La bête humaine (1938)

La bête humaine (1938)

Το ανθρώπινο κτήνος

 

Σκηνοθέτης: Jean Renoir

Από το μυθιστόρημα του Émile Zola

Παίζουν: Jean Gabin, Julien Carette και Simone Simon

Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Από την εποχή που οι αδελφοί Λιμιέρ παρουσιάζουν το τραίνο να εισβάλει στο σταθμό Ciotat και ο κινηματογράφος να εισβάλει αμετάκλητα στη ζωή μας, . από την εποχή του πρώτου γουέστερν (Η Μεγάλη Ληστεία του Τραίνου), από την εποχή του «Στρατηγού» με τον Μπάστερ Κίτον και πολλών ακόμη άλλων επιτυχιών, το τραίνο ασκεί μία ξεχωριστή γοητεία στην νέα αυτή μορφή τέχνης. Η τεράστια δύναμη της ατμομηχανής, το σιδερένιο φίδι που διασχίζει αγέρωχο κοιλάδες, πεδιάδες και ερήμους, γοητεύει τους θεατές της νέας αυτής τέχνης.

 

Από τον κανόνα δεν μπορούσε να εξαιρεθεί και η μεταφορά του έργου του Εμίλ Ζολά «Το Ανθρώπινο Κτήνος» στην οθόνη από τον σκηνοθέτη- μάγο Jean Renoir. Ο σκηνοθέτης αυτός, σαν ένας εικαστικός καλλιτέχνης, χειρίζεται τις αποχρώσεις του φωτισμού ακόμη και στα νυχτερινά πλάνα και μας μεταφέρει σε ένα Χυτσοκικό πεδίο. Δεν είναι υπερβολή να επαναλάβω αυτό που είπα και παλαιότερα ,ότι ο άνθρωπος αυτός δίδει τον εντύπωση ότι κατέβηκε από άλλο προηγμένο πλανήτη, για να διδάξει στους γήινους τον κινηματογράφο.
Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Jacques Lantier (Jean Gabin), ένας μηχανοδηγός του τραίνου, που ως ήρωας αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας από την οικογένεια των Ατρειδών, πιστεύει στην κληρονομικότητα και ότι αυτός θα πληρώσει για τα λάθη των μέθυσων προγόνων του που από το πολύ μεθύσι τους του μόλυναν το αίμα του με αποτέλεσμα να παθαίνει κρίσεις τρέλας που μπορούν να τον οδηγήσουν στο φόνο.

Για πολλούς αυτή είναι η καλλίτερη ερμηνεία στην καριέρα του Jean Gabin.

Το άλλο τραγικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο σταθμάρχης Roubaud (Fernand Ledoux), που η αρρωστημένη του ζήλια του τον κάνει να δολοφονήσει κάποιον που προέρχεται από το ερωτικό παρελθόν της γυναίκας του.

 

Και φθάνουμε στην πέτρα του σκανδάλου, την σύζυγο του Roubaud και ερωμένη του Lantier. Είναι η Séverine Roubaud (Simone Simon), η μοιραία γυναίκα σε αυτό το φιλμ-νουάρ. Δεν είναι όμως ο τύπος της fame fatal που συναντάμε συνήθως σε αυτά τα έργα, δηλαδή η έμπειρη και αισθησιακή γυναίκα που με την γοητεία της ξελογιάζει τους άνδρες και τους κάνει υποχείριό της, αλλά η φαινομενικά; αγνή και ταλαιπωρημένη παιδούλα που είναι θύμα των περιστάσεων και ψάχνει άνδρες που έλκονται από αυτό τον τύπο της γυναίκας για να τους κάνει να εξυπηρετήσουν τους άνομους σκοπούς της που φθάνουν μέχρι και το φόνο του συζύγου.

Μια και δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD η ταινία αυτή, μετέφρασα τους υπότιτλους και θα τους βρείτε εδώ ή εδώ.

