Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Can-Can 1960

Can-Can 1960
Σκηνοθεσία: Walter Lang
Συγγραφείς: Dorothy Kingsley (σενάριο), Charles Lederer (σενάριο) και ένας ακόμη.
Παίζουν: Frank Sinatra, Shirley MacLaine και Maurice Chevalie
ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ δικής μου μετάφρασης. Δεν μετέφρασα μόνο την πρόζα αλλά και τους στοίχους των τραγουδιών.

Το The can-can ήταν χορός από τη Γαλλία που χορευόταν από χορεύτριες του καμπαρέ και απαιτούσε από αυτές κινητικότητα και υψηλή ενέργεια. Οι χορεύτριες ήταν ενδεδυμένες με κοστούμια που αποτελούντο από εσώρουχα με μακριά μπατζάκια μαύρες κάλτσες και κοντές φούστες που οι χορεύτριες τις ανέμιζαν παραπέμποντας σε σεξουαλικά υπονοούμενα.


Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε τους ηθικολόγους της εποχής που πέτυχαν την απαγόρευση και το διωγμό του χορού. Λαθραία τα καμπαρέ παρουσίαζαν αυτό το χορό με συχνές ευτράπελες επεμβάσεις τις αστυνομίας. Στην ταινία; «Moulen Ruse» βλέπουμε σκηνές του χορού αυτού όπου ο ζωγράφος Henri de Toulouse-Lautrec αποδεικνύεται ένθερμος θαυμαστής του.
Με θέμα το can-can ανέβηκε παράσταση του Κόουλ Πόρτερ  στο Broadway. Παίχτηκε εκεί για δύο χρόνια στο θέατρο Shubert της Νέας Υόρκης από το 1953 έως το 1955. Πρωταγωνιστούσαν οι: Lilo, Hans Conreid, Peter Cookson κι η Gwen Verdon. το 1960 το θεατρικό έργο μεταφέρθηκε με αρκετές αλλαγές στον κινηματογράφο. Πολλά από τα τραγούδια της αρχικής παράστασης αντικαταστήθηκαν από άλλα του Κόουλ Πόρτερ. Το κοινό το υποδέχτηκε με ενθουσιασμό, όχι όμως και οι κριτικοί που συγκρίνοντάς πιθανόν με την θεατρική παράσταση δεν τους άρεσε και το καυτηρίασαν.

Πυρά δέχτηκε ο Frank Sinatra ότι ήταν στον κόσμο του καθώς και η Shirley MacLaine η οποία κατηγορήθηκε ως άκαμπτη και χωρίς νεύρο, κοινός ξυλάγγουρο. Σήμερα μετά από τόσα χρόνια, εμείς που δεν έχουμε παρακολουθήσει καμία παράσταση στο Broadway και δεν έχουμε προκαταλήψεις μπορούμε να πούμε ότι το παρόν έργο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστούργημα, δεν παύει όμως να αποτελεί μια ευχάριστη ταινία μιούζικαλ με ενδιαφέροντα τραγούδια και χορούς. Μας μπάζει δε με εύθυμο τρόπο σε μια εποχή (Μπελ επόκ) που έχει παρέλθει ανεπίστρεπτοι. Για τον Frank Sinatra να πούμε ότι μπορεί να ήτανε κατώτερος τον περιστάσεων για τους θιασώτες του Broadway, αλλά για μας δεν παύει να είναι ο Frank Sinatra.
Όσο για την η Shirley MacLaine, μπορεί να μην είναι η γλυκιά και τρυφερή φιγούρα που μας είχε συνηθίσει, είναι όμως αξιόλογη χορεύτρια διότι βρέθηκε στο στοιχείο της. Για όσους δεν το γνωρίζουν η κοπέλα ξεκίνησε την καριέρα της ως χορεύτρια. Αργότερα όταν συνειδητοποίησε ότι λόγο του ύψους της δεν θα μπορούσε να κάνει σημαντική καριέρα στο κλάδο αυτό, στράφηκε στην υποκριτική
Έχομε και τον και Maurice Chevalier ο οποίος είναι ο απαραίτητος μαϊντανός στις Αμερικανικές ταινίες με θέμα το Παρίσι, όπου κι εδώ κάνει αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά.
Μια και το ενδιαφέρον της ταινίας εξαντλείται στο χορό και στα τραγούδια, δεν συντρέχει λόγος να ασχοληθούμε με την περίληψη της υπόθεσης.
Η φίλη moucca έχει κάνει ενδιαφέρουσα παρουσίαση της ταινίας στο Blue-WhiteGT και όσοι από σας έχετε πρόσβαση στο ανωτέρω ΜΠΛΟΚ θα βρείτε ενδιαφέρουσες πληροφορίες.