οδηγεί στην αντίπερα όχθη του ποταμού, στην γη των Σεκούλου, μιας φυλής που λατρεύει τα ζώα και πληρώνει με το ίδιο νόμισμα εκείνους που τολμούν να διαταράξουν τις ισορροπίες της φύσης. Ο Ταρζάν καλείται να βγάλει εκ νέου τα κάστανα από την φωτιά, όταν ο δρ. Σέλιερς και η όμορφη νοσοκόμα του πέφτουν στα χέρια της άγριας και οικολογικής φυλής, με τους κυνηγούς να καραδοκούν από δίπλα...

Tarzan's Magic Fountain 149

 

Tarzan's Magic Fountain 149

Η ΜΑΓΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ

 

 

Σκηνοθεσία: Lee Sholem

Σενάριο: Curt Siodmak

Είδος: Action, Adventure, Fantasy

Διάρκεια: 1h 13min

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: <<RON>>

Παίζουν:

Lex Barker: Tarzan

Brenda Joyce: Jane

Albert Dekke: Mr. Trask

Evelyn Ankers: Gloria James Jessup

Charles Drake: Mr. Dodd

Alan Napier: Douglas Jessup

 

Μια πιλότος εμφανίζεται στη ζούγκλα που δείχνει τόσο νέα όσο ήταν όταν το αεροπλάνο της κατέπεσε πολλά χρόνια πριν. Ανήθικοι κυνηγοί ανακαλύπτουν ότι αυτό οφείλεται στο νερό μιας μυστικής πηγής που όποιος το πιεί κερδίζει την αιώνια νεότητα. Ο Ταρζάν προσπαθεί να εμποδίσει τους κυνηγούς να βρουν την κρυφή κοιλάδα με τη βρύση. Η πιλότος αρχίζει να γερνάει καθώς τα αποθέματα νερού του σιντριβανιού εξαντλούνται.

Tarzan and the Mermaids (1948)

Tarzan and the Mermaids (1948)

Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ

Σκηνοθεσία: Robert Florey

Σενάριο: Robert Florey

Είδος: Action, Adventure

Διάρκεια: 1h 8min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller: Tarzan

Brenda Joyce: Jane

George Zucco: Palanth - The High Priest

Andrea Palma: Luana - Mara's Mother

Fernando Wagner: Varga - Pearl Trader

Edward Ashley: Commissioner

John Laurenz: Benji

 

Ο Ταρζάν και η Jane, μόνοι τους πλέον καθώς το Αγόρι έχει αναχωρήσει για σπουδές στο Λονδίνο ζουν στην όχθη ενός ποταμού, στην άκρη της Αφρικανικής ζούγκλας. Στην εκβολή του ποταμού αυτού κατοικούν οι άνθρωποι της φυλής των Aquatanians. Βασική τους ενασχόληση είναι η αλιεία και η περισυλλογή μαργαριταριών από την Θάλασσα, αγνοώντας την πραγματική τους αξία στον έξω κόσμο.

το γεγονός αυτό έχουν εκμεταλλευτεί δύο επιτήδειοι, ο ψευτο-αρχιερέας Palanth (George Ζυεεο) και ο φιλάργυρος, Varga (Femando Wagner). Ο Palanth, ασκώντας μεγάλη επιρροή πάνω στους δεισιδαίμονες Aquatanians, τους έχει πείσει ότι η θεότητα που λατρεύουν, ο ΒαΙυ, έχει πάρει ανθρώπινη υπόσταση και ότι επικοινωνεί μαζί του. Ο Varga με τη σειρά του, φορώντας ένα προσωπείο και μία κελεμπία. υποδύεται τον «ζωντανό Θεό» Balu. 'Ετσι καταφέρνει και αποσπά από τους ντόπιους, μαργαριτάρια και ότι άλλο Θελήσει.

Μια μέρα ο Varga. ως Θεός Balu, ζητάει να παντρευτεί την Μαrα (Linda hristίaη), μια όμορφη νεαρά της φυλής. Όλοι θεωρούν ότι αυτό είναι μεγάλη τιμή για την Μ Μαrα, αλλά εκείνη το σκάει μη θέλοντας να δεχτεί το πεπρωμένο της. Η φυγή της διά μέσω του ποταμού, την οδηγεί στο σπίτι του Ταρζάν, όπου και διηγείται την ιστορία της σ' αυτόν και στην Jane. Παρόν είναι και ο Bennji (John Laurez), ένας καλοκάγαθος ταχυδρόμος.

