Une femme à sa fenêtre (1976)

Une femme à sa fenêtre (1976)

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ

Σκηνοθεσία: Pierre Granier-Deferre

Από το μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle

Παίζουν: Romy Schneider: Margot (Santorini)

Philippe Noiret: Raoul Malfosse

Victor Lanoux: Michel Boutros

Umberto Orsin: Rico (Santori)

Gastone Moschin: Primoukis

Delia Boccardo: Dora Cooper

110 λεπτά, Δράμα, Πολιτικό θρίλερ

Γυρισμένο σε Ελλάδα (Αθήνα, Δελφοί) Ιταλία και Παρίσι
Ελληνικοί υπότιτλοι δικής μου μετάφρασης

Το 1976 ευρισκόμενος στην Γαλλία, στην Nantes, με ενδιαφέρον πήγα να δω την ταινία αυτή με την Romy Schneider, που ήξερα ότι είχε θέμα την Ελλάδα και είχε γυριστεί σ’ αυτήν. Ομολογώ ότι τα Γαλλικά μου δεν ήταν τέλια εκείνο τον καιρό, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να ισχυριστώ ότι το κατάλαβα το έργο 100%. Μου έκανε εντύπωση όμως ότι μέχρι και σήμερα ποτέ δεν είδα καμία αναφορά και σχόλια, θετικά ή αρνητικά, για την ταινία αυτή στην Ελλάδα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ! Δεν είμαι καν σίγουρος ότι παίχτηκε στην Ελλάδα. Σαν DVD σίγουρα δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

Σήμερα που στα Γαλλικά είμαι κάπως καλλίτερος και έκατσα και μετέφρασα τους υπότιτλους, μπορώ να πω ότι ίσως να κατάλαβα που οφείλεται αυτή η αδιαφορία. Το έργο είναι πολιτικό και έχει θέμα το άγριο κυνηγητό που υπέστησαν οι κομουνιστές από το καθεστώς Μεταξά. Επόμενο είναι να μην ενθουσιάζει τους αντικομουνιστές και τους θαυμαστές του καθεστώτος εκείνου. Από την άλλη όμως, τα τσιτάτα περί κομουνισμού και κομουνιστών σίγουρα δεν βρίσκουν σύμφωνους τους σημερινούς καθοδηγητές του... «αυθεντικού» κομουνισμού. Αν λοιπόν δεν ανήκετε σε αυτούς που πρέπει να υπάρχει έγκριση από κάπου για δουν μια ταινία, επωφεληθείτε από τους υπότιτλους που μετέφρασα και δείτε την, προκειμένου να διαμορφώσετε ιδίαν άποψη.

Αυτή η ταινία θεωρείται σημαντική λόγο της καταπληκτικής παρουσίας της Romy Schneider...

που με την συμβολή του σπουδαίου Philippe Noiret...

ανεβάζουν την αξία του από το μυθιστόρημα του Pierre Drieu La Rochelle εμπνευσμένου κινηματογραφικού έργου. Αυτό που αντηχεί στα αυτιά μας παράξενα και αστεία είναι το όνομα που επέλεξε ο συγγραφέας για την Romy Schneider: Μαρκησία, κυρία Μαργκό Σαντορίνη!!! καθώς και για τον υποτιθέμενο σύζυγό της, τον Μαρκήσιο Ρίκο Σαντορίνη (Umberto Orsin)!!! Ο Ρίκο είναι ένας διπλωματικός υπάλληλος στην Ιταλική πρεσβεία της Αθήνας. Τα χρόνια εκείνα την πατρίδα του κυβερνά ο δικτάτορας Μουσολίνι αλλά ο ίδιος, ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης, δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Προτιμά να το παίζει μποέμ και κοσμοπολίτης. Να γοητεύει τον γυναικείο πληθυσμό γύρο του και να ικανοποιείται στην σκέψη πως όλοι τον θεωρούν μεγάλο γόη. Όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η πραγματική αστική τάξη δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει η ίδια. Της αρκεί να ασχολείται με το χρήμα και το εμπόριο. Την κυβέρνηση ενός τόπου την αφήνει σε κάτι λιγούρια μικροαστούς οι οποίοι αναλαμβάνουν να κυβερνούν για λογαριασμό της. Κάτι τέτοιος είναι και ο Μουσολίνι! Η γυναίκα του η Μαργκό, μια γυναίκα Αυστριακής καταγωγής μεγαλωμένη στην Γαλλία, είναι αυτή που έχει το χρήμα και φαίνεται ότι ο Ρίκο γι αυτό την παντρεύτηκε. Είναι ρομαντική και συναισθηματική και δείχνει να περιμένει ακόμα τον μεγάλο έρωτα. Κοντά τους ο : Raoul Malfosse (Philippe Noiret), Γάλλος επιχειρηματίας που ζει στην Αθήνα και που είναι φουλ ερωτευμένος με την Μαργκό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να της αρνηθεί καμία χάρη. Το ζευγάρι Ρίκο-Μαργκό έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο γάμος τους δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο και είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε βελούδινο διαζύγιο.

Μια Αυγουστιάτικη νύχτα και ενώ το ζευγάρι κοιμάται σε ξενοδοχείο σε χωριστά δωμάτια,η Μαργκό ακούει θόρυβο έξω από το παράθυρό της. Πηγαίνει να δει τι συμβαίνει.

