Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1953. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα 1953. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Calamity Jane 1953

Calamity Jane 1953

Η Γυναίκα με το Μαστίγιο


Σκηνοθεσία: David Butler

Σενάριο: James O'Hanlon

Είδος: Biography, Comedy, Doris Day, Musical, Romance, WESTERN

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Doris Day: Calamity Jane

Howard Keel: Wild Bill Hickok

Allyn Ann McLerie: Katie Brown (as Allyn McLerie)

Philip Carey: Lieutenant Danny Gilmartin

Dick Wesson: Francis Fryer

Paul Harvey: Henry Miller

 

Η Καλάμιτι Τζέιν, ένα αγοροκόριτσο που λέει πολλά ψέματα, υπόσχεται να φέρει στο σαλούν του χωριού της μια φημισμένη αρτίστα από το Σικάγο. Όμως, αντί για τη διάσημη Αντελάιν, φέρνει μια εκκολαπτόμενη τραγουδίστρια. Η κοπέλα ανάγεται σε τοπικό αστέρι και οι δυο γυναίκες βρίσκουν τους άνδρες των ονείρων τους.


  

By The Light Of The Silvery Moon 1953

 

By The Light Of The Silvery Moon 1953

Ένα κορίτσι όλο φωτιά 


Σκηνοθεσία: David Butler

Σενάριο: Robert O'Brien, Irving Elinson, Booth Tarkington

Είδος: Comedy, Doris Day, Family, Musical, Romance

Διάρκεια: 01:41

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Doris Day: Marjorie Winfield

Gordon MacRae: Bill Sherman

Leon Ames: George Winfield

Rosemary DeCamp: Alice Winfield

Billy Gray: Wesley Winfield

 

Ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ στην καριέρα της Doris Day, με παρτενέρ τον εξαιρετικό Gordon Mc Rae, γνωστό στους φίλους του είδους από την συμμετοχή του στα Oklahoma & Carousel. Πρόκειται για το δεύτερο φιλμ που αφηγείται τις κωμικές περιπέτειες της οικογένειας Γουίνφιλντ, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, από την σειρά των βιβλίων του συγγραφέα Booth Tarkington. Το ομώνυμο τραγούδι είναι μια θαυμάσια σύνθεση του Gus Edwards που άφησε εποχή στην ιστορία του Αμερικάνικου σινεμά. Οικογενειακό και αγνό αρκετά, για να σας συγκινήσει όλους με την γλαφυρότητα και τον λυρισμό του.

Η ζωή μιας τετραμελούς οικογένειας, με τα μικροκαυγαδάκια και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που βιώνει, γίνεται το επίκεντρο της μικρής επαρχιακής πόλης, όταν ο μελλοντικός σύζυγος της μεγάλης κόρης επιστρέφει από το μέτωπο. Κι ενώ όλοι και ακόμη περισσότερο η ίδια, περιμένουν με ανυπομονησία τον ορισμό της ημερομηνίας του γάμου, ξαφνικά προβάλουν οικονομικοί προβληματισμοί, που οδηγούν στην προσωρινή του αναβολή. Για να ξεκινήσει όμως το απίθανο ρεσιτάλ παρεξηγήσεων, δεν φθάνει μόνον αυτό. Η Γαλλίδα ηθοποιός που φθάνει στην πόλη με τον θίασο της, θα γίνει δίχως να το θέλει ή να το επιδιώξει, η πέτρα ενός σκανδάλου που τελικά… δεν είναι σκάνδαλο, όμως, έχει την δύναμη να ανατρέψει την καθημερινότητα όλων για τα καλά και, να ανακατέψει την ζωή τους!


Πέμπτη 1 Απριλίου 2021

Angel Face 1953

 

Angel Face 1953

Δωσ`μου τα Χείλη σου

 

Σκηνοθεσία: Otto Preminger

Σενάριο: Frank S. Nugent, Oscar Millard

Είδος: Crime, Drama, Film Noir

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Robert Mitchum: Frank Jessup

Jean Simmons: Diane Tremayne Jessup

Mona Freeman: Mary Wilton

Herbert Marshall: Mr. Charles Tremayne

Leon Ames: Fred Barrett

Barbara O'Neil: Mrs. Catherine Tremayne

 

Μια νεαρή πλούσια γυναίκα γοητεύει έναν στιβαρό οδηγό ασθενοφόρου. Παρόλο που εκείνος υποψιάζεται κάτι επικίνδυνο, δεν μπορεί να απομακρυνθεί από εκείνη.

Είναι η ιστορία του οδηγού νοσοκομειακού Φρανκ και της γοητευτικής Νταϊάν, που η μητριά της (κυρία Τρέιμαν) πεθαίνει μυστηριωδώς από εισπνοή φωταερίου. Η κοπέλα αποπλανεί με τη γοητεία της τον στιβαρό νέο άνδρα, αλλά εκείνος οσμίζεται σοβαρό κίνδυνο. Αντιφατικές καταστάσεις, έλξεις, υποψίες και στοιχεία συσσωρεύονται ως το ανατρεπτικό τέλος.

Εξαίσιο, μονάκριβο, ένα είδος μαργαριταρένιου κολιέ δώρο από τον μέγιστο Ότο Πρέμινγκερ, που με την ευρωπαϊκή παιδεία του κεντάει πάνω στο αμερικάνικο μοντέλο του φιλμ νουάρ όχι μόνο μια εξπρεσιονιστική δαντέλα, αλλά χαράζει και τα σημάδια ενός υπόγειου, κρυφού, ανείπωτου ρήγματος. Όταν το τελευταίο διαρρηχθεί πλήρως, θα καταπιεί ως δίνη το τελευταίο ίχνος μιας κατεστημένης οικογενειακής ηθικής και ως εκ τούτου του συστήματος που την περιτυλίγει.

Κοντά στην κυνική φιγούρα του Μίτσαμ φαίνεται πως δένει η αγγελική οπτασία της πανέμορφης Βρετανίδας Σίμονς. Όμως μια αρρώστια, ένας ύπουλος καρκίνος σιγοτρώει τα σωθικά ενός συστημικού μορφώματος. Μια αυτοκαταστροφή, μια βαριά ψυχοπάθεια αιωρείται και αφήνει τα εντυπώματά της παντού. Η εξωτερικά πανέμορφη, πλούσια, βολεμένη και καπριτσιόζα κοινωνία καταρρέει και ο Πρέμινγκερ με χιτσκοκικό σασπένς και σκληρότητα φυσιοδίφη την παρακολουθεί.


Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021

NIAGARA 1953

 NIAGARA 1953

Νιαγάρας


Σκηνοθεσία: Henry Hathaway

Σενάριο: Charles Brackett, Walter Reisch, Richard L. Breen

Είδος: Drama, Film Noir, Mairlyn Monroe, Thriller

Διάρκεια: 01:32

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Marilyn Monroe: Rose Loomis

Joseph Cotten: George Loomis

Jean Peters:            Polly Cutler

Max Showalter: Ray Cutler

Denis O'Dea: Inspector Starkey

     H ταινία Niagara, είναι μια ιστορία για την καταστροφική δύναμη των ανεξέλεγκτων σαρκικών και δολοφονικών εμμονών και ενστίκτων μας. Ένα αγωνιώδες φιλμ νουάρ του σκηνοθέτη Χένρι Χάθαγουεϊ, με πρωταγωνιστή τον Τζόζεφ Κότεν, έναν κορυφαίο ηθοποιό, που έλεγε χαρακτηριστικά: «Ο Ουέλλς θεωρεί τον Πολίτη Κέιν ως την καλύτερή του ταινία, ο Χίτσκοκ το Shadow of a doubt ως την πιο αγαπημένη του και ο Ρίντ επέλεξε τον Τρίτο Άνθρωπο ως την κορυφαία του ταινία. Ήμουν εκεί σε όλες!». Είτε το θέλουμε είτε όχι όμως, η ταινία “Niagara”, έμεινε στην ιστορία λόγω της πρωταγωνίστριας της, την εκρηκτική Μέρλιν Μονρόε!    Η ταινία μας, είναι γυρισμένη το 1953. Βρισκόμαστε, στην χρυσή εποχή του κινηματογράφου, στο Χόλιγουντ. Η εποχή με τους μεγάλους σταρ και τα είδωλα, την εικόνα των οποίων, δημιούργησαν με ζήλο και προσωπικό τους πάντα όφελος, τα μεγάλα στούντιο και οι εταιρείες παραγωγής της εποχής. Κλασσικό παράδειγμα, κι εν τέλει θύμα του συστήματος, η πιο λαμπρή παρουσία, η ζωή της οποίας, επαναπροσδιόρισε την έννοια του σταρ. Ο λόγος βέβαια, για την αξέχαστη Μέριλιν Μονρόε.

    Ο σκηνοθέτης Χένρι Χαθαγουέι, ουσιαστικά, αποτίνει έναν φόρο τιμής στον Χίτσκοκ και κατά περίπτωση, «δανείζεται» μερικά από τα στοιχεία του. Σασπένς, αγωνία, γρήγοροι ρυθμοί και ένα αξιόλογο μοντάζ από την Barbara McLean, που δένει τις εικόνες, ιδανικά τη μία με την άλλη, δίχως να κουράζει τον θεατή. Ο σκηνοθέτης του φιλμ, εμπλουτίζει τα πλάνα του με σκηνές φυσικής δύναμης του ομώνυμου καταρράκτη, αλλά είναι μια άλλη φυσική ομορφιά, για την οποία η ταινία έμεινε στην ιστορία… η μοναδική Marilyn Monroe.

Το «Νιαγάρα», παραγωγής της 20th Century Fox, είναι μια ταινία που έχει φανερά στηριχθεί πάνω στην παρουσία της Μέριλιν Μονρόε. Η ταινία «ανοίγει» με το ζεύγος Κάτλερ (Max Showalter & Jean Peters) που βρίσκεται στους καταρράκτες του Νιαγάρα για το μήνα του μέλιτος. Ο Ρέι Κάτλερ, γλυκός σύζυγος αλλά με συμπεριφορά νεόπλουτου, συναντά μαζί με τη γυναίκα του ένα άλλο ζευγάρι στο ξενοδοχείο, τον Τζόρτζ και την Ρόουζ Λούμις (Joseph Cotton & Marilyn Monroe), που κατά λάθος έχουν πάρει το δωμάτιό τους. Το ζευγάρι αυτό είναι κάπως αταίριαστο: η νέα και σέξι Ρόουζ και ο αρκετά μεγαλύτερός της Τζόρτζ. Η παρεξήγηση με τα δωμάτια τελικά λύνεται και επιπλέον φέρνει πιο κοντά τα δύο ζευγάρια. Αλλά, σε κάποια περιήγηση του ζεύγους Κάτλερ στην πόλη, η Πόλι βλέπει τυχαία την Ρόουζ να φιλιέται μ’ έναν άλλο άνδρα, ενώ λίγο αργότερα, η Πόλι μαθαίνει ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας του Τζόρτζ.

     Πριν από το «Νιαγάρα», η αλήθεια είναι, ότι στην Μονρόε δίδονταν μόνο κάποιοι μικροί ρόλοι χωρίς βάθος (“The Asphalt Jungle” του 1950, το “All About Eve” της ίδιας χρονιάς, αλλά και το “Monkey Business” του 1952). Στην ταινία αυτή παίρνει τον πρώτο της βασικό ρόλο, καθώς είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι το στούντιο έχτισε το «Νιαγάρα» πάνω της.

Η Μέριλιν Μονρόε έχει παίξει σε πολλά σπουδαία φιλμ, το «Νιαγάρα» όμως ήταν από τα πιο αγνωρισμένα της καριέρας της. Έντονα έρχεται στη μνήμη από αυτήν την ταινία το υπέροχο φόρεμα που φορούσε η στάρ. Το 1953 ήταν μία καθοριστική, κι αν μη τι άλλο, «γεμάτη» χρονιά για την Μονρόε, η οποία είδε την καριέρα της να απογειώνεται, καθώς πρωταγωνίστησε, εκτός από το «Νιαγάρα» και σε άλλες δύο κλασσικές ταινίες: «Οι άνδρες προτιμούν τις ξανθές» μαζί με την Τζέιν Ράσελ και «Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο» μαζί με την Λορίν Μπακόλ.

