The Day the Earth Stood Still 1951

The Day the Earth Stood Still 1951

ΟΤΑΝ Η ΓΗ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Σκηνοθεσία Robert Wise

Με τους Michael Rennie, Patricia Neal, Hugh Marlowe

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για ταινία άλλης εποχής. Τα χρόνια εκείνα δύο θέματα

προβλημάτιζαν τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Ο αλόγιστος ανταγωνισμός των υπερδυνάμεων στο θέμα του πυρηνικού εξοπλισμού και η εμφάνιση εξωγήινων. O σκηνοθέτης Robert Wise (west side story, η μελωδία της ευτυχίας), κατάφερε να μας παρουσιάσει μια ταινία που περιείχε τον προβληματισμό της εποχής και να είναι συντεταγμένη σύμφωνα με τα τότε φιλειρηνιστικά κινήματα. Έτσι λοιπόν μας παρουσίασε την κατά πολλούς καλλίτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας στην ιστορία του κινηματογράφου. Σαν ταινία που ασχολείται με εξωγήινους, απουσιάζουν τα πράσινα τερατάκια που έρχονται με σκοπό να κατασπαράξουν την γη. Το αντίθετο.

Ένας εξωγήινος προσγειώνεται κάπου στην Νέα Υόρκη και φέρνει ένα μήνυμα από μακρινούς πολιτισμούς Συγκεκριμένα ο αλόγιστος πυρηνικός ανταγωνισμός των γήινων που εκτελούν μάλιστα και πυρηνικές δοκιμές έχει ανησυχήσει άλλους προηγμένους πλανήτες. Φοβούνται ότι τυχόν πυρηνικό ατύχημα στην γη θα έθετε σε κίνδυνο και αυτούς του ίδιους. Έστειλαν λοιπόν αγγελιοφόρο για να ανακοινώσουν πως αν οι άνθρωποι της γης δεν συνετιστούν, τότε αυτοί των άλλων πλανητών με τον προηγμένο τους πολιτισμό θα λάβουν σκληρά μέτρα εναντίων τους. Στην ανάγκη θα τους αφανίσουν. Ο Εξωγήινος αυτός συνοδεύεται από ένα ανίκητο άθραυστο ρομπότ που παίζει τον ρόλο του φύλακα της έννομης τάξης

Όπως ήταν φυσικό οι γήινοι αντιμετωπίζουν με καχυποψία τον επισκέπτη τους. Προσπαθούν δε να τον συλλάβουν. Το υπερδύναμο ρομπότ όμως αμύνεται και αφανίζει τανκς και άλλες ανίσχυρες γήινες πολεμικές μηχανές. Ο επισκέπτης για να τους δείξει πως δεν αστειεύεται ακινητοποιεί οποιανδήποτε μηχανή στην γη, με εξαίρεση αυτές των νοσοκομείων και αεροπλάνων. Οι γήινοι κλονίζονται αλλά και πάλι δεν καταφέρνουν να συνεννοηθούν για μια επιτροπή που θα συζητήσει το συγκεκριμένο θέμα με τον εξωγήινο. Διαφωνούν ως προς τον τόπο της συνάντησης και την σύνθεση της επιτροπής. Τότε ο εξωγήινος αναχωρεί δίνοντάς τους μια τελευταία προθεσμία να ικανοποιήσουν το αίτημα των άλλων πλανητών. Αν δεν το κάνουν θα επανέλθει όχι για καφέ, αλλά για να επιβάλει την τιμωρία που τους αρμόζει.

Να επισημάνω την πολύ καλή μουσική του Bernard Herrmann ο οποίος με τους ανατριχιαστικού του ήχους καταφέρνει να μας βάλει στο πνεύμα της υπόθεσης.

Γενικά πρόκειται για αξεπέραστη ταινία αυτής της κατηγορίας. Ένας μόνο δικός μου προβληματισμός.