O Μιχάλης Βόυτρος (Victor Lanoux), ένας κομουνιστής συνδικαλιστής που τον κυνηγά η αστυνομία του Μεταξά, βλέποντας το μισάνοιχτο παράθυρο της Μάργκο, ορμά μέσα για να γλυτώσει

Εκείνη τρομάζει στην αρχή αλλά αυτός την καθησυχάζει λέγοντάς της ότι δεν είναι κακοποιός αλλά κάποιος που η αστυνομία κυνηγά για πολιτικούς λόγους. Αυτή, με ανθρωπιστικά κίνητρα στην αρχή αναλαμβάνει να τον σώσει. Πείθει και τον Ρίκο να βοηθήσει. Αυτός της προτείνει να απευθυνθεί στον άνθρωπο που την φλερτάρει και δεν της χαλά χατίρι, τον Raoul Malfosse (Philippe Noiret) και να ζητήσει την βοήθειά του.

Πράγματι αυτός ανταποκρίνεται και προσλαμβάνει τον Βούτρο σαν σοφέρ του για να του παράσχει κάλυψη

Η Μαργκό και ο Βούτρος νιώθουν μια συμπάθεια ο ένας για τον άλλο που τελικά καταλήγει σε έρωτα.

Με τον Raoul Malfosse οργανώνουν ένα ταξίδι στους Δελφούς με οδηγό τους τον Βούτρο, με σκοπό να τον βοηθήσουν να φθάσει στην Πάτρα και από κει να βρει πλοίο και να διαφύγει από την Ελλάδα. Έτσι κι έγινε. Ο Πριμούκης όμως (Gastone Moschin), ένας αστυνομικός διευθυντής που έχει βάλει στόχο της ζωής του να πιάσει τον Βούτρο, μαθαίνει τα πάντα!

Ο Ραούλ πληροφορεί περί αυτού την Μαργκό και την προτρέπει να φύγει μαζί με τον Βούτρο για να γλυτώσουν. Στο σημείο αυτό το έργο μας μεταφέρει στο 1945, όπου ο πόλεμος τελειώνει και οι δυνάμεις του άξονα κατατροπώνονται. Ο Ρίκο, ως ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος της φασιστικής Ιταλίας βρίσκεται στην φυλακή. Ο Ραούλ που τώρα είναι αξιωματικός του Γαλλικού στρατού, καταθέτει ότι ο Ρίκο ήταν αντιφασίστας και είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Μουσολίνι, και πετυχαίνει να τον απελευθερώσει. Πηγαίνουν σε ένα μοναστήρι όπου παραλαμβάνουν ένα κοριτσάκι που όπως μαθαίνουμε είναι παιδί της Μάργκο και του Βούτρου. Όπως εξηγεί ο Ρίκο η Μάργοτ τον επισπεύτηκε και του εμπιστεύτηκε την μικρή και αναχώρησε να βρει τον Βούτρο. Οι Γερμανοί όμως την συλλάβανε και την μεταφέρανε σε άγνωστο μέρος και από τότε αγνοείται η τύχη της.

30 χρόνια αργότερα, η μικρή που έχει μεγαλώσει και είναι ολόιδια η μητέρα της, επισκέπτεται την Ελλάδα όπου πληροφορείται από συναγωνιστές του πατέρα της το τραγικό τουτέλος. Ο Βούτρος που το πραγματικό του όνομα ήταν Τσίγκος, έπεσε σε ενέδρα και πιάστηκε από τον Πριμούκη,  βασανίστηκε δεόντως και εστάλει προς εκτέλεση.

Και μια ενδιαφέρουσα σκηνή από το έργο είναι εκεί που Γερμανός διπλωματικός υπάλληλος διαμαρτύρεται διότι υποβιβάζουν τόσο τον Χίτλερ συγκρίνοντάς τον με τον Μεταξά! Όπως υποστηρίζει ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία ύστερα από τίμιες και καθαρές εκλογές και όχι κατόπιν στρατιωτικού πραξικοπήματος όπως ο Μεταξάς!

Heavenly Puss [1948]

The Ghost and Mrs. Muir (1947)

The Ghost and Mrs. Muir (1947)

ΨΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

104 Λεπτά, Drama, Fantasy, Mystery

Σκηνοθεσία: Joseph L. Mankiewicz

Με τους: Gene Tierney στο ρόλο της κας Lucy Mui,

και τον Rex Harrison στο ρόλο του φαντάσματος του κάπτεν Daniel Gregg

Ελληνικοί υπότιτλοι δικής μου μετάφρασης

Αν και έχουμε να κάνουμε με φάντασμα, η ταινία; χαρακτηρίζεται ρομαντική, φαντασίας, μυστηρίου, αλλά καθόλου τρομακτική! Είναι η ιστορία μιας νεαρής χήρας, της κας Μουίρ, (Gene Tierney), η οποία για να απαλλαγεί από τους φορτικούς συγγενείς του νεκρού συζύγου της, αποφασίζει να πάει να ζήσει μαζί με την κορούλα της κάπου μακριά στην εξοχή.

 Ο μεσίτης της υποδεικνύει ένα σπίτι που είναι στην άκρη της θάλασσας, στο χείλος ενός γκρεμού και από άποψη τιμής είναι σωστή ευκαιρία. Δεν είναι όμως τυχαίο το ότι το σπίτι είναι αρκετά φτηνό. Όλοι όσοι το είχαν αγοράσει προηγούμενος το εγκαταλείψαν άρων-άρων. διότι ήταν... στοιχειωμένο! Η κα Μουίρ δεν πτοείται από αυτές τις φήμες και αγοράζει το σπίτι. Πράγματι όμως το σπίτι είναι στοιχειωμένο! Ο αρχικός του ιδιοκτήτης, ο αθυρόστομης κάπτεν Daniel Gregg (Rex Harrison), το έχει στοιχειώσει και τρομοκρατεί κάθε επίδοξο νέο ιδιοκτήτη διότι δεν ανέχεται να κατοικούν την περιουσία του ανάξια άτομα. Έτσι λοιπόν έρχεται και η σειρά της κας Μουίρ να έλθει αντιμέτωπη με το φάντασμα του καπετάνιου. Αυτή όμως δεν πτοείται καθόλου από την παρουσία του φαντάσματος.

