Die Drei von der Tankstelle (1930)

Die Drei von der Tankstelle (1930)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΕΝΖΙΝΑΔΙΚΟ

Και ενώ στην Αμερική της δεκαετίας του 30, τα μιούζικαλ δίνουν και παίρνουν, η Ευρώπη προσπαθεί να τα αντιμετωπίσει με ένα είδος θεάματος στο οποίο έχει μακρά παράδοση. Την οπερέτα. Έτσι μετά τις θεατρικές οπερέτες έχουμε τα φιλμ οπερέτες. Ένα από αυτά ήταν και το Γερμανικό του 1930: Die Drei von der Tankstelle. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 15 Σεπτεμβρίου του 1930 στο Βερολίνο. Η μουσική ήταν του Werner Richard Heymann ενώ τους στοίχους των τραγουδιών έγραψε ο Robert Gilbert, και προταγωνιστούσαν οι Willy Fritsch, Oskar Karlweis και Heinz Rühmann, που τους πλαισίωνε η Lilian Harvey.

Remake της ταινίας έγινε το 1955, αλλά δεν θεωρείται ανώτερη αυτής του 1930.

Η υπόθεση της ταινίας: Τρεις γλεντζέδες φίλοι, οι Βίλη, Κουρτ και Χανς επιστέφοντας από ένα ταξίδι που ξεφάντωσαν, με οδύνη διαπιστώνουν ότι έχουν χάσει τα πάντα. Έχουν πτωχεύσει και οι δικαστικοί κλητήρες τους κατάσχουν τα πάντα. Μόνο το αυτοκίνητο και ο σκύλος τους απέμεινε! Σε έναν επαρχιακό δρόμο μένουν από βενζίνη. Διαπιστώνουν ότι αν και πρόκειται για πολυσύχναστο δρόμο δεν υπάρχει βενζινάδικο εκεί κοντά. Τότε τους έρχεται η ιδέα να πουλήσουν το αυτοκίνητο και με τα χρήματα που θα εισπράξουν να ανοίξουν βενζινάδικο. Πράγματι, το κάνουν και δείχνει να τα πηγαίνουν αρκετά καλά. Στο βενζινάδικο δουλεύουν με βάρδιες. Μία νεαρά σοφερίνα, η Λίλιαν (Lilian Harvey), κακομαθημένη κόρη πλούσιας οικογένειας, γνωρίζεται σταδιακά και με τους τρεις φίλους, χωρίς αυτοί να γνωρίζουν ότι έχει γνωριστεί και με του τρεις μια και δουλεύουν με βάρδιες. Όλοι τους την φλερτάρουν και αυτή κολακεύεται και δέχεται το φλερτ και από τους τρείς. Και οι τρεις τους είναι ερωτευμένοι με αυτή την κοπέλα. Αυτή όμως δείχνει να προτιμά τον Βίλη. Αποφασίζει λοιπόν να καλέσει και τους τρεις σε νυχτερινό κέντρο για να τους αποκαλύψει την αλήθεια. Κάθε ένας από τους τρεις φίλους νομίζει ότι μόνο αυτός έχει προσκληθεί και μεγάλη είναι η απογοήτευσή τους όταν αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει. Ο Βίλη ιδίως φαίνεται να το πήρε πολύ προσωπικά. Προσβάλει την κοπέλα μπροστά στον πατέρα της και αποφασίζει να διαλύσει την συνεργασία με τους τρεις φίλους, να πουλήσουν το βενζινάδικο και ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του. Τότε η κοπέλα πείθει τον πατέρα της να ανοίξουν εταιρία με βενζινάδικα και να διορίσουν διευθυντή τον Βίλη. Αυτός στην αρχή αρνείται αλλά τελικά πείθεται και θέτει ως προϋπόθεση να προσληφτούν και οι δύο φίλοι του μαζί. Το αίτημά του γίνεται αποδεκτό και κατόπιν διάφορα ευτράπελα συμβαίνουν μέχρι ο Βίλη να παραβλέψει το ατόπημα της νεαράς και να ενδώσει στον έρωτά του μαζί της.

Όπως και στα Αμερικανικά μιούζικαλ, έτσι και σε αυτές της οπερέτες το σενάριο δεν είναι τίποτε το ιδιαίτερο. Απλά είναι το υπόβαθρο για να μας παρουσιαστούν τραγούδια, μουσική και χορός.