H Μέριλιν Μονρόε, γεννήθηκε την 1 Ιουνίου του 1926. Το πραγματικό της όνομα ήταν Νόρμα Τζην Μόρτενσεν. Ήταν το όνομα με το οποίο την δήλωσε η μητέρα της στο ληξιαρχείο από το όνομα ενός περιστασιακού συντρόφου της, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα. Νόθο παιδί της Γκλάντις Περλ Μπέικερ και άγνωστου πατέρα, πέρασε άσχημη παιδική ηλικία. H μητέρα της νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ίδια φιλοξενήθηκε σε διάφορες οικογένειες.

    Εννέα ετών μπήκε σε ορφανοτροφείο, στα έντεκά της έμενε σε μια φίλη της μητέρας της και σε ηλικία δεκαέξι ετών θα εγκαταλείψει το σχολείο για να παντρευτεί έναν νεαρό εργάτη. Σε ηλικία είκοσι ετών ήταν ήδη παντρεμένη και διαζευγμένη.

Ξεκίνησε ως μοντέλο και μετά ασχολήθηκε ως κομπάρσος σε ταινίες. Οι πρώτες επιτυχίες, ως ηθοποιός, ήρθαν το 1950 με τις ταινίες «Η ζούγκλα της ασφάλτου» του Τζον Χιούστον και «Όλα για την Εύα» με τη Μπέτι Ντέιβις.

     Παράλληλα, εκείνη την εποχή, προκλήθηκε σκάνδαλο όταν γνωστοποιήθηκε ότι παλιότερα είχε ποζάρει γυμνή στο περιοδικό Playboy. Ο δεύτερος σύζυγός της, ήταν ο παίκτης του μπέιζμπολ Τζο Ντι Μάτζιο με τον οποίο και χώρισε μετά από εννιάμηνη συμβίωση.

    Το 1955, πρωταγωνίστησε στην ταινία «Επτά χρόνια φαγούρα». Το 1956, έπαιξε στην ταινία «Στάση του Λεωφορείου» για την οποία προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ. Αξιοσημείωτη και η συνεργασία της, με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε. Ενώ, το 1959 συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον Τζακ Λέμον και τον Τόνι Κέρτις στην ταινία «Μερικοί το προτιμούν καυτό».

Το 1961 χώρισε από τον τρίτο σύζυγό της, τον Άρθουρ Μίλλερ, και εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Το 1962 απολύθηκε από την εταιρία Fox, εξαιτίας της ασυνέπειας που παρουσίαζε. Μετά από ένα μήνα βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Όμως οι συνθήκες του θανάτου της παραμένουν ανεξήγητες.

Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει έκτη στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.

Η ευτυχής σύμπτωση της παρούσας επανέκδοσης, της ταινίας “Niagara”, είναι το γεγονός, ότι συμπίπτει με την συμπλήρωση πενήντα χρόνων χωρίς την υπέροχη Marilyn Monroe (5 Αυγούστου του 1962) και πραγματικά δεν υπάρχει, καλύτερος φόρος τιμής, από το να την ξαναθυμηθούμε μέσα από την ταινία της.

Έτος: 1953 | Xώρα: Η.Π.Α. | Διάρκεια: 92 λεπτά | Σκηνοθεσία: Henry Hathaway | Σενάριο: Charles Brackett, Walter Reisch | Παίζουν: Marilyn Monroe, Joseph Cotten, Jean Peters.

 


 

HOW TO MARRY A MILLIONAIRE 1953

HOW TO MARRY A MILLIONAIRE 1953

Πως να Παντρευτείτε ένανΕκατομμυριούχο


  

Σκηνοθεσία: Jean Negulesco

Σενάριο: Nunnally Johnson, Zoe Akins,

Dale Eunson, Katherine Albert

Είδος: Comedy, Drama, Mairlyn Monroe, Romance

Διάρκεια: 01:35

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Betty Grable           Loco: Dempsey

Marilyn Monroe: Pola Debevoise

Lauren Bacall: Schatze Page

David Wayne: Freddie Denmark

Rory Calhoun: Eben Salem

 

Προκειμένου να βρουν σύζυγο με πολλά χρήματα, τρία μανεκέν νοικιάζουν μια ακριβή επιπλωμένη σουίτα, την οποία μετατρέπουν σε "παγίδα πλουσίων". Καθώς όμως είναι απένταρες, αρχίζουν να πουλάνε τα έπιπλα που δεν τους ανήκουν για να μπορούν να κινηθούν στα ακριβά στέκια.

Ακόμα μία χαριτωμένη και ανάλαφρη κομεντί της δεκαετίας του ΄50, ανακατασκευή της παλαιότερης παραγωγής The Greeks Had A Word For Them (1932), που και θέλει τρεις κοπέλες να επιδίδονται σε αγώνα προκειμένου να βρουν πλούσιο σύζυγο. Το τρίο των σταρ που κρατούν τους βασικούς ρόλους (η Μονρό υποδύεται το μοντέλο που δεν "βλέπει τη μύτη της" χωρίς γυαλιά) είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η ταινία και το στοιχείο που την κάνει να αντέχει στο χρόνο.

Κατά τα άλλα, έχουμε ένα παλιομοδίτικο σύνολο που απλώς αναπαράγει τη χολιγουντιανή συνταγή, δηλαδή σειρά παρεξηγήσεων που έχουν αίσιο τέλος. Η ορχήστρα του Αλφρεντ Νιούμαν, που εμφανίζεται στην έναρξη, δεν συνδέεται οργανικά με το υπόλοιπο φιλμ. Προστέθηκε προς εντυπωσιασμό του κοινού, που τότε ερχόταν πρώτη φορά σε επαφή με το στερεοφωνικό ήχο στις αίθουσες. Η έκδοση DVD περιοχής 2 προέρχεται από αποκατεστημένη κόπια. Η πλήρους ανάλυσης εικόνα διαθέτει εξαιρετική λεπτομέρεια και πιστότητα χρωμάτων, ενώ η παλιά μπάντα έχει αποκτήσει δύο επιπλέον κανάλια. Ωστόσο, παρά τα τέσσερα διακριτά κανάλια ήχου, η εντύπωση περιβάλλοντος χώρου είναι περισσότερο στερεοφωνική παρά surround.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2021

 

La môme vert de gris (1953)

Η Σειρήνα της Καζαμπλάνκας

 


Σκηνοθεσία: Bernard Borderie

Σενάριο: Peter Cheyney, Bernard Borderie,

Jacques Berland

Είδος: Crime, Thriller, Γαλλικά, Eddie Constantine

Διάρκεια: 1h 37min

Γλώσσα: Γαλλικά

Παίζουν:

