Me and My Gal (1932)

Me and My Gal (1932)

ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΊΤΣΙ ΜΟΥ

Σκηνοθεσία: Raoul Walsh

Με τους: Spencer Tracy, Joan Bennett, Marion Burns, κλπ 

Η συγκεκριμένη ταινία αν και περιλαμβάνεται στην λίστα του βιβλίου, του STEVEN JAY SCHNEIDER, 1001 ταινίες που πρέπει να δείτε... κλπ, δεν μπορούσα να βρω όχι μόνο υπότιτλους οποιοσδήποτε γλώσσας, αλλά ούτε και την ίδια την ταινία, ακόμα και να την αγοράσω. Τελικά είχα την τύχη να βρω μια Ισπανική κόπια με τον τίτλο Mi Chica Y Yo η οποία περιελάμβανε Ισπανικούς υπότιτλους καμένους επάνω της, διότι προφανώς προέρχεται από βιντεοκασέτα. Την τεχνική τέτοιου είδους RIP δεν την κατέχω. Χρησιμοποίησα μια δική μου μέθοδο που δεν πρόκειται όσο θα ζω να την ξανακάνω! Έγραψα με το χέρι γραμμή-γραμμή το κείμενο και το χειρότερο, έπρεπε να φτιάξω και τους χρόνους! Τελικά μετέφρασα όπως-όπως το Ισπανικό κείμενο και ακουστικώς από τα Αγγλικά διόρθωσα ότι μπόρεσα. 

Τελικά ως προς την ταινία, πρόκειται για μια χαριτωμένη κωμωδία του 1932, αυτό μην το παραβλέπουμε, που  τα ιδιαίτερά της είναι: Ο νεαρός Spencer Tracy που τον παρακολουθούμε στο ξεκίνημα της καριέρας του

 και το ότι η υπόθεση της ταινίας διαδραματίζεται δύο χρόνια πριν την άρση της ποτοαπαγόρευσης. Ήδη όμως στη συνείδηση του κόσμου η άρση αυτή έχει ουσιαστικά επέλθει. Έτσι παρατηρούμε έναν κωμικά επιθετικό και μόνιμα μεθυσμένο (WillStanton) σε σπαρταριστά επεισόδια, καθώς και ένα γαμήλιο πάρτι όπου το ποτό έχει την τιμητική του. Οι δε αστυνομικοί αρνούνται το κέρασμα, όχι διότι το ποτό είναι παράνομο, αλλά διότι δεν θέλουν να πίνουν εν ώρα υπηρεσίας!

Ο Spencer Tracy υποδύεται τον Ντάνι, έναν καλόκαρδο αφελή αστυνομικό ο οποίος επιτηρεί μια περιοχή του λιμανιού όπου βρίσκεται και ένα φαγάδικο. Εκεί δουλεύει η Έλεν (Joan Bennett), την οποία ο Ντάνι ερωτεύεται.

Η Έλεν έχει μια αδελφή όμως την Κέιτ, η οποία αν και παντρεύεται έναν ναυτικό έχει προϊστορία κάποιου δεσμού  με έναν κακοποιό.

Αυτός, αν και η κοπέλα παντρεύτηκε , την εκβιάζει και καταφέρνει να της αποσπάσει πληροφορίες σχετικά με το πιστωτικό ίδρυμα που εργάζεται. Στο σημείο εδώ έμεινα έκπληκτος διότι είχα την εντύπωση ότι η μέθοδος Rififi πρωτοπαρουσιάστηκε στον κινηματογράφο για πρώτη φορά  από τον Ζηλ Ντασέν το 1955. Δεν είχα ιδέα ότι ο Raoul Walsh προηγήθηκε το 1932 παρουσιάζοντας ένα  εξίσου εντυπωσιακό γεγονός. Πόσα κανείς μαθαίνει όσο ζει! Τελικά ο Ντάνι καταφέρνει να εξουδετερώσει τον κακοποιό και να καλύψει την αδελφή της κοπέλας του έναντι  του διασυρμού.