Η Μαrα θα χαρίσει ένα μαργαριτάρι στην Jane, αλλά εκείνη αρνούμενη το δώρο της, θα το δώσει στον Benji για να το προσφέρει ως οικονομική ενίσχυση στον νέο Επίτροπο της περιοχής (Εdward Ashley) ο οποίος σχεδιάζει να χτίσει νοσοκομείο και σχολείο για τους ντόπιους.

Οταν ο Επίτροπος ακούσει την ιστορία της Μαrα από τον Bennji, αποφασίζει να επισκεφτεί τον Ταρζάν με σκοπό να πάνε μαζί στον τόπο των Aquatanians, και να εξακριβώσουν τι ακριβώς συμβαίνει…

Δωδέκατη και τελευταία ταινία της σειράς 'Ταρζάν" με τον Johnny Weissmuller, γυρισμένη από την RKO και τον παραγωγό $ol Lesser.

Η σκηνοθεσία είναι του Robert Florey, ενώ το σενάριο έγραψε ο Carcoll Young. Από την ταινία απουσιάζει ο John Shefiield, ο οποίος υποδύθηκε το Αγόρι από το 1939 και για οκτώ συνεχόμενες ταινίες. Αυτό συνέβη επειδή ο Lesser έκρινε ότι ο νεαρός ηθοποιός είχε μεγαλώσει αρκετά και ο ρόλος του θα ήταν άχαρος. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό. Οι εξωτερικές λήψεις έγιναν κυρίως στην περιοχή του Ακαπούλκο. ενώ οι λήψεις των εξωτερικών χώρων του ναού του ΘεούBalu, έγιναν στα ερείπια της πόλης των Αζτέκων, στο San Juan de Teotihuacάn.

Πέρα από τον Johnηy Weissmuller και την Brenda Joyce στους βασικούς ρόλους, άλλοι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παραγωγή είναι, η πανέμορφη Μεξικάνα Linda Cr;istian, ως Mara, ο George Ζucco και Fernando Wagηer, που υποδύονται τους δύο κακούς της ιστορίας, ο Edwαrd Ashley στον ρόλο του Επίτροπου, η επίσης Μεξικανή ηθοποιός Andrea Palma, στον ρόλο της μητέρας της Mara, και ο John Laurenz που ενσαρκώνει τον Benji, έναν χαρακτήρα που καλύτερα να είχε εκλείψει εντελώς από την ταινία καθώς δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ερμηνεύει τα άχαρα τραγούδια του και να τρώει πολύ χρόνο από τον ήδη περιορισμένο χρόνο της ταινίας, που έχει διάρκεια μόλις 68 λεπτά. Όσο για την Τσίτα, η συμμετοχή είναι αρκετά μικρή και είναι εμφανές ότι ο χιμπατζής που την υποδύεται έχει αντικατασταθεί, αφού είναι αισθητά πιο μικρόσωμος.

Αν και σαν παραγωγή το «Ταrzαη and the  Mermaids» κρίνεται πολύ προσεγμένη σε σχέση με τα προγενέστερα φιλμ της σειράς, (το κόστος της ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο δολάρια -ποσό υπερβολικό για την εποχή και την μόλις δ8άλεπτη διάρκειά της), με άψογη φωτογραφία, υπέροχα εξωτερικά πλάνα και πολύ καλή μουσική επένδυση από τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Dίmitri Tιomkin, στο θέμα πλοκής και δράσης είναι από τις πιο αδύναμες. Η σκηνές δράσης είναι ελάχιστες και κυρίως περιλαμβάνουν υποβρύχια πλάνα και εικόνες καταδύσεων, οι οποίες λόγω της εξαιρετικής κινηματογράφησης ίσως και να αποζημιώνουν εν μέρει τον θεατή. Σε μία απ αυτές μάλιστα, ο Ταρζάν παλεύει με ένα γιγάντιο χταπόδι.

Άλλη σκηνή άξια λόγου είναι η στιγμή της μεγάλης βουτιάς του ήρωα από ένα ψηλό βράχο. Αναφορές λένε για τον θάνατο του κασκαντέρ μετά από πρόσκρουση πάνω στα βράχια, όταν επιχείρησε το πρώτο άλμα. Αυτή η πληροφορία όμως φαίνεται να είναι περισσότερο μία φήμη παρά αληθές γεγονός, σε μία προσπάθεια που έκαναν οι παραγωγοί να δημοσιοποιήσουν την ταινία.

Επίσης, είναι η μοναδική ταινία της σειράς. στην οποία δεν εμφανίζεται ούτε ένα άγριο ζωο, ενώ οι σκηνές με τους ιθαγενείς, θυμίζουν περισσότερο πολιτισμούς της Χαβάης ή της ολυνησίας,παρά της Αφρικής.

Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις ΗΠΑ, στις 15 Μαΐου του 1948, λαμβάνοντας ανάμικτες κριτικές και την όχι αναμενόμενη εισπρακτική κίνηση. Ίσως κι αυτός να ήταν ο λόγος της αποχώρησης του Weissmuller από την σειρά, αφού τίποτα τέτοιο δεν είχε προαναφερθεί. Η Brenda Joyce, συνέχισε ως Jane σε μία ακόμη ταινία "Ταρζάν" με τον ηθοποιό Lex Barker στο «Tarzan's Magίc Fountaiη» (1949).

arzan and the Huntress (1947)

 

Tarzan and the Huntress (1947)

ΤΑΡΖΑΝ, Ο ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ

 

Σκηνοθεσία: : Kurt Neumann

Σενάριο: Jerome Gruskin

Είδος: Action, Adventure, Romance

Διάρκεια: 1h 12min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller:   Tarzan

Brenda Joyce: Jane

Johnny Sheffield: Boy

Patricia Morison: Tanya Rawlins

Barton MacLane: Paul Weir (as Barton Maclane)

John Warburton: Carl Marley

Charles Trowbridge: King Farrod

Ted Hecht: Prince Ozira

 

Η έλλειψη ζώων σε πολλούς ζωολογικούς κήπους του Δυτικού Κόσμου, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει σαν αποτέλεσμα αρκετές ομάδες κυνηγών και Θηριοδαμαστών να ταξιδεύουν προς την Αφρική προκειμένου να περισυλλέξουν άγρια ζώα. Μία τέτοια ομάδα βρίσκεται στην περιοχή του Ταρζάν. Η ομάδα αυτή αποτελείται από την επικεφαλής Tanya Rawtins (Patricia Morison), τον επαγγελματία κυνηγό ΡαυΙ Weir (Βαrtοη Μαclane) και τον χρηματοδότη της όλης επιχείρησης, Carl ΓMarley (John Warburon).

Όταν η Rawtins uα συναντηθεί με τον βασιλιά της περιοχής Farrod (Chartes Trowbridge), ua πάρει την άδειά του για να συλλάβει ένα αρσενικό και ένα θηλυκό από κάθε είδος ζώου που ζει στην περιοχή. Όμως ο άπληστος χρηματοδότης, θα έρθει σε κρυφή συμφωνία με τον ανιψιό του βασιλιά και σφετεριστή του θρόνου, Prince Ozira (Ted Hecht), ο οποίος και του επιτρέπει να παγιδεύσουν όσα ζώα θέλουν. Στην συνέχεια. στήνοντας συνωμοσία, ο Ozira δολοφονεί τον βασιλιά Farrod και τον γιο του, Prince Suli (Maurice Tauzin), προκειμένου να αναλάβει αυτός το θρόνο. Όταν ο Ταρζαν αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει, επιστρατεύει όλα τα άγρια ζώα της ζούγκλας και έρχεται αντιμέτωπος με την ομάδα των άπληστων κυνηγών και τον Ozira...

Η πέμπτη ταινία της σειράς "Ταρζαν" από τα studio της RKO Radio Pίctures Inc και η ενδέκατη συνολικά με τον Johnny Weissmuller, στον κεντρικό ρόλο του Βασιλιά της Ζούγκλας.

Στους υπόλοιπους βασικούς ρόλους για άλλη μια φορά, ο Johnny Sheffield υποδύεται το "Αγόρι" και η Brenda Joyce ερμηνεύει την Jane, σε μία εμφάνιση περισσότερο υποτυπώδη καθώς αυτή την φορά ο χαρακτήρας της, δεν έχει καμία απολύτως ουσιαστική ανάμιξη στην όλη πλοκή. Αντίθετα η Τσίτα είναι στα καλύτερά της, έχοντας μεγάλη ενεργό δράση στην εξέλιξη της ιστορίας, δημιουργώντας συνεχώς τραγελαφικές καταστάσεις και ανεβάζοντας έτσι τον πήχη της διασκέδασης, για τον θεατή κάθε ηλικίας. Από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο καστ, ξεχωρίζουν η γοητευτική Patricia Morison στον ρόλο της ορθά σκεπτόμενης εκπαιδεύτριας ζώων και ο Barton MacLane, στον ρόλο του άπληστου και κακού ΡαυΙ Weir.

Στην παραγωγή και πάλι είναι ο Sol Lesser, ενώ στην σκηνοθεσία -όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες της σειράς- είναι ο Kurt Neumann. Το σενάριο είναι των Jerry Gruskin και Rowland Leigh. ενώ στην μουσική επένδυση και πάλι ο ΡαυΙ Sawtell, ο οποίος αυτή την φορά δημιουργεί ένα πολύ ικανοποιητικό souηdtrack.