 Τον αντιμετωπίζει ψύχραιμα και ακολουθεί όλες του τις παραξενιές. Αυτός κολακεύεται και πείθεται ότι η χήρα είναι το κατάλληλο άτομο να διαδεχτεί την περιουσία του. Σιγά- σιγά η καθημερινή του παρουσία γίνεται συνήθεια για την κα Μουίρ. Κρατούν συντροφιά ο ένας στον άλλον, αυτός την συμβουλεύει και την βοηθά όσο είναι δυνατόν και αρχίζει να δημιουργείται μία έλξη μεταξύ τους που για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να ολοκληρωθεί

 Κάποτε η κα Μουίρ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Τότε ο καπετάνιος την πείθει να της υπαγορεύσει την βιογραφία του και αυτή να την παρουσιάσει ως δικό της λογοτεχνικό έργο. Έτσι και έγινε και η Κα Μουίρ ξέφυγε από την οικονομική ανέχεια. Κάποια στιγμή σύννεφα εμφανίζονται στην ιδιόρρυθμη σχέση τους. Ένας άνδρας που φλερτάρει την χήρα της κάνει πρόταση γάμου. ΟΠ καπετάνιος καταλαβαίνει ότι ο άνδρας αυτός είναι ανάξιός της και την αποτρέπει. Αυτή θεωρεί πως ότι λέει είναι από ζήλια και τον αγνοεί. Στο τέλος όμως ο καπετάνιος δικαιώνεται διότι αποκαλύπτεται το ποιόν του άνδρα. Τα χρόνια περνούν, η κόρη της κας Μουίρ που τώρα έχει μεγαλώσει φέρνει στο σπίτι και συστήνει στην μητέρα της τον νεαρό που αγαπάει. Επάνω στη συζήτηση της αποκαλύπτει ότι και σε αυτής είχε κάνει την παρουσία του το φάντασμα του καπετάνιου και της έδινε συμβουλές.

Και κάποτε η κα Μουίρ γριά πια, ήλθε η ώρα νε εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Δεν αποχωρεί όμως μόνη της. Το φάντασμα του καπετάνιου παίρνει το φάντασμά της από το χέρι και πάνε να περάσουν μαζί στην αιωνιότητα!

Γενικά το έργο αυτό με τα σημερινά κριτήρια μπορεί να χαρακτηριστεί αφελές και ξεπερασμένο. Στην εποχή όμως γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μάλιστα το 1966 έγινε και τηλεταινία.

Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926)

Die Abenteuer des Prinzen Achmed (1926)

Οι Περιπέτειες του Πρίγκιπα Αχμέντ

Διάρκεια: 81 min.  Είδος: Animation, Adventure, Fantasy

Από την σκηνοθέτιδα Lotte Reiniger
Μετάφραση υποτίτλων από εμένα

Εμπνευσμένο από τα παραμύθια 1000 και μία Νύχτες είναι η ιστορία αυτή. Πράγματι, τα χρόνια εκείνα η Δύση είχε στραφεί προς την εξωτική, ρωμαντική και μυστηριώδη ανατολή με τα παραμύθια της.

Στο Animation αυτό παρακολουθούμε τις περιπέτειες του πρίγκιπα Αχμέτ που τον ξεγέλασε ο κακός μάγος Μπανού και τον έπεισε να καβαλήσει ένα μαγικό άλογο με σκοπό να σώσει την αδελφή του, την Ντισανάρντε. Το μαγικό άλογο όμως τον οδηγεί σε ένα μαγεμένο νησί το Wak-Wak, όπου κατοικείται από δαιμόνια που έχουν αιχμαλωτίσει και καταστήσει σκλάβα τους την πεντάμορφη παρθένα Pari Banu. Ο Αχμέτ αντιμετωπίζει τα δαιμόνια, απελευθερώνει την όμορφη παρθένα  Pari Banu και οι δυο τους διαφεύγουν σε διάφορα; εξωτικά μέρη όπου έρχονται αντιμέτωποι με μάγους, μάγισσες, ξωτικά και άλλα συναφή, ώσπου συναντάνε τον μυστηριώδη άνδρα Αλαντίν, που με την βοήθεια του μαγικού του λυχναριού θα δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στην φοβερή μάγισσα, η οποία τελικά αναγκάζεται να βοηθήσει τον Αχμέτ να νικήσει τον φοβερό μάγο.

Αυτά ως προς το παραμύθι. Το ενδιαφέρον όμως την ταινίας αυτής δεν είναι το «στόρι», αλλά το Animation, που προηγείται αρκετά χρόνια από τους Αμερικανούς και τον Γουώλτ Ντίσνεϋ. Πολλοί ιστορικοί την θεωρούν την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων στην ιστορία του κινηματογράφου!

Πράγματι, η σκηνοθέτης Lotte Reiniger, ήταν μια κοπέλα που από νεαρή ηλικία είχε το ταλέντο με ένα ψαλίδι και χαρτιά να σκαρώνει αξιόλογες φιγούρες. Αν πάτε σε τουριστικά σημεία της κεντρικής Ευρώπης όπου συγκεντρώνονται διάφορη καλλιτέχνες (στην Μονμάρτη π.χ.), και θα σας προτείνουν να σας κάνουν το σκίτσο ή το πορτρέτο σας, εκεί πιθανόν να συναντήσετε τον καλλιτέχνη που με ένα ψαλίδι και μαύρο χαρτί, θα σας σχηματίσει αρκετά αξιόπιστα το προφίλ σας!