Ο σκηνοθέτης τονίζει τα κωμικά στοιχεία της ταινίας ή ακόμα την εμπλουτίζει με τέτοια, έτσι ώστε τελικά η ταινία να έχει τον χαρακτήρα κωμωδίας, αντί σκληρής γκανγκστερικής ταινίας.

Το γεγονός αυτό δεν ενοχλεί καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα.

Boudu sauvé des eaux (1932)

Boudu sauvé des eaux (1932)

Ο Μπουντί Σώθηκε

Σκηνοθεσία και σενάριο: Jean Renoir

Παίζουν: Michel Simon, Marcelle Hainia, Sévérine Lerczinska, κ.α.

Υπότιτλοι: Γιάννης από Ανάβυσσο


Με την λέξη Clochard  χαρακτηρίζουν στα Γαλλικά τους τύπους που ζουν άστεγοι, που δεν δουλεύουν, που είναι ευχαριστημένοι να βρίσκουν ένα κομμάτι ψωμί και ένα μπουκάλι κρασί, αλλά δεν έχουν σχέση με τους προλετάριους που έμειναν άνεργοι, ούτε με τους σημερινούς νεόπτωχους που έμειναν άστεγοι λόγο της κρίσης, αλλά είναι ο ενσυνείδητος τρόπος ζωής τους. Στα Αγγλικά λέγονται tramp

και στα Γερμανικά Gammler. Στα Ελληνικά αναφέρονται πολλές φορές απλά «Αλήτες» ή από μερικούς «Τρωγλοδύτες». Δεν ξέρω κατά πόσο είναι δόκιμος αυτός ο όρος. Γενικά ήταν και είναι τύποι που μέμφονται το κοινωνικό σύστημα, παρουσιάζονται ως αντικομφορμιστές, αλλά δεν προτείνουν νέες λύσεις. Αρκούνται να το αρνούνται απλά, αλλά να ζουν παρασιτικά μέσα σ’ αυτό. Είναι αυτοί που οι Γερμανοί αποκαλούν luben proletariat. Σήμερα μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε σαν πρώιμους Χίπη.

Όταν ο σπουδαίος ηθοποιός Michel Simon (Αταλάντη, η Σκύλα κλπ) που έπαιξε τον ρόλο του Clochard Boudu  στο θέατρο ζήτησε από τον Renoir να το κάνουν ταινία, αυτός βρέθηκε προ διλλήματος διότι δεν κατανοούσε τι ακριβώς θα μπορούσε να κάνει. Τότε ξαφνικά είδε τον Michel Simon ως τον τέλειο Clochard και εμπνεύστηκε να γράψει αυτός το σενάριο.

Οι εποχές ώμος ήταν διαφορετικές. Η σάτιρα εναντίων του μικροαστισμού δεν συγχωρέθηκε από το κατεστημένο με αποτέλεσμα η ταινία να γνωρίσει εμπορική αποτυχία.

Για το σενάριο να πούμε τα εξής:

Ο Boudu, συνειδητοποιημένος Clochard, βαριεστημένος με τη ζωή που ζει και απογοητευμένος με την απώλεια του σκύλου του, πέφτει στον ποταμό Σηκουάνα για να θέσει τέρμα στη ζωή του.

Η τύχη το θέλησε και την ενέργειά του αυτή την είδε κάποιος κος Λεστινγουά, ο οποίος έπεσαι στο ποτάμι και τον έσωσε.

Ο κος Λεστινγουά είναι ένας φιλελεύθερος βιβλιοπώλης που ζει με την σύζυγο και την νεαρή υπηρέτριά του την οποία έχει και ερωμένη. Η σύζυγος προφανώς στερημένη σεξουαλικά, μια και τις δυνάμεις του ο μεσόκοπος κος Λεστινγουά τις σπαταλά με την νεαρή υπηρέτρια,  ξεσπά κάνοντας την αυστηρή και ξινή μικροαστή.