Υπόψη ότι αργότερα, το 1954, η ταινία ξαναγυρίστηκε από τους Αμερικανούς με τον τίτλο «Human Desire» και μάλιστα με σκηνοθέτη τον Fritz Lang!

Στο παράνομο ζευγάρι πρωταγωνιστούν ο Glenn Ford και η Gloria Grahame. Στο ρόλο του ζηλιάρη συζύγου ο Broderick Crawford. Το έργο όμως αυτό συγκρινόμενο με αυτό του Ρενουάρ είναι κατώτερο. Ο Glenn Ford είναι αποστασιοποιημένος και ψυχρός σε σχέση με τον Jean Gabin. Είναι δηλαδή εντελώς Αμερικανός, η δε Gloria Grahame αν και πιο σεξουαλική και περισσότερο κοντά στον τύπο της κλασικής fame fatal, δεν ικανοποιεί περισσότερο από την είναι Simone Simon.
Πάντως Fritz Lang είναι αυτός και δεν μπορούμε να πετάξουμε το έργο του στα σκουπίδια. Μπορούμε να το θεωρήσουμε ως μία διαφορετική προσέγγιση του μυθιστορήματος του Εμίλ Ζολά.

The Bad and the Beautiful (1952)

The Bad and the Beautiful (1952)

Η ωραία και το κτήνος

 

Ταινία αναφοράς για τον Martin Scorsese

Σκηνοθεσία: Vincente Minnelli

Σενάριο: Charles Schnee (screenplay), George Bradshaw (story)

Παίζουν: Lana Turner, Kirk Douglas and Walter Pidgeon

Υπότιλοι: Γιάννης από ΑνάβυσσοΓιάννης απο Ανάβυσσο

;Για την συγκεκριμένη ταινία είχα ακούσει απλά ότι επρόκειτο για μια αξιόλογη ταινία που θίγει τα παρασκήνια και τις ίντριγκες στο Χόλυγουντ και τίποτε παραπάνω. Δεν την είχα δει ποτέ, μια και στην εποχή της με πηγαίναν μόνο σε παιδικά και ελληνικά έργα. Ποτέ δεν κυκλοφόρησε εδώ σε DVD και δεν ξέρω αν ποτέ την παίξανε στην τηλεόραση.
Αυτά, μέχρι που κάποτε είδα το DVD με τον Μάρτιν Σκοτσέζε που παραδίδει μαθήματα κινηματογράφου. Στέκεται σε μερικές ταινίες που τις θεωρεί ταινίες αναφοράς και μία από αυτές είναι και η:The Bad and the Beautiful.
Αυτό ήταν αρκετό να με παρακινήσει να ψάξω να την βρω και δεν το μετάνιωσα καθόλου.
Αν ακούγοντας κανείς την περίληψη, νομίσει ότι έχει να κάνει με ένα τετριμμένο και προβλέψιμο θέμα, κάνει μεγάλο λάθος. Η ταινία παρακολουθείται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε σημείο που και όταν ακόμα πέσουν οι τίτλοι του τέλους, κοιτάζεις με ελπίδα την οθόνη μήπως και το END δεν είναι αληθινό και συνεχίσουν να μας δείξουν κάτι παραπάνω!
Το ότι το σκηνοθέτησε ο άνθρωπος των μιούζικαλ Vincente Minnelli, όχι μόνο δεν αποτελεί μειονέκτημα, αλλά αντιθέτως είναι ο λόγος που μια υπόθεση που περιγράφει ίντριγκες, εγωισμούς, εκμετάλλευση, καμαρίλα, κλπ, να αποδίδεται τρυφερά και ποιητικά.