Μετέφρασα τους υπότιτλους αυτής της ταινίας για να μπορέσουν όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν και αυτό το είδος ταινιών. 

Η ταινία με τους Ελληνικούς υπότιτλους στο youtube:

https://www.youtube.com/watch?v=zyVFn8EiJXU

Das Cabinet des Dr. Caligari (1920)

Das Cabinet des Dr. Caligari (1920)

Το Εργαστήριο του Δρ. Καλιγκάρι

Αναρτήθηκε στο Cahiers du cinema

Το εργαστήρι του Δρ. Καλιγκάρι» είναι γερμανικό ασπρόμαυρο εξπρεσιονιστικό έργο του 1920. Θεωρείται ως έργο-ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου και ειδικότερα του κινήματος του γερμανικού εξπρεσιονισμού.

Κάποτε σε ένα πανηγύρι εμφανίζεται ένας πλανόδιος μάγος, ο Δρ. Καλιγκάρι με τον υπνοβάτη Τσέζαρε που βρίσκεται σε ύπνο εδώ και 25 χρόνια. Ο μάγος στις παραστάσεις του ξυπνάει τον υπνοβάτη για να απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού. Ένας από τους θεατές, ο Άλαν, τον ρωτάει: «Πόσο θα ζήσω ακόμα;» και ο Τσέζαρε του απαντάει: «Το τέλος σου θα έρθει σύντομα. Απόψε θα πεθάνεις.» Πραγματικά ο θεατής αυτός δολοφονείται την ίδια νύχτα. Από κει και πέρα η μικρή πόλη τρομοκρατείται από μια σειρά μυστηριωδών νυκτερινών δολοφονιών. Η αστυνομία πιάνει έναν μικρολωποδύτη που ομολογεί ότι σκόπευε να δολοφονήσει μια γριούλα, αλλά για τις δολοφονίες είναι αθώος. Ενώ ο Τσέζαρε βρίσκεται νεκρός μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να απαγάγει την νεαρή και όμορφη Τζέην, ο Φράνσις, φίλος του δολοφονημένου θεατή, αρχίζει έρευνες και ανακαλύπτει μια τρομερή αλήθεια, ο μάγος είναι ο διευθυντής του τρελοκομείου της πόλης, που χρησιμοποιεί για ψευδώνυμο το όνομα Δρ. Καλιγκάρι. Ο Δρ. Καλιγκάρι είχε κάνει μια διατριβή με θέμα ένα μύθο του 11ου αι., σύμφωνα με τον οποίο ο ομώνυμος μάγος είχε δημιουργήσει έναν δαίμονα, τον Τσέζαρε. Ο Καλιγκάρι είχε συνεχίσει στην διάρκεια της σταδιοδρομίας του να ασχολείται με τον μύθο αυτό, προσπαθώντας να τον επαναλάβει. Όταν μια μέρα οι γιατροί του τρελοκομείου του έφεραν έναν ασθενή υπνοβάτη που κοιμόταν διαρκώς, ο Δρ. Καλιγκάρι συνειδητοποιεί ότι αυτή είναι μια μοναδική ευκαιρία και αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τον υπνοβάτη για να πραγματοποιήσει κρυφά τα σχέδιά του. Ο υπνοβάτης παίρνει το όνομα του πνεύματος Τσέζαρε και γίνεται άβουλος δούλος του Δρ. Καλιγκάρι. Μέσα στον ύπνο του εκπληρώνει τις νυκτερινές δολοφονίες που αυτός του υπαγορεύει. Τελικά ο Φράνσις αποκαλύπτει την αλήθεια και κατορθώνει να πιάσουν τον Δρ. Καλιγκάρι και να τον κλείσουν μέσα στο ίδιο το τρελοκομείο φορώντας του τον ζουρλομανδύα. Το έργο θα έχει όμως μια άλλη, απρόβλεπτη κατάληξη…