Eddie Constantine: Lemmy Caution

Dominique Wilms: Carlotta de la Rue

Howard Vernon: Rudy Saltierra

Darío Moreno: Joe Madrigal

Maurice Ronet: Mickey

 

Ο Mickey (Maurice Ronet) ένας μυστικός πράκτορας του FBI, δολοφονήθηκε στην Καζαμπλάνκα κατά την ερευνά του για λαθρεμπόριο χρυσού. Το FBI στέλνει τον επίφοβο Lemmy (Eddie Constantine) για να ερευνήσει τον θάνατο του συνάδελφου του. Σύντομα θα συναντήσει την αδελφή του την Carlotta (Dominique Wilms), σε ένα καμπαρέ που εργάζεται ως τραγουδίστρια. Η Carlotta είναι κοπέλα του Rudy Saltierra (Howard Vernon) που είναι ο βασικός μάρτυρας στην δολοφονία του Mickey. Ο Lemmy πιστεύει πως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό σχετικά για την δολοφονία του Mickey.


Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021

Gelosia 1953

 

Gelosia 1953

Η Ζήλια

 

Σκηνοθεσία: Pietro Germi

Σενάριο: Sergio Amidei, Giuseppe Berto

Είδος: Drama

Διάρκεια: 1h 26min

Γλωσσά: Ιταλικά

Παίζουν:

Erno Crisa: Marchese Antonio di Roccaverdina

Vincenzo Musolino: Rocco Criscione

Liliana Gerace: Contessina Zosima

Alessandro Fersen: Don Silvio

Grazia Spadaro: Mamma Grazia

Maresa Gallo: Neli Casaccio's Daughter

Gustavo De Nardo: Neli Casaccio

 Ο Μαρκήσιος της Ροκάβερντίνα, ένας τσιφλικάς στην Σικελία, γνωρίζει μια εργάτρια, κατά την διάρκεια συλλογής των ελιών στα κτήματά του, όπου την ερωτεύεται παράφορα με ένα ερώτα παθολογικό και αυτή ενδίδει στον ερωτά του. Την κρατεί στο αρχοντικό του, με το πρόσχημα να βοηθά την γριά οικονόμο του, ενώ παράλληλα την έχει μαιτρέσσα του. Είναι τόσο φανερός ο έρωτάς τους που μαθαίνεται απ΄ όλους στην πόλη, στην κλειστή κοινωνία της Σικελίας, και δέχεται σκληρή κριτική από τους ξένους αλλά και τους οικείους του. Μη θέλοντας να την χάσει αποφασίζει να την παντρέψει με τον επιστάτη του, με λευκό γάμο, και να την έχει δική του. Τα πράγματα όμως δεν πηγαίνουν όπως τα έχει σχεδιάσει.....

Συνεχίζοντας το μικρό αφιέρωμα στον Πιέτρο Τζέρμι, ανεβάζω την ταινία Gelosia γυρισμένη το 1953, με σπουδαία μουσική επένδυση, μεγάλη υποκριτική, σκηνοθεσία, πολύ καλή χρήση της κάμερας. Είναι το τέλειο μελόδραμα του υψίστου είδους. Πρόκειται για εντάσεις μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, αλλά τελικά είναι κάτι περισσότερο απ΄ αυτό: είναι η αναζήτηση για την ανθρώπινη αγάπη και το πάθος. Το που μπορεί ένα άνθρωπος μπορεί να φτάσει όταν θολώνεται η κρίση του από ένα πάθος. Με τάσεις καταστροφής των ανθρώπων που τον περιβάλλουν μα και με αυτοκαταστροφικές τάσεις.



Ugetsu Monogatari 1953


Ugetsu Monogatari 1953

Ουγκέτσου Μονογκατάρι 

Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi

Σενάριο: Matsutarô Kawaguchi, Hisakazu Tsuji

Είδος: Drama, Fantasy, War

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Ιαπωνικά

Παίζουν:

Machiko Kyô: Lady Wakasa

Mitsuko Mito: Ohama

Kinuyo Tanaka: Miyagi

Masayuki Mori: Genjurô

Eitarô Ozawa: Tôbei (as Sakae Ozawa)

Sugisaku Aoyama: Old Priest

Mitsusaburô Ramon: Captain of Tamba Soldiers

 

Η ιστορία εκτυλίσσεται στα ταραγμένα χρόνια των εμφυλίων πολέμων Όνιν, στα μέσα του 15ου αιώνα και τις επιπτώσεις τους στους ανθρώπους επικεντρώνοντας στη ζωή δύο ζευγαριών. Το κεντρικό ζευγάρι είναι ένας φτωχός κεραμοποιός, ο Γκεντζούρο, ο οποίος θέλει να βγάλει χρήματα πουλώντας τα προϊόντα του στους αντιμαχόμενους στρατούς και η αφοσιωμένη σύζυγός του, Μιγιάγκι, που θα προτιμούσε ο σύζυγός της να μείνει σπίτι με το μικρό τους γιο χωρίς να ριψοκινδυνεύει στους δρόμους.

Το δεύτερο ζευγάρι αποτελείται από έναν αγρότη, τον Τομπέϊ, που βοηθάει τον Γκεντζούρο στο εμπόριο, αλλά θα προτιμούσε να είναι ένας ένδοξος σαμουράϊ και την ατίθαση γυναίκα του, Οχάμα, η οποία γελοιοποιεί τις φαντασιώσεις του συζύγου της για στρατιωτική δόξα.

Οι δυο άντρες αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς την πόλη, χωρίς τις οικογένειές τους, για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Όταν τελικά φτάσουν κοντά στην πραγμάτωση των στόχων τους, ο πρώτος θα κερδίσει πολύ χρήμα και θα πέσει θύμα της γοητείας μιας πριγκίπισσας φαντάσματος κι ο δεύτερος επωφελούμενος από την αναταραχή του πολέμου, παριστάνοντας τον ήρωα που σκοτώνει τον αρχηγό του εχθρού, θα γίνει σαμουράι ανακαλύπτοντας κάποια στιγμή ότι η γυναίκα του έχει γίνει πόρνη σε ένα χωρίο εξαιτίας της δικής του εγκατάλειψης και των δεινών του πολέμου. Το όραμα της «υλικής» επιτυχίας γίνεται καπνός.