Αλήθεια, τι νόημα θα είχε να συνετιστούν οι άνθρωποι και να ζουν ειρηνικά, όχι διότι ωρίμασαν, αλλά διότι ενεργούν υπό την πίεση κάποιας απειλής. Είναι σαν αυτόν που δεν σκοτώνει και ληστεύει ανθρώπους, όχι διότι δεν του το επιτρέπει η ηθική του, αλλά διότι φοβάται την τιμωρία του νόμου!

Τέλος πάντων.

Όπως είναι της μόδας τελευταία, οι καραγκιόζηδες του Hollywood προέβησαν σε remake της ταινίας αυτής. Κατανοώ ότι δεν υπάρχουν αρκετές νέες ιδέες, έτσι παίρνουν ταινίες που γνώρισαν επιτυχία στην εποχή τους, τις κάνουν remake και μας παρουσιάζουν πατάτες! Εγώ ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο δεν θα καθόμουνα να δω μια τέτοια πατάτα! Να πω μόνο πως όπως πληροφορήθηκα, οι συντελεστές αυτής της ...πατάτας, αντικατέστησαν τον προβληματισμό πυρηνικού ολέθρου με προβληματισμό καταστροφής του περιβάλλοντος, που είναι και πιο επίκαιρος. Επισημαίνω όμως ότι την δεκαετία του 50, ένα ντοκιμαντέρ που θα παρουσίαζε τα ολέθρια αποτελέσματα ενός πυρηνικού πολέμου καθήλωνε τον τότε θεατή. Σήμερα .ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει τα καταστροφικά αποτελέσματα που θα έχει για τον πλανήτη μας η μη προστασία του περιβάλλοντος, πόσους ενδιαφέρει και προβληματίζει;

Την εποχή που ασχολήθηκα με τους υπότιτλους αυτής της ταινίας δεν υπήρχε τίποτα σχετικό. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να έχετε την ταινία με τους υπότιτλους από εδώ.

HOUSE ON HAUNTED HILL (1959)

HOUSE ON HAUNTED HILL (1959)

O Πύργος των Φαντασμάτων

Σκηνοθεσία:        William Castle

Ηθοποιοί:  Vincent Price, Carolyn Craig, Richard Long, Elisha Cook Jr., Carol Ohmart, Alan Marshal, Julie Mitchum, Leona Anderson, Howard Hoffman

Σενάριο:     Robb White

Παραγωγή:         William Castle, Robb White

Μουσική:   Richard Loring, Von Dexter

Φωτογραφία:      Carl E. Guthrie

Μοντάζ:     Roy V. Livingston
Υπότιτλοι: Ελληνικοί δικής μου μετέφρασης

Με την μετάφραση υποτίτλων ασχολούμαι εδώ και αρκετά χρόνια, όμως το παρών μπλοκ το έχω δημιουργήσει πρόσφατα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να παρουσιάσω έστω και στα γρήγορα όλες τις ταινίες, τους υπότιτλους των οποίων έχω μεταφράσει πριν την δημιουργία του παρόντος μπλοκ. Προς εξοικονόμηση χρόνου αποφάσισα όταν βρίσκω αξιόλογες παρουσιάσεις των ταινιών αυτών στο internet να τις αναδημοσιεύω αντί να χάνω χρόνο ξαναγράφοντας παρουσιάσεις από την αρχή. Για την παρούσα ταινία: HOUSE ON HAUNTED HILL, αναδημοσιεύω την παρουσίαση που υπάρχει στο μπλοκ: www.b-movies.gr που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Υπόθεση:

Ένας εκκεντρικός πάμπλουτος playboy οργανώνει ένα πάρτι σε ένα στοιχειωμένο σπίτι με έπαθλο 10.000 δολάρια για όποιους από τους καλεσμένους καταφέρουν να περάσουν εκεί τη νύχτα.