Ο Γερμανικός Εξπρεσιονισμός ξεκινά από την ζωγραφική στις αρχές του α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και μεταφέρει την αγωνία των καλλιτεχνών για τη μορφή που σταδιακά αποκτά η γερμανική κοινωνία και ο κόσμος γενικότερα. Αργότερα το κίνημα περνά στον κινηματογράφο. Αναπτύσσεται την περίοδο του μεσοπολέμου και εκφράζει παρόμοια συναισθήματα με αυτά της ζωγραφικής. Αντί να θριαμβολογεί και να μιλά για την ηθική που μπορεί το άτομο να επιδείξει, παρουσιάζει ένα κόσμο σκοτεινό, βίαιο και επικίνδυνο. Φανερώνει τη χρεοκοπία της πίστης στη λογική και την επιστήμη και τον τρόμο για τον πόλεμο που έρχεται. Ένα πόλεμο που προκαλεί η κοινωνία της λογικής και της επιστήμης. Για το λόγο αυτό συχνά οι ταινίες προβάλλουν ιστορίες ανθρωποφάγων τεράτων (Νοσφερατου- Μουρνάου) παραφρόνων (Το εργαστήρι του Δρ. Καλιγγάρι) και κοινωνικών αντιπαραθέσεων με μεταφυσικά στοιχεία (Μετρόπολις – Λανγκ).

Ο γερμανικός εξπρεσιονισμός στον κινηματόγραφο έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά: 1. Τα σκηνικά, τα κουστούμια και ο φωτισμός είναι ιδιαίτερα εκφραστικά. Μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. 2. Κάθε πλάνο έχει απόλυτη συμμετρία στη σύνθεση, στη μορφή του ηθοποιού, των ρούχων του και του σκηνικού περιβάλλοντος με αποτέλεσμα τα πλάνα να θυμίζουν περισσότερο έργα ζωγραφικής παρά τον πραγματικό κόσμο. 3. Υπάρχει μόνο μία έντονη πηγή φωτός που μετατρέπει τον χώρο σε επίπεδη επιφάνεια. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται έντονες φωτοσκιάσεις. Συχνά οι παραμορφωμένες σκιές των ηθοποιών αντικαθιστούν το σώμα. 4. Στόχος των ηθοποιών είναι η κίνηση τους να έρχεται σε αρμονία με το σκηνικό περιβάλλον. Άλλοτε μένουν ακίνητοι και άλλοτε κάνουν ξαφνικές γρήγορες κινήσεις. Οι γκριμάτσες τους προσεγγίζουν το γκροτέσκο. 5. Η αφήγηση στα εξπρεσιονιστικά έργα αναφέρεται στο παρελθόν. Κάποιο πρόσωπο μας αφηγείται μια ιστορία. Ο θεατής γνωρίζει ότι όλο το έργο έχει εξελιχθεί σε κάποιο παλαιότερο χρόνο και τη στιγμή της έναρξης της ταινίας έχει ήδη ολοκληρωθεί και τελειώσει. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι παραμορφώσεις που επιτυγχάνονται με τις περίεργες οπτικές γωνίες της κάμερας, τα γωνιώδη σκηνικά και κουστούμια και το φωτισμό της αντίθεσης εκφράζουν μια πραγματικότητα ιδωμένη μέσα από έντονα συναισθήματα.

Η ταινία «Το εργαστήρι του Δρ Καλιγκάρι» εγκαινιάζει το κίνημα του εξπρεσιονισμού στον κινηματογράφο έχοντας τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του. Όλα τα σκηνικά της ταινίας είναι ζωγραφισμένα σε καραβόπανο μαζί με τις σκιές με σκοπό κτίρια και σκηνικός διάκοσμος να χάνουν τον ρεαλιστικό τους χαρακτήρα. Βλέπουμε συνέχεια παράξενα ελικοειδή στενοσόκακα, πόρτες σφηνωμένες στο έδαφος, λοξά παράθυρα με παραμορφωμένα πλαίσια. Οι λοξές γραμμές έχουν ένα καθορισμένο μεταφυσικό νόημα, καθώς προκαλούν αγωνία και φρίκη. Χρησιμοποιούνται ακραίες αντιθέσεις φωτός και σκιάς. Φως και σκιά έχουν μια περιγραφική λειτουργία μέσα στην ταινία καθώς σκιαγραφούν τα σύνορα ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, το συνειδητό και το ασυνείδητο. Υπάρχει έντονο μακιγιάζ στο πρόσωπο των ηθοποιών, ενώ τα απίθανα κοστούμια τους διογκώνουν τον εξωρεαλιστικό χαρακτήρα των εικόνων. Υπερβολή υπάρχει και στην υποκριτική που φτάνει στα όρια της παντομίμας. Με όλα αυτά τα στοιχεία ο Καλιγκάρι θα επηρεάσει γενιές και γενιές αργότερα.