Αυτό το ταλέντο είχε και η Lotte Reiniger, η οποία αργότερα το αξιοποίησε όταν ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Μόνη της, με μόνη τη βοήθεια του συζύγου της, δημιούργησε ταινίες Animation. Με το ψαλίδι της έκοβε φιγούρες από μαύρο χαρτόνι, τις πλάκωνε με τον σύζυγ;o της με φωτισμένο γυαλί και τις φωτογράφιζε! Με διαδοχικές φιγούρες και φωτογραφίσεις δημιουργούσαν την αίσθηση της κίνησης, όπως γινόταν αργότερα με τις ζωγραφισμένες με το πενάκι εικόνες!

Και κάποτε στο Βερολίνο, στις 2 Μαΐου του 1926, έγινε η πρώτη της ιδιωτική προβολή.

Η πρώτη επίσημη προβολή όμως έγινε το ίδιο έτος στο Παρίσι με την συμβολή του Jean Renoir,  ο οποίος χαρακτήρισε την Lotte Reiniger μεγάλη ιδιοφυία!

Η αναπαλαίωση της ταινίας  έγινε το 1998-99 από το Μουσείο της Φρανκφούρτης και η πανηγυρική προβολή της έγινε στην ίδια πόλη στις 2/6/1999.

Πρόκειται για την  πρώτη μεγάλου μήκους ταινίας κινουμένων σχεδίων στην ιστορία του κινηματογράφου, που γυρίστηκε από το 1923 έως το 1926 στο Πότσνταμ της Γερμανίας, από την πρωτοπόρο σκηνοθέτιδα.

Η ταινία αυτή είχε κάποτε κυκλοφορήσει σε DCD το οποίο όμως είχε εξαντληθεί και δεν μπορούσα να το βρω πουθενά. Έτσι  αναγκάστηκα να μεταφράσω  και πάλι τους υπότιτλους.

Images (1972)

Images 1972

ΕΦΙΑΛΤΕΣ

ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ

Σκηνοθεσία: Robert Altman

Σενάριο: Robert AltmanSusannah York

Είδος: Drama. Fantasy, Action, Adventure, Horror ΔΕ 70, Thriller

Διάρκεια: 101 min

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Susannah York: Cathryn

Rene Auberjonois: Hugh

Marcel Bozzuffi: Rene

Hugh Millais: Marcel

Cathryn Harrison: Susannah

John Morley: Old Man

Μετάφραση υποτίτλων από εμένα

    Νομίζετε πως έχοντας δει την ταινία του Polanski Repulsion, γνωρίσατε τα πάντα για την πορεία προς την σχιζοφρένεια; Τότε δεν έχετε υπόψη σας την ταινία του Robert Altman: Images, με την καταπληκτική Susannah York (βραβείο στο φεστιβάλ Καννών), στο ρόλο της γυναίκας που πέφτει στην παράνοια. Αλήθεια, είναι να απορεί κανένας πως η καταπληκτική αυτή ηθοποιός δεν συμπεριλαμβάνεται στα ιερά τέρατα υποκριτικής της εποχής της!

Στην ταινία αυτή λοιπόν υποδύεται την Cathryn, μία παντρεμένη γυναίκα, συγγραφέα παιδικών ιστοριών, που ενώ ασχολείται με την συγγραφή της ιστορίας «Αναζητώντας τους Μονόκερους», δέχεται ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, στην πραγματικότητα ή στην φαντασία της, που την κάνει να χάσει την επαφή με την πραγματικότητα και να πέσει στον κόσμο της δικής της φαντασίας.

    Για να συνέλθει και να ηρεμίσει πάνε με τον άντρα της τον Hugh (Rene Auberjonois)

στο πατρικό της σπίτι που είναι στην Ιρλανδική εξοχή.

    Απ’ ότι διαπιστώνουμε, στο παρελθόν είχε διάφορες ερωτικές περιπέτειες αν και ήταν παντρεμένη. Ίσως οι τύψεις αυτού του γεγονότος να συνέβαλε στο να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση. Ένας από τους πρώην εραστές της, ο Γάλλος Rene (Marcel Bozzuffi), αν και έχει σκοτωθεί σε αεροπορικό ατύχημα, εμφανίζεται μπροστά της και την βασανίζει με την παρουσία του!

    Είναι το φάντασμά του όπως εξηγεί ο ίδιος αλλά η εμφάνισή του ενώπιων της Cathryn είναι εφιαλτική. Πράγματι, κι εμείς οι θεατές παρασυρόμεθα και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε αν ο συγκεκριμένος άνδρας είναι πραγματικός ή φάντασμα, δηλαδή προϊόν της φαντασίας της Cathryn. Στο τέλος για να απαλλαγεί από την εφιαλτική παρουσία του τον πυροβολεί, αλλά στην πραγματικότητα πυροβολεί και καταστρέφει την κάμερα του άντρα της!

    Άλλα το χειρότερο δεν ήταν το φάντασμα του νεκρού εραστή της, αλλά το φάντασμα ενός ζώντος πρώην εραστή! Πράγματι το ζευγάρι συναντά έναν παλιό τους φίλο τον Marcel (Hugh Millais) ο οποίος υπήρξε εραστής της Cathryn.

    Ο Marcel, πότε ο ίδιος και πότε το φάντασμά του παρενοχλούν σεξουαλικά την Cathryn. Εδώ και αν δεν χάνουμε τον λογαριασμό και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πότε έχουμε να κάνουμε με τον ίδιο τον Marcel και πότε με το προϊόν φαντασίας της Cathryn. Αφού όταν κάποια στιγμή για να απαλλαγεί από την ενοχλητική του παρουσία, του καρφώνει στο στήθος ένα κουζινομάχαιρο και ο χώρος γεμίζει αίματα,  εμείς μένουμε με την εντύπωση πως πρόκειται για τον πραγματικό Marcel. Ευτυχώς όμως γι αυτόν, ήταν το φάντασμά του.