 

 

Αναρωτιέμαι όμως τι θα ήτανε αυτή η ταινία χωρίς των γίγαντα Kirk Douglas.
Ποιος άλλος θα μπορούσε να υποδυθεί καλλίτερα τοα αριβίστα παραγωγό Jonathan Shields, ο οποίος έχει το μάτι για να ξεχωρίζει τα ταλέντα, τα βοηθάει να αναδειχθούν, αλλά εκμεταλλεύεται την άνοδό τους για να ανέβει και ο ίδιος προσωπικά. Αυτό μπορεί να ακούγεται λογικό, αλλά προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του, δεν διστάζει να ισοπεδώσει αισθήματα, φιλία, εμπιστοσύνη.
Βασικά ασχολήθηκε κυρίως με τρία πρόσωπα που τα έβγαλε από την αφάνεια και τα έκανε πρώτο όνομα στο χώρο τους.

 

 

Πρώτα τον Fred Amiel (Barry Sullivan), που από βοηθό και σκηνοθέτη σε ταινίες της αρπαχτής των τεσσάρων ήμερών, τον έκανε πασίγνωστο ποιοτικό σκηνοθέτη.
Μετά η Georgia Larisson (Lana Turner), κόρη ενός αποβιώσαντος διάσημου ηθοποιού, η οποία ζώντας κάτω από τη σκιά του νεκρού πατέρα της, αισθάνεται κόμπλεξ, το ρίχνει στο αλκοόλ και ψάχνει ρόλους κομπάρσου για να επιβιώσει.

 

 

Ο Jonathan καταφέρνει, αφού πείσει την ίδια να σταθεί στα πόδια της και τον περίγυρό της να την αποδεχθεί, να την κάνει το νούμερο ένα βεντέτα της εποχής.

 

 

Και τρίτος είναι ο James Lee Bartlow (Dick Powell), συγγραφέας του ενός βιβλίου στα εφτά χρόνια, καθηγητής σε επαρχιακό κολέγιο, που προσπαθεί να δουλέψει κάτω από την πίεση της καταπιεστικής και ελαφρόμυαλης γυναίκας του Rosemary Bartlow (Gloria Grahame).

  

 

Και αυτόν κατάφερε ο Jonathan Shields να τον κάνει έναν από τους ποιο ακριβοπληρωμένους συγγραφείς στο Χόλυγουντ.
Όλοι τους όμως, αν και αναγνωρίζουν σε ποιον οφείλουν την καριέρα τους, τον μισούν αφάνταστα διότι δεν δίστασε κάποια στιγμή προκειμένου να πετύχει το σκοπό του να τους προδώσει και να τους εκμεταλλευτεί.
Η κορύφωση έρχεται όταν αυτός, έχοντας χρεοκοπήσει, τους γυρεύει να τον βοηθήσουν να επανέλθει δεχόμενοι να συνεργαστούν μία φορά μαζί του σε μία ταινία.
Αυτοί όχι μόνο αρνούνται, αλλά δείχνουν να το απολαμβάνουν κιόλας που του γυρίζουν σαρκαστικά την πλάτη.
Να λοιπόν που υπάρχουν άνθρωποι που θα προτιμούσαν να είχαν μείνει στην αφάνεια, παρά να είχαν προδοθεί σε κάποια κρίσιμη στιγμή της ζωής τους.
Η ταινία βασίζεται βέβαια σε καταστάσεις που συμβαίνουν γενικά στο Χόλυγουντ. Είναι όμως τόσο παραστατικό το σενάριο του Charles Schnee – πείρε και το αντίστοιχο όσκαρ -ώστε χύθηκε πολύ μελάνι και συζητήθηκαν πολλά για το ποιος κρύβεται πράγματι πίσω από κάθε χαρακτήρα.

 

 

Αν και η ταινία πείρε 5 όσκαρ, ο Kirk Douglas έμεινε μόνο με την υποψηφιότητα. Βέβαια ποτέ όσο ήταν ενεργός ηθοποιός δεν του απενεμήθη το αγαλματίδιο, έχει κερδίσει όμως αμέτρητα στις καρδιές αυτών που ξέρουν από κινηματογράφο.
Ούτε η Lana Turner κέρδισε τίποτα εδώ, μα ούτε και ποτέ της, αν και είχε αξιόλογη παρουσία σε σημαντικές ταινίες. Γνώμη μου είναι ότι αν και καλή ηθοποιός, ήτανε ένα κλικ κάτω από να χαρακτηριστεί κορυφαία.
Αντίθετα, η Gloria Grahame κέρδισε όσκαρ για τον ρόλο της ως Rosemary Bartlow.