Το έργο προβάλλεται για πρώτη φορά στις 27 Φεβρουαρίου του 1920. Οι κριτικοί της εποχής του ερμηνεύουν το βαθύτερο νόημα του έργου ως αντίδραση ενάντια στην εξουσία της ηττημένης Γερμανικής αυτοκρατορίας. Με την άνοδο των Ναζί κατηγορείται ως εκφυλισμένη τέχνη και απαγορεύεται το 1933.

Σήμερα έχει αποκατασταθεί και θεωρείται ως έργο σταθμός στην ιστορία του κινηματογράφου, ενώ συνεχίζει να εμπνέει ακόμα και σύγχρονους σκηνοθέτες και σεναριογράφους. 

Και δυο λόγια από μένα:

Ομολογώ ότι παρακολουθώντας την ταινία ξεχνώ ότι πρόκειται για ταινία του βωβού κινηματογράφου. Η παραμικρή βαρεμάρα δεν με έπιασε κατά την διάρκεια της προβολής ενώ όλες μου οι αισθήσεις ήταν συνεχώς σε επιφυλακή. Η ολική ανατροπή που εμφανίζεται στα δύο τελευταία λεπτά της ταινίας είναι κάτι το αξεπέραστο μέχρι σήμερα.

Αν και ήμουν αρχάριος τότε στις μεταφράσεις, ελπίζω να έκανα αρκετά καλή δουλειά με τους μεσότιτλους. 

Visit to a Small Planet (1960)

Visit to a Small Planet (1960)

Ο Τζέρι Λούις στο Διάστημα

Με φίλο μου είχαμε προ καιρού συζήτηση σχετική με τον Τζέρι Λούις. Συγκεκριμένα αναρωτιόμαστε πως συνέβαινε στα νιάτα μας να τρέχαμε σαν τρελοί να δούμε κάθε νέα ταινία του, ενώ τώρα δεν έχουμε τον ίδιο ενθουσιασμό με παλιά. Έκατσα και το μελέτησα το θέμα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό οφείλετε στο ότι οι ταινίες του που σήμερα κυκλοφορούν σε DVD είναι ως επί το πλείστον «κουλτουριάρικες» και για «σινεφίλ». Εμείς όμως τα χρόνια εκείνα δεν πηγαίναμε να δούμε τις ταινίες του για να μορφωθούμε καλλιτεχνικά και να προβληματιστούμε, αλλά για να κάνουμε χαβαλέ και να γελάσουμε όπως γελούσαμε με τις ταινίες του «Χοντρού-Λιγνού». Έψαξα λοιπόν να βρω ταινίες του αυτής της κατηγορίας, αλλά μόνο για την ταινία «Visit to a Small Planet» βρήκα υπότιτλους και μάλιστα μόνο στα Ισπανικά και Πορτογαλικά! Ανέλαβα λοιπόν να πραγματοποιήσω μια πολύ δύσκολη και επίπονη μετάφραση σχετικά με τις δυνατότητές μου. Ζητώ την κατανόησή σας αν στο κείμενο εμφανίζονται δυο τρεις ασάφειες, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι το νόημα της υπόθεσης δεν επηρεάζεται καθόλου. 

Η υπόθεση μας παρουσιάζει τον Τζέρι Λούις ως εξωγήινο, κάτοικο ενός πλανήτη που οι κάτοικοί του ζουν αιώνια! Αν και με τα δεδομένα της γης αυτός είναι ενήλικος, για τα δεδομένα του πλανήτη του είναι ακόμα παιδί. Και μάλιστα παιδί σκανδαλιάρικο και ανυπάκουο.

Με τους συμμαθητές του παρακολουθεί εντός ενός ιπτάμενου δίσκου μαθήματα γεωγραφίας του ηλιακού μας συστήματος από τον δάσκαλό του. Κάποια στιγμή εντυπωσιασμένος από την ζωή στη γη την κοπανάει από το δάσκαλο και προσγειώνεται στη Καλιφόρνια προκειμένου να μελετήσει τους ανθρώπους της γης. Τι τα θέλετε όμως.