Ο κος Λεστινγουά δεν αρκείται στην διάσωση του Boudu, αλλά τον φέρνει σπίτι του

για να του παράσχει τις πρώτες βοήθειες. Δεν αρκείται όμως σ’ αυτό. Αποφασίζει να τον κρατήσει σπίτι του με σκοπό να προσπαθήσει να ον εκπολιτίσει,

όποτε τότε συμβαίνουν όλα τα κωμικά γεγονόταα.

Ο άξεστος και αδιάφορες ως προς τις αστικές συνήθειες νοοτροπία, δεν είναι διευθετημένος να εκπολιτιστεί.

Η τύχη το θέλησε ώστε να γίνει νικητής του κρατικού λαχείου. Ο κος Λεστινγουά δεν αφήνει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Τον παντρεύει με την υπηρέτρια για να επωφεληθεί από την παραμονή και των δύο στο σπίτι του.

Η σύζυγος εντωμεταξύ έπεσε σεξουαλικό θύμα της επίθεσης του Boudu, αλλά καθόλου δεν της κακοφάνηκε. Στερημένη όπως θα έπρεπε να ήτανε, είδε ξαφνικά φως!  Την ημέρα της γιορτής για το γάμο, ο Boudu την κοπανάει, επιστρέφει στην ζωή που προτιμά και αφήνει κυρά και υπηρέτρια στα κρύα του λουτρού!

Με το φινάλε θέλει να μας δείξει η ταινία ότι οι διάφοροι Clochard  δεν είναι θύματα της κοινωνικής αδικίας, αλλά ζουν έτσι από επιλογή τους.

The Invisivle Ray (1936)

The Invisivle Ray (1936)

ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

 

Σκηνοθεσία: Lambert Hillyer

Σενάριο: Howard Higgin, Douglas Hodges

Παίζουν: Boris Karloff, Bela Lugosi, Frances Drake

Εξωτερικοί υπότιτλοι ματαφρασμένοι από εμένα

Επιστημονική φαντασία... της πλάκας!
Συστήνεται μόνο στους θαυμαστές των: Bela Lugosi- Boris Karloff, καθώς και για συλλεκτικούς λόγους.

Θα ήθελα να σας διευκρινίσω ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου «προφέσορα» και αυθεντία στις κριτικές. Η γνώμη μου είναι αυστηρά προσωπική και δεν αναβαθμίζεται ή υποβαθμίζεται την αξία οποιασδήποτε ταινίας, ανάλογα με την κριτική που τις κάνω. Όπως θα έχετε παρατηρήσει, ασχολούμαι περισσότερο με τις αναμνήσεις και συγκινήσεις που μου πρόσφερε μια ταινία σε μένα και δεν την κατατάσσω σε πίνακα αξιολόγησης αποδεκτό από τους πάντες.

Δεν χρησιμοποιώ κουλτουριάρικες και ακαταλαβίστικες εκφράσεις για να εντυπωσιάσω  το πόπολο. Ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα να έχει διαφορετική γνώμη από μένα και στην ενότητα «Γνώμες» να την εκφράζει και να επισημαίνει τα λάθη μου ή να συμπληρώνει τις ελλείψεις μου. Η ενότητα «Γνώμες» δεν είναι για να λιβανίζουμε τον γράφοντα και όταν διαφωνούμε να αποφεύγουμε να το αναφέρουμε.

 

Στο θέμα μας τώρα.

Για μένα η «Επιστημονική Φαντασία» πρέπει να περιέχει κάποια «επιστημονικοφάνεια» και «αληθοφάνεια», αλλιώς καταντά σκέτο παραμύθι. Στην παρούσα ταινία, την επιστημονική φαντασία την βρίσκω πολύ χοντροκομμένη.

Ίσως ήταν η εποχή που ο κόσμος θεωρούσε τους επιστήμονες ερευνητές κάτι σαν μάγους του μεσαίωνα και εύρισκε λογικά και τα πιο απίθανα από αυτούς. Το σενάριο μας παρουσιάζει τον Dr. Janos Rukh (Boris Karloff) ως ένα ερευνητή επιστήμονα που με το τηλεσκόπιό του ανακάλυψε μία ακτίνα που προέρχεται από τον αστερισμό «Ανδρομέδα» με ιδιαίτερη ισχύ που μπορεί να επιφέρει τύφλωση και με την ιδιότητα να έχει καταγεγραμμένα μέσα της αυτά που συνέβησαν στο σύμπαν πριν από εκατομμύρια χρόνια! 