Summer with Monika 1953

Summer with Monika 1953

Καλοκαίρι με τη Μόνικα

 


Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman

Σενάριο: Harriet Andersson, Lars Ekborg, Dagmar Ebbesen

Είδος: Drama, Romance

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Σουηδικά

Παίζουν:

Harriet Andersson: Monika Eriksson

Lars Ekborg: Harry Lund

Dagmar Ebbesen: Fru Lindström, Harry's faster

Åke Fridell: Ludwig Eriksson, Monikas far

Åke Grönberg: Verkmästaren, Harrys arbetskamrat

Sigge Fürs: Johan, lagerbasen på Forsbergs

John Harryson: Lelle, Harrys rival

Georg Skarstedt: Harrys far

 

Άρρηκτα συνυφασμένο πλέον με την εποχή του τίτλου του στη συλλογική σινεφίλ συνείδηση, το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα» δεν είναι μόνο η πρώτη σπουδαία ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά κι ένα κομβικό σημείο τόσο για την καριέρα του Σουηδού σκηνοθέτη, όσο και για το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο σινεμά γενικότερα. Κι αν σήμερα, μισό και πλέον αιώνα μετά, το γυμνό στήθος και τα οπίσθια της πρωταγωνίστριας Χάριετ Αντερσον δεν προκαλούν σε ένα κοινό που τα έχει δει όλα τον ίδιο σάλο που είχε ξεσπάσει το 1953, αυτή η ιστορία της ερωτικής και όχι μόνο αφύπνισης ενάντια σε μια μίζερη και πνιγηρή πραγματικότητα διατηρεί ακόμα ακέραιη τη φρεσκάδα της.

Ο Μπέργκμαν ήταν 34 χρονών κι έψαχνε μετά από δώδεκα μεγάλου μήκους ταινίες ακόμα να βρει τη δική του, ξεχωριστή δημιουργική φωνή, διχασμένος ανάμεσα στον κινηματογράφο και το θέατρο, όταν ανακάλυψε στο σενάριο του Περ Αντρες Φόλγκερστορμ, ενός συγγραφέα που κατέγραφε τις ζωές και τα ήθη της εργατικής τάξης στη Σουηδία, την ευκαιρία να προσεγγίσει για πρώτη φορά τις θεματικές που θα αποτελούσαν τη βάση για όλα τα μετέπειτα αριστουργήματά του: το αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων και τη διαμόρφωση της γυναικείας ψυχοσύνθεσης μέσα από το σκοτεινό καθρέφτη της κινηματογραφικής κάμερας. Γιατί μπορεί ο τίτλος της ταινίας να υποδηλώνει μια αντρική οπτική γωνία και η ιστορία να αφορά την εξέλιξη της σχέσης δύο νέων στην εναλλαγή των εποχών του χρόνου, είναι όμως ξεκάθαρο ότι η Μόνικα βρίσκεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Σουηδού σκηνοθέτη, κι όχι μόνο λόγω της παρουσίας της Χάριετ Άντερσον, την οποία ο Μπέργκμαν ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα στα γυρίσματα.

Η Μόνικα δεν είναι απλώς ένα κορίτσι των λαϊκών τάξεων, εύκολο θύμα τόσο της σεξουαλικής παρενόχλησης των αντρών στο μανάβικο που εργάζεται, όσο και της οργής του μέθυσου πατέρα της. Είναι μια γυναίκα που θέλει να ζήσει το πάθος, όπως το βλέπει στη μεγάλη οθόνη και στα αμερικανικά μελοδράματα που παρακολουθεί στο σινεμά κλαίγοντας. Στο πρόσωπο του Χάρι, ενός νεαρού που εργάζεται ως παιδί για όλες τις δουλείες στο διπλανό κατάστημα, η Μόνικα θα βρει τον έρωτα αρχικά ως παιχνίδι κι στη συνέχεια ως μια διέξοδο από το ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον, την καταδυναστευτική δύναμη του οποίου ο Μπέργκμαν αποτυπώνει ρεαλιστικά στο πρώτο μέρος της ταινίας. Ταυτόχρονα, όμως, ο έρωτας είναι και μια πηγή αυτογνωσίας για τη νεαρή κοπέλα, η οποία ήδη από το πρώτο πλάνο αντικρίζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και διορθώνει το εσώρουχό της, λίγο πριν εισέλθει στο μπαρ, όπου εκείνη θα φλερτάρει πρώτη με τον Χάρι.

Οταν οι δύο νέοι αποφασίσουν να παρατήσουν τις δουλειές τους και να κλέψουν το σκάφος του πατέρα του Χάρι για μια καλοκαιρινή εξόρμηση, η ταινία οδηγείται στο δεύτερο, εμβληματικό της μέρος, εκείνο που της χάρισε την υστεροφημία της. Εκεί η Μόνικα και ο Χάρι ζουν τον έρωτά τους στον απόλυτο βαθμό, παραδομένοι στην ελευθερία και στη φυσική κατάσταση. Και δεν είναι το γυμνό σώμα της Μόνικα η μόνη υπογράμμιση της επαναστατικής ευφορίας πέρα από τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά και η ίδια η κάμερα του Μπέργκμαν που κινηματογραφεί ακόρεστα τη θάλασσα, τον ουρανό και το παιχνίδισμα του ήλιου με τα σύννεφα πάνω στα σώματα. Το καλοκαίρι για τους δύο νέους (και συνακόλουθα για τον Μπέργκμαν) δεν είναι μόνο μια εποχή, αλλά μετατρέπεται στην ταινία σε ένα σύμβολο, μια αέναη γιορτή της νεότητας που αψηφά τη ροή του χρόνου, ένα διαρκές παρόν που αναλώνεται αχόρταγα παρά τις απειλητικές νύξεις του μέλλοντος.