 

Γοητευτικότατο και το σάουντρακ του David Raskin.
Δεν ξέρω πως γίνεται, αλλά όποτέ νομίσω ότι βελτιώθηκα στη μετάφραση υποτίτλων και έχω μεγαλύτερη ευχέρεια, θα βρεθεί κάποια ταινία σαν αυτή εδώ να μου βγάλει το λάδι.
Χαλάλι όμως.

Long Weekend 1978

Long Weekend 1978
Σαββατοκύριακο του τρόμου

του Colin Eggleston

 

Σκηνοθεσία: Colin Eggleston

Σενάριο: Everett De Roche

Είδος: Horror ΔΕ 70, Mystery, Thriller

Διάρκεια: 1h 37m

Γλώσσα: Αγγλικά

Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο

Παίζουν:

John Hargreaves: Peter

Briony Behets: Marcia

Mike McEwen: Truckie

Roy Day: Old Fisherman

Michael Aitkens: Barman

Sue Kiss von Soly: City Girl

    Πρόκειται για ταινία του ελεύθερου Αυστραλιανού κινηματογράφου, Αυστραλιανή B–Movie ταινία αν προτιμάτε, που στην εποχή της δεν έτυχε καμίας προσοχής.
Όπως όμως οι άσχετοι κληρονόμοι της γιαγιάς πετάνε πράγματα από το σεντούκι της θεωρώντας τα σκουπίδια και καταλήγουν στα χέρια κάποιοι γνώστη που μακαρίζει την τύχη του για τα ευρήματά του, κάτι τέτοιο συνέβη και εδώ μεταξύ άσχετων διανομέων και ανθρώπων που κατανοούν την τέχνη.
Η ταινία κατατάχθηκε πολύ αργότερα στα διαμάντια του είδους.
Σχετικά με το στόρι.
    Ένα ζευγάρι, που από την αρχή είναι φανερό ότι δεν τα πάνε πολύ καλά μεταξύ τους αποφασίζει να εκδράμει εκμεταλλευόμενο ένα Μακρύ Σαββατοκύριακο. Με τον όρο Μακρύ Σαββατοκύριακο εννοούμε το σαββατοκύριακο που συμπίπτει με αργία Δευτέρας.

 

    Οι διαφωνίες ξεκινάνε από την αρχή διότι η γυναίκα προτιμά διακοπές σε άνετο ξενοδοχείο και δεν είναι ο τύπος που της αρέσουν οι περιπέτειες και το άγνωστο.

 

 

    Ο άνδρας αντίθετα προτιμάει το ελεύθερο κάμπινγκ και κουβαλά στην κυριολεξία την γυναίκα του σε μια ομολογούμενος άγνωστη και υπέροχη παραλία που έχει τα χαρακτηριστικά του επίγειου παράδεισου.

 

Στην πράξη όμως αποδεικνύεται ότι και ο άνδρας δεν εμπνέεται από οικολογικά αισθήματα, αλλά αυτό που επιδιώκει με τον πλούσιο τεχνολογικό εξοπλισμό του είναι να κυριαρχήσει στην παρθένα φύση και να της δείξει ποιος είναι το αφεντικό.

 

    Το κακό άρχισε όταν κτυπά με το αμάξι του ένα καγκουρό, περνάει βάναυσα από πάνω του και δεν δείχνει να στεναχωριέται καθόλου.
Στη συνέχεα ρίχνει με το τσεκούρι δένδρα, πυροβολεί οπουδήποτε άσκοπα και πατά με το τζιπ του οτιδήποτε κινείται.
Και η φύση εκδικείται.