Ο Dr. Janos χάρις στην συσκευή δικής του επινόησης αποκωδικοποιεί τα εγγεγραμμένα γεγονότα και τα προβάλει σε μια οθόνη. Δύσπιστοι συνάδελφοι επιστήμονες προσκαλούνται για να τους γίνει επίδειξη. Μεταξύ αυτών και ο Dr. Felix Benet (Bela Lugosi) και έκπληκτοι διαπιστώνουν ότι πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια κάποιος κομήτης έπεσαι στην γη, κάπου εκεί στην Αφρική.

 Ο Dr. Felix Benet πείθει και τους υπόλοιπους να οργανώσουν αποστολή στην Αφρική προκειμένου να βρούνε τον κομήτη

 

Στην αποστολή μετέχουν έξι άτομα και συνεργάζονται με ιθαγενείς οι οποίοι είναι τόσο πιστικοί στους ρόλους τους, που μας θυμίζουν μέλη από τα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν κάποτε την Ελληνική επαρχία!

Εκεί ο Dr. Janos Rukh αποσπάται από τον καταυλισμό των υπολοίπων και ανακαλύπτει μόνος του τον κομήτη. Το τίμημα όμως αυτής της ανακάλυψης ήταν βαρύ. Ο Dr. Janos μολύνεται από τον ραδιενεργό κομήτη και αποκτά την ιδιότητα να φωσφορίζει το σώμα του στο σκοτάδι. Όποιον δε αγγίζει, να τον σκοτώνει.

 

Έντρομος τότε επιστρέφει στην αποστολή και ζητά βοήθεια από τον Dr. Felix Benet. Αυτός του παρασκευάζει ένα αντίδοτο το οποίο όμως δεν διαρκεί για πάντα. Πρέπει κάθε τόσο να το ξαναπροσλαμβάνει. Στο σημείο αυτό τα έξι μέλη της αποστολής επιστρέφουν στην Ευρώπη. Μεταξύ των μελλών ήταν  και η γυναίκα του Janos η οποία ξελογιάστηκε από νεαρό της αποστολής. Ο Dr. Felix Benet κατά την επιστροφή του στο Παρίσι απέσπασε και ένα κομμάτι από τον ραδιενεργό κομήτη και κατασκευάζει μια συσκευή ακτινοβολίας που θεραπεύει

«Πάσαν νόσον και πάσαν ......!» ¨Στραβοί κουτσοί ...στον «Άγιο Παντελεήμονα!». Όχι λάθος. Στην είσοδο της κλινικής του Dr. Felix Benet για να θεραπευτούν. Λύσσαξε από το κακό του ο Dr. Janos Rukh, να βλέπει να επωφελούνται άλλοι από την ανακάλυψή του και να του έχουν «κλέψει» επιπλέων τη γυναίκα του. Αποφασίζει να χρησιμοποιήσει την θανατηφόρο ιδιότητά του και να εξοντώσει όλα τα μέλη της Αφρικανικής αποστολής.

Το πέτυχε με τους τέσσερεις και απομένει η πρώην γυναίκα του και ο νέος της σύζυγος.

Και εδώ το θρίλερ κορυφώνεται.

Murders in the Rue Morgue (1932)

Murders in the Rue Morgue (1932)

Έγκλημα στην οδό Μοργκ

 

 

Είδος: Horror, Boris Bela Lougosi

Σκηνοθεσία: Robert Florey

Σενάριο: Robert Florey, εμπνευσμένο από το διήγημα τουEdgar Allan Poe.