Κι ενώ η Μόνικα έχει γίνει ένα αγρίμι εξοικειωμένο με την αβίαστη σεξουαλικότητά του, η ευτυχία φυσικά δεν μπορεί να κρατήσει επ’ άπειρον, παρά την αντίθετη επιθυμία της κοπέλας («Οχι, δεν γυρίζω πίσω. Θέλω το καλοκαίρι να συνεχίσει έτσι…»), και οι κοινωνικοί περιορισμοί θα εμφανιστούν ξανά, όταν εκείνη μείνει έγκυος. Οι δύο νέοι ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί και μοιράζονται τα αμοιβαία όνειρα μιας ευτυχισμένης οικογενειακής ζωής όταν επιστρέψουν στην πόλη, ο Μπέργκμαν, όμως, φροντίζει ήδη να προοικονομήσει τη συντριβή όλων όσα τόσο λυρικά και μεγαλόσχημα ορκίζονται. Η φυσική κατάσταση που οδήγησε το ζευγάρι στην απόλυτη ευτυχία, θα γίνει η αρχή της καταδίκης τους, αφού η πείνα θα οδηγήσει την Μόνικα στη διάρρηξη της αποθήκης ενός εξοχικού για τρόφιμα, κατά τη διάρκεια της οποίας, όμως, θα την πιάσουν επ’ αυτοφώρω οι ιδιοκτήτες. Οταν η Μόνικα αποδράσει κρατώντας ένα κομμάτι κρέας στα χέρια σαν κυνηγημένο ζώο, οι δύο νέοι θα συνειδητοποιήσουν ότι η επιστροφή στην πόλη και «στον πολιτισμό» είναι πλέον μονόδρομος.

Κι όσο τα επιβλητικά κτίρια και τα αγάλματα στην είσοδο της Στοκχόλμης ρίχνουν τη βαριά κι απειλητική σκιά τους στις προοπτικές του ζευγαριού, η ταινία παραδίδεται στο τρίτο μέρος στο φθινόπωρο της απότομης προσγείωσης στην πραγματικότητα και στο συμβιβασμό με μια καθημερινότητα που απομυζά από τη Μόνικα και το Χάρι τη χαρά και την ενέργεια όσων ανέμελων προηγήθηκαν. Γιατί η αρχή του τέλους δεν είναι μόνο η οικονομική ανέχεια και οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις του Χάρι, ο οποίος πρέπει να συντηρήσει μια ολόκληρη οικογένεια μόνος του, αλλά κυρίως η δεύτερη, σαρωτική και καταστροφική για την οικογενειακή ευτυχία, επανάσταση της Μόνικα ενάντια σε έναν ρόλο που αισθάνεται πως της έχει επιβληθεί. Αδιάφορη απέναντι στο νεογέννητο παιδί της, η νεαρή γυναίκα θα θελήσει να ζήσει και πάλι τη ζωή της ελεύθερη.

Ο Μπέργκμαν δεν θα προβεί σε ηθικολογικές κρίσεις, αλλά θα καταγράψει την πορεία της κεντρικής ηρωίδας στη χειραφέτηση και την αυτογνωσία με μια νομοτελειακή διαύγεια, η οποία θα κορυφωθεί με το ριζοσπαστικό για την εποχή και περιβόητο ακόμα και σήμερα κοντινό πλάνο στο πρόσωπο της Μόνικα, στη διάρκεια του οποίου η Χάριετ Αντερσον σπάει τον τέταρτο τοίχο και κοιτάζει επίμονα, αγέρωχα κι επιτακτικά τον θεατή, καταρρίπτοντας την εξουσιαστική σχέση του βλέμματος και αξιώνοντας την αναγνώριση της ως κάτι περισσότερο και πιο σύνθετο από το άθροισμα των ρόλων που της έχουν ανατεθεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, μεγάλος θαυμαστής της ταινίας κι εν μέρει υπεύθυνος για τη διαχρονικότητά της, έγραψε εκστασιασμένος στο Cahiers du Cinema ότι «αυτό το βλέμμα της είναι ένα κάλεσμα στον θεατή να γίνει μάρτυρας της αηδίας που εκείνη νιώθει για την ακούσια επιλογή της να ζήσει στην Κόλαση και όχι στον Παράδεισο». Το γεγονός ότι μια δεκαετία αργότερα οι ήρωες της nouvelle vague έστρεψαν κι εκείνοι το βλέμμα τους στο θεατή οφείλεται στη Μόνικα.

Και φυσικά όλα αυτά μπορεί να μην είχαν καμία σημασία, αν στον κεντρικό ρόλο δε βρισκόταν η Χάριετ Αντερσον, η πρώτη μεγάλη μπεργκμανική πρωταγωνίστρια, η οποία έγινε σε ηλικία 20 μόλις χρονών διεθνής σταρ εν μια νυκτί με αυτή την ταινία. Με μια αφτιασίδωτη φυσική παρουσία, στον αντίποδα των πρωταγωνιστριών της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, η Αντερσον έπλασε με ταπεινά υλικά μια ηρωίδα με πρωτεϊκή συναισθηματική δύναμη κι εμβέλεια, βουτώντας βαθιά στην ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα που υποδύεται και μην αφήνοντας κανένα περιθώριο στην κάμερα του Μπέργκμαν (αλλά και στον Μπέργκμαν τον ίδιο) να μην την ερωτευτεί.

Το τέλος της ιστορίας δεν θα μπορούσε παρά να ανήκει στον χειμώνα, όχι όμως εκείνον της σαιξπηρικής δυσαρέσκειας, αλλά αυτόν της μπεργκμανικής ωριμότητας. Κι όσο η Μόνικα ζει τη ζωή της εκτός κάδρου, ελεύθερη (;) ξανά, ο Χάρι μεγαλώνει μόνος του τον καρπό της αγάπης τους. Τότε θα κοιτάξει κι αυτός μέσα στον καθρέφτη της αυτογνωσίας και η μορφή του θα φωτιστεί από την ανάμνηση εκείνου του καλοκαιριού, στη σύντομη διάρκεια του οποίου οι δύο νέοι ήταν και αισθάνονταν ανίκητοι. Όλες οι στιγμές που χάθηκαν είναι οι αναμνήσεις που θα κρατήσει για πάντα, λίγο πριν αποχωρήσει κι αυτός από το πλάνο. Ο Μπέργκμαν θα έβαζε πλώρη στη συνέχεια για ακόμα πιο σκοτεινά κι αχαρτογράφητα νερά, το «Καλοκαίρι με τη Μόνικα», ωστόσο, ήταν και θα παραμείνει η αρχή της διαδρομής.


GENTLEMEN PREFER BLONDES 1953

GENTLEMEN PREFER BLONDES  1953

Οι Άνδρες Προτιμούν Τις Ξανθιές


Σκηνοθεσία: Howard Hawks

Σενάριο: Charles Lederer, Joseph Fields

Είδος: Comedy, Musical, Romance

Διάρκεια: 1h 31min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Jane Russell: Dorothy Shaw

Marilyn Monroe: Lorelei Lee

Charles Coburn: Sir Francis 'Piggy' Beekman

Tommy Noonan: Gus Esmond Jr.