Το πράγμα περιπλέκεται περισσότερο όμως όταν έρχεται αντιμέτωπη με το φάντασμα του ίδιου του εαυτού της!!!

Γενικά ο Robert Altman καταφέρνει να θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού μπερδεύοντας κι εμάς τους ίδιους.

Για χρόνια η εταιρία Columbia ισχυριζόταν ότι η τελευταία κόπια της ταινίας είχε καταστραφεί. Το ζήτημα όμως τακτοποιήθηκε και σε συνδυασμό με τους Ελληνικούς υπότιτλους που μετέφρασα 

δεν έχετε καμία δικαιολογία πλέον να μην έχετε δει αυτό το διαμαντάκι.

Le Monde du Silence (1956)

Le Monde du Silence (1956)

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Διάρκεια: 86 min  -  Είδος: Documentary

Σκηνοθέτες: Jacques-Yves Cousteau, Louis Malle

Υπότιτλοι: Ελληνικοί, δικής μου μετάφρασης

Μπορεί το ντοκιμαντέρ αυτό την σημερινή εποχή να φαίνεται παρωχημένο. Πράγματι, στις μέρες μας έχουν επιτευχθεί πολύ περισσότερα πράγματα στην εξερεύνηση των βυθών. Δεν μπορεί όμως κανένας να ισχυριστεί ότι αυτό δεν οφείλεται στον αείμνηστο Jacques-Yves Cousteau ο οποίος ευαισθητοποίησε την ανθρωπότητα ολόκληρη με την ταινία του αυτή. Στην ταινία αυτή οφείλω το ότι σαν πιτσιρικάς ξόδευα το χαρτζιλίκι μου για μάσκες, βατραχοπέδιλα και άλλα συναφή και να αρχίσω να εξερευνώ τους βυθούς πέριξ των Αθηνών ! Ομολογώ όμως ότι τότε ακόμα και οι βυθοί των κοντινών μας παραλιών, (Ελληνικό, Άγιος Κοσμάς, κλπ.) παρουσίαζαν ενδιαφέρον. Ένα μαγικό δάσος απλωνόταν μπροστά σου με πολύχρωμα ψαράκια. Σήμερα... άστα να πάνε!

Η νοσταλγία μου για εκείνα τα χρόνια με έκανε να αναζητήσω και τελικά να αναγκαστώ να μεταφράσω τους υπότιτλους αυτής της ταινίας. 

Στο ντοκιμαντέρ αυτό παρατηρούμε τον διάσημο ωκεανογράφο Ζακ-Ιβ Κουστό με το πλοίο του το «Καλυψώ» να οργώνει τις θάλασσες. Εδώ θα βρεθεί στην Μεσόγειο, στον Περσικό Κόλπο, στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό.

Ποιος ήταν λοιπόν ο Jacques Yves Cousteau;

Ας δούμε καλλίτερα τι γράφει ο Χρήστος Ευθυμίου στο πολύ καλό μπλοκ του που ασχολείται με καταδύσεις και τον κόσμο του βυθού γενικά,

το: dive-corner

Ο Jacques Yves Cousteau γεννήθηκε στις 11.06.1910 στην Πόλη Saint-Andre-de-Cubzac της Γαλλίας και μεγάλωσε στην Marseille όπου και ανακάλυψε την αγάπη του για την Θάλασσα. Σε ηλικία 23 ετών αποφοίτησε από την ναυτική σχολή και κατετάγη στο Γαλλικό Ναυτικό όπου και παρέμεινε μέχρι το 1950. Εγκατέλειψε το Γαλλικό Ναυτικό με τον βαθμό του Πλοιάρχου. Λόγω ενός σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος το 1936 δεν μπόρεσε να πραγματοποίηση το παιδικό του όνειρο να γίνει Πιλότος. Το 1937 παντρεύτηκε την Simone Melchior και απέκτησαν δυο γιους τον Jean-Michel και τον Philippe.

Την ίδια χρονιά κατασκεύασε την πρώτη θήκη για μηχανές λήψεως της εποχής και δημιούργησε την πρώτη του ταινία. Στη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου έκανε κατασκοπία σε βυθισμένα εχθρικά πλοία που είχαν βυθιστεί στην μεσόγειο κινηματογραφώντας τον εξοπλισμό τους για λογαριασμό του γαλλικού ναυτικού.

Το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να εξερευνά και να ανακαλύπτει νέα πράγματα, έτσι μαζί με τον Emile Gagnan ολοκλήρωσαν την κατασκευή του πρώτου ρυθμιστή “Aqualung” που είχε σχεδιάσει o άλλος μεγάλος πατέρας της κατάδυσης ο Hans Haas. Συνέχισε με πάμπολλες κατασκευές όπως τα υποβρύχια Scooter, ερευνητικά υποβρύχια, θήκες για φωτογραφικές μηχανές που μπορούσαν να φωτογραφίσουν σε πολύ μεγάλα βάθη.