 

    Στην αρχή τα διάφορα περίεργα που συμβαίνουν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τυχαία. Όσο προχωρά όμως η ώρα, μπαίνουμε στην σφαίρα του μεταφυσικού. Και εδώ βλέπουμε την αξία του σκηνοθέτη. Αίσθημα φόβου και τρόμου χωρίς σπλατ.
Ξέρει πολύ καλό ότι άλλο είναι ο τρόμος από την ατμόσφαιρα και άλλο η φρίκη από την αηδία του αίματος.
    Πολλοί χαρακτήρισαν την ταινία ως οικολογικό θρίλερ.

    Την ταινία την είχα εδώ και κάμποσο καιρό, όμως υπότιτλοι δεν υπήρχαν ούτε στα κινέζικα. Πρόσφατα όμως εμφανίστηκαν Γαλλικοί υπότιτλοι και δεν έχασα την ευκαιρία να τους μεταφράσω.

The Hound of the Baskervilles (1939)

The Hound of the Baskervilles (1939)

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΩΝ ΜΠΑΣΚΕΡΒΙΛ

 

Σκηνοθεσία: Sidney Lanfield

Συνεγράφη: Ernest Pascal , Arthur Conan Doyle

Παίζουν: Basil Rathbone, Nigel Bruce και Richard Greene

Πολλοί θα έχε δει κάποια βερσιόν της ταινίας αυτής με τον θρυλικό ναρκομανή ντεντέκτιβ. Όλα όμως τα σκυλιά Μπάσκερβιλ θα σας φανούνε σκυλάκια του καναπέ μετά τη θέαση της πρώτης ταινίας του 1939!
Πράγματι, είναι η μόνη ταινία της σειράς που κερδίζει επάξια τον τίτλο της ταινίας horror και όχι απλά horror αλλά και από τις κορυφαίες της κατηγορίας.

 

Όπως συμβαίνει συχνά, υπότιτλοι της ταινίας δεν βρισκόντουσαν πουθενά. Κίνησα ουρανό και γη και ανακάλυψα μια γερμανική βερσιόν με αγγλικούς και γερμανικούς υπότιτλους. Την παρήγγειλλα και κατόπιν όλα ήταν ευκολότερα, τα δε αποτελέσματα βλέπετε εδώ:

http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3548059/the-hound-of-the-baskervilles-el


Η ταινία με ελληνικούς υπότιτλους:
https://www.youtube.com/watch?v=Yvf-6ZVZJ98

Partie de campagne (1936)

Partie de campagne (1936)

 ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ

 

Σκηνοθεσία: Jean Renoir

Σενάριο: Guy de Maupassant, Jean Renoir

Παίζουν: Sylvia Bataille, Jane Marken και ο Georges D'Arnoux

Το θέμα της ανεκπλήρωτης αγάπης έχει πολλές φορές απασχολήσει την λογοτεχνία και τον κινηματογράφο.
Η νουβέλα του του Γκυ Ντε Μωπασάν ευτύχησε να απασχολήσει τον Ζαν Ρενουάρ. Ο ίδιος μάλιστα παίζει τον ρόλο του πανδοχέα!

Πολλά θα διαβάσετε για την μικρή διάρκεια του έργου. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο μεγάλος αυτός δημιουργός δεν χρειάστηκε παραπάνω από 40 λεπτά για να αποδώσει το αριστούργημα του.. Μερικοί θα το αποκαλέσουν το μισοτελειωμένο αριστούργημα του Ρενουάρ. Ίσως μάλιστα η φυγή του Ρενουάρ στην Αμερική λόγο του πολέμου να έδωσε τροφή για διαφωνίες του δημιουργού με τους παραγωγούς και τους αιθουσάρχες. Όλα όμως έλαβαν τέλος με την λήξη του πολέμου και με το ξαναμοντάρισμα του έργου με τις οδηγίες του σκηνοθέτου.
Το έργο έχει την διαχρονική αξία του και δικαίως κοσμεί τις στήλες των αριστουργημάτων του παγκοσμίου κινηματογράφου.