Είτε εξωγήινος, είτε γήινος ο Τζέρι Λούις μας κάνει να ξεκαρδιζόμαστε μα τις γκάφες και τις γκριμάτσες του.

Το να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες του σεναρίου δεν θα είχε κανένα νόημα. Ελπίζω να πρόσφερα κάτι στους νοσταλγούς των χρόνων «Τζέρι Λούις».

Gold Diggers of 1933 (1933)

Gold Diggers of 1933 (1933)

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ή

ΟΙ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ ΤΟΥ 1933

Θεωρείται ένα από τα αξιόλογα Αμερικανικά μιούζικαλ της δεκαετίας του 30 Δεν είναι όμως τόσο μιούζικαλ, υπό την έννοια ότι δεν επικεντρώνεται στο να μας παρουσιάσει τα καλλίγραμμα κορίτσια να χορεύουν και να τραγουδούν στη σκηνή, αλλά μας παρουσιάζει σε βάθος τις τραγικές στιγμές που ζει ο κόσμος του θεάματος (όπως και όλος ο υπόλοιπος) την περίοδο της μεγάλης κρίσης. Τα κορίτσια του θεάματος κυριολεκτικά λιμοκτονούν και ψάχνουν απελπισμένα να βρουν μια εργασία. Χαρακτηριστική για το κλίμα της εποχής είναι η έναρξη της ταινίας όπου τα κορίτσια του θεάματος μας τραγουδούν ότι και καλά η κρίση πέρασε,. τα συσσίτια είναι παρελθόν και ξαναρέει το χρήμα. Εκείνη τη στιγμή όμως εισβάλουν οι άνδρες του σερίφη, διακόπτουν το σόου, και προσπαθούν να κατασχέσουν τα πάντα, ακόμα και τα εσώρουχα των κοριτσιών για λογαριασμό των πιστωτών!

Μέσα σε αυτό το κλίμα ένδειας κάποιες άνεργες θεατρίνες προσπαθούν να επιβιώσουν. Από το παράθυρό τους ακούγεται ένας πιανίστας γείτονάς τους να παίζει το πιάνο του. Περισσότερο απ’ όλες φαίνεται να εντυπωσιάζεται με την μουσική και την γοητεία του η Πόλυ. Κάποτε ένας θεατρικός παραγωγός επισκέπτεται τα κορίτσια και τους ανακοινώνει ότι προτίθεται να ανεβάσει ένα σόου. Από μακριά ακούει τον νεαρό να παίζει το πιάνο του, εντυπωσιάζεται και ζητά να του τον παρουσιάσουν. Αυτός παρουσιάζεται και ο παραγωγός του ζητά να παίξει ότι μπορεί. Το μουσικό ταλέντο του νεαρού το εντοπίζει αμέσως ο παραγωγός και του αναθέτει να γράψει όλη τη μουσική του σόου. Οι πρόβες ξεκινούν και ειδύλλιο αρχίζει να πλέκεται μεταξύ του μουσικού και της Πόλυ. Ο νεαρός μουσικός όμως είναι γόνος λαμπρής οικογένειας από την Βοστόνη και προσπαθεί να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητος για να αποφύγει τις αντιδράσεις της οικογένειάς του. Αυτό όμως δεν γίνεται κατορθωτό και η ενασχόλησή του μα το θέατρο όσο και το ειδύλλιό του με την Πόλυ διαρρέουν. Έξαλλος ο αδελφός του καταφθάνει με σκοπό να τον μεταπείσει γι αυτή την ενασχόλησή του, ή τουλάχιστον να διακόψει το ειδύλλιο με την Πόλυ. Ο αδελφός όμως δαγκώνει την λαμαρίνα με ένα άλλο κορίτσι του σόου και έτσι πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος!