Η ταινία θεωρείται από τις καλύτερες της σειράς στην RKO, με κύρια χαρακτηριστικά την πολύ καλή φωτογραφία, τις εξελιγμένες τεχνικές κινηματογράφησης, αλλά και την μεγαλύτερη σε αριθμό απεικόνιση άγριων ζώων, από κάθε άλλη ταινία "Ταρζαν" του παρελθόντος.

Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις 5 Απριλίου του 1947, αποσπώντας ανάμικτες κριτικές και σημειώνοντας μικρή εμπορική επιτυχία.

arzan and the Leopard Woman (1946)

 

Tarzan and the Leopard Woman (1946)

Ο ΤΑΡΖΑΝ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ

Σκηνοθεσία: Kurt Neumann

Σενάριο: Carroll Young

Είδος: Action, Adventure, Romance

Διάρκεια: 1h 12min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Johnny Weissmuller: Tarzan

Brenda Joyce: Jane

Johnny Sheffield: Boy

Acquanetta: Lea

Edgar Barrier: Dr. Ameer Lazar

Dennis Hoey: District Commissioner

Tommy Cook: Kimba

Anthony Caruso: Mongo

 

Ο Ταρζάν, η Jane και το Αγόρι, βρίσκονται για ψώνια σε μια πόλη στις όχθες του ποταμού Ζαμβέζη. Κατά την διάρκεια της παραμονής τους εκεί. καταφτάνει πάνω σ' έναν ελέφαντα ένας άνθρωπος βαριά πληγωμένος ο οποίος ισχυρίζεται ότι ήταν μέλος ενός καραβανιού που δέχτηκε επίθεση από ένα κοπάδι λεοπαρδάλεων και ότι αυτός είναι ο μόνος επιζών. Το καραβάνι είχε κατεύθυνση προς την κοντινή ζούγκλα της περιοχής στην οποία κατοικεί μια φυλή ιθαγενών. Στην περιοχή αυτή, μετά από προτροπή του Βρετανού Επίτροπου της πόλης (Dennis Hcey), σκοπεύουν να εγκατασταθούν λευκοί άποικοι. Βλέποντας τον τραυματία ο Ταρζάν, συμπεραίνει ότι οι πληγές του δεν έχουν γίνει από λεοπάρδαλη. Οταν όμως λέει την άποψή του στον Επίτροπο, εκείνος τον ειρωνεύεται περιπαιχτικά και οργανώνει μια αποστολή για την εξόντωση των φονικών λεοπαρδάλεων. Ο Ταρζάν όμως δεν είχε άδικο. Πίσω απ όλα αυτά κρύβεται ο γιατρός της περιοχής Ameer Lazar (Edgar Barrier), ο οποίος καταγόμενος κατά το ήμισυ από την περιοχή του Ζαμβέζη, δεν θέλει οι λευκοί να εισχωρήσουν στην ζούγκλα και να υποδουλώσουν τους ιθαγενείς συμπατριώτες του. Στο πλευρό του έχει την νεαρή και ισχυρή ιέρεια της φυλής, την Lea (Acquanetta). Οι δυο τους ασκώντας μεγάλη επιρροή στους ντόπιους. τους πείθουν να δολοφονούν όσους λευκούς βρίσκουν στην περιοχή, ντυμένοι πάντα ως λεοπαρδάλεις, για να μην τους υποψιαστούν. Μαθαίνοντας η Lea για τις υποψίες του Ταρζάν, στέλνει τον μικρό της αδελφό. τον Κίmbα (Tommy Cook ), να παρακολουθήσει αυτόν και την οικογένειά του. Ο Κίmbα θέλοντας να γίνει πολεμιστής και να δοξαστεί, αποφασίζει με δική του πρωτοβουλία να σκοτώσει την Τζέην και να της βγάλει την καρδιά. Εν τω μεταξύ, ένα ακόμα καραβάνι ετοιμάζεται να αναχωρήσει από τον Ζαμβέζη για την ζούγκλα, με επιβάτες αυτή τη φορά τέσσερεις νεαρές δασκάλες που σκοπό έχουν, να εγκατασταθούν στην περιοχή για να μορφώσουν τους ιθαγενείς. Τώρα ο Ταρζαν θα πρέπει να λύσει το μυστήριο των λεοπαρδάλεων, να προστατέψει την οικογένειά του, να σώσει τις νεαρές γυναίκες αλλά και τον εαυτό του καθώς θα βρεθεί και ο ίδιος αιχμάλωτος, στα χέρια της Lea...