Σχόλια:

«Θα υπάρχει φαγητό, ποτό, φαντάσματα, και ίσως και ορισμένοι φόνοι. Όλοι είστε καλεσμένοι». Με το που ακούει κανείς τον εμπνευσμένο πρόλογο του Βασιλιά του Τρόμου Vincent Price μπαίνει κατ’ ευθείαν στο κλίμα. Εδώ μιλάμε για την ιστορία του σινεμά τρόμου, τότε που ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί το gore από τον H.G. Lewis, οπότε οι ταινίες στηρίζονταν κυρίως σε ατμόσφαιρα και πλοκή για να τρομάξουν το κοινό. Έτσι και το HOUSE ON HAUNTED HILL από τον θρυλικό σκηνοθέτη και παραγωγό William Castle, που ειδικευόταν σε χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγές τις οποίες προωθούσε με τη χρήση διαφόρων τεχνασμάτων μάρκετινγκ κατά τη διάρκεια των προβολών των ταινιών του στις αίθουσες.

Για τη συγκεκριμένη ταινία, το διαφημιστικό τρικ που έμεινε στην ιστορία ήταν η χρήση ενός τεχνάσματος με το όνομα "Emergo" όπου κατά τη διάρκεια της προβολής στις αίθουσες ένας φωτισμένος πλαστικός σκελετός δεμένος με αόρατο συρματάκι έκανε πτήση πάνω από τα κεφάλια του κοινού, την ίδια στιγμή που στην ταινία ο Vincent Price έκανε το ίδιο με τον σκελετό που ξεπρόβαλε από την πισίνα με το οξύ. Στα αλήθεια μια σκηνή ανθολογίας στην ιστορία του σινεμά τρόμου.

Το HOUSE ON HAUNTED HILL, σε αντίθεση με το ανεπίτρεπτο remake του 1999 που προκαλεί οργή και λύπη ταυτόχρονα, είναι μια 100% πειστική ιστορία μυστηρίου που εμπλουτίζεται με τη συνεχή ατμόσφαιρα που πηγάζει τόσο από την επιβλητική ασπρόμαυρη φωτογραφία του Carl E. Guthrie όσο και από την ανατριχιαστική μουσική του Von Dexter. Ότι όμως δεν καταφέρνουν αυτά τα στοιχεία, ο Castle φρόντισε να εξασφαλίσει με την παρουσία του αδιαφιλονίκητου άρχοντα του σινεμά τρόμου και διεθνή σούπερ σταρ της εποχής, Vincent Price, ο οποίος είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών, με συνεχής πικρόχολες ατάκες, ατσαλάκωτο αλλά πάντα με δόσεις φλεγματικής ειρωνείας ύφος, και πολύ μα πολύ κακόβουλο βλέμμα!

Κακά τα ψέματα, όπως και οι περισσότερες παραγωγές της εποχής, το HOUSE ON HAUNTED HILL σήμερα μοιάζει ξεπερασμένο, αφού στις περισσότερες στιγμές του μοιάζει αστείο αντί τρομακτικό, αλλά από την άλλη δεν μπορεί κανείς παρά να σκεφτεί πόσο καλύτερο θα ήταν σήμερα το σινεμά τρόμου, αν ζούσε ακόμα ο Vincent Price και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στη σκηνή. Ο κύριος αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που το HOUSE ON HAUNTED HILL είναι μια άκρως διασκεδαστική ταινία και παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον ακόμα και σήμερα, σίγουρα πολύ περισσότερο από το ανεκδιήγητο remake, κάτι που δείχνει πιο καθαρά από ποτέ ότι το σινεμά τρόμου ποτέ δεν στηρίχθηκε στους μεγάλους προϋπολογισμούς και τις άρτιες τεχνικά παραγωγές για να κάνει αίσθηση.

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς πώς διάολο κατάφερε το Χόλυγουντ και δεν διδάχτηκε σχεδόν τίποτα από τέτοιες κλασσικές ταινίες της εποχής, αλλά ακόμα και μεταγενέστερες όπως το HALLOWEEN, το TCM και το NIGHT OF THE LIVING DEAD που γυρίστηκαν με μηδαμινά budget, αλλά λόγω της φρεσκάδας και της γνησιότητάς τους έμειναν στην ιστορία, κάτι που δεν μπορεί να πει κανείς σχεδόν για καμία μεταγενέστερη παραγωγή τρόμου μεσαίου προς μεγάλου προϋπολογισμού από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 και μετά.