Παίζουν:

Sidney Fox = Mlle. Camille L'Espanaye

Bela Lugosi = Dr. Mirakle

Leon Ames = Pierre Dupin (as Leon Waycoff)

Bert Roach = Paul

Betty Ross Clarke = Mme. L'Espanaye

Brandon Hurst = Prefect of Police

Να διορθώσω πρώτα ένα λάθος που ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση. Στην παρούσα ταινία δεν παίζει το δίδυμο των πρωταγωνιστών ταινιών τρόμου, παρά. μόνο ο Bela Lugosi. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού η ταινία είναι του 1932, πριν δηλαδή από την συνεργασία των δύο πρωταγωνιστών των ταινιών τρόμου.

Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από διήγημα του Edgar Allan Poe, αλλά από τις σοβαρές τροποποιήσεις μόνο το γεγονός ότι οι φόνοι διεξήχθηκαν από έναν ουραγκοτάγκο παρέμειναν στο σενάριο. Στην πραγματικότητα ο Edgar Allan Poe δημοσίευσε το 1841 το παρόν διήγημα και εγκαινίασε μια διαφορετική υφή στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Εμφανίζεται για πρώτη φορά ο ιδιωτικός ντεντέκτιβ που με την εξυπνάδα του και παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ακόμα κι από την επίσημη αστυνομία, καταφέρνει να βρει την λύση του αστυνομικού προβλήματος. Σε αυτό το είδος αστυνομικών ιστοριών διέπρεψε αργότερα η Αγκάθα Κρίστη.

 

 

Η Universal θέλησε φιλμογραφόντας αυτή τη ιστορία να σημειώσει εισπρακτική επιτυχία και η εισπρακτική επιτυχία δεν θα εξασφαλιζόταν μέσω ιστοριών με ντετέκτιβ αλλά με αυτό που ήταν τότε στη μόδα. Ταινίες τρόμου και φρίκης!

Ο πρωταγωνιστής Bela Lugosi είχε επιτυχημένη προϋπηρεσία στον τομέα αυτό και το όνομα Edgar Allan Poe συνηγορούσε για τέτοιου είδους ταινίες.

Για όποιον ενδιαφέρεται το βιβλίο «Το έγκλημα της οδού Μοργκ» έχει κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά.

 

 

Στο σενάριο μας παρουσιάζεται ο παρανοϊκός Δρ Μιράκλ να είναι κάτοχος ενός ουρακοτάγκου και να θέλει να αποδείξει την συγγένεια που υπάρχει ανάμεσα στους πιθήκους και τον άνθρωπο. Για να καταφέρει να το αποδείξει αυτό καταφεύγει σε αποτρόπαια πειράματα. Απαγάγει νεαρές γυναίκες, τις κρατά αλυσοδεμένες και τους μεταγγίζει το αίμα του πιθήκου.

 

 

Τα δυστυχή θύματα δεν επιβιώνουν από αυτά τα τρελά πειράματα. αλλά ο Δρ Μιράκλ το αποδίδει στον ανέντιμο βίο που διήγαγαν τα θύματα και τις πετά στο ποτάμι.

Για να κερδίσει κάποια χρήματα ο Δρ Μιράκλ, εμφανίζεται σε πανηγύρια όπου εντός μιας σκηνής επιδεικνύει τον ουραγκοτάγκο του. Το σόου αυτό θα επισκεφτεί ένας φοιτητής της ιατρικής, ο Πιερ, (Leon Ames), συνοδευόμενος από την κοπέλα του, (Sidney Fox). Είναι φανερό ότι ο ουραγκοτάγκος ερωτεύεται την κοπέλα. της αρπάζει το καπέλο και ο Δρ Μιράκλ προθυμοποιείται να αποκαταστήσει τη ζημιά, ζητώντας την διεύθυνση της κοπέλας. Είναι φανερό ότι η κοπέλα έχει μπει στο στόχαστρο του παρανοϊκού δόκτορα. Οι νέοι αρνούνται κάθε αποζημιώσει αλλά ο δόκτωρ βάζει τον βοηθό του να παρακολουθήσει την κοπέλα. Εντωμεταξύ ο νεαρός φοιτητής, παίζοντας το ρόλο του ντετέκτιβ του αρχικού διηγήματος, δωροδοκεί τον φύλακα του νεκροτομείου για να του επιτρέψει να κάνει έρευνα στα πτώματα των θυμάτων του άγνωστου μέχρι στιγμής μανιακού δολοφόνου. Εκεί παρατηρεί κάτι περίεργα στίγματα στο αίμα των θυμάτων. Εντωμεταξύ η κοπέλα πέφτει θύμα απαγωγής!