Υπάρχουν και μερικοί που θα σας προτείνουν να μην δείτε αυτό το έργο αν είναι να ξύνετε παλιές πληγές. Και σας ρωτώ: Ποιος έζησε πραγματική ζωή, αν δεν έχει ζήσει κάτι από αυτά;
Το Έργο δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα, τους υπότιτλους όμως που ετοίμασα θα βρείτε εδώ ή εδώ.
http://www.opensubtitles.org/en/subt...de-campagne-el

La muerte de un burocrata (1966)

La muerte de un burocrata (1966)

Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη

 

Σκηνοθέτης:Tomás Gutiérrez Alea

Σενάριο: Ramón F. Suárez, Alfredo L. Del Cueto

Παίζουν: Salvador Wood, Silvia Planas και ο Manuel Estanillo

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΩΜΩΔΙΑ

Του κορυφαίου Κουβανού σκηνοθέτη Tomás Gutiérrez Alea

 

Όσοι από εσάς έτυχε να έχετε δει την καταπληκτική αυτή ταινία, σίγουρα αυτό θα έγινε μέσω κάποιας φοιτητικής κινηματογραφικής λέσχης.
Το ίδιο συνέβη και σε μένα στις αρχές της δεκαετίας του 70 στην Γερμανία, όπου κυριολεκτικά έπαθα την πλάκα μου.
Το καταπληκτικό είναι ότι η ταινία αυτή που σατιρίζει και επιτίθεται κατά της γραφειοκρατίας, αποτελεί και μία αυτοκριτική ενός λεγόμενου καθεστώτος χώρας του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αν τολμούσε κάποιος έλληνας εκείνης της εποχής να γυρίσει παρόμοια ταινία στην Ελλάδα, αν ζούσε στο εξωτερικό θα του είχε αφαιρεθεί η ιθαγένεια, ενώ αν ζούσε στην Ελλάδα, θα παραθέριζε στην Γιάρο μέχρι την πτώση της χούντας.
Η Κούβα όμως τόλμησε και έστειλε το προϊόν της αυτό σε όλα τα φεστιβάλ, από όπου και αποκόμισε σημαντικές διακρίσεις.

 

Η γραφειοκρατία δε γνωρίζει καθεστώτα, λαούς και εποχές. Είναι μια πληγή που μας πλήττει όλους και την έχουμε νιώσει στο πετσί μας.

 

Ξεκαρδίστηκες οι εμπειρίες του νεαρού θύματος που προσπαθώντας να απεμπλακεί από τα γρανάζια της και επισκεπτόμενος διάφορους γραφειοκρατικούς μηχανισμούς για να βρει λύση, εκεί αδυνατούν να τον εξυπηρετήσουν διότι είναι απασχολημένοι με την σύνθεση του πανό που γράφει::

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ!!!

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον φίλο που μου πρόσφερε μία κόπια με ενσωματωμένους Αγγλικούς υπότιτλους που είχε αντιγράψει από την Βρετανική τηλεόραση.
Τους Αγγλικούς αυτούς υπότιτλους χρησιμοποίησα σα μπούσουλα και κατόρθωσα με τα στοιχειώδη Ισπανικά μου να δημιουργήσω μια μετάφραση, πληρέστερη ελπίζω αυτής των Βρετανών.
Θα μπορέσετε να την βρείτε εδώ:

http://www.opensubtitles.org/en/subtitles/3540974/la-muerte-de-un-burocrata-el

I Walked with a Zombie (1943)

I Walked with a Zombie (1943)

Περπάτησα Με Ένα Ζόμπι

 

Σκηνοθεσία: Jacques Tourneur
Σενάριο: Curt Siodmak
Φωτογραφία: J. Roy Hunt
Μοντάζ: Mark Robson
Ηθοποιοί: Frances Dee, Tom Conway, Christine Gordon

Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα Ζόμπι του Ρομέρο.
Καμία σχέση.
Όχι μόνο δεν συναντάμε φρικιαστικά όντα να καταβροχθίζουν σάρκες ζωντανών, αλλά αντίθετα ταξιδεύουμε σε ένα ρομαντικό ονειρικό αλλά ταυτόχρονα μυστηριώδες και γεμάτο αγωνία τοπίο.