Εσείς, πάντως, δείξτε ανωτερότητα, βρείτε το HOUSE ON HAUNTED HILL και καθίστε να το απολαύσετε χωρίς φόβο και πάθος. Ο μεγάλος Vincent Price εγγυάται τη διασκέδασή σας, και μετά είμαι σίγουρος ότι θα ξανασκεφτείτε να ασχοληθείτε με τα ανούσια τερατουργήματα τύπου DARKWOLF και HELL ASYLUM που έχουν κατακλύσει τα ράφια των DVDάδικων, αφήνοντας την πραγματική ιστορία του σινεμά τρόμου να σκονίζεται στα πίσω ράφια.

Τhose Magnificent Men in their Flying Machines. (1965)

Those Magnificent Men in their Flying Machines. (1965)

Υπέροχοι Άνθρωποι και Ιπτάμενες Σακαράκες

Την περιγραφή της παρούσας ταινίας την αφήνω στην φίλη Moucca, η οποία έχει παρουσιάσει την εν λόγω ταινία σε διάφορα μπλοκ.

Το φιλμ "Those Magnificent Men in their Flying Machines",  Or How I Flew from London to Paris in 25 Hours 11 Minutes, (ελληνικός τίτλος "Υπέροχοι Άνθρωποι και Ιπτάμενες Σακαράκες" ) είναι μια Βρετανική κωμωδία γυρισμένη το 1965, σε σκηνοθεσία του Ken Annakin. Το σενάριο είναι των Ken Annakin και Jack Davies και η μουσική του Ron Goodwin.

Πρωταγωνιστούν οι:  Stuart Whitman,  Sarah Miles,  James Fox,  Terry-Thomas, Alberto Sordi,  Robert Morley,  Gert Frobe, Jean-Pierre Cassel.
Ελληνικοί υπότιτλοι μεταφρασμένοι από εμένα.

Πρόκειται για μια συναρπαστική κωμική εκδοχή της ιστορικής κούρσας από το Λονδίνο στο Παρίσι του 1910, όπου συμμετείχαν οι πιο σπουδαίοι αεροπλόοι της εποχής.

Οι απίστευτες προσπάθειες από τις ομάδες των Αμερικανών, των Άγγλων, των Γάλλων, των Ιταλών και των Γιαπωνέζων οδηγούν στις πιο εξωφρενικές και αστείες αεροπορικές ακροβασίες που έχει ποτέ απαθανατιστεί ο κινηματογραφικός φακός.

 Η ταινία προτάθηκε για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου, (Ken Annakin,  Jack Davies) ειδικά γραμμένου για την οθόνη. (1966)

Επίσης βραβεύθηκε τόσο στις Η.Π.Α, όσο και στην Μ. Βρετανία.

SYNOPSIS:

Η ιστορία μας διαδραματίζεται το 1910. Είναι η εποχή που γίνονται τα πρώτα πειράματα στην αεροπλοία. Οι πρώτοι φανατικοί εραστές των αιθέρων, συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα καταφέρει να πετάξει σε μεγαλύτερη απόσταση, με τα πρωτόλεια αεροπλανάκια τους και τις κάθε λογής ιπτάμενες μηχανές τους. Ο ανταγωνισμός επεκτείνεται και στις χώρες καταγωγής τους. Έτσι λοιπόν, ο Άγγλος μεγιστάνας του τύπου Λόρδος Rawnsley, θέλοντας να αποδείξει την βρετανική υπεροχή, οργανώνει δια μέσου της εφημερίδας του Daily Post, εναέριο αγώνα από το Λονδίνο στο Παρίσι, με έπαθλο £10,000. Ο αγώνας παίρνει διεθνή προβολή και αεροπλόοι από διάφορες χώρες συρρέουν στο Λονδίνο για να λάβουν μέρος. Από εδώ και πέρα, γινόμαστε μάρτυρες ενός πλήθους σπαρταριστών επεισοδίων, που συμβαίνουν κατά την προετοιμασία και την διεξαγωγή του αγώνα, χωρίς να λείπει φυσικά και το απαραίτητο ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στον Αμερικανό Orvil Newton και στην κόρη του Λόρδου, Patricia Rawnsley.