 

Περισσότερα δεν αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε, διότι όποιος βρήκε μέχρι τώρα ενδιαφέρουσα την υπόθεση, μπορεί να παρακολουθήσει το έργο.
Εληνικοί υπότιτλοι μεταφρασμένοι από εμένα.

 

Shanghai Express (1932)

Shanghai Express (1932)

 

 

Σκηνοθεσία: Josef von Sternberg

Σενάριο: Jules Furthman , Harry Hervey

Παίζουν: Marlene Dietrich, Clive Brook και η Anna May Wong

Το να αναφέρουμε πόσο σπουδαία ηθοποιός υπήρξε η Marlene Dietrich δεν νομίζω να πούμε τίποτε καινούργιο.

 

 

Ούτε η λαμπρή παρουσία του δίδυμου Marlene Dietrich και Clive Brook αποτελεί καμία έκπληξη.

 

 

Προτιμώ να σταθούμε στην Κίνα εκείνης της εποχής.
Άγγλοι.. Γάλλοι... Πορτογάλοι. Αμερικανοί... Ρώσοι... Γερμανοί. Μπάτε σκύλοι αλέστε. Φτηνό πεδίο βολής που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι!
Κάτι τέτοιο έχουμε δει και στην ταινία: «55 μέρες στο Πεκίνο» όπου δυστυχείς αποικιοκράτες αγωνίζονται συγκινητικά να σώσουνε το τομάρι τους.
Μετά από αυτούς ήλθαν οι Γιαπωνέζοι για να συμβεί η τρομερότερη σφαγή που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης. Έπρεπε να βρεθεί ένας Μάο Τσε Τουνκ για να ανορθώσει τι ηθικό των Κινέζων και να βάλει στους αποικιοκράτες τα δυο πόδια σ΄ ένα παπούτσι.
Αλλά στην ταινία μας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι όλες οι ρομαντικές ταινίες που αναφέρονται σε περιπέτειες ευρωπαίων και Αμερικανών εκείνης της εποχής, μας παρουσιάζουν τους ντόπιους να ξεσηκώνονται από παράφρονες και λίστες. Όχι από αγνούς πατριώτες που επιθυμούν την απελευθέρωση της χώρας τους. Σεβόμενοι την νοοτροπία εκείνης τις εποχής, παρακολουθούμε μια ομάδα ευρωπαίων στην Κίνα, όπου δείχνουν να ενοχλούνται και με την απλή παρουσία των ντόπιων ωσάν να ήταν αυτοί που εγκαταστάθηκαν απρόσκλητοι στην χώρα τους και όχι το αντίθετο. Το τραίνο καταλαμβάνεται από επαναστάτες όπου ο αρχηγός τους είναι τόσο επαναστάτης ώστε να αποφασίζει τις επόμενες κινήσεις του ανάλογα με τις διαθέσεις που έχει ο ποδόγυρος γι αυτόν.

 

Τελικά, χάρις και στην βοήθεια ντόπιας αντεπαναστάτριας οι ευρωπαίοι απελευθερώνονται και η όλη εξέλιξη έχει αίσιο τέλος. (Happy End).

Να διευκρινίσω ότιμε την κριτική που ασκώ στα γεγονότα της εποχής και ο τρόπος που προσπαθούσαν να μας τα παρουσιάσουν δεν επιδιώκω σε καμία περίπτωση να μειώσω την αξία της ταινίας την οποία θεωρώ μεγαλειώδη.

Να αναφέρω και την αξιοσημείωτη παρουσία της Anna May Wong.