Το 1950 παρέλαβε από τον γνωστό Ιρλανδό επιχειρηματία Guinness ένα παλαιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίον ο Cousteau μετασκεύασε σε ερευνητικό πλοίο που γνωρίζει όλη η ανθρωπότητα το “Calypso”. Με το “Calypso” ταξίδεψε σε όλες τις θάλασσες του πλανήτη στην Ανταρκτική και στον Αμαζόνιο, ερευνώντας και καταγράφοντας την υποβρύχια ζωή προσφέροντας στην ανθρωπότητα γνώση όσο κανείς άλλος. Ο Jacques-Yves Cousteau με τα φανταστικά υποβρύχια ντοκιμαντέρ έγινε το ποιο αναγνωρίσιμο άτομο στον κόσμο. Στα ταξίδια του φιλοξενούσε πάντα διάσημους επιστήμονες δίνοντας την ευκαιρία να τροφοδοτούν την ανθρωπότητα με ανακαλύψεις και στοιχεία που μέχρι τότε πολλά ήταν άγνωστα.

Στενά συνδεδεμένος με το οικολογικό σύστημα εξέδιδε κραυγές αγωνίας για την υπερεκμετάλλευση της φύσης από τον άνθρωπο.

Το 1956 ο Cousteau βραβεύτηκε στις Κάννες με τον χρυσό φοίνικα για την ταινία του “Le Monde du Silence” (Ο κόσμος της Σιωπής).

Το 1965 βραβεύτηκε με Oscar για το καλύτερο ντοκιμαντέρ “Le Monde sans Soleil” (Κόσμος χωρίς ήλιο).

Από το 1957 και μέχρι 1989 ήταν επικεφαλής στο Ωκεανογραφικό Μουσείο του Μονακό.

Το 1974 ο Cousteau μαζί με τους δυο γιους του Jean-Michel και Philippe ίδρυσε στις ΗΠΑ και αργότερα στην Γαλλία το ίδρυμα που φέρει το όνομα του με σκοπό την να στηρίζει παγκοσμίως την προστασία του περιβάλλοντος.

Το 1988 έγινε μέλος της Γαλλικής ακαδημίας με την αναγγελία “O ΑΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΝΑΙ ΑΓΑΘΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤIΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ “

Ο μεγάλος Cousteau δεν δίστασε να εναντιωθεί ακόμα και στην πατρίδα του την Γαλλία, όταν η Γαλλία ξεκίνησε τις ατομικές δοκιμές στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού Muruoa

Το 1960 χάριν στους αγώνες και τις διαμαρτυρίες του, ανάγκασε την Γαλλική Κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφαση που είχε πάρει, να ρίχνει τα ατομικά απόβλητα των εργοστασίων στην Μεσόγειο. Όμως οι δραστηριότητες του Cousteau δεν σταματούν εδώ, έπεισε με τις ομιλίες του στα ηνωμένα Έθνη (UNO) να ανακηρύξουν την ανταρκτική ως προστατευόμενη περιοχή.

Ποιος άραγε μπορεί να ξεχάσει τις 5.000.000 υπογραφές που κατέθεσε το 1992 στο παγκόσμιο συνέδριο του Rio de Janeiro για την προστασία του περιβάλλοντος διεκδικώντας με αυτόν τον τρόπο “Τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών”.

Στις 25.06.1997 o Jacques-Yves Cousteau έφυγε για πάντα σε ηλικία 87 ετών παίρνοντας στην ιστορία αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο που θα εμπνέει τις επόμενες γενιές

“Jacques-Yves Cousteau, το έργο σου, με δίδαξε να αγαπώ και να σέβομαι την θάλασσα”.

Χρήστος Ευθυμίου

Charly (1968)

Charly (1968)

Διάρκεια: 103 λεπτά.  Είδος: Sci-Fi

Σκηνοθέτης ο Ralph Nelson

Με τον Cliff Robertson στο ρόλο του Charly Gordon

Και την Claire Bloom στο ρόλο της Alice Kinian

Μετάφραση υποτίτλων στα Ελληνικά από εμένα

Συνήθως συμπονούμε συνανθρώπους μας. που παρουσιάζουν κάποια αναπηρία, όπως τύφλωση κινητικά προβλήματα και άλλα σχετικά. Δεν δείχνουμε όμως την ίδια ευαισθησία για τους δυστυχισμένους που παρουσιάζουν νοητική στέρηση. Αντίθετα οι δυστυχείς αυτοί συχνά γίνονται αντικείμενο χλευασμού και πολλοί αισθάνονται άνετα διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε χειρότερη θέση από άποψη ευφυΐας από αυτούς. Ένας τέτοιος δυστυχισμένος νέος είναι ο Charly, ο οποίες έχοντας νοητική υστέρηση, είναι σε θέση, δυστυχώς γι αυτόν, να έχει επίγνωση του προβλήματός του.

Είναι εργάτης σε ένα φούρνο και παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα σε ειδικό νυκτερινό σχολείο για να βελτιωθεί.

Στις αργίες δεν χάνει ευκαιρία να ξεναγείται στα αξιοθέατα της πόλις μαζί με λοιπούς τουρίστες για να ανεβάσει τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις. Το γεγονός αυτό δεν περνά απαρατήρητο από την όμορφη και συμπονετική δασκάλα του, την Alice. Έτσι όταν κάποιος διάσημος γιατρός της ζητά να του προτείνει άτομο με νοητική υστέρηση, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει σε πειράματα όπου με κάποια εγχείρηση εγκεφάλου θα του ανεβάσου το επίπεδο ευφυΐας του, πράγμα που έχει ήδη επιτευχθεί σε ποντίκια- πειραματόζωα, αυτή προτείνει ανεπιφύλακτα τον Charly.

Πράγματι ο Charly πείθεται και κάνει την εγχείρηση. Σταδιακά αρχίζει να ανεβαίνει η ευφυΐα του. Α:ποστιθίζει εγκυκλοπαίδειες και συγγράμματα αστροφυσικής! Σύντομα ι ευφυΐα του είναι τόσο μεγάλη που έχει ξεπεράσει κατά πολύ την δασκάλα του. Και όχι μόνο αυτό. Οι δυο τους ερωτεύονται μεταξύ τους, προγραμματίζουν γάμο και βρίσκονται στους έβδομους ουρανούς. Παράλληλα ο γιατρός φροντίζει για την προβολή του. Ετοιμάζει ένα συνέδριο για να παρουσιάσει τον Charly και αποβλέπει στο βραβείο Νόμπελ.

Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Το ποντίκι πειραματόζωο ξαναπέφτει στην προηγούμενη του κατάσταση. Όπως όλα δείχνουν η αύξηση της ευφυΐας είναι προσωρινή και ο ασθενής ξαναγυρίζει στον παλιό του εαυτό. Ο γιατρός που το ξέρει αυτό πολύ καλά, ζητά να μην το μάθει ο Charly, ώστε να προλάβει να κάνει την παρουσίαση. Ο Charly όμως με την ευφυΐα που έχει, έστω και προσωρινά αποκτήσει, διαπιστώνει το ποια κατάληξη θα έχει. Απελπισμένα ψάχνει να βρει αν υπάρχει σωτηρία, αλλά δυστυχώς δεν βρίσκει καμία λύση. Ξέροντας το τέλος, ζητά από την Alice να διακόψουν τον δεσμό τους. Αυτή αντιδρά αλλά αυτός επιμένει. Διαφεύγει σε μία παιδική χαρά όπου εκεί φαίνεται να επανέρχεται οριστικά στην πρότερή του κατάσταση.

Κάποιοι που είχαν διαβάσει το μυθιστόρημα του Daniel Keyes, απογοητεύτηκαν διότι θεώρησαν ότι η ταινία υστερεί σε σχέση με το βιβλίο. Εγώ που δεν το είχα καν υπόψη μου ενθουσιάστηκα τόσο πολύ τότε με αυτή την ταινία, ώστε έκατσα και μετέφρασα τους υπότιτλους.

The Most Dangerous Game (1932)

The Most Dangerous Game (1932)

ΤΟ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΘΗΡΑΜΑ

Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Σκηνοθεσία: Irving PichelErnest, B. Schoedsack

Σενάριο: James Ashmore Creelman, Richard Connell

Είδος: Action, Adventure, Horror

Διάρκεια: 1h 3m

Γλώσσα: Αγγλικά

Παίζουν:

Joel McCrea: Bob

Fay Wray: Eve

Robert Armstrong: Martin

Leslie Banks: Count Zaroff

Noble Johnson: Ivan

Steve Clemente: Tartar

William B. Davidson: Captain

      Από το ομώνυμο διηγηματάκι του Richard Connell που διαβάσαμε στις ιστορίες μυστηρίου «Οι μάγοι της ανατριχίλας» (επιλεγμένα από τον Χίτσκοκ και το βρίσκεται στις εκδόσεις Λιβάνη) και αποδόθηκε στα ελληνικά ως Το πιο επικίνδυνο θήραμα προέρχεται η ιστορία της ταινίας The Most Dangerous Game του 1932, την οποία σε γενικές γραμμές θα χαρακτηρίζαμε ως εξωτική περιπέτεια. Βρισκόμαστε εξάλλου στην εποχή του Tarzan και του King Kong. Και πώς να μην είναι εξωτική αφού η παραγωγή της ταινίας έγινε παράλληλα με τα γυρίσματα του King Kong· ο παραγωγός/σκηνοθέτης του Kong, Merian Cooper, αναλαμβάνει εδώ χρέη παραγωγού και αφήνει τη σκηνοθεσία στον έτερο σκηνοθέτη, Ernest Schoedsack. Καθώς ετοιμάζονται τα ειδικά εφέ του Kong και υπάρχει λίγος διαθέσιμος χρόνος, γυρίζεται το Παιχνίδι τη νύχτα. Τώρα αν σας φαίνονται κάποια πράματα ίδια, όπως το ναυάγιο σε άγνωστο νησί, το κυνηγητό στη ζούγκλα, κ.λ.π., δεν έχει και πολύ σημασία. Η ταινία έχει κάποιο ενδιαφέρον αλλά φαντάζει σήμερα αρκετά απλοϊκή· γραφικοί χαρακτήρες, υπερβολικό παίξιμο, ταχύτατη εξέλιξη της ιστορίας για να τελειώσουν όλα σε μία ωρίτσα!

Γράφει η Κατερίνα Κοφινά

    Τώρα θα μου πείτε αυτή την ταινία που την ξέθαψες; Εδώ σε θέλω, γιατί πραγματικά την ξέθαψα, αν αναλογιστεί κανείς πως είναι παραγωγής του 1932. Και όμως αγαπητοί μου αναγνώστες. Την είδα πρόσφατα (στην Ελλάδα δεν έχει προβληθεί) και θα σας πω το εξής. Είναι τέτοια η εικόνα και η φωτογραφία της που εγώ προσωπικά νόμιζα πως είχε γυριστεί μέσα στην δεκαετία του 2000. Με πιστεύεται η όχι, κάντε μια βουτιά στον υπολογιστή σας και θα με θυμηθείτε.

    Βασισμένη σε ένα διήγημα του Ρίτσαρντ  Κόνελ, το φιλμ έχει σαν ήρωα του τον διάσημο κυνηγό Μπόμπ Ράινσφορντ που ναυαγεί σε ένα τροπικό νησί.