Εγώ να επισημάνω την καταπληκτική όπως πάντα παρουσία του ανυπέρβλητου Terry-Thomas.

Επίσης το ότι δεν έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την λέξη του 2^ου παγκοσμίου πολέμου το αντιλαμβανόμαστε από το γεγονός πως οι δημιουργοί τις ταινίας προσπαθούν να διακωμωδούν τους Γερμανούς με κάθε τρόπο.

Candy (1968)

Candy (1968)

Σκηνοθεσία: Christian Marquand

Παίζουν: Ewa Aulin, Charles Aznavour, Hunchback juggler Marlon Brando, Richard Burtono, James Coburn, John Huston, Walter Matthau, Ringo Starr, John Astin, Elsa Martinelli, κ.α.
Υπότιτλοι: Ελληνικοί μεταφρασμένοι από εμένα

Το 1968 έκανε την εμφάνισή της η ταινία Candy με την νεαρή Σουηδέζα Ewa Aulin, η οποία αφού κέρδισε το 1965 τον τίτλο Miss Teen Sweden και το 1966 τον τίτλο Miss Teen International, επελέγει για να πρωταγωνιστήσει στην ομώνυμη ταινία

Το αξιοσημείωτο είναι ότι στη ταινία έλαβε μέρος μία ταξιανθία από τους γνωστότερους τότε ηθοποιούς. Να αναφέρω τους: Marlon Brando, Richard Burton, James Coburn, John Huston, Walter Matthau, Charles Aznavour, Ringo Starr (Ναι ο Beatle!!!), John Astin, Elsa Martinelli, κ.α.

Η ταινία μετά τον πρώτο θόρυβο που ξεσήκωσε – θετικό ή αρνητικό – ξεχάστηκε γρήγορα και κανείς δεν την ανέφερε, λες και ντρεπόντουσαν που ασχολήθηκαν με αυτή. Η ίδια η πρωταγωνίστρια Ewa Aulin, μετά από ανεπιτυχές προσπάθειες να κάνει καριέρα στο σινεμά, αποφάσισε στα 24 της ότι ο χώρος αυτός δεν την εκφράζει και γράφτηκε στο πανεπιστήμιο που σπούδασε δασκάλα. Αργότερα παντρεύτηκε και απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Σήμερα, ξαναβλέποντας αυτή την ταινία μετά τόσα χρόνια, θεωρώ ότι οι αρνητικές κρίσεις την αδικούν. Δεν πρόκειται για μια ελαφριά σεξοκωμωδία όπως μερικοί βιάστηκαν να την βαφτίσουν. Σήμερα που οι συζητήσεις για σουρεαλιστικές ταινίες είναι στην πάλι μόδα, έχω την γνώμη, ότι άνετα η ταινία μπορεί να ενταχθεί στην κατηγορία αυτή. Νομίζεις ότι άνετα θα μπορούσε να είχε βάλει το χέρι του και ο Luis Bunuel. Υπάρχει ακόμα σάτιρα, φαντασία και αγωνία που αγγίζει τα όρια του θρίλερ. Πέραν όλων, οι τόσοι σπουδαίοι ηθοποιοί που συμμετέχουν κάνουν καταπληκτικές ερμηνείες. Ανεπανάληπτος π.χ. ο Walter Matthau σε ατάκες όπως: «άκου καλοπερασάκια…… Εμείς εδώ τρώμε καραβάνα!»

Θα ήθελα την γνώμη και άλλων που γνωρίζουν την ταινία.Τ

Να ενημερώσω ότι ήμουν ακόμα αρχάριος όταν ασχολήθηκα με αυτούς τους υπότιτλους, οπότε θα μου συγχωρέσετε τυχών μικρολαθάκια.