George Winslow: Henry Spofford III

Marcel Dalio:          Magistrate

 

Δύο Αμερικανίδες τραγουδίστριες σαλπάρουν για τη Γαλλία. Στο ίδιο πλοίο βρίσκεται και ένας ντετέκτιβ, με αποστολή να παρακολουθεί τη μία από αυτές που είναι αρραβωνιασμένη με το γιο κάποιου εκατομμυριούχου. Οι προκλητικές Λόρελαϊ και Ντόροθι αναστατώνουν τον κόσμο των πλουσίων. H φιλοχρήματη Λόρελαϊ, επειδή αναζητά άντρες με πλούτο και διαμάντια, και η Ντόροθι επειδή αναζητά τον μεγάλο έρωτα. H παρουσία τους αλλάζει ολοκληρωτικά τη ζωή των αντρών, που ταξιδεύουν μαζί τους στο πολυτελές υπερωκεάνιο. Οι εκατομμυριούχοι ταξιδιώτες συνωστίζονται γύρω τους, ενώ οι αρρενωποί αθλητές της ολυμπιακής ομάδας των HΠA, παραβιάζουν την αυστηρή πειθαρχία τους. Ωστόσο, δεν είναι μόνες… ο ιδιωτικός ντετέκτιβ τις ακολουθεί κατά πόδας και καταγράφει κάθε τους κίνηση…

Το άκουσμα και μόνο του ονόματος της ταινίας, είναι αρκετό για να φέρει στο νου, την εικόνα της πιο λαμπερής γυναίκας που έπλασε ποτέ το Χόλιγουντ. Η Μέριλιν Μονρόε ήταν μια γνήσια κινηματογραφική ντίβα και ταυτόχρονα μια αφοπλιστικά αισθησιακή γυναίκα μ’ ένα υπέροχα σέξι χαμόγελο. Παρά το τραγικό της τέλος, η πορεία της άνοιξε το δρόμο σε μια σειρά από ηθοποιούς που στο μέλλον θα ακολουθούσαν τα βήματά της, παραμένοντας μέχρι σήμερα πηγή έμπνευσης.

Η κομεντί «Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές», είναι ριμέικ του θεατρικού μιούζικαλ, που ανέβηκε το 1949 στο Broadway. Μια αξιοπρόσεκτη κοινωνική σάτιρα ηθών της μεταπολεμικής Αμερικής, έτσι όπως μας την παρουσιάζει, ένας εκ των κορυγαίων Αμερικανών σκηνοθετών. Ο Χάουαρντ Χοκς, έχει δημιουργήσει αξιομνημόνευτες ταινίες, όπως το Bringing Up Baby (1938), Only Angels Have Wings (1939), His Girl Friday (1940), The Big Sleep (1946) αλλά και το Sergeant York (1941), για το οποίο υπήρξε υποψήφιος για Όσκαρ.

Η πρωτότυπη ιστορία γράφτηκε το 1925 από την Anita Loos στο ομότιτλο μυθιστόρημά της και συγκίνησε το Αμερικανικό κοινό. Το 1949 η Anita Loos, σε συνεργασία με τον Joseph Fields, διασκεύασαν το μυθιστόρημα σε θεατρικό κείμενο για μιούζικαλ και με τη μουσική του Jule Styne και τη σκηνοθετική μαεστρία του John C. Wilson ανέβηκε για πρώτη στη σκηνή, στο Ziegfeld Theatre στο Broadway, στις 8 Δεκεμβρίου, δίνοντας συνολικά 740 παραστάσεις μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 1951.

Η θεατρική επιτυχία του έργου οδήγησε τον σκηνοθέτη Howard Hawks στην κινηματογραφική μεταφορά του με τις Τζέϊν Ράσελ και την Μέριλιν Μονρόε να ενσαρκώνουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μια ταινία που στην εποχής της, υπήρξε τεράστια εμπορική επιτυχία και αγαπήθηκε όσο λίγες. Να σημειώσουμε βέβαια, ότι αυτή είναι η ταινία όπου ακούγεται το κλασσικό πλέον, «Diamonds Are a Girl’s Best Friend» του Jule Styne, ερμηνευμένο μοναδικά από την Μέριλιν Μονρόε…

 


 

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2021

The Long Memory 1953

 

The Long Memory 1953

Ο εκδικητής

Σκηνοθεσία: Robert Hamer

Σενάριο: Howard Clewes, Robert Hamer

Είδος: Crime, Drama, Thriller

Διάρκεια: 1h 36min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

John Mills: Phillip Davidson

John McCallum: Supt. Bob Lowther

Elizabeth Sellars: Fay Lowther

Eva Bergh: Ilse

Geoffrey Keen: Craig

Michael Martin Harvey: Jackson

 

Ο Ντέιβιντσον, ένας πικραμένος κατάδικος, αποφυλακίζεται. Έκτισε χρόνια ποινής για μια δολοφονία που δεν διέπραξε ποτέ και η πρώτη του σκέψη είναι να εκδικηθεί αυτούς που τον παγίδευσαν. Μένει σε μια μαούνα και είναι συνεχώς κάτω από την στενή παρακολούθηση της αστυνομίας. Αποφασισμένος να καταστρέψει τους εχθρούς του μπλέκεται σε ένα δεύτερο έγκλημα που τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τον αληθινό δολοφόνο...



Malta Story 1953

Malta Story 1953

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ 

Σκηνοθεσία: Brian Desmond Hurst

Σενάριο: Thorold Dickinson, Peter De Sarigny

Είδος: Drama, History, War

Διάρκεια: 1h 43min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Alec Guinness: Flight Lt. Peter Ross

Jack Hawkins: Air Commodore Frank

Anthony Steel: Wing Commander Bartlett

Muriel Pavlow: Maria Gonzar

Renée Asherson: Joan Rivers

Hugh Burden: Major Eden

 

Το 1942 η Μ. Βρετανία προσπαθούσε με κάθε κόστος να κρατήσει την κυριαρχία της στη Μάλτα, γεγονός που θα της επέτρεπε να κρατά ανοιχτές τις γραμμές ανεφοδιασμού των συμμαχικών στρατευμάτων. Οι δυνάμεις του Άξονα, από την άλλη πλευρά, ήθελαν να κατακτήσουν την Μάλτα προκειμένου να ενισχύσουν τις δικές τους γραμμές ανεφοδιασμού.