    Εκεί ψάχνοντας για κατάλυμα βρίσκει έναν πύργο και όταν φτάνει εκεί τον υποδέχεται ένας μυστηριώδης κόμης ο Ζάροφ. Ο Ζάροφ μεγάλος κυνηγός και ο ίδιος γνωρίζει τον Μπόμπ   σε δυο άλλους ναυαγούς  που βρίσκονται στον πύργο του. Την Ιβ  Τράουμπριτζ και τον αδερφό της τον Μάρτιν. Το ίδιο βράδυ ο Μάρτιν εξαφανίζεται και ο Μπόμπ με την Ιβ ανακαλύπτουν σε μια αίθουσα με τρόπαια, ανθρώπινα κεφάλια. Καταλαβαίνουν πως ο Ζάροφ χρησιμοποιεί τους ναυαγούς που ξεβράζονται στο νησί του (τα ναυάγια τα προκαλεί ο ίδιος. Έχει βάλει φάρο πάνω σε ξέρες), σαν ανθρώπινα θηράματα. Ο Ζάροφ αμέσως προτείνει στον Μπόμπ να πάρει μέρος στο επόμενο πιο «επικίνδυνο παιχνίδι». Εκείνος αρνείται, αλλά ο κόμης τον αναγκάζει βάζοντας την Ιβ να είναι το λάφυρο. Μέσα στην πυκνή ζούγκλα του νησιού ο Μπόμπ μαζί με την Ιβ τρέχει, για να αποφύγει τον Ζάροφ που τον κυνηγά με τα λαγωνικά του. Κάποια στιγμή ο Μπόμπ πέφτει σε έναν καταρράκτη, μετά από μια πάλη με τα σκυλιά του κόμη. Εκείνος νομίζοντας πως ο Μπόμπ έχει χαθεί επιστρέφει στον πύργο με την Ιβ. Ο Μπόμπ όμως σώζεται  και επιστρέφει πίσω. Στην πάλη που ακολουθεί με τον Ζάροφ τον τραυματίζει με ένα από τα βέλη του. Διαφεύγει με την Ιβ  παίρνοντας την άκατο του κόμη. Εκείνος θανάσιμα πληγωμένος παίρνει το τόξο του και τους σημαδεύει από ένα παράθυρο. Όμως πεθαίνει πέφτοντας στην αυλή που βρίσκονται τα λαγωνικά του. Η ερμηνεία του  ηθοποιού Λέσλι Μπάνκς σαν κόμης Ζάροφ  είναι πραγματικά εντυπωσιακή και αξεπέραστη. Είναι μια σαδιστική μορφή, από τις πιο κορυφαίες που μας έχει δώσει ο κινηματογράφος.

     Ένας κόμης που ζει σε ένα σκοτεινό πύργο,  παρέα με τους υπηρέτες του (Τάταροι στην καταγωγή),  είναι άψογα ντυμένος στα μαύρα, καπνίζει μακριά τσιγάρα και έχει μια μεγάλη ουλή στο πρόσωπο. Το πάθος του για το κυνήγι τον οδήγησε στα ανθρώπινα θηράματα, με σκοπό να εξασφαλίσει την απόλυτη ευχαρίστηση. Ο άνθρωπος μπορούσε να χρησιμοποιήσει την λογική του για να ξεφύγει. Έτσι το κυνήγι για  τον Ζάροφ αποκτούσε συναρπαστική εμπειρία. Η ταινία έχει συντελεστές τους ίδιους ηθοποιούς, τον ίδιο σκηνοθέτη και παραγωγό,  το ίδιο ντεκόρ, και την ίδια εταιρία παραγωγής με αυτή του Κίνγκ Κόνγκ. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Έρνεστ Μπόμοντ  Σέντσακ και την παραγωγή έκανε ο Μέριαν Κούπερ. Οι πρωταγωνιστές είναι οι ίδιοι με αυτούς του Κίνγκ Κόνγκ, η Φέι Ρέι και ο Ρόμπερτ Άρμστρονγκ (Μάρτιν). Το ντεκόρ της ζούγκλας  είναι πραγματικά εφιαλτικό, γεμάτο από επικίνδυνες γωνίες και γκρεμούς. Η απόμακρη  γεμάτη διαστροφή φιγούρα του κόμη διαποτίζει όλα τα πλάνα  αυτής της χαρισματικής ταινίας που είναι γεμάτη από ερωτισμό. Η πιο ωραία σκηνή της ταινίας σύμφωνα με την δική μου άποψη, είναι αυτή που ο Μπόμπ φτάνει για πρώτη φορά στον πύργο. Χτυπά το πόμολο της πόρτας που αναπαριστά ένα πληγωμένο θηρίο, που κρατά στα χέρια του μια γυναίκα, που φαίνεται να έχει χάσει της αισθήσεις της.

     Θαυμάσιες σκηνές, υπέροχες ερμηνείες και η διαβολική μορφή του Ζάροφ  να στοιχειώνει τους ήρωες, αλλά και εμάς τους θεατές, κάνει το «Πιο επικίνδυνο παιχνίδι» ταινία που παραμένει ζωντανή μέσα στα χρόνια. Φρέσκια και δροσερή, σαν να έχει γυριστεί σε αυτά τα ψεύτικα, χωρίς ίχνος φαντασίας χρόνια που διανύουμε. Με ασπρόμαυρα πλάνα, ομίχλη, υγρασία, κυνηγητό στην επικίνδυνη ζούγκλα. Απλά ντεκόρ και για τις μέρες μας ξεπερασμένα και φτηνά. Αν ποτέ την δείτε μη γελάσετε με τα σχεδόν ανύπαρκτα εφέ της. Απλά κλείστε τα μάτια σας και δείτε κάτω από την επιφάνεια της. Εκεί θα ανακαλύψετε αναφορές στον έρωτα και την γυναίκα, σαδισμό, και σεξουαλική διαστροφή. Γιατί οι ταινίες δεν πρέπει να βλέπονται απλά σαν ταινίες. Καλό σας ΚΥΝΗΓΙ.