Τελικά την ταινία θα την χαρακτήριζα πρωτίστως φαρσοκωμωδία με πολιτικές αναφορές στα προβλήματα της εποχής και δευτερεύοντος μιούζικαλ. Συγκινητικό είναι το φινάλε όπου μια γυναίκα απαγγέλει και τραγουδά για τον «Ξεχασμένο Άντρα της» Κάνει αναφορά στους βετεράνους του πολέμου που όσοι απ’ ,αυτούς γλύτωσαν και επέστρεψαν βρέθηκαν άνεργοι στις ουρές για συσσίτιο, ενώ η βολεμένη κοινωνία τους αντιμετώπιζε σα χαμίνια! Στο τέλος μας παρουσιάζεται μια συγκινητική διπλή παρέλαση. Στην μία γραμμή παρακολουθούμε παλικάρια να αναχωρούν για το μέτωπο εν μέσω επιφυμιών του πλήθους, και ταυτόχρονα από μια αντίθετη γραμμή να επιστρέφουν από το μέτωπο βετεράνοι, άλλοι τραυματίες και άλλοι σακάτηδες.

Γενικά η σκηνές αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν ως το ισχυρότερο πολιτικό μήνυμα που έστειλε ποτέ το Χόλυγουντ.

Ορίστε και το βίντεο των συγκεκριμένων σκηνών!

Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι την μετάφραση των εν λόγω υποτίτλων την είχα ξεκινήσει τον Μάρτιο. Κάποιες όμως υποχρεώσεις με ανάγκασαν να διακόψω την μετάφραση και να την συνεχίσω πρόσφατα. Εντωμεταξί όμως, μέσα στον Απρίλιο κάποιος ανώνυμος ανέβασε τους ίδιους υπότιτλους στο opensubtitle. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι την μετάφραση την έκανε αυτός ο ανώνυμος. Απλά θα βρήκε το DVD της ταινίας, θα έκανε RIP τους υπότιτλους και τους ανέβασε. Και πολύ καλά έκανε. Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να σας υποδείξω ποιοι υπότιτλοι είναι καλύτεροι. Όσοι ενδιαφέρεστε ψάξτε το.

Bright Eyes (1934)

Bright Eyes (1934)

Μονάχη στη Ζωή

Συνεχίζοντας την παρουσίαση ταινιών της Shirley Temple, σας παρουσιάζω σήμερα την ταινία του 1934, Bright Eyes. Σε ηλικία 5-6 ετών η Shirley είναι στο απόγειο της καριέρας της, όπου ξετρελαίνει ένα ολόκληρο έθνος με την τσαχπινιά και τα τραγούδια της. Στην παρούσα ταινία παίζει το ρόλο ενός ορφανού κοριτσιού, που οι σεναριογράφοι για να δώσουν τραγική και συγκινητική πλοκή στην υπόθεση, από ορφανό το μετατρέπουν σε πεντάρφανο! Η Shirley είναι η κόρη ενός πιλότου ο οποίος σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Η μητέρα της για να τα φέρει βόλτα εργάζεται ως υπηρέτρια σε κάποια νεόπλουτη και σνομπ οικογένεια. Είναι αλήθεια πως οι νεόπλουτη είναι πολύ πιο αμείλικτοι από τους παραδοσιακά πλούσιους. Οι οικογένεια αυτή έχει ένα αχώνευτο κοριτσάκι που είναι πραγματικό στριγκλάκι. Γεροκομούν δε και έναν ανάπηρο και ηλικιωμένο πλούσιο θείο με πρόθεση να τον κληρονομήσουν. Ο θείος που καταλαβαίνει τις προθέσεις τους δεν τους χωνεύει καθόλου, ιδίως το αντιπαθέστατο κορίτσι τους. Αντίθετε στάζει μέλι για την μικρούλα Shirley, η οποία δείχνει να είναι η μόνη που τον συμπαθεί.

Στο αεροδρόμιο όλοι οι πιλότοι, οι πρώην συνάδελφοι του πατέρα της, την έχουν όπα-όπα. Είναι η μασκότ τους. Μεγάλη αδυναμία της έχει ο Λουπ, ο πιλότος νονός της.

Παρακολουθήστε κάποιες σκηνές από την ταινία, για να καταλάβετε το κλίμα που επικρατεί.

Β

Και ξαφνικά συμβαίνει ένα τραγικό στη ζωή της μικρούλας γεγονός.

«Η συνέχεια επί της οθόνης...», όπως έγραφαν κάποτε τα προγράμματα των σινεμά.

Οι υπότιτλοι είναι μεταφρασμένοι από εμένα.