Παρακολουθούμε ρεαλιστικές αναπαραστάσεις μαχών, καθώς και σκηνές αρχειακού υλικού όπου οι πολιορκημένοι Βρετανοί αγωνίζονται να αποκρούσουν τις επιδρομές της Λουφτβάφε…

 



Beneath The 12-Mile Reef 1953

 

Beneath The 12-Mile Reef 1953

ΥΦΑΛΟΣ 12 ΜΙΛΙΩΝ

 


Σκηνοθεσία: Robert D. Webb

Σενάριο: A.I. Bezzerides

Είδος: Adventure, Drama

Διάρκεια: 1h 42min

Γλώσσα: Αγγλικά:

Παίζουν:

Robert Wagner: Tony Petrakis

Terry Moore: Gwyneth Rhys

Gilbert Roland: Mike Petrakis

J. Carrol Naish: Socrates 'Soc' Houlis

Richard Boone: Thomas Rhys

Angela Clarke: Mama Petrakis

Peter Graves: Arnold Dix

Jay Novello:            Sinan

 

Η ταινία είναι η τρίτη που γυρίστηκε σε σινεμασκόπ και από τις πρώτες με υποβρύχιες λήψεις. Περιγράφει τη ζωή δύο Ελλήνων σφουγγαράδων, πατέρα και γιου, τη Φλόριντα. Ο πατέρας σκοτώνεται ψαρεύοντας σε μια επικίνδυνη θαλάσσια περιοχή και ο γιος αναλαμβάνει μόνος του το δύσκολο επάγγελμα του σφουγγαρά.

Εκτός από τις δυσκολίες της δουλειάς, έχει επίσης να αντιμετωπίσει την απόρριψη από την οικογένεια της κοπέλας που αγαπά.

Οι σφουγγαράδες του Τάρπον Σπρινγκς Το Τάρπον Σπρινκς της Φλόριντα είναι το μέρος εκείνο του κόσμου,όπου, αναλογικά με τον πληθυσμό του, φιλοξενεί τους περισσότερους Έλληνες... Ουσιαστικά, δημιουργήθηκε από Έλληνες θαλασσινούς, που εγκαταστάθηκαν στις ακτές της Βορείου Αμερικής στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Νησιώτες, ως επί τω πλείστον Δωδεκανήσιοι, Συμιακοί , Καλύμνιοι και Χαλκίτες ίδρυσαν ελληνική Κοινότητα και με την ξεχωριστή τέχνη τους καθιέρωσαν το Τάρπον Σπρινγκς, το μικρό ελληνικό ψαροχώρι της Φλώριδας που βρίσκεται βόρεια της Αγίας Πετρούπολης στον κόλπο του Μεξικού, ως το μεγαλύτερο κέντρο εμπορίου σπόγγων της Αμερικής!

Υπάρχουν πάμπολλες ιστορίες για τους σκληροτράχηλους βουτηχτάδες.

Το 1953 το Χόλυγουντ επένδυσε και σε μια ταινία με θέμα τη ζωή και τις εριπέτειες μιας ελληνικής οικογένειας σφουγγαράδων του Τάρπον Σπρινγκς σε σενάριο του πασίγνωστου κι επιτυχημένου ελληνοαρμενικής καταγωγής σεναριογράφου του Χόλυγουντ Αλμπερτ Ισαάκ Μπεζερίδη με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Βάγκνερ (Beneath the 12-Mile Reef).

Το 1947 το περιοδικό N ational G eographic δημοσίευε το παρακάτω περιγραφικό κείμενο για τους Σφουγγαράδες του Τάρπον Σπρινγκς που, τότε, απαριθμούσε περί τους 3.000 Έλληνες: << Σαν πουλί που επιστρέφει στη φωλιά του, το καΐκι δένει δίπλα στα άλλα σφουγγαράδικα. Άλλο είναι βαμμένο πορτοκαλί και μαύρο, άλλο καταγάλανο, άλλο λευκό, μπλε, κόκκινο και μαύρο, άλλο πάλι λευκό, γκρίζο, πορτοκαλί και πράσινο – το καθένα με το δικό του μεγαλόπρεπο όνομα: Αίγλη, Δημοκρατία, Βενιζέλος, Άγιος Νικόλαος, Ποσειδών, Τζορτζ Ουάσιγκτον… Τα ονόματα είναι γραμμένα με μαύρη μπογιά για να ξεχωρίζουν. Στην προβλήτα του Τάρπον Σπρινγκς αράζουν γύρω στα 150 σφουγγαράδικα καΐκια, το ένα δίπλα στο άλλο, που ψαρεύουν σφουγγάρια με δύτες στα βαθιά ή με καμάκι στα ρηχά, όλα φρεσκοβαμμένα, στην τρίχα. Τα περισσότερα είναι άδεια, καθώς τα φορτία τους έχουν πια στοιβαχτεί στις ασφαλείς αποθήκες της Sponge Exchange, της Κεντρικής Αγοράς, όπου διαμορφώνονται οι τιμές των σφουγγαριών κατόπιν δημοπρασίας.

Σε λίγο θα μεταφερθούν εκεί και τούτα τα καινούργια σκούρα, δύσοσμα σφουγγάρια. Οι ναύτες τα ξεφορτώνουν. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα τα επιθεωρούν. Γερή μπάζα! Οι δύτες γυρίζουν βιαστικά στα σπίτια τους ή μαζεύονται στα καφενεία. Φανταχτερές ζωγραφιές με βυζαντινά θέματα δεσπόζουν στους τοίχους· ελληνικά πρόσωπα γεμάτα ζωντάνια ρίχνουν γύρω φευγαλέες ματιές. «Γεια σου, Νικ!» «Γεια σου και σένα». «Πώς είν’ η θάλασσα;» Οι θαμώνες κάθονται στα μικρά τραπέζια, πίνουν ελληνικό καφέ, διαβάζουν παλιές εφημερίδες. Κάποιοι βγαίνουν να ξεμουδιάσουν από το κούνημα στο καΐκι και περπατούν ως το μόλο ή ως την Κεντρική Αγορά, όπου περι-γράφουν στους επισκέπτες με μια δόση χιούμορ πώς είναι να μαζεύεις σφουγγάρια >>...