 

Πολύ μεγάλος ο Jacques Tourneur .Και εδώ κατά πολλούς έκανε μία από τις καλλίτερες ταινίες του. Ψιθυριστό αριστούργημα ονομάζεται από μερικούς αυτή η ταινία και αυτό γιατί ο Tourneur προσπαθεί να κάνει τους ηθοποιούς του να μιλάνε χαμηλόφωνα, για να μην ενοχλήσουν τη μυσταγωγία και την εύθραυστη ατμόσφαιρα της εικόνας.
Φυσικά δεν είναι ο μόνος που εμπνέεται από την Τζέην Έυρ της Μπροντέ και μας παρουσιάσει μια δικιά του εκδοχή. Το ίδιο έκανε και ο Χίτσκοκ στη Ρεβέκα του.
Στη θέση της Τζέυν έχουμε μια νεαρή νοσοκόμα, την Μπέτση, η οποία έρχεται από την πατρίδα της τον Καναδά στης Αντίλλες για να κουράρει την άρρωστη γυναίκα ενός ευρωπαίου γαιοκτήμονα. Εκεί θα έρθουν σε σύγκρουση οι πεποιθήσεις της ανάμεσα στο ορθολογικό, που πρεσβεύει η δυτική κουλτούρα της και στο μεταφυσικό, που επικρατεί στην εξωτική αυτή περιοχή. 

 

Η δυστυχής ασθενής είναι Ζόμπι, κατά την έννοια ότι είναι κατατονική, έχει ανοικτά τα μάτια της αλλά δεν φαίνεται να βλέπει τίποτα και γενικός έχει την όψη υπνοβάτη που δεν ξυπνάει ποτέ.
Για τους ντόπιους όμως και για ελάχιστους ευρωπαίους που έχουν επηρεαστεί από την ντόπια κουλτούρα, η γυναίκα έχει περιέλθει σε αυτή την κατάσταση από μαγείες Βουντού.
Η νοσοκόμα που επιμένει να θεραπεύσει την ασθενή της, όταν έχει εξαντλήσει ανεπιτυχώς όλες τις δυνατότητες που της δίνει η δυτική επιστήμη, πέφτει στον πειρασμό να δοκιμάσει και τις ντόπιες δοξασίες και οδηγεί την άρρωστη γυναίκα σε τελετή Βουντού.

 

 

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργο ούτε και στις μέρες μας. Πόσοι από μας αλήθεια, αν και θέλουμε να θεωρούμαστε ορθολογιστές, δεν ρίχνουμε κλεφτές ματιές πότε-πότε στο ωροσκόπιό μας, δεν φτύνουμε παιδάκια για να μην τα ματιάσουμε και δεν αναζητούμε την εξ ύψους παρέμβαση όταν τα πράγματα φαίνεται να πηγαίνουν πολύ δύσκολα;
Τελικά η ταινία είναι η αποθέωση της διφορούμενης πραγματικότητας. Μέχρι το τέλος δεν μας δίδεται καμία σαφή εξήγηση για το αν υπάρχει πράγματι μαγεία Βουντού, ή αν όλα οφείλονται στα αποτελέσματα του τροπικού πυρετού και σε συμπτώσεις.

 

Η ταινία έχει παιχθεί αρκετές φορές σε διάφορα φεστιβάλ και αφιερώματα στη χώρα μας. Έχει επίσης παιχθεί και στην τηλεόραση. Ποτέ όμως δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD εδώ.
Υπήρχε λοιπόν ένα κενό υποτίτλων που ανέλαβα να το καλύψω.